ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1952 - 1967
Από το 1959 (ν.δ. 3973/1959) η Σχολή παύει να υπάγεται στο Υπουργείο Γεωργίας και περνάει στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Παιδείας. Εγκαινιάζεται έτσι μία νέα περίοδος για το Ίδρυμα που είναι από τις πιο γόνιμες και φτάνει μέχρι το 1967. Παράλληλα αυξάνεται και ο αριθμός των φοιτητών: από 289 φοιτητές που ήταν το 1953 - 54, γίνονται 421 το 1962 - 63 και 892 το 1965 - 66! Η αύξηση αυτή δημιουργεί προβλήματα στην εκπαίδευση και κ...ατάρτιση των φοιτητών και δεν είναι άσχετη με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις που θα πάρουν μεγάλη έκταση τα χρόνια αυτά.
Την ίδια περίοδο υιοθετούνται και οι πρώτες διευκολύνσεις προς τους φοιτητές: Ενώ δηλαδή μέχρι το 1964 οι φοιτητές μπορούσαν να επανεξεταστούν ενώπιον Επιτροπής τον Οκτώβριο, αν αποτύχαιναν σε ένα μάθημα το Σεπτέμβριο και εφόσον είχαν συγκεντρώσει μέσο όρο βαθμολογίας 5,5, από εδώ και στο εξής μπορούν να επανεξετάζονται σε δύο μαθήματα τον Οκτώβριο. Στα επόμενα χρόνια ο ελάχιστος μέσος όρος βαθμολογίας θα μειωθεί στο πέντε (5) και ακόμη θα καθιερωθεί η μεταφορά ενός μαθήματος στο επόμενο έτος ( απόφαση Υπουργού Φ.Ε.Κ. 744/1966 τ. Β΄/ βλέπε και Συν. 742/16-12-66) καθώς και η κατοχύρωση μαθημάτων (Φ.Ε.Κ. 690/1967 τ. Β΄).
Το 1963 ιδρύονται (δ. υπ. Αρ. 332/1963) και νέα τμήματα εξειδικεύσεως: το Τμήμα Εγγείων Βελτιώσεων και το Τμήμα Γεωργικής και Συνεταιριστικής Οικονομίας (και επομένως τα Τμήματα Ειδικότητας αυξάνονται από 5 σε 7 μαζί με τα παλιά τμήματα: Δενδροκομίας και Ελαιουργίας, Γεωργίας, Ζωοτεχνίας, Αμπελουργίας και Οινολογίας, Φυτοπαθολογίας και Εντομολογίας).
Κατά το έτος 1964 εξάλλου, γίνεται λόγος και για την ενσωμάτωση της Σχολής σε ένα καινούργιο Πανεπιστήμιο, το λεγόμενο «Αττικό», το οποίο θα περιελάμβανε, εκτός από τη Γεωπονική, την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, την Πάντειο και την Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή. Το πρόβλημα αυτό καθυστερούσε και τη χρηματοδότηση για την αποπεράτωση του οικοδομικού Προγράμματος και κυρίως της Δυτικής πτέρυγας του Κεντρικού κτιρίου (που θα ολοκληρωθεί το 1965) και της Ανατολικής (που θα ολοκληρωθεί μόλις το 1979). Το πρόβλημα για τη διασφάλιση της αυτονομίας και της αυτοτέλειας της Γεωπονικής Σχολής, εξακολουθούσε να είναι υπαρκτό (το θέμα αυτό θα έρθει πάλι στη επικαιρότητα στις αρχές της δεκαετίας του ΄80).
Από το 1959 (ν.δ. 3973/1959) η Σχολή παύει να υπάγεται στο Υπουργείο Γεωργίας και περνάει στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Παιδείας. Εγκαινιάζεται έτσι μία νέα περίοδος για το Ίδρυμα που είναι από τις πιο γόνιμες και φτάνει μέχρι το 1967. Παράλληλα αυξάνεται και ο αριθμός των φοιτητών: από 289 φοιτητές που ήταν το 1953 - 54, γίνονται 421 το 1962 - 63 και 892 το 1965 - 66! Η αύξηση αυτή δημιουργεί προβλήματα στην εκπαίδευση και κ...ατάρτιση των φοιτητών και δεν είναι άσχετη με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις που θα πάρουν μεγάλη έκταση τα χρόνια αυτά.
Την ίδια περίοδο υιοθετούνται και οι πρώτες διευκολύνσεις προς τους φοιτητές: Ενώ δηλαδή μέχρι το 1964 οι φοιτητές μπορούσαν να επανεξεταστούν ενώπιον Επιτροπής τον Οκτώβριο, αν αποτύχαιναν σε ένα μάθημα το Σεπτέμβριο και εφόσον είχαν συγκεντρώσει μέσο όρο βαθμολογίας 5,5, από εδώ και στο εξής μπορούν να επανεξετάζονται σε δύο μαθήματα τον Οκτώβριο. Στα επόμενα χρόνια ο ελάχιστος μέσος όρος βαθμολογίας θα μειωθεί στο πέντε (5) και ακόμη θα καθιερωθεί η μεταφορά ενός μαθήματος στο επόμενο έτος ( απόφαση Υπουργού Φ.Ε.Κ. 744/1966 τ. Β΄/ βλέπε και Συν. 742/16-12-66) καθώς και η κατοχύρωση μαθημάτων (Φ.Ε.Κ. 690/1967 τ. Β΄).
Το 1963 ιδρύονται (δ. υπ. Αρ. 332/1963) και νέα τμήματα εξειδικεύσεως: το Τμήμα Εγγείων Βελτιώσεων και το Τμήμα Γεωργικής και Συνεταιριστικής Οικονομίας (και επομένως τα Τμήματα Ειδικότητας αυξάνονται από 5 σε 7 μαζί με τα παλιά τμήματα: Δενδροκομίας και Ελαιουργίας, Γεωργίας, Ζωοτεχνίας, Αμπελουργίας και Οινολογίας, Φυτοπαθολογίας και Εντομολογίας).
Κατά το έτος 1964 εξάλλου, γίνεται λόγος και για την ενσωμάτωση της Σχολής σε ένα καινούργιο Πανεπιστήμιο, το λεγόμενο «Αττικό», το οποίο θα περιελάμβανε, εκτός από τη Γεωπονική, την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, την Πάντειο και την Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή. Το πρόβλημα αυτό καθυστερούσε και τη χρηματοδότηση για την αποπεράτωση του οικοδομικού Προγράμματος και κυρίως της Δυτικής πτέρυγας του Κεντρικού κτιρίου (που θα ολοκληρωθεί το 1965) και της Ανατολικής (που θα ολοκληρωθεί μόλις το 1979). Το πρόβλημα για τη διασφάλιση της αυτονομίας και της αυτοτέλειας της Γεωπονικής Σχολής, εξακολουθούσε να είναι υπαρκτό (το θέμα αυτό θα έρθει πάλι στη επικαιρότητα στις αρχές της δεκαετίας του ΄80).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου