Έγραψαν την ιστορία των σχολείων τους
Email Facebook Tweet| Εκτύπωση | 11 Μάιος 2015, 09:56 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΑΔΑΜΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ με μαθητές των σχολείων η ιστορία των οποίων καταγράφεται στην έρευνα.
Μαθητές του Περιφερειακού Σχολείου Ασίνου σε ρόλο ερευνητή
Η έρευνα αφορά την ιστορία των σχολείων Νικηταρίου, Ποταμίου, Βυζακιάς και Κανναβιών
Την ιστορία των σχολείων της περιοχής τους -Νικηταρίου, Ποταμίου, Βυζακιάς και Κανναβιών- αναζήτησαν, έμαθαν και κατέγραψαν οι μαθητές του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Ασίνου, οι οποίοι περήφανοι ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν σύντομα και σχετικό βιβλιαράκι με το κατόρθωμά τους. Η εν λόγω έρευνα έγινε στο πλαίσιο του Διαγωνισμού «Μαθητές στην Έρευνα-Μέρα 2014-15» και αποσκοπούσε στη συλλογή στοιχείων για τα τέσσερα προαναφερθέντα δημοτικά σχολεία, καθώς και στην καταγραφή της ιστορίας της λειτουργίας τους.
Στο πλαίσιο της εν λόγω έρευνας, μάλιστα, οι μαθητές επισκέφθηκαν το Κρατικό Αρχείο, όπου και συνέλεξαν πληροφορίες που θα τους χρησίμευαν στην ετοιμασία της. «Θεωρούμε ότι η διατήρηση της ιστορικής συνέχειας ενός τόπου πρέπει να αρχίζει με τη γνώση της ιστορίας του. Η ερευνητική αυτή εργασία μας ας αποτελέσει την αρχή για την καταγραφή όχι μόνο της ιστορίας των σχολείων μας, αλλά γενικότερα και της ιστορίας του τόπου μας», τονίζεται στην εισαγωγή του ερευνητικού έργου.
Τα ευρήματα της έρευνας
Σύμφωνα με τα στοιχεία που μελέτησαν μαθητές και δάσκαλοι του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Ασίνου, το Δημοτικό Σχολείο Βυζακιάς λειτούργησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1890, με δασκάλους τους Γεώργιο Χατζηχαραλάμπους και Χαράλαμπο Μιχαήλ, ενώ το Δημοτικό Σχολείο Κανναβιών πρωτολειτούργησε το 1907 με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Χατζηκυριάκου και μαθητές 16 αγόρια. Το Δημοτικό Σχολείο Ποταμίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 1908 με δάσκαλο τον παπα-Δημήτρη Στυλιανού και με μαθητές 19 αγόρια, ενώ το Δημοτικό Σχολείο Νικηταρίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 1923 με δασκάλα την Καλλιόπη Παπαϊωάννου.
Από το 1911 μέχρι και το 1923 τα παιδιά από το Νικητάρι πήγαιναν σχολείο στη Βυζακιά. Βάσει των ευρημάτων, εξάλλου, στα πρώτα χρόνια λειτουργίας των σχολείων μας η σχολική χρονιά άρχιζε Οκτώβριο και τέλειωνε Ιούλιο. Από τη δεκαετιά του ’30, η σχολική χρονιά άρχιζε τον Σεπτέμβριο και τελείωνε τον Ιούνιο. Οι επιθεωρήσεις γίνονταν συνήθως άνοιξη και καλοκαίρι, από Άγγλους επιθεωρητές. Μόνο μια χρονιά 1917-1918 έγινε επιθεώρηση Ιανουάριο. Στα σχόλιά τους τις περισσότερες φορές έγραφαν ότι ήταν μέτρια τα αποτελέσματα.
Οι επιθεωρητές πήγαιναν στα χωριά κυρίως άνοιξη ή καλοκαίρι, γιατί τον χειμώνα δεν ήταν εύκολη η πρόσβαση σ' αυτά. Επίσης, από τα σχόλια των επιθεωρητών καθοριζόταν και η επιχορήγηση που δινόταν σε κάθε σχολείο. Ο μέσος όρος φοίτησης των μαθητών στα σχολεία ήταν χαμηλότερος κατά το δεύτερο μισό της σχολικής χρονιάς (άνοιξη-καλοκαίρι). Αυτό συνέβαινε γιατί οι κάτοικοι των χωριών ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Τους μήνες της άνοιξης και του καλοκαιριού είχαν εργασίες στα χωράφια και τα παιδιά βοηθούσαν τους γονείς τους στις αγροτικές εργασίες.
Η εξέλιξη των σχολείων
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας τους τα σχολεία ήταν ως επί το πλείστον μόνο για αγόρια, ενώ στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε μικτά. Το γεγονός πως τα αγόρια υπερίσχυαν των κοριτσιών οφειλόταν στο γεγονός ότι τα κορίτσια έπρεπε να μένουν σπίτι, να κάνουν δουλειές και να φροντίζουν μικρότερα αδέρφια. Ένεκα δε του μικρού αριθμού μαθητών, οι δάσκαλοι στα σχολεία ήταν ένας ή δύο και εφαρμοζόταν η αλληλοδιδακτική μέθοδος, η οποία ήταν η διδασκαλία πολλών μαθητών από ένα δάσκαλο με βοηθούς τους πρωτόσχολους μαθητές. Επίσης, αρχικά κάθε σχολικό κτίριο απετελείτο από μια αίθουσα, ενώ σταδιακά και με την πάροδο πολλών χρόνων κτίζονταν και άλλες αίθουσες ή μεταφερόταν τελικά ολόκληρο το κτίριο σε άλλο χώρο.
Σήμερα, με το κτίσιμο και τη λειτουργία του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Ασίνου, τα παλιά κτίρια έχουν μετατραπεί σε μουσεία (Δημοτικό Σχολείο Βυζακιάς), σε γραφεία Κοινοτικού Συμβουλίου (Δημοτικό Σχολείο Νικηταρίου), σε χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων και αθλητισμού (Δημοτικά Σχολεία Ποταμίου και Κανναβιών). Σημειώνεται, πάντως, πως τα πρώτα σχολικά κτίρια χτίστηκαν με την εθελοντική βοήθεια των κατοίκων της κάθε κοινότητας, ενώ, σύμφωνα και με τα σχόλια των Άγγλων επιθεωρητών, οι μαθητές πολλές φορές έκαναν μάθημα έξω από την αίθουσα (την άνοιξη και το καλοκαίρι).
Σύμπλεγμα σχολείων από τα παλιά
Σύμφωνα ακόμη με την έρευνα, το φαινόμενο του σχολικού συμπλέγματος ίσχυε και την τότε εποχή, αφού τα Δημοτικά Σχολεία Βυζακιάς και Νικηταρίου λειτουργούσαν ως ένα ενιαίο σχολείο από το 1911 ώς το 1923. Βάσει, μάλιστα, σχετικών στοιχείων από το Κρατικό Αρχείο, την ίδια σχολική χρονιά τους μισούς μήνες λειτουργούσε σχολείο στη μια κοινότητα και τους άλλους μισούς στην άλλη. Μάλιστα, κατά τη σχολική χρονιά 1911-1912, σύμφωνα με τα σχόλια του Άγγλου επιθεωρητή, μόνο τρεις μαθητές έρχονταν στη Βυζακιά από το Νικητάρι, γιατί έπρεπε να διασχίζουν ποτάμι. Αξίζει, να σημειωθεί, εξάλλου, πως στο βιβλιαράκι που ετοίμασαν οι μαθητές περιλαμβάνεται χρονικά η ιστορία του κάθε σχολείου, καταγράφονται ιστορίες παλαιών μαθητών που φοίτησαν σε αυτά και παρουσιάζεται πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Η ερευνητική ομάδα
Για να γίνει πράξη η εν λόγω έρευνα εργάστηκαν οι μαθητές: Ανδρέου Αθανασία, Αντωνίου Αντρέας, Δημητρίου Μόνικα, Θιακού Μικαέλλα, Ιωαννίδου Ευαγγελία, Κλεοβούλου Παντελής, Μίτσιγκας Κυριάκος, Μιχαήλ Άντρια, Μιχαήλ Ηρόδοτος, Μιχαήλ Σαλώμη, Μιχαήλ Χαράλαμπος, Μπεκρή Άντρη, Μπεκρή Γιώτα, Μπεκρή Φώτης, Νεάρχου Νέαρχος, Ξενοφώντος Γεωργία, Πίττα Ελισάβετ, Χαραλαμπίδου Χαρά και Χατζηαργυρού Αντρέας. Στην ετοιμασία της έρευνας συνέβαλαν ο Διευθυντής του σχολείου Μιχάλης Μιχαήλ, όπως και οι δάσκαλοι Σπυρούλα Χατζηνικολάου (Βοηθός Διευθύντρια), Γεωργία Μυλόρδου (Συντονίστρια) και η Μαρία Ηλιάδου, ενώ ρόλο ερευνήτριας διαδραμάτισε η Μαρία Φιλαρέτου.
Email Facebook Tweet| Εκτύπωση | 11 Μάιος 2015, 09:56 | ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΑΔΑΜΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ με μαθητές των σχολείων η ιστορία των οποίων καταγράφεται στην έρευνα.
Μαθητές του Περιφερειακού Σχολείου Ασίνου σε ρόλο ερευνητή
Η έρευνα αφορά την ιστορία των σχολείων Νικηταρίου, Ποταμίου, Βυζακιάς και Κανναβιών
Την ιστορία των σχολείων της περιοχής τους -Νικηταρίου, Ποταμίου, Βυζακιάς και Κανναβιών- αναζήτησαν, έμαθαν και κατέγραψαν οι μαθητές του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Ασίνου, οι οποίοι περήφανοι ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν σύντομα και σχετικό βιβλιαράκι με το κατόρθωμά τους. Η εν λόγω έρευνα έγινε στο πλαίσιο του Διαγωνισμού «Μαθητές στην Έρευνα-Μέρα 2014-15» και αποσκοπούσε στη συλλογή στοιχείων για τα τέσσερα προαναφερθέντα δημοτικά σχολεία, καθώς και στην καταγραφή της ιστορίας της λειτουργίας τους.
Στο πλαίσιο της εν λόγω έρευνας, μάλιστα, οι μαθητές επισκέφθηκαν το Κρατικό Αρχείο, όπου και συνέλεξαν πληροφορίες που θα τους χρησίμευαν στην ετοιμασία της. «Θεωρούμε ότι η διατήρηση της ιστορικής συνέχειας ενός τόπου πρέπει να αρχίζει με τη γνώση της ιστορίας του. Η ερευνητική αυτή εργασία μας ας αποτελέσει την αρχή για την καταγραφή όχι μόνο της ιστορίας των σχολείων μας, αλλά γενικότερα και της ιστορίας του τόπου μας», τονίζεται στην εισαγωγή του ερευνητικού έργου.
Τα ευρήματα της έρευνας
Σύμφωνα με τα στοιχεία που μελέτησαν μαθητές και δάσκαλοι του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Ασίνου, το Δημοτικό Σχολείο Βυζακιάς λειτούργησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1890, με δασκάλους τους Γεώργιο Χατζηχαραλάμπους και Χαράλαμπο Μιχαήλ, ενώ το Δημοτικό Σχολείο Κανναβιών πρωτολειτούργησε το 1907 με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Χατζηκυριάκου και μαθητές 16 αγόρια. Το Δημοτικό Σχολείο Ποταμίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 1908 με δάσκαλο τον παπα-Δημήτρη Στυλιανού και με μαθητές 19 αγόρια, ενώ το Δημοτικό Σχολείο Νικηταρίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 1923 με δασκάλα την Καλλιόπη Παπαϊωάννου.
Από το 1911 μέχρι και το 1923 τα παιδιά από το Νικητάρι πήγαιναν σχολείο στη Βυζακιά. Βάσει των ευρημάτων, εξάλλου, στα πρώτα χρόνια λειτουργίας των σχολείων μας η σχολική χρονιά άρχιζε Οκτώβριο και τέλειωνε Ιούλιο. Από τη δεκαετιά του ’30, η σχολική χρονιά άρχιζε τον Σεπτέμβριο και τελείωνε τον Ιούνιο. Οι επιθεωρήσεις γίνονταν συνήθως άνοιξη και καλοκαίρι, από Άγγλους επιθεωρητές. Μόνο μια χρονιά 1917-1918 έγινε επιθεώρηση Ιανουάριο. Στα σχόλιά τους τις περισσότερες φορές έγραφαν ότι ήταν μέτρια τα αποτελέσματα.
Οι επιθεωρητές πήγαιναν στα χωριά κυρίως άνοιξη ή καλοκαίρι, γιατί τον χειμώνα δεν ήταν εύκολη η πρόσβαση σ' αυτά. Επίσης, από τα σχόλια των επιθεωρητών καθοριζόταν και η επιχορήγηση που δινόταν σε κάθε σχολείο. Ο μέσος όρος φοίτησης των μαθητών στα σχολεία ήταν χαμηλότερος κατά το δεύτερο μισό της σχολικής χρονιάς (άνοιξη-καλοκαίρι). Αυτό συνέβαινε γιατί οι κάτοικοι των χωριών ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Τους μήνες της άνοιξης και του καλοκαιριού είχαν εργασίες στα χωράφια και τα παιδιά βοηθούσαν τους γονείς τους στις αγροτικές εργασίες.
Η εξέλιξη των σχολείων
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας τους τα σχολεία ήταν ως επί το πλείστον μόνο για αγόρια, ενώ στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε μικτά. Το γεγονός πως τα αγόρια υπερίσχυαν των κοριτσιών οφειλόταν στο γεγονός ότι τα κορίτσια έπρεπε να μένουν σπίτι, να κάνουν δουλειές και να φροντίζουν μικρότερα αδέρφια. Ένεκα δε του μικρού αριθμού μαθητών, οι δάσκαλοι στα σχολεία ήταν ένας ή δύο και εφαρμοζόταν η αλληλοδιδακτική μέθοδος, η οποία ήταν η διδασκαλία πολλών μαθητών από ένα δάσκαλο με βοηθούς τους πρωτόσχολους μαθητές. Επίσης, αρχικά κάθε σχολικό κτίριο απετελείτο από μια αίθουσα, ενώ σταδιακά και με την πάροδο πολλών χρόνων κτίζονταν και άλλες αίθουσες ή μεταφερόταν τελικά ολόκληρο το κτίριο σε άλλο χώρο.
Σήμερα, με το κτίσιμο και τη λειτουργία του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Ασίνου, τα παλιά κτίρια έχουν μετατραπεί σε μουσεία (Δημοτικό Σχολείο Βυζακιάς), σε γραφεία Κοινοτικού Συμβουλίου (Δημοτικό Σχολείο Νικηταρίου), σε χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων και αθλητισμού (Δημοτικά Σχολεία Ποταμίου και Κανναβιών). Σημειώνεται, πάντως, πως τα πρώτα σχολικά κτίρια χτίστηκαν με την εθελοντική βοήθεια των κατοίκων της κάθε κοινότητας, ενώ, σύμφωνα και με τα σχόλια των Άγγλων επιθεωρητών, οι μαθητές πολλές φορές έκαναν μάθημα έξω από την αίθουσα (την άνοιξη και το καλοκαίρι).
Σύμπλεγμα σχολείων από τα παλιά
Σύμφωνα ακόμη με την έρευνα, το φαινόμενο του σχολικού συμπλέγματος ίσχυε και την τότε εποχή, αφού τα Δημοτικά Σχολεία Βυζακιάς και Νικηταρίου λειτουργούσαν ως ένα ενιαίο σχολείο από το 1911 ώς το 1923. Βάσει, μάλιστα, σχετικών στοιχείων από το Κρατικό Αρχείο, την ίδια σχολική χρονιά τους μισούς μήνες λειτουργούσε σχολείο στη μια κοινότητα και τους άλλους μισούς στην άλλη. Μάλιστα, κατά τη σχολική χρονιά 1911-1912, σύμφωνα με τα σχόλια του Άγγλου επιθεωρητή, μόνο τρεις μαθητές έρχονταν στη Βυζακιά από το Νικητάρι, γιατί έπρεπε να διασχίζουν ποτάμι. Αξίζει, να σημειωθεί, εξάλλου, πως στο βιβλιαράκι που ετοίμασαν οι μαθητές περιλαμβάνεται χρονικά η ιστορία του κάθε σχολείου, καταγράφονται ιστορίες παλαιών μαθητών που φοίτησαν σε αυτά και παρουσιάζεται πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Η ερευνητική ομάδα
Για να γίνει πράξη η εν λόγω έρευνα εργάστηκαν οι μαθητές: Ανδρέου Αθανασία, Αντωνίου Αντρέας, Δημητρίου Μόνικα, Θιακού Μικαέλλα, Ιωαννίδου Ευαγγελία, Κλεοβούλου Παντελής, Μίτσιγκας Κυριάκος, Μιχαήλ Άντρια, Μιχαήλ Ηρόδοτος, Μιχαήλ Σαλώμη, Μιχαήλ Χαράλαμπος, Μπεκρή Άντρη, Μπεκρή Γιώτα, Μπεκρή Φώτης, Νεάρχου Νέαρχος, Ξενοφώντος Γεωργία, Πίττα Ελισάβετ, Χαραλαμπίδου Χαρά και Χατζηαργυρού Αντρέας. Στην ετοιμασία της έρευνας συνέβαλαν ο Διευθυντής του σχολείου Μιχάλης Μιχαήλ, όπως και οι δάσκαλοι Σπυρούλα Χατζηνικολάου (Βοηθός Διευθύντρια), Γεωργία Μυλόρδου (Συντονίστρια) και η Μαρία Ηλιάδου, ενώ ρόλο ερευνήτριας διαδραμάτισε η Μαρία Φιλαρέτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου