Η ιστορία της Ιονίου Σχολής

Η ίδρυση έκανε αίσθηση όχι μόνο στην μικρή τότε πρωτεύουσα της Ελλάδας, αλλά και στο πανελλήνιο, διότι η Σχολή ίδρυσε ευθύς εξ αρχής και το στοργικό της Οικοτροφείο. Συνέρευσαν μαθητές από παντού, όπου ανθούσε τότε ο Ελληνισμός , όπως τη Ρουμανία, τη Ρωσία, τη Μικρά Ασία και την Αμερική.
Όταν ιδρύθηκε η Σχολή στεγάστηκε σε ένα ωραίο αλλά μικρό κτίριο, επί των οδών Σολωμού και Κάνιγγος, το οποίο δεν υπάρχει σήμερα, διότι ανατινάχθηκε το 1944.
Ο ιδρυτής Κωνσταντίνος Καβαλιεράτος ενοικίασε δύο ακόμη κτίρια στην ίδια οδό. Αποδείχθηκαν και αυτά ανεπαρκή για τον αριθμό των μαθητών και το 1913 εγκαταστάθηκαν όλα τα τμήματα στα κτίρια της οδού Ακαδημίας 68, όπου λειτούργησε η Σχολή μέχρι το 1961.
Η Ιόνιος Σχολή συνεχώς βελτιωνόταν. Ακολουθούσε τη γραμμή του ιδρυτή της. Δίδασκε προσήλωση στο καθήκον και την εργασία, και στην με την αξία του καθενός πρόοδο και άνοδό του. Ο ιδρυτής περιστοιχιζόμενος από τα μέλη της οικογένειάς του και εκλεκτούς συνεργάτες εμφορούμενους από τα ίδια ιδανικά, συνέχιζε το δρόμο του όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος του 1912-13.
Ο θρίαμβος της Πατρίδας βρήκε τη Σχολή σε συνεχή άνοδο. Μέσα στη λαμπρή αυτή ατμόσφαιρα δόξας και θριάμβων της Ελλάδας, η Σχολή γιόρτασε την πεντηκονταετηρίδα της ένωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα. την 21η Μαΐου 1914.
Ακολούθησε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Σχολή βρισκόταν σε πλήρη ακμή. Είχε ενενήντα εσωτερικούς μαθητές και πάρα πολλούς εξωτερικούς. Ο αριθμός ήταν μεγάλος για την εποχή εκείνη. Οι δυσκολίες του πολέμου δεν έκαμψαν την Σχολή. Ακολουθούσε το δρόμο της προόδου που χάραξε ο ιδρυτής της. Ο ιδρυτής κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες και κόπους για τη σίτιση του Οικοτροφείου, το οποίο παρόλα αυτά δεν εκάμφθη.
1918 η ανακωχή, 1919 η προσπάθεια όλου του κόσμου για ανασυγκρότηση. 1921 ο πανηγυρισμός των εκατό χρόνων της Ελληνικής Επαναστάσεως. Ο ιδρυτής είχε τη συμπαράσταση ολόκληρης της οικογένειάς του.
Αλλά το 1921 ο μόνος γιος του Απόλλων που σε ηλικία 17 ετών έλαβε το πτυχίο της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, ανέλαβε μέρος των ευθυνών. Ήταν ικανοποιημένος ο ιδρυτής της Σχολής, διότι ξεπληρώθηκε ο πόθος του να παραδώσει το έργο, για το οποίο τόσο μόχθησε σε ένα άξιο γιο. Ήταν δε ο γιος αυτός πολύτιμος βοηθός του.
Όταν οι ευθύνες του μετριάστηκαν και ανατέθηκαν εν μέρει στον γιο του, η μέριμνα και η φροντίδα του στράφηκε στην απόκτηση ιδιόκτητης στέγης της Σχολής και άρχισαν διαπραγματεύσεις με την ιδιοκτήτρια του κτιρίου της οδού Ακαδημίας στο οποίο επί πενήντα σχεδόν χρόνια λειτουργούσε η Σχολή. Ιδιοκτήτρια ήταν η χήρα του Εθνικού Ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού. Αλλά όταν βρισκόταν στο τέλος και αυτής της προσπάθειά του, ο ιδρυτής απέθανε, την 21 Ιανουαρίου 1924, από συγκοπή καρδιάς.

Απόλλων Καβαλιεράτος
Τη Διεύθυνση της Σχολής ανέλαβε εξ ολοκλήρου πλέον ο γιος του σε ηλικία 21 ετών. Παρά το νεαρό της ηλικίας του επέδειξε αρετές σπάνιες, ήθους, επιστημονικής κατάρτισης, διοικητικής ικανότητας.
Ανέπτυξε ακόμα περισσότερο τη Σχολή και την πρόοδο των μαθητών της. Με εμπνευστή τον ίδιο οι συνεργάτες του θαυματούργησαν. Ο αριθμός των γονέων που εκτιμούσαν το έργο της Σχολής συνεχώς αυξανόταν.
Το 1926, ο Απόλλων Καβαλιεράτος ίδρυσε επί της οδού Πατησίων 118 δεύτερο τμήμα της Σχολής για μαθήτριες μόνο και ανέθεσε τη διεύθυνσή του στην αδελφή του Ήβη Καβαλιεράτου. (βλ. Σχόλιο)

Ήβη Καβαλιεράτου
Το τμήμα αυτό μεταφέρθηκε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε ιδιόκτητο κτίριο στην Κυψέλη, όπου λειτούργησε υπό την προσωνυμία «Ιόνιος Σχολή Κυψέλης». Το τμήμα αυτό ίδρυσε «Ανωτέραν Σχολήν Μορφώσεως Ελληνίδων», με καθηγητές του Πανεπιστημίου που δίδασκαν Ιστορία πολιτισμού, Τέχνης, και ο, τι ήταν δυνατό να μορφώσει τις Ελληνίδες εκείνης της εποχής.

Ιόνιος Σχολή Κυψέλης
1927, 1928, 1929. Η Σχολή βρισκόταν στην ίδια πάντα ακμή. Οι μαθητές της αποφοιτούν και ακολουθούσαν ανώτερες και ανώτατες σπουδές. Ο συνεχιστής του έργου και γιος του αποθανόντος ιδρυτού αφοσιώνεται εξ ολοκλήρου με ζήλο στο έργο του και το προάγει συνεχώς. Διαπραγματεύεται την αγορά μεγάλου χώρου στην οδό Πατησίων, αλλά την ημέρα ακριβώς που επρόκειτο να υπογραφεί το συμβόλαιο, απέθανε σε ηλικία 26 ετών, από κεραυνοβόλο ασθένεια. Πλήγμα βαρύτερο δεν θα μπορούσε να δεχθεί η Σχολή και η οικογένειά του.
Παρά το απροσδόκητο συμβάν, η οικογένεια του ιδρυτού με εφόδιο την πίστη, την οποία της είχε εμπνεύσει ο ίδιος και με συμπαραστάτες τους εκλεκτούς και αφοσιωμένους συνεργάτες, όπως ο πρώτος, μετά τον θάνατο του Απόλλωνος Καβαλιεράτου, Γυμνασιάρχης Αντώνιος Βαλάσης, σοφός καθηγητής, συνέχισε το έργο
Τις βαριές ευθύνες της Διεύθυνσης ανέλαβε η κόρη του ιδρυτή Θέμις Καβαλιεράτου. Η Σχολή ακολουθούσε την αρχική γραμμή, από την οποία δεν απομακρύνθηκε ποτέ. Δεχόταν πάντοτε από τα νέα εκπαιδευτικά συστήματα ο, τι μπορούσε να προσαρμοστεί στο χαρακτήρα και τη νοοτροπία του Έλληνα. Δεν απέρριπτε τίποτα το καλό και ωφέλιμο και δεν δεχόταν τίποτα το έξαλλο και επιβλαβές.

Από το 1930 μέχρι το 1939 η Σχολή συνέχιζε το δρόμο της, ακολουθώντας την ίδια πάντοτε γραμμή, παραδίνοντας κάθε χρόνο στην κοινωνία τους μαθητές της, αγόρια και κορίτσια, με αδιάσειστα εφόδια, το ήθος, την κατάρτιση, τη σοβαρή σκέψη και την εργατικότητα. Μόρφωσε Έλληνες και Ελληνίδες οι οποίοι τιμούν τις θέσεις στις οποίες βρίσκονται, όπως τίμησαν κάποτε και τη Σχολή τους.
1940. Εξερράγη ο κατακτητικός κατά της Ελλάδας Πόλεμος.
Η Σχολή βρέθηκε στην ανάγκη να διακόψει τη λειτουργία της, να διαλύσει το Οικοτροφείο της και πέρασε, όπως ολόκληρο το Ελληνικό Έθνος, στερήσεις και δοκιμασίες. Πολλοί μαθητές της επιστρατεύονται. Ευρίσκονται στην πρώτη γραμμή ή όπου καλούνται. Ο Κλαδάς έπεσε στο αντιαεροπορικό του, ο Μπλέσσας βυθίστηκε με το «Βασίλισσα Όλγα». Ο Πεζόπουλος τραυματίστηκε θανάσιμα στο Σκαραμαγκά. Ο Βλαχάβας έπεσε στον Πειραιά. Υπερηφανεύεται η Σχολή. Έχει κι αυτή τους ήρωές της...
Μετά τη νύχτα της Κατοχής και των θλίψεων, ανέτειλε η αυγή της απελευθέρωσης από τους ξένους εχθρούς.(βλ. Σχόλιο). Άνοιξε και πάλι τις πύλες της στην ελεύθερη Πατρίδα η Σχολή και άρχισαν να συρρέουν οι μαθητές της, ο αριθμός των οποίων συνεχώς αυξανόταν. Δέχθηκε πάλι τους μαθητές της με τη γνωστή στοργή και αγάπη και με τον ίδιο πόθο να τους καταστήσει άξιους πολίτες με ηθικά εφόδια. Όπως και κατά το παρελθόν, είχε και τότε εκλεκτούς συνεργάτες με τη συμβολή των οποίων ολοκληρώνει το έργο της.
Το 1951 η καλή και στοργική κόρη του ιδρυτή Θέμις, η οποία ήταν διευθύντρια της Σχολής από το 1930, απέθανε αιφνιδίως από καρδιακή προσβολή. Η Σχολή αντιμετώπισε και το νέο βαρύ πλήγμα. Η πίστη δεν την εγκατέλειψε και ακολούθησε σταθερά το δρόμο της όπως πάντοτε, με σκοπό τη διαπαιδαγώγηση και μόρφωση της νεολαίας σύμφωνα με τις αρχές της.

Διαφήμιση Ιονίου Σχολής στην Καθημερινή (10.09.1957)
Το 1958 η Σχολή γιορτάζει την πεντηκονταετηρίδα της με μία θεατρική παράσταση, στην οποία μαθητές και μαθήτριες αναπαριστούν τη ζωή της πεντηκονταετίας.
Το 1961 η Ιόνιος Σχολή πραγματοποιεί, μετά από τις τόσες αντιξοότητες, την επιδίωξή της να αποκτήσει ιδιόκτητη στέγη. Πράγματι, στην ψηλότερη θέση του ωραίου προαστίου της Φιλοθέης, έχτισε μεγάλο σύγχρονο και υγιεινό κτίριο, ανάλογο με την ωραία φύση που το περιβάλλει. Μετέφερε σε αυτό και συγχώνευσε τα δύο τμήματά της. Ενστερνίστηκε ο, τι νέο ενέκρινε και από το 1961 μέχρι σήμερα 1968, οπότε γιορτάζει την εξηκονταετηρίδα της, σταθερά προχωρεί στο δρόμο της με φωτεινό οδηγό τις παρακαταθήκες του ιδρυτή της.
Με πίστη στα ιδανικά αυτά, η Σχολή έχει σταθερή πεποίθηση, ότι εν καιρώ θα καλέσει τους μαθητές της να γιορτάσουν την εκατονταετηρίδα της.
Από το 1908 μέχρι σήμερα, πάνω έναν αιώνα τώρα, η Ιόνιος Σχολή, ανεξαρτήτως πολιτικών και πολιτειακών αλλαγών, εμφυλίων συγκρούσεων και πολεμικών αναμετρήσεων, παραμένει μια σταθερή αξία στο χώρο της εκπαίδευσης των παιδιών.
Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί με επιμέρους απόψεις και επιλογές, ιδιαίτερα όταν τις ζει και τις υφίσταται ως μαθητής, αλλά σε βάθος χρόνου έχει αποδειχθεί ότι με την ίδια πάντα σοβαρότητα και την αυστηρότητα που αντέχει η κάθε εποχή, έχει μοναδικό γνώμονα την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση, και προσπαθεί να βελτιώνει και να εκσυγχρονίζει τις εγκαταστάσεις και τις μεθόδους της, για να παρέχει στους μαθητές της τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε ανώτερο και ανώτατο επίπεδο, αλλά και να έχουν τα εφόδια εκείνα που θα τους επιτρέψουν να σταδιοδρομήσουν σε όποιο επάγγελμα και αν επιλέξουν.
Χωρίς περιττά λόγια και προβολή, επιτελεί το έργο που ξεκίνησε ο ιδρυτής της και με ικανοποίηση καμαρώνει τους νέους αποφοίτους της στις Ανώτατες και Ανώτερες Σχολές. Και αν υπάρχει κάτι που αποδεικνύει τη σωστή πορεία της δια μέσου των χρόνων, είναι το γεγονός ότι πάρα πολλοί μαθητές της έχουν εμπιστευτεί στα χέρια της τα παιδιά και τα εγγόνια τους !
Το 1981, συνεχίζοντας την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό της , λειτούργησε στο Μαρούσι, η δεύτερη σχολική μονάδα με το Νηπιαγωγείο. Από το 1996 λειτουργεί εκεί και το δεύτερο Δημοτικό Σχολείο. Στις νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις στο Μαρούσι προστέθηκε το 2001 και το κλειστό Αθλητικό Κέντρο της Ιονίου Σχολής με προδιαγραφές διεξαγωγής περιφερειακών και σχολικών πρωταθλημάτων, το οποίο συμπεριέλαβε μάλιστα η Οργανωτική Επιτροπή του ΑΘΗΝΑ 2004 στον οδηγό των προπονητικών κέντρων και αποτελεί έδρα του Αθλητικού Συλλόγου της Ιονίου Σχολής. Το 2005 προστίθεται νέα πτέρυγα στον ίδιο χώρο, που θα στεγάζει τα εργαστήρια Φυσικής, Χημείας και Πληροφορικής.
Έτσι σήμερα λειτουργούν στην Ιόνιο Σχολή : Παιδικός σταθμός για παιδιά από τρεισήμισι ετών, Νηπιαγωγείο και Δημοτικό στο Μαρούσι, ενώ στη Φιλοθέη Δημοτικό, Γυμνάσιο και Ενιαίο Λύκειο τριών κατευθύνσεων.