Τ ω ν α φ α ν ώ ν….
Ο στόχος ήταν διαχρονικός, μόνιμος και ως τώρα αξεπέραστος. Η κατάκτηση της α π ά τ η τ η ς κ ο ρ υ φ ή ς, που τον περισσότερο καιρό ήταν σκεπασμένη με χιόνια και σύννεφα, λες κι είχαν κατασκηνώσει πάνω της. Τόσοι μύθοι, τόσες ιστορίες συνδεμένες με τη κορυφή, που περήφανη και μυστηριώδης ανέμενε αιώνες τον κατακτητή της. Το είχε από νωρίς βάλει στόχο! Αυτός θα είναι ο κατακτητής της! Κίνητρο δεν ήταν μόνο η δόξα που θα τον στεφανώσει μετά την κατάκτησή της. Μια δόξα που θα συνοδεύεται ίσως κι από υλικά αγαθά. Γι αυτόν μεγαλύτερο κίνητρο ήταν η εσωτερική ανάγκη επιβεβαίωσης του ως άτομο, μια πίεση που του πλάκωνε την ψυχή και δεν τον άφηνε να νιώσει ελευθερωμένος. Οι δυσκολίες δεν ήταν μόνο οι απόκρημνες ράχες, τα σκοτεινά φαράγγια, τα κατακόρυφα αδιέξοδα των βράχων, όλων των ειδών τα άγρια θεριά και τα ιοβόλα ερπετά.
Μεγαλύτερος αποτρεπτικός παράγοντας ήταν οι μεταφυσικές αναστολές. Αρχαίοι θρύλοι και εξογκωμένες φήμες λέγανε για τα τερατόμορφα όντα με ακατανίκητη δύναμη και στόματα που βγάζουν φωτιές, ικανά να κατασπαράζουν χωρίς εξαίρεση κάθε τολμηρό, που αποπειράται να ανέβει στο βουνό. Το ιστορικό των μέχρι τώρα προσπαθειών για την κατάκτησή της ήταν, χωρίς εξαίρεση, μια αλυσίδα αποτυχιών. Επιστροφή με κατεβασμένο το κεφάλι ή τραγικός επίλογος! Όλες αυτές οι απόπειρες επέτειναν το έδαφος να καλλιεργούνται οι πιο απίθανες εικασίες. Ούτε αυτός ο κίνδυνος τον απέτρεψε. Όλα τα είχε υπόψη του.
Προετοιμάστηκε καλά για το εγχείρημα, αλλά ξεκίνησε χωρίς αναγγελίες και παράτες. Συνάντησε μεγάλες δυσκολίες, κινδύνεψε πολλές φορές να κουτρουβαλιαστεί σε άπατες χαράδρες, όμως τίποτα δεν τον αποθάρρυνε. Παρά τους τραυματισμούς συνέχισε με αγκομαχητό και οδηγό το πείσμα για την επίτευξη του αρχικού στόχου.
Είχε διατρέξει το μισό περίπου δρόμο, αλλά απέμειναν, σύμφωνα με τις ελλιπείς πληροφορίες που υπήρχαν τα δυσκολότερα σημεία. Έκανε ένα διάλειμμα μια μέρας για συγκέντρωση δυνάμεων και ανασυγκρότηση του εαυτού του και γεμάτος πείσμα ξεκίνησε την επόμενη για την ολοκλήρωση της αποστολής.
Θα χρειάζονταν σελίδες και σελίδες να περιγράψουν τις περιπέτειες που συνάντησε, αλλά εκείνο το γεγονός που αξίζει αναφοράς είναι όταν το πόδι του, κάποια ευλογημένη στιγμή, έκανε το παρθενικό βήμα στην κορυφή. Κουρασμένος, εξουθενωμένος, με πληγές σε όλο του το σώμα όταν συνειδητοποίησε το γεγονός, γεμάτος χαρά και ικανοποίηση, μέσα από τα βάθη του σώματος του βγήκε μια θριαμβική κραυγή, που σκόρπισε προς όλες τις κατευθύνσεις, ανησύχησε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση. Αλλά ο ήχος της φωνής γρήγορα εξασθένησε, αν σκεφτείς κιόλας ότι γεννήθηκε σε περιοχή με αραιωμένη ατμόσφαιρα κι έτσι δεν υπήρξε αυτήκοος μάρτυρας του ιστορικού συμβάντος.
Ο ήρωας μας γεμάτος ικανοποίηση, αλλά εξαντλημένος από την πολυήμερη προσπάθεια έπεσε σε έναν βαθύ, αλλά απερίσκεπτο, ύπνο. Οι χαμηλές θερμοκρασίες κι εξασθενημένος οργανισμός τον αποτέλειωσαν. Δεν ξύπνησε ποτέ. Η καρδιά του δεν άντεξε. Το κουφάρι του έμεινε εκεί, βορά στα άγρια θηρία και τα αρπακτικά πουλιά. Επειδή κανέναν δεν είχε ενημερώσει για το τόλμημά του η εξαφάνιση του ερμηνεύτηκε από τους μετρημένους γνωστούς του, ως ξαφνική μετακίνησή του σε άλλο τόπο.
Έτσι κι αλλιώς ήταν λίγο παράξενος και η συμμετοχή του στη κοινωνική ζωή ήταν πάντα περιορισμένη. Αργότερα στους λίγους γνωστούς του η ύπαρξη του ξεχάστηκε πλήρως. Δεν άφησε ίχνος!
………………………………………………………………………………………………………………………………
…..Μετά πολλά χρόνια, όταν ο τεχνικός εξοπλισμός αναπτύχθηκε επαρκώς, όταν ξεπεράστηκαν αρκετά οι μεταφυσικές αναστολές και οι ανάγκες της οικονομικής ανάπτυξης δεν άφηναν πλέον τίποτα αμόλυντο και μη αξιοποιήσιμο, από έναν μεγιστάνα του χρήματος χρηματοδοτήθηκε μια αποστολή για την κατάκτηση της κορυφής, ενώ αθλοθετήθηκε κι ένα γενναίο χρηματικό έπαθλο. Σε σύντομο χρόνο δημιουργήθηκε μια ομάδα ανθρώπων αποφασισμένων να κερδίσουν το έπαθλο. Έκαναν όλες τις απαραίτητες προμήθειες και προετοιμάστηκαν για κάθε πιθανό ενδεχόμενο.
Ξεκίνησαν αισιόδοξοι, ενώ το γεγονός πέρασε ως είδηση εξαρχής από τα ΜΜΕ, με περιγραφές και συνεντεύξεις. Σύντομα ο στόχος επετεύχθη και η αποστολή πάτησε σε κάποιο σημείο της κορυφής. Με τα σύγχρονα τηλεπικοινωνιακά μέσα που διέθεταν, το γεγονός ανακοινώθηκε και προφανώς αποτέλεσε την είδηση της ημέρας, που αναμεταδόθηκε σε κάθε γωνιά της υφηλίου. Φορούσαν τα κατάλληλα ρούχα, έστησαν τη σκηνή και αποφάσισαν να περάσουν το βράδυ εκεί. Μπήκαν στους ασφαλείς υπνόσακους και κοιμήθηκαν.
Το πρωί ο αρχηγός της αποστολής ξύπνησε πρώτος κι έκανε μια επιθεώρηση του περιβάλλοντος χώρου. Σε μικρή απόσταση είδε κάτι που τον συντάραξε. Πανικός! Ο θρίαμβος από μια στιγμή στην άλλη θα γινόταν ένα εξευτελιστικό φιάσκο. Μπροστά του ήταν η διάψευση! Ένας ανθρώπινος σκελετός βρισκόταν ανάμεσα σε δυο βράχους. Το γεγονός ήταν μια ωμή μαρτυρία ότι προϋπήρξε άνθρωπος που πάτησε την κορφή πριν απ’ αυτόν.
Αυτό τίναζε στον αέρα όλη την αποστολή κι αυτό δεν μπορούσε να το ανεχτεί. Χωρίς αναστολές και δεύτερες σκέψεις συγκέντρωσε όλα τα οστά, που ήδη είχαν υποστεί και τις συνέπειες του χρόνου και με το φόβο κοιτάζοντας πίσω του μην τυχόν κάποιος δεύτερος τον πήρε χαμπάρι σκόρπισε τα οστά στο πρώτο βάραθρο που συνάντησε
Ησυχασμένος γύρισε πίσω και συνάντησε τα άλλα μέλη της αποστολής που ήταν πλέον όρθιοι κι ετοίμαζαν το πρωινό. Το μόνο που είπε ήταν
«Έκανα μια αναγνωριστική βόλτα γύρω μην δω κάτι. Τίποτα το ιδιαίτερο. Άντε να στήσουμε το σημάδι της επίσκεψής μας και να αρχίσουμε την κάθοδο. Κάτω πολλοί θα μας περιμένουν». Έτσι κι έγινε. Όταν γύρισαν απόλαυσαν όλες τις προβλεπόμενες δόξες και τα ονόματά τους καταγράφτηκαν στην ιστορική μνήμη.
Ο πιονιέρος κατακτητής, με το άγνωστο όνομα και το άδοξο τέλος δεν καταγράφτηκε πουθενά. Ένας τρίτος παρατηρητής ευλόγως θα αναρωτηθεί
«Άραγε πόσες φορές στην ιστορία του ανθρώπου και των συμβάντων στη διάρκεια της πορείας του έχει επαναληφθεί αυτό το φαινόμενο; Πόσοι πρωτοπόροι παρέμειναν αφανείς; Όχι από τυχαία συμβάντα, αλλά ακόμα χειρότερα, από προσωπική τους επιλογή ή παρέμβαση τρίτων;»