Το φροντιστήριο της Αργυρούπολης
Γράφει η Γιώτα Ιωακειμίδου
Δυο ήταν τα μεγάλα σχολεία στο πόντο, το «Φροντιστήριο Τραπεζούντας» που ιδρύθηκε το 1682 και το «Φροντιστήριο Αργυρούπολης» που ιδρύθηκε σαράντα χρόνια μετά, το 1723. Ιδρύθηκε από τον αρχιεπίσκοπο Χαλδαίας Ιγνάτιο Σκρίβα. Φοιτούσαν μόνον αγόρια και πέρασε πολλές περιπέτειες λόγω οικονομικών προβλημάτων καθώς έκλεισε τρεις φορές. Στα μέσα του 19 ου αιώνα αναβαθμίστηκε, όταν ανέλαβε διευθυντής ο Γ. Κυριακίδης, ο οπο...ίος το διεύθυνε από το 1855 έως το 1860. Μεταρρυθμίστηκε, καθιερώθηκε ωρολόγιο πρόγραμμα, νέα βιβλία και ακολουθήθηκαν οι νέες παιδαγωγικές μέθοδοι.
Το νέο διδακτήριο του φροντιστηρίου θεμελιώθηκε τον Ιούλιο του 1875 και αποπερατώθηκε το 1879. Η οικονομική συνεισφορά του μητροπολίτη Χαλδίας Γερβάσιου Σουμελίδη ήταν πολύ σημαντική. Λέγεται ότι έλιωσε τα ιερά σκεύη εκκλησιών και συγκέντρωσε 45 οκάδες ασήμι, η μετατροπή των κειμηλίων σε μάζες πολύτιμων μετάλλων έγινε από τον ίδιο, πουλήθηκαν και μαζεύτηκαν 1200 χρυσές λίρες, η πράξη αυτή βέβαια δεν άρεσε στον πατριάρχη Άνθιμο.
Αποτελείτο από εξατάξιο δημοτικό σχολείο και τρεις τάξεις Γυμνασίου. Φοιτούσαν περίπου 300 μαθητές (235 στο δημοτικό, 30 στο Γυμνάσιο). Το 1914 άρχισε να φθίνει και έκλεισε οριστικά το 1922.
Η προσφορά του στον ποντιακό ελληνισμό ήταν τεράστια. Υπήρξε εστία γραμμάτων και πολιτισμού για δεκαετίες. Από εκεί αποφοιτούσαν και οι δάσκαλοι της εποχής που επάνδρωσαν τα σχολεία σε κάθε ποντιακό χωριό της περιοχής.
Λόγο αργότερα, το 1873, θεμελιώθηκε και το Παρθεναγωγείο. Εδώ φοιτούσαν 100 μαθήτριες και δίδασκαν 6 δάσκαλοι και δασκάλες. Η εκπαίδευση στον πόντο αγοριών και κοριτσιών γινόταν σε διαφορετικά σχολεία, στα μικρά μέρη αναγκαστικά ήταν μεικτή.
Οι πόντιοι θεωρούσαν την παιδεία κοινωνικό αγαθό για άντρες και γυναίκες. Η παιδεία που είχαν τους βοήθησε να ξεπεράσουν τα προβλήματα της προσφυγιάς και να ενταχθούν ομαλά στην ελληνική κοινωνία.
Δείτε περισσότερα
Γράφει η Γιώτα Ιωακειμίδου
Δυο ήταν τα μεγάλα σχολεία στο πόντο, το «Φροντιστήριο Τραπεζούντας» που ιδρύθηκε το 1682 και το «Φροντιστήριο Αργυρούπολης» που ιδρύθηκε σαράντα χρόνια μετά, το 1723. Ιδρύθηκε από τον αρχιεπίσκοπο Χαλδαίας Ιγνάτιο Σκρίβα. Φοιτούσαν μόνον αγόρια και πέρασε πολλές περιπέτειες λόγω οικονομικών προβλημάτων καθώς έκλεισε τρεις φορές. Στα μέσα του 19 ου αιώνα αναβαθμίστηκε, όταν ανέλαβε διευθυντής ο Γ. Κυριακίδης, ο οπο...ίος το διεύθυνε από το 1855 έως το 1860. Μεταρρυθμίστηκε, καθιερώθηκε ωρολόγιο πρόγραμμα, νέα βιβλία και ακολουθήθηκαν οι νέες παιδαγωγικές μέθοδοι.
Το νέο διδακτήριο του φροντιστηρίου θεμελιώθηκε τον Ιούλιο του 1875 και αποπερατώθηκε το 1879. Η οικονομική συνεισφορά του μητροπολίτη Χαλδίας Γερβάσιου Σουμελίδη ήταν πολύ σημαντική. Λέγεται ότι έλιωσε τα ιερά σκεύη εκκλησιών και συγκέντρωσε 45 οκάδες ασήμι, η μετατροπή των κειμηλίων σε μάζες πολύτιμων μετάλλων έγινε από τον ίδιο, πουλήθηκαν και μαζεύτηκαν 1200 χρυσές λίρες, η πράξη αυτή βέβαια δεν άρεσε στον πατριάρχη Άνθιμο.
Αποτελείτο από εξατάξιο δημοτικό σχολείο και τρεις τάξεις Γυμνασίου. Φοιτούσαν περίπου 300 μαθητές (235 στο δημοτικό, 30 στο Γυμνάσιο). Το 1914 άρχισε να φθίνει και έκλεισε οριστικά το 1922.
Η προσφορά του στον ποντιακό ελληνισμό ήταν τεράστια. Υπήρξε εστία γραμμάτων και πολιτισμού για δεκαετίες. Από εκεί αποφοιτούσαν και οι δάσκαλοι της εποχής που επάνδρωσαν τα σχολεία σε κάθε ποντιακό χωριό της περιοχής.
Λόγο αργότερα, το 1873, θεμελιώθηκε και το Παρθεναγωγείο. Εδώ φοιτούσαν 100 μαθήτριες και δίδασκαν 6 δάσκαλοι και δασκάλες. Η εκπαίδευση στον πόντο αγοριών και κοριτσιών γινόταν σε διαφορετικά σχολεία, στα μικρά μέρη αναγκαστικά ήταν μεικτή.
Οι πόντιοι θεωρούσαν την παιδεία κοινωνικό αγαθό για άντρες και γυναίκες. Η παιδεία που είχαν τους βοήθησε να ξεπεράσουν τα προβλήματα της προσφυγιάς και να ενταχθούν ομαλά στην ελληνική κοινωνία.
Δείτε περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου