Ε π ι θ υ μ ί ε ς
Πότε επιτέλους θα πάψει να επιθυμεί; Πότε θα κλείσει με ταφόπετρα οριστικά τις υλικές πλευρές του ανθρώπου; Τις επιθυμίες που χωρίς συγκρατημό συνεχίζουν να τον ταλανίζουν; Αν το δει, ως χριστιανός θα τις ονομάτιζε αμαρτωλές. Όμως επειδή αυτή η εξήγηση δεν τον καλύπτει, παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό. Η σκέψη είναι πλανεύτρα κι αχόρταγη, δεν ελέγχεται, σε ξεπερνάει. Όμως - και δυστυχώς - η σάρκα είναι ασθενής. Παρ’ όλα αυτά… έλεος. Δεν είναι και του θανατά. Το υπόλοιπο της ζωής του δεν θα είναι μεν αμόλυντο, δε θα είναι ανεπαίσχυντο. Αλλά - τουλάχιστον στην εμφανή πλευρά - θα είναι ειρηνικό. Η εσωτερική του φουρτούνα ας απορροφηθεί μόνο από τις δικές του δυνάμεις.