Ε ρ ω τ η μ α τ ι κ ό
Σε κάποια χρονική στο διάβα του στιγμή
Άδηλο το που, το πώς και το γιατί
βρέθηκε κρεμασμένος στο κράσπεδο
ενός τρικλίζοντος σύννεφου ...
Αιωρούμενος
στην σκοτεινή αβεβαιότητα της αβύσσου,
ταρακουνήθηκε από τις ριπές του ανέμου
και τρεμούλιασε μέσα του.
Όταν το απόθεμα των δυνάμεων
άρχισε να εξανεμίζεται
το σκέφτηκε και διαφορετικά.
Κράτησε σφικτά στη χούφτα του
το ύστατο κομμάτι της δύναμης
με τη στερνή ελπίδα,
καθώς θα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά
να έχει την τύχη ν’ αρπαχθεί
από κάπου, πιο κάτω…..
……Κανείς δεν έμαθε μέχρι σήμερα
κάτι για την τύχη του