Η Ιστορία του Παντείου Πανεπιστημίου
Το Πάντειον Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών είναι το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας μας με υψηλή εξειδίκευση στις Κοινωνικές Επιστήμες, τις Πολιτικές Επιστήμες, τις Διεθνείς Σπουδές, την Ψυχολογία, την Ιστορία, την επιστήμη της Δημόσιας Διοίκησης αλλά και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, δηλαδή το ανώτατο ίδρυμα το οποίο με τη βασική και μεταπτυχιακή του διδασκαλία, αλλά και τα ερευνητικά ινστιτούτα καλύπτει το σύνολο των Κοινωνικών Επιστημών και των Επιστημών του Ανθρώπου.
Το Πανεπιστήμιο με διαπρεπείς καθηγητές, σημαντικούς διανοούμενους, πολυγραφότατους στοχαστές που γέμισαν τα αμφιθεάτρα και τις αίθουσες διδασκαλίας αναγνωρίζεται από την εθνική του παρουσία καθώς ανέδειξε καθηγητές του σε ανώτατα πολιτειαιά αξιώματα, Προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως τον Μ. Στασινόπουλο και τον Κ. Τσάτσο. Αρκετοί καθηγητές του βρέθηκαν σε ανώτατες θέσεις και στις διοικήσεις διεθνών οργανισμών, δεν είναι δε λίγες οι περιπτώσεις καθηγητών με σημαντική πολιτική παρουσία στην εθνική μας ζωή.
Οι δυο ιδρυτές
Ο ένας από τους ιδρυτές είναι ο κύπριος Γεώργιος Σ. Φραγκούδης (1869-1939), κατάγεται από ιστορική οικογένεια της Λεμεσού.
Σπούδασε Νομι¬κά στην Αθήνα και Πολιτικές Επι¬στήμες στο Παρίσι. Κοσμογυρισμένος, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα δημοσιογραφεί και εμπλέκεται στην πολιτική. Το Δεκέμβριο του 1923 εκλέγεται πληρεξούσιος Αθηνών και Πειραιώς. Μέσα στην Εθνοσυνέλευση ήταν αρχηγός ομάδας μεταρρυθμιστών. Εξέδιδε άλλωστε- μαζί με τον Κουτούπη- την εφημερίδα η «Μεταρρύθμισις». Υπήρξε φίλος και συνεργάτης του Ελ. Βενιζέλου και του Γ. Παπανδρέου.
Ο άλλος ιδρυτής είναι ο Αλέξανδρος Ι. Πάντος (1888-1930) από ευκατάστατη οικογένεια του Βόλου.
Σπούδασε και αυτός Νομι¬κά στην Αθήνα και ύστερα Πολιτικές Επιστήμες στο Παρίσι.
Το πρότυπο σχολής πολιτικής επιστήμης για την Ελλάδα
Συνέπεσε και οι δυο άνδρες να παρακολουθήσουν -σε διαφορετική όμως ο καθένας εποχή λόγω διαφοράς ηλικίας- μαθήματα στην «Ελευθέρα Σχολή Πολιτικών Επιστημών των Παρισίων». Η Σχολή αυτή, σαν ελεύθερο βήμα επιστημονικής γνώσης και έκφρασης, ασκού¬σε μεγάλη επιρροή στους διανοού¬μενους. Ωστόσο, οι δρόμοι των δύο ανδρών δεν διασταυρώθηκαν ποτέ! Είχαν όμως ένα κοινό όραμα. Το όραμα αυτό ήταν η ίδρυση στην Ελλάδα μιας Σχολής Πολιτικών Επι¬στημών, όπως αυτή του Παρισιού.
Ο πρώτος, ο Γ. Φραγκούδης, κάποια στιγμή έκανε το όραμα αυτό έργοζωής. Ο δεύτερος, ο Α. Πάντος, πεθαίνοντας έδινε την οικονομική δυνατότητα να ολοκληρωθεί το όραμα, αφού άφηνε ολόκληρη σχεδόν την περιουσία του για την ίδρυση στην Ελλάδα «Σχολής Πολιτικών Επιστημών» κατά το σύστημα της «Ελευθέρας Σχο¬λής Πολιτικών Επιστημών των Παρισίων».
Χρονολόγιο της Σχολής
1924
Προωθώντας τις μεταρρυθμιστικές του ιδέες, ο Γ. Φραγκούδης ίδρυσε το 1924 την Εταιρία «Εκπαιδευτική Αναγέννηση» εντοπί-ζοντας έτσι στην Εκπαίδευση και μάλιστα στην «Ανωτάτη» το χώρο των αναγκαίων μεταρρυθμιστικών αλλαγών. Επανειλημμένα διεκήρυττε:
Εάν είναι αληθές ότι δια της εκπαιδεύ¬σεως και μόνον είναι δυνατόν να αναδημιουργηθή η Ελληνική πατρίς, η ίδρυσις της Σχολής (εννοεί αυτήν που αργότερα έγινε Πάντειος) θα δώση το σύνθημα της εθνικής αναπλάσεως δια της δημιουργίας εστίας μελετών των εθνικών ζητημάτων και βήματος ανωτέρας μεταρρυθμιστικής διδασκαλίας.
Για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου, ο Γ. Φραγκούδης μέσα από την «Εκπαιδευτική Αναγέννηση» ίδρυ¬σε τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Φιλοδόξησε να απο¬τελέσει αυτή για την Ελλάδα ό,τι ήταν η «Ελευθέρα Σχολή Πολιτικών Επιστημών» που υπήρξε εστία ανάπλασης της Γαλλικής Διοίκησης και παγκόσμιας σημασίας Ιδρυμα. Δικαιολογώντας λίγο αργότερα την ίδρυση της, έγραφε:
Με τοιαύτας σκέψεις ιδρύθη η Σχολή των Πολιτικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, εις την οποίαν θα εδίδασκον άνδρες μεταξύ των αρίστων Ελλήνων και η οποία θα αποβεί ανωτέρα Ακαδημία ηθικής μορφώσεως και αναδημιουργίας.
1927
Στις 2 Ιανουαρίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης έθετε τον θεμέλιο λίθο του κεντρικού κτιρίου, που βρίσκεται σήμερα στη λεωφό¬ρο Συγγρού. Η ανέγερση του πρώτου κτιρίου της δεν στάθηκε εύκολη. Ο Γ. Φραγκούδης για να εξεύρει τα αναγκαία χρήματα έκανε επανειλημμένες εκκλήσεις στο εσωτερικό και εξω¬τερικό και αναγκάστηκε να ταξιδέψει και ο ίδιος για να πείσει τους ομογενείς της Αμερικής κυρίως, να ενισχύσουν το έργο τους
1930
Τα μαθήματα αρχίζουν επίσημα στις 18 Νοεμβρίου 1930 με την παρουσία του πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου. Ο ίδιος φιλοδόξησε να είναι ο πρώτος καθηγητής της Σχο¬λής και υπήρξε ο πρώτος δωρητής της.
Η τελευταία βού¬ληση του Α. Πάντου, ο θάνατος του οποίου θα επέλθει τον Ιούνιο του έτους, θα είναι η δημιουργία κληροδοτήματος για να ιδρυθεί Σχολή Πολιτικών Επιστημών.
1931
Χάρη στην πειστικότητα και τον ενθουσιασμό του εμψυ¬χωτή της ιδέας Γ. Φραγκούδη, αλλά και τη διορατικότητα και την ετοιμότητα του Ελ.Βενιζέλου που ως πρωθυ¬πουργός ήταν εκτελεστής της διαθήκης Α. Πάντου, το κλη-ροδότημα με το κτίριο της «Εκπαιδευτικής Αναγέννησης» συγχωνεύονται το 1931 στην «Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών». Το αρχικό όραμα των δύο ανδρών γίνεται πραγματι¬κότητα.
1932
Η πρώτη δημόσια συζητήση με την οποία η πρώτη αυτή Σχολή Πολιτικών Επιστημών στην Ελλάδα καθιερώνεται ως ελεύθερο βήμα έκφρασης ιδεών, όπως την είχαν οραματι¬στεί οι ιδρυτές της.
Πρόκειται για τις περίφημες συζητή¬σεις κοινοβουλευτισμό που έγιναν στις αίθουσες της στις 15,17,19 και 22 Μαίου 1932.Στις συζητήσεις εκείνες έλαβαν μέρος διακεκριμένοι κοι¬νοβουλευτικοί: ο Γ. Παπανδρέου, υπουργός της Εθνικής Παιδείας, ο Α. Σβώλος, ο Γ. Σγουρίτσας, ο Θ. Τσάτσος, ο Π. Κανελλόπου¬λος, κ.α. ανάμεσα τους πολλοί καθηγητές της.
1933
Η Πάντειος Σχολή Πολιτικών Επιστημών λειτουργεί ως ΝΠΙΔ και ο πρώτος κανονισμός της ψηφίζεται το 1933.
Σύμφωνα με τον κανονισμό δημιουργούνται δυο τμήματα: 1) Το Πολιτικό-Ιστορικό, που είχε δέκα τακτικές και έξι έκτακτες έδρες και 2) Το Κοινωνικό-Οικονομικό που είχε εννέα τακτικές και πέντε έκτακτες έδρες.
Η φοίτηση προβλέπεται τριε¬τής. Η Σχολή απονέμει πτυχίο και επίσης προβλέπεται και η απονομή διδακτορικού διπλώματος.
1936
Ο πλούτος των μαθημάτων και οι διακεκριμένοι καθηγητές που αποτέλε¬σαν το πρώτο διδακτικό προσωπικό (Αμαντος, Ευελπίδης, Καλλιτσουνάκης, Κεραμόπουλος, Κανελλόπουλος, Κουγέας, Κουτούπης, Λούβαρης, Σγουρίτσας, Σεφεριάδης, Σιδερής, Τσάτσος κ.α. συνέβαλαν στην αναγνώρισή του ως αυτοτελές Ίδρυμα Ανω¬τάτης Εκπαίδευσης, ισότιμο προς τα Πανεπιστήμια και τις άλλες Ανώτατες Σχολές.
1937
Η Πάντειος Σχολή Πολτικών Επιστημών ανακηρύσσεται σε Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και λειτουργεί ως ΝΠΔΔ.
Οι σκοποί της είναι α) Η παροχή ανωτέρας πολιτικής μορφώσεως και η εθνι¬κή και πνευματική συγκρότησις ηγετικών στελεχών, με επίγνωσιν της αποστολής και της ευθύνης αυτών, δια την ευημερίαν και πρόοδον εν γένει της Πατρίδος, β) Η παρασκευή δημοσίων υπαλλήλων, δια της αναπτύ¬ξεως πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών επιστημο¬νικών γνώσεων, γ) Η μετεκπαίδευσης των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και των πτυχιούχων της Νομικής, οίτινες πρόκειται να διδάξωσι εις τα Γυμνάσια και τα Αστικά Σχολεία «τα Στοιχεία του Δικαίου και της Πολιτικής Οικονομίας», δ) Η δι’ εκλαϊκευτικών διαλέξεων, μελετών, συνεργείων ερεύνης και άλλων μορφωτικών μέσων πολιτική του λαού διαπαιδαγώγησις και διαφώτισις επί των κρατι¬κών σκοπών και επιδιώξεων, η συνειδητοποίηση της ανάγκης της πειθαρχίας, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας των διαφόρων κοινωνικών τάξεων, η καλ¬λιέργεια του πνεύματος της θυσίας χάριν του γενικού καλού, η τόνωσις του πατριωτικού φρονήματος και η καταπολέμησις του κομματισμού και εν γένει των ατο¬μιστικών και εγωιστικών τάσεων και ιδεών (..).
1939
Η Σχολή μετονομάζεται σε Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και Δημοσίων Υπαλλήλων.
1943
Με τον Ν.540/43 η Σχολή ανακτά το παλιό της όνομα Πάντειος Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, με το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1989 και αποκτά το δικαίωμα να απονέμει διδακτορικό δίπλωμα. Με τον ίδιο νόμο στην Σχολή ιδρύεται
Τμήμα μορφώσεως δημοσιογράφων σκοπόν έχον την προπαρασκευήν δια το δημοσιογραφικόν επάγγελμα και την μετεκπαίδευσην των ήδη εργαζομένων δημοσιογράφων.
Η λειτουργία του Τμήματος θα ρυθμίζονταν με ειδικό Διάταγμα, το οποίο όμως δεν εξεδόθη.
1951
Εισάγεται η κλασσική Πανεπιστη¬μιακή οργάνωση στη Σχολή. Το Διοικητικό Συμβούλιο αντι¬καθίσταται από τον Πρύτανη, τη Σύγκλητο και τη Γενική Συνέλευση των Καθηγητών της Σχολής.
1963
Η φοίτηση ορίζεται τετραετής και τα Τμήματα της Σχολής ονομάζονται:
Πολιτικής Επιστήμης
και
Δημόσιας Διοίκησης.
1982
Μετά την αναδιάρθρωση της ανωτάτης εκπαίδευσης με την εφαρμογή του Ν.1268/82 η Σχολή κατατέμνεται, το 1983, σε τρία Τμήματα (Π.Δ. 462/83). Αυτά είναι:
α) το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών,
β) το Τμήμα της Δημόσιας Διοίκησης και
γ) το Τμήμα Κοινωνιολογίας.
Το Πάντειον Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών είναι το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας μας με υψηλή εξειδίκευση στις Κοινωνικές Επιστήμες, τις Πολιτικές Επιστήμες, τις Διεθνείς Σπουδές, την Ψυχολογία, την Ιστορία, την επιστήμη της Δημόσιας Διοίκησης αλλά και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, δηλαδή το ανώτατο ίδρυμα το οποίο με τη βασική και μεταπτυχιακή του διδασκαλία, αλλά και τα ερευνητικά ινστιτούτα καλύπτει το σύνολο των Κοινωνικών Επιστημών και των Επιστημών του Ανθρώπου.
Το Πανεπιστήμιο με διαπρεπείς καθηγητές, σημαντικούς διανοούμενους, πολυγραφότατους στοχαστές που γέμισαν τα αμφιθεάτρα και τις αίθουσες διδασκαλίας αναγνωρίζεται από την εθνική του παρουσία καθώς ανέδειξε καθηγητές του σε ανώτατα πολιτειαιά αξιώματα, Προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως τον Μ. Στασινόπουλο και τον Κ. Τσάτσο. Αρκετοί καθηγητές του βρέθηκαν σε ανώτατες θέσεις και στις διοικήσεις διεθνών οργανισμών, δεν είναι δε λίγες οι περιπτώσεις καθηγητών με σημαντική πολιτική παρουσία στην εθνική μας ζωή.
Οι δυο ιδρυτές
Ο ένας από τους ιδρυτές είναι ο κύπριος Γεώργιος Σ. Φραγκούδης (1869-1939), κατάγεται από ιστορική οικογένεια της Λεμεσού.
Σπούδασε Νομι¬κά στην Αθήνα και Πολιτικές Επι¬στήμες στο Παρίσι. Κοσμογυρισμένος, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα δημοσιογραφεί και εμπλέκεται στην πολιτική. Το Δεκέμβριο του 1923 εκλέγεται πληρεξούσιος Αθηνών και Πειραιώς. Μέσα στην Εθνοσυνέλευση ήταν αρχηγός ομάδας μεταρρυθμιστών. Εξέδιδε άλλωστε- μαζί με τον Κουτούπη- την εφημερίδα η «Μεταρρύθμισις». Υπήρξε φίλος και συνεργάτης του Ελ. Βενιζέλου και του Γ. Παπανδρέου.
Ο άλλος ιδρυτής είναι ο Αλέξανδρος Ι. Πάντος (1888-1930) από ευκατάστατη οικογένεια του Βόλου.
Σπούδασε και αυτός Νομι¬κά στην Αθήνα και ύστερα Πολιτικές Επιστήμες στο Παρίσι.
Το πρότυπο σχολής πολιτικής επιστήμης για την Ελλάδα
Συνέπεσε και οι δυο άνδρες να παρακολουθήσουν -σε διαφορετική όμως ο καθένας εποχή λόγω διαφοράς ηλικίας- μαθήματα στην «Ελευθέρα Σχολή Πολιτικών Επιστημών των Παρισίων». Η Σχολή αυτή, σαν ελεύθερο βήμα επιστημονικής γνώσης και έκφρασης, ασκού¬σε μεγάλη επιρροή στους διανοού¬μενους. Ωστόσο, οι δρόμοι των δύο ανδρών δεν διασταυρώθηκαν ποτέ! Είχαν όμως ένα κοινό όραμα. Το όραμα αυτό ήταν η ίδρυση στην Ελλάδα μιας Σχολής Πολιτικών Επι¬στημών, όπως αυτή του Παρισιού.
Ο πρώτος, ο Γ. Φραγκούδης, κάποια στιγμή έκανε το όραμα αυτό έργοζωής. Ο δεύτερος, ο Α. Πάντος, πεθαίνοντας έδινε την οικονομική δυνατότητα να ολοκληρωθεί το όραμα, αφού άφηνε ολόκληρη σχεδόν την περιουσία του για την ίδρυση στην Ελλάδα «Σχολής Πολιτικών Επιστημών» κατά το σύστημα της «Ελευθέρας Σχο¬λής Πολιτικών Επιστημών των Παρισίων».
Χρονολόγιο της Σχολής
1924
Προωθώντας τις μεταρρυθμιστικές του ιδέες, ο Γ. Φραγκούδης ίδρυσε το 1924 την Εταιρία «Εκπαιδευτική Αναγέννηση» εντοπί-ζοντας έτσι στην Εκπαίδευση και μάλιστα στην «Ανωτάτη» το χώρο των αναγκαίων μεταρρυθμιστικών αλλαγών. Επανειλημμένα διεκήρυττε:
Εάν είναι αληθές ότι δια της εκπαιδεύ¬σεως και μόνον είναι δυνατόν να αναδημιουργηθή η Ελληνική πατρίς, η ίδρυσις της Σχολής (εννοεί αυτήν που αργότερα έγινε Πάντειος) θα δώση το σύνθημα της εθνικής αναπλάσεως δια της δημιουργίας εστίας μελετών των εθνικών ζητημάτων και βήματος ανωτέρας μεταρρυθμιστικής διδασκαλίας.
Για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου, ο Γ. Φραγκούδης μέσα από την «Εκπαιδευτική Αναγέννηση» ίδρυ¬σε τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Φιλοδόξησε να απο¬τελέσει αυτή για την Ελλάδα ό,τι ήταν η «Ελευθέρα Σχολή Πολιτικών Επιστημών» που υπήρξε εστία ανάπλασης της Γαλλικής Διοίκησης και παγκόσμιας σημασίας Ιδρυμα. Δικαιολογώντας λίγο αργότερα την ίδρυση της, έγραφε:
Με τοιαύτας σκέψεις ιδρύθη η Σχολή των Πολιτικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, εις την οποίαν θα εδίδασκον άνδρες μεταξύ των αρίστων Ελλήνων και η οποία θα αποβεί ανωτέρα Ακαδημία ηθικής μορφώσεως και αναδημιουργίας.
1927
Στις 2 Ιανουαρίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης έθετε τον θεμέλιο λίθο του κεντρικού κτιρίου, που βρίσκεται σήμερα στη λεωφό¬ρο Συγγρού. Η ανέγερση του πρώτου κτιρίου της δεν στάθηκε εύκολη. Ο Γ. Φραγκούδης για να εξεύρει τα αναγκαία χρήματα έκανε επανειλημμένες εκκλήσεις στο εσωτερικό και εξω¬τερικό και αναγκάστηκε να ταξιδέψει και ο ίδιος για να πείσει τους ομογενείς της Αμερικής κυρίως, να ενισχύσουν το έργο τους
1930
Τα μαθήματα αρχίζουν επίσημα στις 18 Νοεμβρίου 1930 με την παρουσία του πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου. Ο ίδιος φιλοδόξησε να είναι ο πρώτος καθηγητής της Σχο¬λής και υπήρξε ο πρώτος δωρητής της.
Η τελευταία βού¬ληση του Α. Πάντου, ο θάνατος του οποίου θα επέλθει τον Ιούνιο του έτους, θα είναι η δημιουργία κληροδοτήματος για να ιδρυθεί Σχολή Πολιτικών Επιστημών.
1931
Χάρη στην πειστικότητα και τον ενθουσιασμό του εμψυ¬χωτή της ιδέας Γ. Φραγκούδη, αλλά και τη διορατικότητα και την ετοιμότητα του Ελ.Βενιζέλου που ως πρωθυ¬πουργός ήταν εκτελεστής της διαθήκης Α. Πάντου, το κλη-ροδότημα με το κτίριο της «Εκπαιδευτικής Αναγέννησης» συγχωνεύονται το 1931 στην «Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών». Το αρχικό όραμα των δύο ανδρών γίνεται πραγματι¬κότητα.
1932
Η πρώτη δημόσια συζητήση με την οποία η πρώτη αυτή Σχολή Πολιτικών Επιστημών στην Ελλάδα καθιερώνεται ως ελεύθερο βήμα έκφρασης ιδεών, όπως την είχαν οραματι¬στεί οι ιδρυτές της.
Πρόκειται για τις περίφημες συζητή¬σεις κοινοβουλευτισμό που έγιναν στις αίθουσες της στις 15,17,19 και 22 Μαίου 1932.Στις συζητήσεις εκείνες έλαβαν μέρος διακεκριμένοι κοι¬νοβουλευτικοί: ο Γ. Παπανδρέου, υπουργός της Εθνικής Παιδείας, ο Α. Σβώλος, ο Γ. Σγουρίτσας, ο Θ. Τσάτσος, ο Π. Κανελλόπου¬λος, κ.α. ανάμεσα τους πολλοί καθηγητές της.
1933
Η Πάντειος Σχολή Πολιτικών Επιστημών λειτουργεί ως ΝΠΙΔ και ο πρώτος κανονισμός της ψηφίζεται το 1933.
Σύμφωνα με τον κανονισμό δημιουργούνται δυο τμήματα: 1) Το Πολιτικό-Ιστορικό, που είχε δέκα τακτικές και έξι έκτακτες έδρες και 2) Το Κοινωνικό-Οικονομικό που είχε εννέα τακτικές και πέντε έκτακτες έδρες.
Η φοίτηση προβλέπεται τριε¬τής. Η Σχολή απονέμει πτυχίο και επίσης προβλέπεται και η απονομή διδακτορικού διπλώματος.
1936
Ο πλούτος των μαθημάτων και οι διακεκριμένοι καθηγητές που αποτέλε¬σαν το πρώτο διδακτικό προσωπικό (Αμαντος, Ευελπίδης, Καλλιτσουνάκης, Κεραμόπουλος, Κανελλόπουλος, Κουγέας, Κουτούπης, Λούβαρης, Σγουρίτσας, Σεφεριάδης, Σιδερής, Τσάτσος κ.α. συνέβαλαν στην αναγνώρισή του ως αυτοτελές Ίδρυμα Ανω¬τάτης Εκπαίδευσης, ισότιμο προς τα Πανεπιστήμια και τις άλλες Ανώτατες Σχολές.
1937
Η Πάντειος Σχολή Πολτικών Επιστημών ανακηρύσσεται σε Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και λειτουργεί ως ΝΠΔΔ.
Οι σκοποί της είναι α) Η παροχή ανωτέρας πολιτικής μορφώσεως και η εθνι¬κή και πνευματική συγκρότησις ηγετικών στελεχών, με επίγνωσιν της αποστολής και της ευθύνης αυτών, δια την ευημερίαν και πρόοδον εν γένει της Πατρίδος, β) Η παρασκευή δημοσίων υπαλλήλων, δια της αναπτύ¬ξεως πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών επιστημο¬νικών γνώσεων, γ) Η μετεκπαίδευσης των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και των πτυχιούχων της Νομικής, οίτινες πρόκειται να διδάξωσι εις τα Γυμνάσια και τα Αστικά Σχολεία «τα Στοιχεία του Δικαίου και της Πολιτικής Οικονομίας», δ) Η δι’ εκλαϊκευτικών διαλέξεων, μελετών, συνεργείων ερεύνης και άλλων μορφωτικών μέσων πολιτική του λαού διαπαιδαγώγησις και διαφώτισις επί των κρατι¬κών σκοπών και επιδιώξεων, η συνειδητοποίηση της ανάγκης της πειθαρχίας, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας των διαφόρων κοινωνικών τάξεων, η καλ¬λιέργεια του πνεύματος της θυσίας χάριν του γενικού καλού, η τόνωσις του πατριωτικού φρονήματος και η καταπολέμησις του κομματισμού και εν γένει των ατο¬μιστικών και εγωιστικών τάσεων και ιδεών (..).
1939
Η Σχολή μετονομάζεται σε Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και Δημοσίων Υπαλλήλων.
1943
Με τον Ν.540/43 η Σχολή ανακτά το παλιό της όνομα Πάντειος Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, με το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1989 και αποκτά το δικαίωμα να απονέμει διδακτορικό δίπλωμα. Με τον ίδιο νόμο στην Σχολή ιδρύεται
Τμήμα μορφώσεως δημοσιογράφων σκοπόν έχον την προπαρασκευήν δια το δημοσιογραφικόν επάγγελμα και την μετεκπαίδευσην των ήδη εργαζομένων δημοσιογράφων.
Η λειτουργία του Τμήματος θα ρυθμίζονταν με ειδικό Διάταγμα, το οποίο όμως δεν εξεδόθη.
1951
Εισάγεται η κλασσική Πανεπιστη¬μιακή οργάνωση στη Σχολή. Το Διοικητικό Συμβούλιο αντι¬καθίσταται από τον Πρύτανη, τη Σύγκλητο και τη Γενική Συνέλευση των Καθηγητών της Σχολής.
1963
Η φοίτηση ορίζεται τετραετής και τα Τμήματα της Σχολής ονομάζονται:
Πολιτικής Επιστήμης
και
Δημόσιας Διοίκησης.
1982
Μετά την αναδιάρθρωση της ανωτάτης εκπαίδευσης με την εφαρμογή του Ν.1268/82 η Σχολή κατατέμνεται, το 1983, σε τρία Τμήματα (Π.Δ. 462/83). Αυτά είναι:
α) το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών,
β) το Τμήμα της Δημόσιας Διοίκησης και
γ) το Τμήμα Κοινωνιολογίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου