Χάνομαι στην κοσμοπλημύρα και ξαναβρίσκομαι στο ερημονήσι μου.
Εδώ χρειάζεται μια εξήγηση γιατί μπορεί να γίνει kai παρεξήγηση. Αυτό το μπορώ ενώ και στις δυο περιπτώσεις γύρω μου να υπάρχουν άνθρωποι που ζουν και κινούνται. Αγαπούν ή ζηλεύουν, χορεύουν και τραγουδούν ή είναι βυθισμένοι κι αυτοί στο δικό τους κόσμο της σιωπής και απομόνωσης. Την «ικανότητα» αυτή τη βάφτισα ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ. Λες και φεύγω από την υλική μου υπόσταση και το μυαλό απαλλαγμένο από τις κοινωνικές συμβάσε...ις και τους «ηθικούς περιορισμούς» κάνει ανέξοδα ταξίδια σε μέρη φανταστικά φτιαγμένα με όλες τις επιθυμίες και τ’ απωθημένα που ντράπηκαν να σηκώσουν το πέπλο της απόκρυψης κι σ’ όλη τη ζωή διαβιούν μόνο εντός μου. Κολυμπάω μέσα σε ένα χρυσαφένιο πέλαγο ευτυχίας. Εικονικής θα μου πείτε. Αν εσείς την ευτυχία τη βρήκατε στην πραγματική ζωή κόψτε μ’ ένα ψαλιδάκι μια άκρη της και φέρτε μου να δω τη μυρουδιά της. Πολλά ακούω μα……