Σημασία έχει το ταξίδι
Το να παλεύεις για τα ιδανικά της δικαιοσύνης, της ισότητας* και της ανεκτικότητας είναι κοινωνικά ωφέλιμο και απαραίτητο για την ομαλή πορεία μιας Πολιτείας. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο όταν είσαι νέος, γεμάτος ορμή και δύναμη, γεμάτος με τη διάθεση να μεταβάλλεις άρδην τα πάντα. Αν δεν το κάνεις νέος τι θα έχεις, μωρέ, να θυμάσαι στα στερνά σου;
Ένας είναι ο κίνδυνος. Να πιστέψεις ότι ο στόχος αυτός είναι εύκολος και βατός κι έτσι όταν διαπιστώνεις ...ότι δεν υλοποιείται να απογοητεύεσαι και να παραιτείσαι ολοκληρωτικά. Όχι! Είναι μάταιο να πιστέψεις ότι σύντομα θα μετατραπούμε σε μια γειτονιά αγγέλων. Ο στόχος είναι ανέφικτος και η αναμονή της πραγμάτωσής του είναι μια ματαιοπονία.
Εκείνο που μπορεί στη πράξη να συμβεί είναι μικρές νίκες, ειδικές τοπικές βελτιώσεις, νησίδες φωτεινές. Αυτές δεν πρέπει να τις υποτιμάς. Είναι σπουδαία βήματα. Κάνε το προσωπικό σου ταξίδι για την Ιθάκη. Όμως να ξέρεις στη σημερινή πραγματικότητα η σύγχρονη Ιθάκη είναι μάλλον η χαμένη Ατλαντίδα.
Υποσημείωση
*Θεωρώ απαραίτητο να ξεκαθαρίσω την προσωπική μου άποψη για έννοια της ισότητας. Λέγοντας ισότητα στο κοινωνικό επίπεδο εννοώ το εξής:
Η οργανωμένη Πολιτεία οφείλει να εξασφαλίζει στην αφετηρία, για όλα τα παιδιά της, τις ίδιες ευκαιρίες. Ποια θα είναι όμως η κατάληξη εξαρτάται κι από μια σειρά άλλους παράγοντες. Στη μηχανιστική αντίληψη της ισότητας μπορούμε να αντιτάξουμε τον εξής συλλογισμό. Ο πειθαναγκασμός της ισότητας πνίγει την πρωτοβουλία, εξαφανίζει το κίνητρο για ανάπτυξη και εν τέλει εκείνο που επιτυγχάνει είναι η ισότητα στην κατώτερη δυνατή βαθμίδα
Υπάρχουν στη ζωή όλων των ειδών οι χαρακτήρες, που μεταφέρουν στο DNA τους όλη τη γκάμα των ιδιοτήτων. Υπάρχει ο εργατικός κι ο τεμπέλης με όλες τις ενδιάμεσες διαβαθμίσεις. Υπάρχει ο έξυπνος και ταλαντούχος που λαμποκοπάει και δίπλα του ζει ο μονίμως ράθυμος, που εξαιτίας της απραξίας τελικώς καταντάει ηλίθιος. Υπάρχει ο πεισματάρης, ο επίμων και φιλόδοξος, αλλά υπάρχει κι αυτός με το μηδενικό απόθεμα υπομονής και ο οποίος στην πρώτη δυσκολία που συναντά τα παρατάει και παραιτείται. Έτσι δε μπορούμε να περιμένουμε να έχουν κι όλοι την ίδια σταδιοδρομία και κατάληξη, Όποιος υπόσχεται κάτι διαφορετικό είναι αφελής ή απατεώνας.
Ο άνθρωπος, το πιο πολυτάλαντο πλάσμα επί της Γης, έχει διατυπώσει υπέροχες θεωρίες τέλειων κοινωνιών, ουτοπικές νησίδες, που όμως όλες σκοντάψανε στον ίδιο παράγοντα. Πρέπει να υλοποιηθούν από τον ίδιο που σέρνει μαζί του τα προπατορικά αμαρτήματα. Απαρχής ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ για κτηματικές διαφορές.
Δεν είναι θέμα καλών προθέσεων. Ενώ όλα μπορούν να ξεκινούν ιδανικά στην πορεία εμφιλοχωρεί η ζήλια, ο ανταγωνισμός και η εξ αυτών παραγόμενη αρπακτικότητα. Αν δεχθείς αυτό το γεγονός να ξέρεις ότι έκανες το πρώτο βελτιωτικό βήμα….