Ο χρόνος….
Ο χρόνος είναι χωνευτήρι.. των πάντων. Όλα τα πλάθει, όλα τ’ αλέθει, μα τα περισσότερα να πετά, ως άχρηστα, στο άπατο πηγάδι της λησμονιάς. Μην είστε όμως βέβαιοι ότι πάντα έκανε τη σωστή επιλογή κι αξιολόγηση σ’ αυτά που κράτησε, ως τελικό απόσταγμα του, κι αφού τα φούρνισε για να ψηθούν μας τα παραδίδει, ως ιστορική παρακαταθήκη.
Πολλές φορές η επιλογή είναι αυθαίρετη, άδικη και παραπλανητική. Στηρίχτηκε σε συγκυριακές επιδράσεις, σε πολιτικές ή θρησκευτικές ανα...στολές, σε αποτελέσματα της πίεσης κάποιων κυρίαρχων ομάδων, ακόμα και σε τυχαία συμβάντα. Έτσι με αρκετή επιφύλαξη ας αντιμετωπίζουμε το τελικό έδεσμα που μας προσφέρεται, ως η μόνη και τελική αλήθεια. Αυτό ας είναι το πεδίο άσκησης της προσωπικής μας σκέψης και κρίσης.
Μια παραίνεση έχω να κάνω. Επειδή μπορεί να θεωρηθεί ως έπαρση την απευθύνω στον εαυτό μου. «Κύριε, χρειάζεσαι μια τακτοποίηση μέσα στον κυκεώνα που επικρατεί στον εγκέφαλό σου. Ας δημιουργήσεις έναν προθάλαμο υποδοχής και επεξεργασίας κάθε πληροφορίας που μπαίνει μέσω των αισθήσεων στο μυαλό σου. Ανάλυση κι αξιολόγηση. Τότε και μόνο τότε θα εισέρχεται σε ενδότερα διαμερίσματα. Εκεί θα κατασταλάζουν οι γνώμες και θα λαμβάνονται οι αποφάσεις. Οι εν θερμώ βιασύνες ποτέ δεν οδήγησαν σε σωστές κατευθύνσεις. Η ζωή του ανθρώπου δεν είναι απέραντη, είναι όμως αρκετή να δώσει χρόνο για θετική κατάληξη
Ο χρόνος είναι χωνευτήρι.. των πάντων. Όλα τα πλάθει, όλα τ’ αλέθει, μα τα περισσότερα να πετά, ως άχρηστα, στο άπατο πηγάδι της λησμονιάς. Μην είστε όμως βέβαιοι ότι πάντα έκανε τη σωστή επιλογή κι αξιολόγηση σ’ αυτά που κράτησε, ως τελικό απόσταγμα του, κι αφού τα φούρνισε για να ψηθούν μας τα παραδίδει, ως ιστορική παρακαταθήκη.
Πολλές φορές η επιλογή είναι αυθαίρετη, άδικη και παραπλανητική. Στηρίχτηκε σε συγκυριακές επιδράσεις, σε πολιτικές ή θρησκευτικές ανα...στολές, σε αποτελέσματα της πίεσης κάποιων κυρίαρχων ομάδων, ακόμα και σε τυχαία συμβάντα. Έτσι με αρκετή επιφύλαξη ας αντιμετωπίζουμε το τελικό έδεσμα που μας προσφέρεται, ως η μόνη και τελική αλήθεια. Αυτό ας είναι το πεδίο άσκησης της προσωπικής μας σκέψης και κρίσης.
Μια παραίνεση έχω να κάνω. Επειδή μπορεί να θεωρηθεί ως έπαρση την απευθύνω στον εαυτό μου. «Κύριε, χρειάζεσαι μια τακτοποίηση μέσα στον κυκεώνα που επικρατεί στον εγκέφαλό σου. Ας δημιουργήσεις έναν προθάλαμο υποδοχής και επεξεργασίας κάθε πληροφορίας που μπαίνει μέσω των αισθήσεων στο μυαλό σου. Ανάλυση κι αξιολόγηση. Τότε και μόνο τότε θα εισέρχεται σε ενδότερα διαμερίσματα. Εκεί θα κατασταλάζουν οι γνώμες και θα λαμβάνονται οι αποφάσεις. Οι εν θερμώ βιασύνες ποτέ δεν οδήγησαν σε σωστές κατευθύνσεις. Η ζωή του ανθρώπου δεν είναι απέραντη, είναι όμως αρκετή να δώσει χρόνο για θετική κατάληξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου