« Δημοτικό σχολείο Ροδιάς- ένα σχολείο ,μια ιστορία» Του Παπαδημητράκη Ιωάννη του Γεωργίου.
Στα πλαίσια πρόσφατης εκδήλωσης του Δήμου μας , που έλαβε χώρα στο Δημοτικό σχολείο Ρογδιάς την 31ηΟκτωβρίου 2009 με θέμα « Δημοτικό σχολείο Ροδιάς- ένα σχολείο ,μια ιστορία», θεώρησα μεγάλο χρέος και ως προς τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου αλλά και ως προς όλους τους συγχωριανούς μας (Βλάτους και Ρογδιάς) να ανασυρθεί από το αρχείο και να παρουσιαστεί η τόσο σημαντική και περιγραφική ομιλία εγκαινίων του Δημοτικού Σχολείου Ρογδιάς καθώς και λεπτομέρειες που αφορούν στον μεγάλο αγώνα όλων (τοπικής κοινωνίας και διδασκάλων ) για την ανέγερση του υπέροχου αυτού πρώην Δημοτικού σχολείου.
Σεβαστέ κε Νομάρχα ,Θεοφιλέστατε, Αξιότιμε κε Βουλευτά, Σεβαστέ κε Επιθεωρητά, Κυρίες και Κύριοι. Εις τα πρόσωπα όλων ημών ,είναι ζωγραφισμένη η συγκίνησις και η χαρά κατά την σημερινήν τέλεσιν των εγκαινίων του νέου και πανέμορφου τούτου Διδακτηρίου ,του Σχολείου μας. Εάν εις οιονδήποτε κατοικημένον σημείον της Ελληνικής Πατρίδος ,Το γεγονός της ανεγέρσεως ενός διδακτηρίου υπό την στέγην του οποίου προωρίσται πάντοτε να αποκτάται η γνώσις, να αναπτύσσεται το πνεύμα ,να χαλυβδώνεται ο χαρακτήρ ,να διαπλάθεται το σώμα και να εξασφαλίζεται η υγεία των Ελληνοπαίδων, προξενεί βαθύτατη ικανοποίησιν και χαράν ,το αυτό γεγονός δια την μικράν αλλά ωραίαν Ρογδίαν αποτελεί κάτι περισσότερον και μεγαλύτερον.
Δημιουργεί άνευ υπερβολής εις τον τόπον τούτον ,τον σημαντικότερον σταθμόν. Οι γενεές οίτινες έζησαν εις το ορεινόν αυτόν χώρον μέχρι και της σημερινής, είναι αληθές εθεώρουν , ως ένα εκ των σοβαροτέρων και δυσκολοτέρων προβλημάτων της ζωής των, την παροχήν της στοιχειώδους μορφώσεως εις τα τέκνα των. Ήσαν υποχρεωμένοι μέχρι του 1936 τουλάχιστον, να εγγράφουν τα τέκνα των εις το δημοτικόν Σχολείον Βλάτους ,η απόστασις του οποίου από τας απωτέρας συνοικίας της Ρογδιάς δεν είναι μικρότερης της ώρας. Και είναι δυνατόν να φαντασθώμεν τόσον τας διαρκάς ταλαιπωρίας των μικρών μαθητών,ιδία κατά την χειμερινής περίοδον ,όσον και τας αγωνίας των γονέων όταν εις τας κακοκαιρίας του χειμώνος ,εγνώριζον ότι τα τέκνα των, εκτός των άλλων κινδύνων ,ήσαν υποχρεωμένα να διέλθουν δια να φθάσουν εις το Σχολείον των ή δια να επιστρέψουν τα εσπέρας εις τας οικίας των ,τον επικίνδυνον και αγεφύρωτον τότε χείμαρρον του Βλάτους. Έντοναι παραμένουν ακόμη οι εικόνες ,άλλοτε μεν της ομαδικής καθόδου εις ημέρας κακοκαιρίας ,των γονέων προς παραλαβείν των τέκνων των εκ του σχολείου, άλλοτε δε των εκάστοτε αφανών ηρώων διδασκάλων οίτινες πολλάκις επί των ώμων των ,διεπεραίωνον εις την απέναντι όχθιν ασφαλώς, τους μικρούς μαθητάς των. Από το έτος 1936 πάλιν και εντεύθεν ,ότε ιδρύθη μονοτάξιον Δημοτικόν Σχολείον εις την Ρογδιάν ,εξέλειπεν μεν η μεγάλη ταλαιπωρία αλλά ουχί όμως και ο κίνδυνος της σωματικής υγείας των μαθητών. Η στέγασις του σχολείου άλλοτε μεν εις υγρά και ακατάλληλα ιδιωτικά δωμάτια ,άλλοτε δε εις την εκκλησίαν του χωριού, δεν εγκυμονούσε ολιγοτέρους κινδύνους καθημερινώς εις το παιδικόν σώμα και πνεύμα .Σήμερον πάντες γνωρίζομεν την σημασίαν ενός υγιεινού και συγχρονισμένου διδακτηρίου ,δια την αρμονικήν σωματικήν και πνευματικήν εξέλιξιν του παιδιού. Έρευναι αίτινες έγινον υπό ειδικών επιστημόνων έδειξαν ότι η πυκνή οίκησις και ο μεγάλος συγχνωτισμός ευνοούν την εξάπλωσιν των μεταδοτικών νόσων ιλαράς, διφθερίτιδος ,Κωκύτου ,οστρακιάς κλπ ,ενώ αντιθέτως παιδιά οίτινα φοιτούν εις ευρύχωρα διδακτήρια δεν προσβάλλονται ευκόλως από μεταδοτικάς ασθένειας. Εκάστη αίθουσα διδασκαλίας πρέπει να έχει απαραιτήτως επαρκεί κυβισμόν ώστε να δύναται ο μαθητής να αναπνέει καθαρόν αέρα ,υπό ανάλογον ποσόν οξυγόνου άνευ της αυξήσεως της ποσότητος διοξειδίου του άνθρακα , της σκόνης και της δυσοσμίας. Εκτός του επαρκούς χώρου, τον οποίον οφείλει να διαθέτει δια έναν έκαστον μαθητήν , το διαδακτήριον δέον απαραιτήτως να κτίζεται και υπό τον Νότιον προσανατολισμόν δια να έχειν επαρκήν ηλιασμόν και δια να είναι θερμόν κατά τον χειμώναν. Δια να μην παραβλάπτεται δε και η όρασις των μαθητών, το υγιεινόν διδακτήριον πρέπει να έχει επαρκήν και κατάλληλον φυσικόν φωτισμόν. Εκτός των ανωτέρω επειδή ως γνωρίζομεν διαμορθώνεται κατά το πλείστον η προσωπικότητα του παιδιού εντός σχολείου ,δια τον λόγον αυτόν αι μαθηταί πρέπει να λαμβάνουν πάντοτε ευχάριστους εντυπώσεις από το σχολικόν περιβάλλον. Όταν το διδακτήριον είναι σκοτεινόν ετοιμόρροπον και ανεπαρκές προκαλεί την θλίψιν και την δυσαρέσκειαν εις το παιδί ,ενώ όταν τούτο είναι ωραίον ,υγιεινόν, ευρύχωρον ,μεγαλόπρεπον, καθαρόν, ευήλιον και ευάερον ,προξενεί την ικανοποίησιν και τη χαρά σε όλους. Ακριβώς ένα τόσον τέλειον και ωραίον σχολικόν διδακτήριον οραματισθήκαμεν και ημείς δια την αγαπητήν Ρογδιάν, ότε το έτος 1951 ανελαμβάναμεν την διεύθυνσιν του σχολείου, παραλαμβάνοντας από του προέδρου της Σχολικής Εφορείας ,εντός της εκκλησίας έναν μαυροπίνακα και ένα τραπέζι με ολίγα ανακατεμένα υπηρεσιακά βιβλία και έντυπα ως τα μόνα δείγματα υπάρξεως σχολείου . Όμως δεν μπορούσε πλέον τα παιδιά να διδάσκονται στην εκκλησία ξαναζωντανεύοντας την εποχή της Τουρκοκρατίας. Έπρεπε επιτέλους και η Ρογδιά να αποκτήσει σχολείον. Το θελήσαμεν ,το επιστέψαμε και το επραγματοποιήσαμε. Την άγνωστη έως χθές Ρογδιάν την κάμαμεν πασίγνωστη με τις αλλεπάλληλες αναφορές και παραστάσεις μας στις Νομαρχίες ,στις Γενικές Διοικήσεις,στα Εφεδρικά ταμεία,στα Υπουργεία και στα πολιτικά πρόσωπα του τόπου μας. Και εμιλήσαμεν με τόση παρρησία και σθένος, με τόσην αποφασιστικότητα και επιμονήν που δεν ήτο εύκολον πια να κλεισθούν οι θύρες χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι Ετύχαμεν αλλεπαλλήλων χρηματικών αρωγών τας οποίας και εδικαιούμεθα πλήρως. Και είμαστε ευτυχείς σήμερον ,διότι δια της προθύμου εργασίας και συνδρομής των κατοίκων ,δια της θερμής συμπαραστάσεως του κου Επιθεωρητού μας, της συνδρομής της Πολιτείας και της κοινότητος Βλάτους καθώς και δια του θερμού ενδιαφέροντος του πολιτευτού της επαρχίας μας, ευτυχίσαμεν το όνειρον και ο πόθος μας εκείνος να υλοποιηθεί ταχύτατα και να αποτελέσει το ωραιότερον αυτό διδακτήριον το οποίον εγκαινιάζομεν σήμερον. Εχρειάσθησαν βέβαια τεράστιαι προσπάθειαι και μόχθος πολύς δια να αχθή το έργον τούτο εις το σημείον το οποίο βλέπομεν αυτήν την στιγμήν και μάλιστα εις το σύντομον χρονικόν διάστημα των 2 ετών , (σημειώνω δε εδώ ότι το σχολείον από το παρελθόν σχολικόν έτος ελειτούργησεν εις το νέον διδακτήριον του,) αλλά η βαθειά πίστις μας προς τον ιερό σκοπόν τον οποίον εθέσαμεν και προς την αλήθειαν ότι όπου κτίζονται σχολεία καταργούνται αι φυλακαί και τα δικαστήρια, μας έδωσαν την δύναμιν να υπερνικήσομεν τας δυσκολίας και να φέρομεν ήδη εις το ευτυχές τέρμα τας προσπάθειας μας. Εις το σημείον τούτο φρονώ ότι έχω καθήκον ιδιαιτέρως ως υπάλληλος να ευχαριστήσω δημοσία εκ μέρους της Πολιτείας την Σχολικήν μου Εφορείαν και άπαντας τους ευγενείς και προοδευτικούς κατοίκους της Ρογδιάς ,οίτινες προσέφερον προθύμως όχι μόνον την πολύτιμον αυτών προσωπικής εργασίαν αλλά πολλάκις και την εκ του υστερήματος των, υλικήν συνδρομήν. Εκ μέρους πάλιν αυτών , είμαι εξουσιοδοτημένος να εκφράσω την βαθειάν ευγνωμοσύνιν των , προς την πολιτείαν και ιδιαιτέρως προς τον βουλευτήν της επαρχίας μας κον Πολυχρονίδην,την Κοινότητα Βλάτους ,τον κον Επιθεωρητήν,τους δωρητάς του Σχολείου των, διότι δια της οικονομικής και ηθικής των ενισχύσεως, κατέστη δυνατόν οι ιδρώτες και μόχθοι να μετουσιωθούν και να αποτελέσουν το ιερόν τούτο τέμενος της Λαικής μορφώσεως ,εντός του οποίου, τέκνα των θα γαλουχούνται και θα αναπτύσσονται με τα άφθαστα ελληνοχριστιανικά νάματα ως εμπρέπει εις ελληνόπαιδας και ως αξιοί το καθήκον μας προς την θαυμαστήν μας πατρίδα.Εκμυστηρευόμενος τα συναισθήματα ταύτα ,της ευγνωμοσύνης και των ευχαριστιών των κατοίκων της σχολικής μου περιφέρειας και συναισθανόμενος βαθύτατα κατά αυτήν την συγκινητικήν στιγμήν τον προορισμόν και την αξία του έργου που επιτελέσαμεν ,αναφωνώ μετά των μαθητών μου ,Ζήτω το σχολείον Ρογδιάς, Ζήτω η αιωνία Ελλάς.Παπαδημητράκης Γεώργιος του Ιωάννου(1918-2000). Διδάσκαλος. Γεννήθηκε στο Βλάτος Κισσάμου το 1918. Στην γενέτειρα του πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, αντιμετωπίζοντας μύριες δυσκολίες αφού έμεινε από την ηλικία των 5 μόλις ετών, ορφανός .Παρόλα αυτά καταφέρνει να τελειώσει τις Γυμνασιακές του σπουδές στο Καστέλι και κατόπιν κατατάσσεται στην Δ/νση Χωροφυλακής ,ενώ αργότερα μετετέθη στην Δ/νση Αλλοδαπών Ηπείρου με έδρα τα Ιωάννινα. Ταυτόχρονα με τις υποχρεώσεις της Χωροφυλακής φοιτά και στην Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων και ανακηρύσσεται πτυχιούχος τον Σεπτέμβριο του 1949 με βαθμό άριστα.Κατόπιν αποστρατευόμενος από την Χωροφυλακή επιστρέφει στην Κρήτη ,όπου προσέφερε σημαντικό διδακτικό και πνευματικό έργο ως διδάσκαλος σε Δημοτικά σχολεία της επαρχίας Κισσάμου (Λίμνης,Ρογδίας,Βλάτους ) αλλά και της ευρύτερης περιοχής των Χανίων .
(Ευχαριστουμε τον κ.Παπαδημητρακη Ιωαννη για το υλικο που μας εστειλε)
Στα πλαίσια πρόσφατης εκδήλωσης του Δήμου μας , που έλαβε χώρα στο Δημοτικό σχολείο Ρογδιάς την 31ηΟκτωβρίου 2009 με θέμα « Δημοτικό σχολείο Ροδιάς- ένα σχολείο ,μια ιστορία», θεώρησα μεγάλο χρέος και ως προς τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου αλλά και ως προς όλους τους συγχωριανούς μας (Βλάτους και Ρογδιάς) να ανασυρθεί από το αρχείο και να παρουσιαστεί η τόσο σημαντική και περιγραφική ομιλία εγκαινίων του Δημοτικού Σχολείου Ρογδιάς καθώς και λεπτομέρειες που αφορούν στον μεγάλο αγώνα όλων (τοπικής κοινωνίας και διδασκάλων ) για την ανέγερση του υπέροχου αυτού πρώην Δημοτικού σχολείου.
Σεβαστέ κε Νομάρχα ,Θεοφιλέστατε, Αξιότιμε κε Βουλευτά, Σεβαστέ κε Επιθεωρητά, Κυρίες και Κύριοι. Εις τα πρόσωπα όλων ημών ,είναι ζωγραφισμένη η συγκίνησις και η χαρά κατά την σημερινήν τέλεσιν των εγκαινίων του νέου και πανέμορφου τούτου Διδακτηρίου ,του Σχολείου μας. Εάν εις οιονδήποτε κατοικημένον σημείον της Ελληνικής Πατρίδος ,Το γεγονός της ανεγέρσεως ενός διδακτηρίου υπό την στέγην του οποίου προωρίσται πάντοτε να αποκτάται η γνώσις, να αναπτύσσεται το πνεύμα ,να χαλυβδώνεται ο χαρακτήρ ,να διαπλάθεται το σώμα και να εξασφαλίζεται η υγεία των Ελληνοπαίδων, προξενεί βαθύτατη ικανοποίησιν και χαράν ,το αυτό γεγονός δια την μικράν αλλά ωραίαν Ρογδίαν αποτελεί κάτι περισσότερον και μεγαλύτερον.
Δημιουργεί άνευ υπερβολής εις τον τόπον τούτον ,τον σημαντικότερον σταθμόν. Οι γενεές οίτινες έζησαν εις το ορεινόν αυτόν χώρον μέχρι και της σημερινής, είναι αληθές εθεώρουν , ως ένα εκ των σοβαροτέρων και δυσκολοτέρων προβλημάτων της ζωής των, την παροχήν της στοιχειώδους μορφώσεως εις τα τέκνα των. Ήσαν υποχρεωμένοι μέχρι του 1936 τουλάχιστον, να εγγράφουν τα τέκνα των εις το δημοτικόν Σχολείον Βλάτους ,η απόστασις του οποίου από τας απωτέρας συνοικίας της Ρογδιάς δεν είναι μικρότερης της ώρας. Και είναι δυνατόν να φαντασθώμεν τόσον τας διαρκάς ταλαιπωρίας των μικρών μαθητών,ιδία κατά την χειμερινής περίοδον ,όσον και τας αγωνίας των γονέων όταν εις τας κακοκαιρίας του χειμώνος ,εγνώριζον ότι τα τέκνα των, εκτός των άλλων κινδύνων ,ήσαν υποχρεωμένα να διέλθουν δια να φθάσουν εις το Σχολείον των ή δια να επιστρέψουν τα εσπέρας εις τας οικίας των ,τον επικίνδυνον και αγεφύρωτον τότε χείμαρρον του Βλάτους. Έντοναι παραμένουν ακόμη οι εικόνες ,άλλοτε μεν της ομαδικής καθόδου εις ημέρας κακοκαιρίας ,των γονέων προς παραλαβείν των τέκνων των εκ του σχολείου, άλλοτε δε των εκάστοτε αφανών ηρώων διδασκάλων οίτινες πολλάκις επί των ώμων των ,διεπεραίωνον εις την απέναντι όχθιν ασφαλώς, τους μικρούς μαθητάς των. Από το έτος 1936 πάλιν και εντεύθεν ,ότε ιδρύθη μονοτάξιον Δημοτικόν Σχολείον εις την Ρογδιάν ,εξέλειπεν μεν η μεγάλη ταλαιπωρία αλλά ουχί όμως και ο κίνδυνος της σωματικής υγείας των μαθητών. Η στέγασις του σχολείου άλλοτε μεν εις υγρά και ακατάλληλα ιδιωτικά δωμάτια ,άλλοτε δε εις την εκκλησίαν του χωριού, δεν εγκυμονούσε ολιγοτέρους κινδύνους καθημερινώς εις το παιδικόν σώμα και πνεύμα .Σήμερον πάντες γνωρίζομεν την σημασίαν ενός υγιεινού και συγχρονισμένου διδακτηρίου ,δια την αρμονικήν σωματικήν και πνευματικήν εξέλιξιν του παιδιού. Έρευναι αίτινες έγινον υπό ειδικών επιστημόνων έδειξαν ότι η πυκνή οίκησις και ο μεγάλος συγχνωτισμός ευνοούν την εξάπλωσιν των μεταδοτικών νόσων ιλαράς, διφθερίτιδος ,Κωκύτου ,οστρακιάς κλπ ,ενώ αντιθέτως παιδιά οίτινα φοιτούν εις ευρύχωρα διδακτήρια δεν προσβάλλονται ευκόλως από μεταδοτικάς ασθένειας. Εκάστη αίθουσα διδασκαλίας πρέπει να έχει απαραιτήτως επαρκεί κυβισμόν ώστε να δύναται ο μαθητής να αναπνέει καθαρόν αέρα ,υπό ανάλογον ποσόν οξυγόνου άνευ της αυξήσεως της ποσότητος διοξειδίου του άνθρακα , της σκόνης και της δυσοσμίας. Εκτός του επαρκούς χώρου, τον οποίον οφείλει να διαθέτει δια έναν έκαστον μαθητήν , το διαδακτήριον δέον απαραιτήτως να κτίζεται και υπό τον Νότιον προσανατολισμόν δια να έχειν επαρκήν ηλιασμόν και δια να είναι θερμόν κατά τον χειμώναν. Δια να μην παραβλάπτεται δε και η όρασις των μαθητών, το υγιεινόν διδακτήριον πρέπει να έχει επαρκήν και κατάλληλον φυσικόν φωτισμόν. Εκτός των ανωτέρω επειδή ως γνωρίζομεν διαμορθώνεται κατά το πλείστον η προσωπικότητα του παιδιού εντός σχολείου ,δια τον λόγον αυτόν αι μαθηταί πρέπει να λαμβάνουν πάντοτε ευχάριστους εντυπώσεις από το σχολικόν περιβάλλον. Όταν το διδακτήριον είναι σκοτεινόν ετοιμόρροπον και ανεπαρκές προκαλεί την θλίψιν και την δυσαρέσκειαν εις το παιδί ,ενώ όταν τούτο είναι ωραίον ,υγιεινόν, ευρύχωρον ,μεγαλόπρεπον, καθαρόν, ευήλιον και ευάερον ,προξενεί την ικανοποίησιν και τη χαρά σε όλους. Ακριβώς ένα τόσον τέλειον και ωραίον σχολικόν διδακτήριον οραματισθήκαμεν και ημείς δια την αγαπητήν Ρογδιάν, ότε το έτος 1951 ανελαμβάναμεν την διεύθυνσιν του σχολείου, παραλαμβάνοντας από του προέδρου της Σχολικής Εφορείας ,εντός της εκκλησίας έναν μαυροπίνακα και ένα τραπέζι με ολίγα ανακατεμένα υπηρεσιακά βιβλία και έντυπα ως τα μόνα δείγματα υπάρξεως σχολείου . Όμως δεν μπορούσε πλέον τα παιδιά να διδάσκονται στην εκκλησία ξαναζωντανεύοντας την εποχή της Τουρκοκρατίας. Έπρεπε επιτέλους και η Ρογδιά να αποκτήσει σχολείον. Το θελήσαμεν ,το επιστέψαμε και το επραγματοποιήσαμε. Την άγνωστη έως χθές Ρογδιάν την κάμαμεν πασίγνωστη με τις αλλεπάλληλες αναφορές και παραστάσεις μας στις Νομαρχίες ,στις Γενικές Διοικήσεις,στα Εφεδρικά ταμεία,στα Υπουργεία και στα πολιτικά πρόσωπα του τόπου μας. Και εμιλήσαμεν με τόση παρρησία και σθένος, με τόσην αποφασιστικότητα και επιμονήν που δεν ήτο εύκολον πια να κλεισθούν οι θύρες χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι Ετύχαμεν αλλεπαλλήλων χρηματικών αρωγών τας οποίας και εδικαιούμεθα πλήρως. Και είμαστε ευτυχείς σήμερον ,διότι δια της προθύμου εργασίας και συνδρομής των κατοίκων ,δια της θερμής συμπαραστάσεως του κου Επιθεωρητού μας, της συνδρομής της Πολιτείας και της κοινότητος Βλάτους καθώς και δια του θερμού ενδιαφέροντος του πολιτευτού της επαρχίας μας, ευτυχίσαμεν το όνειρον και ο πόθος μας εκείνος να υλοποιηθεί ταχύτατα και να αποτελέσει το ωραιότερον αυτό διδακτήριον το οποίον εγκαινιάζομεν σήμερον. Εχρειάσθησαν βέβαια τεράστιαι προσπάθειαι και μόχθος πολύς δια να αχθή το έργον τούτο εις το σημείον το οποίο βλέπομεν αυτήν την στιγμήν και μάλιστα εις το σύντομον χρονικόν διάστημα των 2 ετών , (σημειώνω δε εδώ ότι το σχολείον από το παρελθόν σχολικόν έτος ελειτούργησεν εις το νέον διδακτήριον του,) αλλά η βαθειά πίστις μας προς τον ιερό σκοπόν τον οποίον εθέσαμεν και προς την αλήθειαν ότι όπου κτίζονται σχολεία καταργούνται αι φυλακαί και τα δικαστήρια, μας έδωσαν την δύναμιν να υπερνικήσομεν τας δυσκολίας και να φέρομεν ήδη εις το ευτυχές τέρμα τας προσπάθειας μας. Εις το σημείον τούτο φρονώ ότι έχω καθήκον ιδιαιτέρως ως υπάλληλος να ευχαριστήσω δημοσία εκ μέρους της Πολιτείας την Σχολικήν μου Εφορείαν και άπαντας τους ευγενείς και προοδευτικούς κατοίκους της Ρογδιάς ,οίτινες προσέφερον προθύμως όχι μόνον την πολύτιμον αυτών προσωπικής εργασίαν αλλά πολλάκις και την εκ του υστερήματος των, υλικήν συνδρομήν. Εκ μέρους πάλιν αυτών , είμαι εξουσιοδοτημένος να εκφράσω την βαθειάν ευγνωμοσύνιν των , προς την πολιτείαν και ιδιαιτέρως προς τον βουλευτήν της επαρχίας μας κον Πολυχρονίδην,την Κοινότητα Βλάτους ,τον κον Επιθεωρητήν,τους δωρητάς του Σχολείου των, διότι δια της οικονομικής και ηθικής των ενισχύσεως, κατέστη δυνατόν οι ιδρώτες και μόχθοι να μετουσιωθούν και να αποτελέσουν το ιερόν τούτο τέμενος της Λαικής μορφώσεως ,εντός του οποίου, τέκνα των θα γαλουχούνται και θα αναπτύσσονται με τα άφθαστα ελληνοχριστιανικά νάματα ως εμπρέπει εις ελληνόπαιδας και ως αξιοί το καθήκον μας προς την θαυμαστήν μας πατρίδα.Εκμυστηρευόμενος τα συναισθήματα ταύτα ,της ευγνωμοσύνης και των ευχαριστιών των κατοίκων της σχολικής μου περιφέρειας και συναισθανόμενος βαθύτατα κατά αυτήν την συγκινητικήν στιγμήν τον προορισμόν και την αξία του έργου που επιτελέσαμεν ,αναφωνώ μετά των μαθητών μου ,Ζήτω το σχολείον Ρογδιάς, Ζήτω η αιωνία Ελλάς.Παπαδημητράκης Γεώργιος του Ιωάννου(1918-2000). Διδάσκαλος. Γεννήθηκε στο Βλάτος Κισσάμου το 1918. Στην γενέτειρα του πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, αντιμετωπίζοντας μύριες δυσκολίες αφού έμεινε από την ηλικία των 5 μόλις ετών, ορφανός .Παρόλα αυτά καταφέρνει να τελειώσει τις Γυμνασιακές του σπουδές στο Καστέλι και κατόπιν κατατάσσεται στην Δ/νση Χωροφυλακής ,ενώ αργότερα μετετέθη στην Δ/νση Αλλοδαπών Ηπείρου με έδρα τα Ιωάννινα. Ταυτόχρονα με τις υποχρεώσεις της Χωροφυλακής φοιτά και στην Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων και ανακηρύσσεται πτυχιούχος τον Σεπτέμβριο του 1949 με βαθμό άριστα.Κατόπιν αποστρατευόμενος από την Χωροφυλακή επιστρέφει στην Κρήτη ,όπου προσέφερε σημαντικό διδακτικό και πνευματικό έργο ως διδάσκαλος σε Δημοτικά σχολεία της επαρχίας Κισσάμου (Λίμνης,Ρογδίας,Βλάτους ) αλλά και της ευρύτερης περιοχής των Χανίων .
(Ευχαριστουμε τον κ.Παπαδημητρακη Ιωαννη για το υλικο που μας εστειλε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου