29.Υπηρέτησα την πατρίδα  (μνήμες και σκηνές από τη θητεία μου στο στρατό

ζ) Επίμετρο

Από τη μέρα που απολύθηκα από φαντάρος έχουν περάσει σαράντα πέντε χρόνια. Κι όμως η πίκρα παραμένει ακέραια μέσα μου. Κι αυτό για πολλούς λόγους πέρα από την φυσική αντιπάθεια εξαιτίας της προσωπικής μου αντιμετώπισης εκ μέρους της ιεραρχίας του στρατού.. Ένας από τους λόγους είναι ο άσκοπος χρόνος που δαπανάται χωρίς να σου προσφέρεται τίποτα χρήσιμο. Βεβαίως σήμερα αλλάξανε πολλά από τις συνθήκες της δικής μου εποχής. Πρώτον η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας. Τι αλήθεια κέρδιζε ο στρατός όταν σε κράταγε άσκοπα δυο και περισσότερα χρόνια εξουδετερωμένο, εκτός της ζωής σε κρίσιμα χρόνια της νεανικής σου ηλικίας; Δεύτερον εξέλιπε- ελπίζω- η οργανωμένη προσπάθεια να βιάσουν την προσωπικότητα εκείνων που δεν ακολουθούσαν την κυρίαρχη αντίληψη που ταίριαζε στους στρατιωτικούς. Από παλαιά με απωθεί  η εκμετάλλευση του πατριωτισμού από μικρούς, μικρόνοες και επαγγελματίες πατριώτες, που μετατρέπουν τη εθνικοφροσύνη σε εμπορεύσιμο είδος και το πλασάρουν στην αγορά.

Ένα μεγάλο ερώτημα υπάρχει πώς στη διάρκεια της θητείας του νέου Έλληνα μπορεί να δίνεται η ευκαιρία στον νέο κοινωνικής προσφοράς και η εξάσκηση στην πράξη της αντίληψης για αλληλεγγύη και εκμάθηση χρήσιμων γνώσεων για την ζωή του αργότερα, μετά την απόλυσή του στην ατομική και συλλογική ζωή στον τόπο του. Τότε θα αποκτά πιο χαρακτηριστικό νόημα ο χρόνος της ζωής κάθε νέου που δαπανάται κατά τη διάρκεια της στράτευσης του.