Θ υ μ έ λ η
Υφάντρα
λέξεων και σελίδων
σ’ άσπρα σεντόνια
βαλσαμώνεις μνήμες νεκρές
...

Τυμβωρύχα
ανασκαλεύεις τις σκέψεις
που κείνται άψυχες πια στο χαρτί
σε γράμματα σάιζ οκτώ
Σκυμμένη στη φθορίζουσα επιφάνεια
συμπλέκεις μαζί με τις λέξεις
ανταύγειες μαλλιών χρυσαφιές
που κρύβουν το σταρένιο σου πρόσωπο
μέσα από τα συρματοπλέγματα
δυο μάτια γαλάζιο τ’ ουρανού
κοιτάζουν τον στημένο απέναντι λύκο
Εγώ σωπαίνω…