Με μια ανθοδέσμη από σφριγηλά, νεανικά, φρέσκα και μυρωδάτα όνειρα ήρθε ελαφροπατώντας και πίστευε σ’ έναν κόσμο που θα κυβερνούν η δικαιοσύνη κι η προσφορά στο συνάνθρωπο. Από την πρώτη στιγμή ένιωσε τη δυσάρεστη οσμή
που ήταν διάχυτη παντού γύρω του.
Ήταν όμως δυνατός, ήταν αισιόδοξος. Ένιωθε πως μπορεί να μετακινήσει βουνά
Έδωσε σκληρές κι επίμονες μάχες μόνος και με άλλους μα κάποια στιγμή απόκαμε και δέχτηκε την ήττα
Η ανθοδέσμη με τα όνειρα μαράθηκε. Τα άνθη κύρτωσαν το... κεφάλι, τα φύλλα έπεσαν καταγής και ποδοπατούνται απ’ τους αδιάφορους περαστικούς…
Παρ’ όλα αυτά η ελπίδα μέσα του δεν έσβησε. Ξέρει πως κάποιος άλλος θα τον αντικαταστήσει στο ακοίμητο μετερίζι στην αδιάκοπη πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό
Θα έχει τη μοίρα κάποια στιγμή θα πατήσει νικηφόρα την κορυφή; Ίδωμεν