Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών
Παπαδοπούλου Αρσινόη
Τόπος Γέννησης: Αθήνα
Έτος Γέννησης: 1853
Έτος Θανάτου: 1943
Λογοτεχνικές Κατηγορίες: Πεζογραφία
Παιδική λογοτεχνία
Βιογραφικό Σημείωμα ΑΡΣΙΝΟΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (1853 - 1943)
Η Αρσινόη Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, κόρη του εκπαιδευτικού, ιδρυτή του Ελληνικού Εκπαιδευτηρίου και υπαλλήλου του Υπουργείου Εξωτερικών Γρηγόριου Παπαδόπουλου από τη Θεσσαλονίκη και της Αθηναΐδος Στεφοπούλου. Το οικογενειακό της περιβάλλον διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ενασχόλησή της με τη λογοτεχνία. Τέλειωσε το Αρσάκειο και στη συνέχεια φοίτησε οικότροφος στη Σχολή Χιλλ. Το 1877 ταξίδεψε στη Μασσαλία, όπου παρακολούθησε μαθήματα κλασικής φιλολογίας και φυσικών επιστημών στη Faculte des Sciences. Δίδαξε την ελληνική και γαλλική γλώσσας σε σχολεία του Λονδίνου και της Αθήνας και μετά το θάνατο της μητέρας της το 1883 (τον πατέρα της είχε χάσει ήδη δέκα χρόνια νωρίτερα) παντρεύτηκε λόγω οικογενειακής πίεσης και ακολούθησε τον άντρα της στη Σμύρνη. Ο γάμος της έληξε άδοξα ενάμιση χρόνο αργότερα, χάρισε όμως στην Παπαδοπούλου μια κόρη, με την οποία επέστρεψε στην Αθήνα και της οποίας ο θάνατος λίγες μέρες μετά την άφιξή τους σημάδεψε βαθιά την υπόλοιπη ζωή της. Το 1890 έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, όπου εργάστηκε στο Ανώτερο Παρθεναγωγείο και έδωσε διαλέξεις στον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο. Έξι χρόνια αργότερα γύρισε στην Αθήνα και εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση. Μετά το γύρισμα του αιώνα τα ίχνη της σχεδόν χάνονται. Πιθανόν πέθανε στο Γηροκομείο Αθηνών, όπου ζούσε δυο χρόνια πριν το θάνατό της. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1870 με τη δημοσίευση του διηγήματος Ο όρκος του σπουδαστού, το οποίο συμπεριέλαβε δεκαεφτά χρόνια αργότερα στην πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο 20 διηγημάτια προς χρήσιν των παιδίων. Ακολούθησαν εκδόσεις διηγημάτων της στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα και το 1901 υπέβαλε στο διαγωνισμό Σχολικών Βιβλίων τη συλλογή Μητρός Υποθήκαι, η οποία βραβεύτηκε και εγκρίθηκε από το Υπουργείο για χρήση στα σχολεία (1901-1906 και 1906-1911). Κείμενα και μεταφράσεις της δημοσίευσε επίσης στα περιοδικά Εστία, Αθηναΐς, Ημερολόγιον του Σκόκου, Ποικίλη Στοά, Βύρων, Καιροί, Ελληνίς, Ελληνική Επιθεώρησις, Τα Ελληνόπουλα. Η Αρσινόη Παπαδοπούλου ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της λεγόμενης γενιάς του 1880. Προσανατολισμένη αποκλειστικά στο χώρο του διηγήματος είχε σαφείς διδακτικούς και ηθοπλαστικούς στόχους με έμφαση στη διάδοση ανθρωπιστικών αξιών και εθνικών ιδεωδών. Το σύνολο του έργου της ανήκει στην παιδική λογοτεχνία, παράλληλα ωστόσο απευθυνόταν και στους γονείς.
1. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τα λήμματα Άγρας Τέλλος, «Παππαδοπούλου Αρσινόη», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια19. Αθήνα, Πυρσός, 1932 και Πολυκανδριώτη Ράνια, «Αρσινόη Παπαδοπούλου», Η παλαιότερη Πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.228-242. Αθήνα, Σοκόλης, 1997.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
• Ά[γρας] Τ[έλος], «Παππαδοπούλου Αρσινόη», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια19. Αθήνα, Πυρσός, 1932.
• Γιαννιού – Γαϊτάνου Αθηνά, «Η ζωή και το έργον της Αρσινόης Παπαδοπούλου· Μία μεγάλη συγγραφεύς», Εστία, 10/5/1932.
• Δάφνης Στέφανος, «Αρσινόη Παπαδοπούλου», Νέα Εστία34, ετ.IZ΄, 29/11/1943, αρ.396, σ.1421-1422.
• Μποέμ [= Δημ. Χατζόπουλος], Συνέντευξη με τη συγγραφέα, Σκριπ, 6/5/1896.
• Πολυκανδριώτη Ράνια, «Αρσινόη Παπαδοπούλου», Η παλαιότερη πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.228-242. Αθήνα, Σοκόλης, 1997.
• Ροΐδης Εμμανουήλ, «Αι γράφουσαι Ελληνίδες», Ακρόπολις, 28/4/1896 (τώρα και στον τόμο Εμμ. Ροΐδου, ΆπανταΒ΄• Επιμέλεια Ε.Π.Φωτιάδου, σ.191-200. Αθήνα, Βίβλος, 1955).
• Σακελλαρίου Χάρης, Ιστορία της παιδικής λογοτεχνίας, σ.152. Αθήνα, Δίπτυχο, 1982.
• Η ογδονταετηρίς της λογογράφου Αρσινόης Γρ. Παπαδοπούλου. Ο βίος και το έργον της. Αθήνα, Ι.Δ. Κολλάρος και Σία, 1934.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)
• 20 διηγημάτια προς χρήσιν των παιδίων. Αθήνα, Κωνσταντινίδης, 1887.
• Αθηναϊκά ανθύλλια. Αθήνα, Κωνσταντινίδης, 1895.
• Μητρός υποθήκαι· ήτοι Αναγνωσματάριον εγκριθέν κατά τον Διαγωνισμόν των Διδακτικών Βιβλίων κατά την πενταετίαν 1901-1906. Αθήνα, Εστία, 1901.
• Τα παραμύθια των Ελληνοπαίδων · Υπό την σκιάν της ελαίας. Αθήνα, Ι.Δ.Κολλάρος, 1905.
• 25 παιδικά διηγήματα. Αθήνα, 1907 (έκδοση γ΄).
• Η ολοπράσινη βασίλισσα. Αθήνα, Εστία, 1914.
• Ο ήρως των Σερρών· Η αθηναία σουλτάνα. Αθήνα, Εστία, 1915.
• Από παντού της Ελληνικής γης· (Διηγήματα). Αθήνα, Ζηκάκης, 1920 (και έκδοση β΄ συμπληρωμένη, Αθήνα, Περγάμαλης, 1942).
• Τριάντα διηγήματα για μητέρες και παιδιά. Αθήνα, τυπ. Χρ.Γ.Περγάμαλη, χ.χ.
• Η ασημένια στέγη - Ο Διγενής Ακρίτας. Αθήνα, Εστία, 1922.
• Το παραμύθι της Πρωτομαγιάς. Αθήνα, Ι.Δ.Κολλάρος, 1924.
• Η Φωτεινή, Ο μαγεμένος εργαλειός, Η καλή νεράιδα. Αθήνα, Ι.Δ.Κολλάρος, 1925.
• Ο δημιουργός του ελληνικού έθνους. Αθήνα, 1930.
• Νυφούλες. Αθήνα, 1931.
Παπαδοπούλου Αρσινόη
Τόπος Γέννησης: Αθήνα
Έτος Γέννησης: 1853
Έτος Θανάτου: 1943
Λογοτεχνικές Κατηγορίες: Πεζογραφία
Παιδική λογοτεχνία
Βιογραφικό Σημείωμα ΑΡΣΙΝΟΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (1853 - 1943)
Η Αρσινόη Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, κόρη του εκπαιδευτικού, ιδρυτή του Ελληνικού Εκπαιδευτηρίου και υπαλλήλου του Υπουργείου Εξωτερικών Γρηγόριου Παπαδόπουλου από τη Θεσσαλονίκη και της Αθηναΐδος Στεφοπούλου. Το οικογενειακό της περιβάλλον διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ενασχόλησή της με τη λογοτεχνία. Τέλειωσε το Αρσάκειο και στη συνέχεια φοίτησε οικότροφος στη Σχολή Χιλλ. Το 1877 ταξίδεψε στη Μασσαλία, όπου παρακολούθησε μαθήματα κλασικής φιλολογίας και φυσικών επιστημών στη Faculte des Sciences. Δίδαξε την ελληνική και γαλλική γλώσσας σε σχολεία του Λονδίνου και της Αθήνας και μετά το θάνατο της μητέρας της το 1883 (τον πατέρα της είχε χάσει ήδη δέκα χρόνια νωρίτερα) παντρεύτηκε λόγω οικογενειακής πίεσης και ακολούθησε τον άντρα της στη Σμύρνη. Ο γάμος της έληξε άδοξα ενάμιση χρόνο αργότερα, χάρισε όμως στην Παπαδοπούλου μια κόρη, με την οποία επέστρεψε στην Αθήνα και της οποίας ο θάνατος λίγες μέρες μετά την άφιξή τους σημάδεψε βαθιά την υπόλοιπη ζωή της. Το 1890 έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, όπου εργάστηκε στο Ανώτερο Παρθεναγωγείο και έδωσε διαλέξεις στον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο. Έξι χρόνια αργότερα γύρισε στην Αθήνα και εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση. Μετά το γύρισμα του αιώνα τα ίχνη της σχεδόν χάνονται. Πιθανόν πέθανε στο Γηροκομείο Αθηνών, όπου ζούσε δυο χρόνια πριν το θάνατό της. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1870 με τη δημοσίευση του διηγήματος Ο όρκος του σπουδαστού, το οποίο συμπεριέλαβε δεκαεφτά χρόνια αργότερα στην πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο 20 διηγημάτια προς χρήσιν των παιδίων. Ακολούθησαν εκδόσεις διηγημάτων της στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα και το 1901 υπέβαλε στο διαγωνισμό Σχολικών Βιβλίων τη συλλογή Μητρός Υποθήκαι, η οποία βραβεύτηκε και εγκρίθηκε από το Υπουργείο για χρήση στα σχολεία (1901-1906 και 1906-1911). Κείμενα και μεταφράσεις της δημοσίευσε επίσης στα περιοδικά Εστία, Αθηναΐς, Ημερολόγιον του Σκόκου, Ποικίλη Στοά, Βύρων, Καιροί, Ελληνίς, Ελληνική Επιθεώρησις, Τα Ελληνόπουλα. Η Αρσινόη Παπαδοπούλου ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της λεγόμενης γενιάς του 1880. Προσανατολισμένη αποκλειστικά στο χώρο του διηγήματος είχε σαφείς διδακτικούς και ηθοπλαστικούς στόχους με έμφαση στη διάδοση ανθρωπιστικών αξιών και εθνικών ιδεωδών. Το σύνολο του έργου της ανήκει στην παιδική λογοτεχνία, παράλληλα ωστόσο απευθυνόταν και στους γονείς.
1. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τα λήμματα Άγρας Τέλλος, «Παππαδοπούλου Αρσινόη», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια19. Αθήνα, Πυρσός, 1932 και Πολυκανδριώτη Ράνια, «Αρσινόη Παπαδοπούλου», Η παλαιότερη Πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.228-242. Αθήνα, Σοκόλης, 1997.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
• Ά[γρας] Τ[έλος], «Παππαδοπούλου Αρσινόη», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια19. Αθήνα, Πυρσός, 1932.
• Γιαννιού – Γαϊτάνου Αθηνά, «Η ζωή και το έργον της Αρσινόης Παπαδοπούλου· Μία μεγάλη συγγραφεύς», Εστία, 10/5/1932.
• Δάφνης Στέφανος, «Αρσινόη Παπαδοπούλου», Νέα Εστία34, ετ.IZ΄, 29/11/1943, αρ.396, σ.1421-1422.
• Μποέμ [= Δημ. Χατζόπουλος], Συνέντευξη με τη συγγραφέα, Σκριπ, 6/5/1896.
• Πολυκανδριώτη Ράνια, «Αρσινόη Παπαδοπούλου», Η παλαιότερη πεζογραφία μας· Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900), σ.228-242. Αθήνα, Σοκόλης, 1997.
• Ροΐδης Εμμανουήλ, «Αι γράφουσαι Ελληνίδες», Ακρόπολις, 28/4/1896 (τώρα και στον τόμο Εμμ. Ροΐδου, ΆπανταΒ΄• Επιμέλεια Ε.Π.Φωτιάδου, σ.191-200. Αθήνα, Βίβλος, 1955).
• Σακελλαρίου Χάρης, Ιστορία της παιδικής λογοτεχνίας, σ.152. Αθήνα, Δίπτυχο, 1982.
• Η ογδονταετηρίς της λογογράφου Αρσινόης Γρ. Παπαδοπούλου. Ο βίος και το έργον της. Αθήνα, Ι.Δ. Κολλάρος και Σία, 1934.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)
• 20 διηγημάτια προς χρήσιν των παιδίων. Αθήνα, Κωνσταντινίδης, 1887.
• Αθηναϊκά ανθύλλια. Αθήνα, Κωνσταντινίδης, 1895.
• Μητρός υποθήκαι· ήτοι Αναγνωσματάριον εγκριθέν κατά τον Διαγωνισμόν των Διδακτικών Βιβλίων κατά την πενταετίαν 1901-1906. Αθήνα, Εστία, 1901.
• Τα παραμύθια των Ελληνοπαίδων · Υπό την σκιάν της ελαίας. Αθήνα, Ι.Δ.Κολλάρος, 1905.
• 25 παιδικά διηγήματα. Αθήνα, 1907 (έκδοση γ΄).
• Η ολοπράσινη βασίλισσα. Αθήνα, Εστία, 1914.
• Ο ήρως των Σερρών· Η αθηναία σουλτάνα. Αθήνα, Εστία, 1915.
• Από παντού της Ελληνικής γης· (Διηγήματα). Αθήνα, Ζηκάκης, 1920 (και έκδοση β΄ συμπληρωμένη, Αθήνα, Περγάμαλης, 1942).
• Τριάντα διηγήματα για μητέρες και παιδιά. Αθήνα, τυπ. Χρ.Γ.Περγάμαλη, χ.χ.
• Η ασημένια στέγη - Ο Διγενής Ακρίτας. Αθήνα, Εστία, 1922.
• Το παραμύθι της Πρωτομαγιάς. Αθήνα, Ι.Δ.Κολλάρος, 1924.
• Η Φωτεινή, Ο μαγεμένος εργαλειός, Η καλή νεράιδα. Αθήνα, Ι.Δ.Κολλάρος, 1925.
• Ο δημιουργός του ελληνικού έθνους. Αθήνα, 1930.
• Νυφούλες. Αθήνα, 1931.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου