Ιστορικά Στοιχεία για τη Ζαγορά
Το Πήλιο και ιδίως η ανατολική πλευρά, μνημονεύεται σαν κατοικημένη από αυτούς ακόμα τους μυθικούς χρόνους.
Οι πόλεις και τα χωριά που υπήρχαν εδώ καταστράφηκαν, πότε όμως και για ποια αιτία δεν είναι ακόμη καθορισμένο. Αυτό όμως που μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο είναι ότι τα περισσότερα χωριά που βρίσκονται στη ανατολική πλευρά του Πηλίου, ήταν αρχικά παραλιακά. Συχνά όμως αυτά απέβαιναν στόχος ληστοπειρατών, οπότε οι κάτοικοι αναγκάζονταν να απομακρύνομαι και να μετοικούν ψηλότερα. Προτιμητέες περιοχές κατά τις μετοικήσεις αυτές ήταν κοντά σε μοναστήρια.
Σύμφωνα με τον παραπάνω τρόπο φαίνεται να δημιουργήθηκε και το μεγαλύτερο και αξιολογότερο χωριό του Πηλίου, η Ζαγορά.
Απόλυτα εξακριβωμένες ιστορικές πληροφορίες για τον χρόνο ίδρυσης της Ζαγοράς δεν υπάρχουν.
Τα ευρήματα όμως της περιοχής, όπως ερείπια βυζαντινών και αρχαιότερων κτισμάτων, αρχαίοι τάφοι, πήλινα αγγεία, ξίφη, και νομίσματα με παραστάσεις της Αργώς, δείχνουν πως στην περιοχή ήταν χτισμένη κάποια προχριστιανική πόλη.
Ο πυρήνας του σημερινού χωριού ήταν το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η μονή αυτή ιδρύθηκε στα 1160 μ.χ. αλλά καταστράφηκε από τυχαία πυρκαγιά τον Αύγουστο του 1887.
Γύρω απ το μοναστήρι αυτό, που σήμερα εκεί είναι η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, έγινε η πρώτη οίκηση των κατοίκων της Ζαγοράς, και κατά τού μετέπειτα χρόνους προστέθηκαν οι άλλες συνοικίες: του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Κυριακής και της Αγίας Παρασκευής.
Η Ζαγορά μετά τον 16ο Αιώνα
Η Ζαγορά από τα τέλη του 16ου αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα. Σ' αυτό συνετέλεσαν και τα σχετικά προνόμια που δόθηκαν στην περιοχή επί σουλτάνου Μεχμέτ του Δ' στα 1669, βασικότερο των οποίων ήταν να μην κατοικούν μονίμως τούρκοι στην περιοχή.
Η γεωργία και το εμπόριο άκμαζαν, και κατείχε τότε τα σκήπτρα στην μεταξοπαραγωγή, με εξαγωγές στην Βενετία, Δαλματία, Γερμανία, και άλλες περιοχές της Ευρώπης.
Με την ανάπτυξη λοιπόν αυτού του εμπορίου, η Ζαγορά απέκτησε αξιόλογο εμπορικό στόλο, τα περίφημα Ζαγοριανά καράβια, και πλούσιους εμπόρους που εγκαταστάθηκαν σε πολλές πόλεις του εξωτερικού και οι οποίοι δημιούργησαν το έδαφος για την πνευματική ανάπτυξη και ακμή της Ζαγοράς.
Η Ζαγορά επί Τουρκοκρατίας
Επί τουρκοκρατίας στην Ζαγορά υπήρχαν δύο σχολεία. Το πρώτο άγνωστο πότε ιδρύθηκε, λέγονταν απλά σχολείο.
Το δεύτερο, που ονομάστηκε Ελληνομουσείο, ιδρύθηκε γύρω στα 1702. Η Σχολή αυτή έγινε πασίγνωστη για τους διαπρεπείς δασκάλους της και για τους διαπρέψαντες μαθητές της.Μετά με την φροντίδα του Ζαγοριανού Πατριάρχη Καλλίνικου Γ', κατά το έτος 1762, και την συνδρομή επίσης Ζαγοριανού έμπορου Ιωάννη Πρίγκου, η σχολή εμπλουτίστηκε με πολλά σπάνια και αξιόλογα βιβλία, τα οποία και απετέλεσαν την βάση δημιουργίας της Βιβλιοθήκης Ζαγοράς.
Σ' αυτούς δε που σπούδασαν στην Σχολή συναριθμούνται ο Άνθιμος Γαζής, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, ο Ρήγας Φεραίος, ο Φίλιππος Ιωάννου κ.α.
Κατά την επανάσταση του 1821 οι Ζαγοριανοί υπό την αρχηγία του οπλαρχηγού Κυριάκου Μπασδέκη πρωτοστάτησαν στην πολιορκία του φρουρίου του Βόλου.
Στην επανάσταση δε του Πηλίου τον Ιανουάριο του 1878, η Ζαγορά υπήρξε η έδρα της επαναστατικής κυβερνήσεως των εξεγερμένων περιοχών της οποίας πρόεδρος εξελέγη ο Ιερώνυμος Κασσαβέτης.
Τα Ιερά άμφια του Πατριάρχη Καλλίνικου στην Βιβλιοθήκη της Ζαγοράς.
Οι Επιφανείς της Ζαγοράς
Η Ζαγορά υπήρξε πατρίδα, τόσο κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας όσο και αργότερα, επιφανών ανδρών που διακρίθηκαν στα γράμματα, στις επιστήμες, στο εμπόριο και στην φιλανθρωπία. Αυτός ο τόπος άνθισε για δύο αιώνες περίπου όχι μόνον οικονομικά, αλλά και πνευματικά και ενέπνευσε τα τέκνα της σε τόση αγάπη και μεγαλοσύνη για τον τόπο τους. Αυτοί ήταν:
Ο Πατριάρχης Καλλίνικος Γ'.
Ο αδελφός του, Αρχιεπίσκοπος Δημητριάδος-Ζαγοράς Γρηγόριος.
Ιωάννης Πρίγκος, μεγαλέμπορος στο Άμστερνταμ και ευεργέτης της Ζαγοράς.
Μωϋσής Κρήτσκης, ιδρυτής ομώνυμου σχολείου της Ζαγοράς.
Νικόλαος Κρήτσκης, αντιναύαρχος του Ρωσικού στόλου και κληροδότης μεγάλου χρηματικού ποσού στην Ελληνική Κυβέρνηση για υποτροφίες μαθητών.
Ιωάννης Δ. Κασσαβέτης, ιδρυτής του Παρθεναγωγείου της Ζαγοράς.
Φίλιππος Ιωάννου, Έλλην φιλόσοφος του 19ου αιώνος, καθηγητής της Βασίλισσας Αμαλίας και του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Νικόλαος Κωστής, καθηγητής φαρμακολογίας και μαιευτικής στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Θεόδωρος Αφεντούλης, καθηγητής φαρμακολογίας και ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Αλέξανδρος Πάντος, ιδρυτής της Παντείου Σχολής και πολλοί άλλοι.
Πολλοί Ευεργέτες επίσης αναδείχθηκαν και από τούς ξενητεμένους Ζαγοριανούς στην Αίγυπτο, μεγαλύτερος των οποίων υπήρξε ο ΔΗΜ. ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ.
Ο Δημ. Πολυμέρης γεννήθηκε το 1857. Ξενητεύτηκε στην Αμερική. Εκεί με άοκνη και επίμονη εργασία απόκτησε τεράστια περιουσία την οποία επιστρέφοντας διέθεσε για κοινωφελή έργα της Ζαγοράς. Διέθεσε τρία εκατομμύρια για την κατασκευή δεξαμενής. Με Πολυμέριο δάνειο 30 εκατομμυρίων έγινε κατορθωτό να συνδεθούν με αμαξιτό δρόμο τα χωρία του Ανατολικού Πηλίου. Από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της Ζαγοράς.
Τελευταία Ενημέρωση (Κυριακή, 14 Νοέμβριος 2010 08:48)
Το Πήλιο και ιδίως η ανατολική πλευρά, μνημονεύεται σαν κατοικημένη από αυτούς ακόμα τους μυθικούς χρόνους.
Οι πόλεις και τα χωριά που υπήρχαν εδώ καταστράφηκαν, πότε όμως και για ποια αιτία δεν είναι ακόμη καθορισμένο. Αυτό όμως που μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο είναι ότι τα περισσότερα χωριά που βρίσκονται στη ανατολική πλευρά του Πηλίου, ήταν αρχικά παραλιακά. Συχνά όμως αυτά απέβαιναν στόχος ληστοπειρατών, οπότε οι κάτοικοι αναγκάζονταν να απομακρύνομαι και να μετοικούν ψηλότερα. Προτιμητέες περιοχές κατά τις μετοικήσεις αυτές ήταν κοντά σε μοναστήρια.
Σύμφωνα με τον παραπάνω τρόπο φαίνεται να δημιουργήθηκε και το μεγαλύτερο και αξιολογότερο χωριό του Πηλίου, η Ζαγορά.
Απόλυτα εξακριβωμένες ιστορικές πληροφορίες για τον χρόνο ίδρυσης της Ζαγοράς δεν υπάρχουν.
Τα ευρήματα όμως της περιοχής, όπως ερείπια βυζαντινών και αρχαιότερων κτισμάτων, αρχαίοι τάφοι, πήλινα αγγεία, ξίφη, και νομίσματα με παραστάσεις της Αργώς, δείχνουν πως στην περιοχή ήταν χτισμένη κάποια προχριστιανική πόλη.
Ο πυρήνας του σημερινού χωριού ήταν το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η μονή αυτή ιδρύθηκε στα 1160 μ.χ. αλλά καταστράφηκε από τυχαία πυρκαγιά τον Αύγουστο του 1887.
Γύρω απ το μοναστήρι αυτό, που σήμερα εκεί είναι η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, έγινε η πρώτη οίκηση των κατοίκων της Ζαγοράς, και κατά τού μετέπειτα χρόνους προστέθηκαν οι άλλες συνοικίες: του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Κυριακής και της Αγίας Παρασκευής.
Η Ζαγορά μετά τον 16ο Αιώνα
Η Ζαγορά από τα τέλη του 16ου αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα. Σ' αυτό συνετέλεσαν και τα σχετικά προνόμια που δόθηκαν στην περιοχή επί σουλτάνου Μεχμέτ του Δ' στα 1669, βασικότερο των οποίων ήταν να μην κατοικούν μονίμως τούρκοι στην περιοχή.
Η γεωργία και το εμπόριο άκμαζαν, και κατείχε τότε τα σκήπτρα στην μεταξοπαραγωγή, με εξαγωγές στην Βενετία, Δαλματία, Γερμανία, και άλλες περιοχές της Ευρώπης.
Με την ανάπτυξη λοιπόν αυτού του εμπορίου, η Ζαγορά απέκτησε αξιόλογο εμπορικό στόλο, τα περίφημα Ζαγοριανά καράβια, και πλούσιους εμπόρους που εγκαταστάθηκαν σε πολλές πόλεις του εξωτερικού και οι οποίοι δημιούργησαν το έδαφος για την πνευματική ανάπτυξη και ακμή της Ζαγοράς.
Η Ζαγορά επί Τουρκοκρατίας
Επί τουρκοκρατίας στην Ζαγορά υπήρχαν δύο σχολεία. Το πρώτο άγνωστο πότε ιδρύθηκε, λέγονταν απλά σχολείο.
Το δεύτερο, που ονομάστηκε Ελληνομουσείο, ιδρύθηκε γύρω στα 1702. Η Σχολή αυτή έγινε πασίγνωστη για τους διαπρεπείς δασκάλους της και για τους διαπρέψαντες μαθητές της.Μετά με την φροντίδα του Ζαγοριανού Πατριάρχη Καλλίνικου Γ', κατά το έτος 1762, και την συνδρομή επίσης Ζαγοριανού έμπορου Ιωάννη Πρίγκου, η σχολή εμπλουτίστηκε με πολλά σπάνια και αξιόλογα βιβλία, τα οποία και απετέλεσαν την βάση δημιουργίας της Βιβλιοθήκης Ζαγοράς.
Σ' αυτούς δε που σπούδασαν στην Σχολή συναριθμούνται ο Άνθιμος Γαζής, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, ο Ρήγας Φεραίος, ο Φίλιππος Ιωάννου κ.α.
Κατά την επανάσταση του 1821 οι Ζαγοριανοί υπό την αρχηγία του οπλαρχηγού Κυριάκου Μπασδέκη πρωτοστάτησαν στην πολιορκία του φρουρίου του Βόλου.
Στην επανάσταση δε του Πηλίου τον Ιανουάριο του 1878, η Ζαγορά υπήρξε η έδρα της επαναστατικής κυβερνήσεως των εξεγερμένων περιοχών της οποίας πρόεδρος εξελέγη ο Ιερώνυμος Κασσαβέτης.
Τα Ιερά άμφια του Πατριάρχη Καλλίνικου στην Βιβλιοθήκη της Ζαγοράς.
Οι Επιφανείς της Ζαγοράς
Η Ζαγορά υπήρξε πατρίδα, τόσο κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας όσο και αργότερα, επιφανών ανδρών που διακρίθηκαν στα γράμματα, στις επιστήμες, στο εμπόριο και στην φιλανθρωπία. Αυτός ο τόπος άνθισε για δύο αιώνες περίπου όχι μόνον οικονομικά, αλλά και πνευματικά και ενέπνευσε τα τέκνα της σε τόση αγάπη και μεγαλοσύνη για τον τόπο τους. Αυτοί ήταν:
Ο Πατριάρχης Καλλίνικος Γ'.
Ο αδελφός του, Αρχιεπίσκοπος Δημητριάδος-Ζαγοράς Γρηγόριος.
Ιωάννης Πρίγκος, μεγαλέμπορος στο Άμστερνταμ και ευεργέτης της Ζαγοράς.
Μωϋσής Κρήτσκης, ιδρυτής ομώνυμου σχολείου της Ζαγοράς.
Νικόλαος Κρήτσκης, αντιναύαρχος του Ρωσικού στόλου και κληροδότης μεγάλου χρηματικού ποσού στην Ελληνική Κυβέρνηση για υποτροφίες μαθητών.
Ιωάννης Δ. Κασσαβέτης, ιδρυτής του Παρθεναγωγείου της Ζαγοράς.
Φίλιππος Ιωάννου, Έλλην φιλόσοφος του 19ου αιώνος, καθηγητής της Βασίλισσας Αμαλίας και του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Νικόλαος Κωστής, καθηγητής φαρμακολογίας και μαιευτικής στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Θεόδωρος Αφεντούλης, καθηγητής φαρμακολογίας και ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Αλέξανδρος Πάντος, ιδρυτής της Παντείου Σχολής και πολλοί άλλοι.
Πολλοί Ευεργέτες επίσης αναδείχθηκαν και από τούς ξενητεμένους Ζαγοριανούς στην Αίγυπτο, μεγαλύτερος των οποίων υπήρξε ο ΔΗΜ. ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ.
Ο Δημ. Πολυμέρης γεννήθηκε το 1857. Ξενητεύτηκε στην Αμερική. Εκεί με άοκνη και επίμονη εργασία απόκτησε τεράστια περιουσία την οποία επιστρέφοντας διέθεσε για κοινωφελή έργα της Ζαγοράς. Διέθεσε τρία εκατομμύρια για την κατασκευή δεξαμενής. Με Πολυμέριο δάνειο 30 εκατομμυρίων έγινε κατορθωτό να συνδεθούν με αμαξιτό δρόμο τα χωρία του Ανατολικού Πηλίου. Από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της Ζαγοράς.
Τελευταία Ενημέρωση (Κυριακή, 14 Νοέμβριος 2010 08:48)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου