Ήρθες νωρίς στο δρόμο της ζωής μου
όταν ένιωθα ο ομφαλός της Γης
και το μυαλό γεμάτο οίηση
έλυνε τα «παγκόσμια προβλήματα»
Η υπομονή σου κάποτε στέρεψε...
κι έφυγες πικρά απογοητευμένη.
Αργότερα εκτίμησα την προσφορά σου
μα ήταν πια αργά..
Σ’ αναζήτησα παντού, πλην ματαίως..
Όταν έφτασα στο κράσπεδο της ζωής
γύρισες απλώνοντας παντού την αύρα σου
Τι κρίμα !
Το μόνο που μπορούσα τώρα να προσφέρω
ήταν ένα κοινό άλμα στο βάραθρο…