Γεωργική εκπαίδευση – 9ο
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967 - 1974
Η περίοδος της δικτατορίας που επέφερε τις γνωστές ανωμαλίες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, συνδέθηκε με γεγονότα όπως το τραγικό συμβάν της αυτοκτονίας του Επιμελητή Θ. Φραγκόπουλου (1917-1969) και με απειλές περί μεταφοράς της Σχολής στην Κρήτη, από τον Σ. Παττακό. Μάλιστα στη 924 / 12-7-1972 Συνεδρία της Συνέλευσης των Καθηγητών, υπάρχει «Υπόμνημα αφορών εις την μελετωμένην μεταφοράν της Σχολής», όπου γίνεται λόγος για τη...ν ανάγκη ύπαρξης της Σχολής «εν μέσω Ιδρυμάτων Γεωργικής Ερεύνης» και «εγγύς μεγάλων Επιστημονικών Κέντρων» όπως είναι το Πανεπιστήμιο, το Πολυτεχνείο, ο Δημόκριτος, οι μεγάλες Βιβλιοθήκες για τη μελέτη καθώς και τα Ινστιτούτα και οι σταθμοί του Υπουργείου Γεωργίας.

Στη δραματική αυτή έκκληση δεν παραλείπεται να αναφερθεί ακόμη μια φορά η σημασία που έχει για την εκπαίδευση των φοιτητών η ύπαρξη της Σχολής στην Αθήνα, αφού το σύνολο των φοιτητών ( 86,82 %) προέρχονται από την υπόλοιπη Ελλάδα και μόνο ένα 13,18% από τη Κρήτη (σύμφωνα με την καταμέτρηση των εισακτέων του έτους 1971 - 72). Αλλά και αυτή η ενέργεια δεν είχε συνέχεια.
Από το 1972 εξάλλου καθιερώνεται βασικός ενιαίος κορμός εκπαίδευσης για τα τρία πρώτα έτη που είναι αφιερωμένος στη βασική εκπαίδευση και τα δύο τελευταία έτη σε εξειδίκευση σε έναν από τους γεωπονικούς κλάδους:
Φυτοτεχνίας
Ζωοτεχνίας
Γεωργικής Οικονομίας
Γεωργικών Βιομηχανιών
Εγγείων βελτιώσεων και Γεωργικής Μηχανικής.
Οι κλάδοι αυτοί διαμορφώθηκαν σ΄ αυτή την τελική τους μορφή (μετά από πολλές συζητήσεις και μεταβατικά στάδια) από το Ακαδημαϊκό έτος 1978/79.
Την περίοδο αυτή (1970-71) υπηρετούν στην Σχολή: 23 Καθηγητές, 5 Υφηγητές,53 Επιμελητές,103 Βοηθοί,47 Παρασκευαστές, ενώ ο αριθμός των φοιτητών ανέρχεται στους 1200 περίπου. Την ίδια περίοδο εξάλλου εισάγεται για πρώτη φορά και ο θεσμός του Επικουρικού Καθηγητή.
Από το 1967/68, αρχίζει η δωρεάν διανομή των συγγραμμάτων στους φοιτητές, ενώ από το 1968/69 αρχίζει η χορήγηση ατόκων φοιτητικών δανείων.