Π ρ ο σ θ α φ α ί ρ ε σ η
Περπατούσε αμέριμνος μέσα στο χορταριασμένο κτήμα, ενώ ψιχάλιζε και λίγο. Οι μυρωδιές των λουλουδιών τον κύκλωναν, τον αιχμαλώτιζαν ευχάριστα. Του θύμιζαν ότι στην ύπαιθρο υπάρχουν τόσες ακόμα ομορφιές, που χάθηκαν από την καθημερινότητα της ζωής στη πόλη. Βλέπεις ο πολιτισμός όταν δίνει στον άνθρωπο ένα νέο προϊόν, για να διευκολύνει τη ζωή του, χωρίς να το συνειδητοποιεί, κλέβει από αυτόν ένα κομμάτι της φυσικής ομορφιάς. Αυτή η πρόσθεση, που πάντα συνοδεύεται από μια αφαίρεση, είναι νόμος στο κύλισμα του χρόνου. Το δέχεσαι και συνεχίζεις τη ζωή πελαγοδρομείς μέσα στις αβεβαιότητες.