Τ ο .. σ ε ν ά ρ ι ο
Ας κάνουμε την εξής υπόθεση. Κάποιοι πιστεύουν ή ελπίζουν στη μετεμψύχωση, δηλαδή, μετά το πέρας της «πρώτης ζωής», την επιστροφή και την αφετηρία μιας νέας «δεύτερης διαδρομής». Αυτή την εννοούν ως μια νέα ζωή χωρίς μνήμες και έρματα από το παρελθόν. Ένας αγνός νέος βίος. Προαιώνια ελπίδα του ανθρώπου που στην ιστορία ντύθηκε με διάφορα θρησκευτικά και φιλοσοφικά ενδύματα, εκφράζοντας στην πραγματικότητα το φόβο του ανθρώπου για το θάνατο και τον αφανι...σμό του.. Προφανώς η επάνοδος στη ζωή σε όλους αρέσει.
Εγώ θέλω να κάνω μια αλλαγή σ’ αυτό το άπιαστο όνειρο. Ας μη μιλάμε για δεύτερη ζωή. Ας θεωρήσουμε ότι συνεχίζεται η πρώτη με μια βασική διαφορά. Με μια πλήρη στροφή 180 μοιρών ακολουθούμε την αντίστροφη πορεία, μεταφέροντας μαζί μας όλες τις μνήμες και τις εμπειρίες της διαδρομής. Τα στάδια που θα περάσουμε τώρα θα είναι : Γέροντας, ώριμος άνδρας, άνδρας, νέος, παιδί και βρέφος. Ας ψάξουμε να δούμε τι αλλαγές μπορούν να συμβούν. Θεωρητικά το άτομο και η κοινωνία μέσα στην οποία ζει θα πρέπει να έχει όφελος. Ο «οπισθοδρομών», έχοντας το πλεονέκτημα της πρότερης γνώσης μπορεί να αποφεύγει τα λάθη που έκανε στην αρχική διαδρομή, να δώσει χρήσιμες συμβουλές και μ’ ένα λόγο να γίνει θετικό στοιχείο στην κοινωνία. Όμως μαζί με τη γνώση μεταφέρει και τα βιολογικά ελαττώματά του. Μήπως με αυτή τη γνώση, εκμεταλλευθεί προς όφελός του την απειρία των «πρωτοβάδιστων»; Είναι κι αυτό ένα ενδεχόμενο.
Έχει πολλαπλώς ειπωθεί ότι η γνώση απελευθερώνει τον άνθρωπο και τον κάνει αυτεξούσιο. Η ιστορική διαδρομή αυτό δεν το επαλήθευσε. Αντιθέτως πολλές φορές η γνώση έγινε όπλο στα χέρια επιτήδιων να ανακαλύψουν νέους τρόπους εκμετάλευσης των συνανθρώπων τους. Οι πόλεμοι, οι αιματοχυσίες, οι χωρίς δισταγμούς αφαιρέσεις ζωής συνεχίζονται χωρίς διακοπή, ελαττώνοντας την ελπίδα κάποιων για βελτίωση των όρων ζωής της ανθρωπότητας