Ίσως να φαίνεται παράξενο ότι δε σχολίασα αμέσως τα αποτελέσματα των εκλογών. Πράγματι αυτό είναι αλήθεια. Σήμερα είναι μια ευκαιρία να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
1) Προφανώς σέβομαι την ετυμηγορία του λαού και αναγνωρίζω το θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα ιστορικό γεγονός μεγάλης σημασίας, που θα θέσει επί τάπητος την ικανότητα της Ελληνικής Αριστεράς να κερδίσει το στοίχημα ή αντίθετα να χάσει το ιδεολογικό πλεονέκτημα με το οποίο ζει εδώ και δεκαετίες όπως είν...αι η προίκα της Εθνικής Αντίστασης και η a priori σφραγίδα της εντιμότητας
2) Κάποιος ασκεί κριτική επί των πεπραγμένων και όχι επί των προσδοκιών. Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν. Θέλω να είμαι ειλικρινής απέναντί σας. Μέσα μου κυκλοφορεί ένας φόβος για τις μελλοντικές εξελίξεις. Ευχή μου είναι να διαψευστώ σύντομα και η κυβέρνηση να πάει καλά, γιατί πάνω απ’ όλα, εκείνο που μ’ ενδιαφέρει είναι η πρόοδος της πατρίδας κι ευτυχία του λαού της. Ο φόβος υπάρχει επειδή οι δυνατότητες της εγχώριας οικονομίας είναι δεδομένες και οι κυβερνητικές εξαγγελίες δεν εναρμονίζονται μαζί τους. Τις υπερβαίνουν κατά πολύ. Εύκολο είναι να κάνεις τον καλό. Για τον χειριζόμενο όμως τις τύχες της χώρας εκείνο που απαιτείται είναι ό ψυχρός ρεαλισμός
3) Όλα ξεκινούν από τη θέση μου για το μνημόνιο. Την περιγράφω αναλυτικά στο άρθρο μου : «Ta κυβερνητικά κόμματα και η ευκαιρία που έχασε η Αριστερά να γίνει πρωταγωνίστρια των εξελίξεων» Για όποιον δεν το διάβασε μπορεί να το βρει στο μπλοκ «Κείμενα Λευτέρη Τσίλογλου»
Είναι γνωστή η βαθιά μου πίστη είναι ότι αυτή η πορεία ήταν μονόδρομος, αλλά και μοναδική ευκαιρία για τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που δεν την εκμεταλλεύτηκαν καθόλου. Η βιασύνη του ΣΥΡΙΖΑ να κατακτήσει την εξουσία ήταν και μια αυτό-παγίδα. Αν έβγαινε πρόεδρος της Δημοκρατίας από την προηγούμενη Βουλή και η οικονομία ξεπερνούσε το δύσκολο κάβο τότε- αφού εκ των πραγμάτων θα γίνονταν εκλογές το 2015 - η εξουσία θα ερχόταν ως ώριμο φρούτο στα χέρια της Αριστεράς σε φάση όπου η καλλίτερη κατάσταση της οικονομίας θα της επέτρεπε πιο εύκολους χειρισμούς και μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας
4) Δεν αντέχω όμως στον πειρασμό να μη σχολιάσω - με την αντίστοιχη εξ αρχής κατάπληξη - τη θέση «έλλογων συμπατριωτών» μου ότι η οικονομική κρίση είναι… συνέπεια του μνημονίου. Δηλαδή αν δεν υπογραφόταν το μνημόνιο, οι μισθοί θα παραμένανε στο ύψος που ήταν, τα δώρα θα συνέχιζαν να καταβάλλονται ανελλιπώς έστω κι αν οι δαπάνες ξεπερνούσαν κατά πολλά δις των εσόδων. Αυτό δηλαδή δεν θα ήταν εμπόδιο. Τι να πω ! Μόνο η εφευρετικότητα της Ραχήλ Μακρή θα μπορούσε να απαντήσει σ’ αυτό. Καλά όλοι οι οικονομολόγοι, στελέχη των κομμάτων, σε ποια πανεπιστήμια σπούδασαν, ποιοι προφέσορες τους έδωσαν πτυχία ?
1) Προφανώς σέβομαι την ετυμηγορία του λαού και αναγνωρίζω το θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα ιστορικό γεγονός μεγάλης σημασίας, που θα θέσει επί τάπητος την ικανότητα της Ελληνικής Αριστεράς να κερδίσει το στοίχημα ή αντίθετα να χάσει το ιδεολογικό πλεονέκτημα με το οποίο ζει εδώ και δεκαετίες όπως είν...αι η προίκα της Εθνικής Αντίστασης και η a priori σφραγίδα της εντιμότητας
2) Κάποιος ασκεί κριτική επί των πεπραγμένων και όχι επί των προσδοκιών. Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν. Θέλω να είμαι ειλικρινής απέναντί σας. Μέσα μου κυκλοφορεί ένας φόβος για τις μελλοντικές εξελίξεις. Ευχή μου είναι να διαψευστώ σύντομα και η κυβέρνηση να πάει καλά, γιατί πάνω απ’ όλα, εκείνο που μ’ ενδιαφέρει είναι η πρόοδος της πατρίδας κι ευτυχία του λαού της. Ο φόβος υπάρχει επειδή οι δυνατότητες της εγχώριας οικονομίας είναι δεδομένες και οι κυβερνητικές εξαγγελίες δεν εναρμονίζονται μαζί τους. Τις υπερβαίνουν κατά πολύ. Εύκολο είναι να κάνεις τον καλό. Για τον χειριζόμενο όμως τις τύχες της χώρας εκείνο που απαιτείται είναι ό ψυχρός ρεαλισμός
3) Όλα ξεκινούν από τη θέση μου για το μνημόνιο. Την περιγράφω αναλυτικά στο άρθρο μου : «Ta κυβερνητικά κόμματα και η ευκαιρία που έχασε η Αριστερά να γίνει πρωταγωνίστρια των εξελίξεων» Για όποιον δεν το διάβασε μπορεί να το βρει στο μπλοκ «Κείμενα Λευτέρη Τσίλογλου»
Είναι γνωστή η βαθιά μου πίστη είναι ότι αυτή η πορεία ήταν μονόδρομος, αλλά και μοναδική ευκαιρία για τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που δεν την εκμεταλλεύτηκαν καθόλου. Η βιασύνη του ΣΥΡΙΖΑ να κατακτήσει την εξουσία ήταν και μια αυτό-παγίδα. Αν έβγαινε πρόεδρος της Δημοκρατίας από την προηγούμενη Βουλή και η οικονομία ξεπερνούσε το δύσκολο κάβο τότε- αφού εκ των πραγμάτων θα γίνονταν εκλογές το 2015 - η εξουσία θα ερχόταν ως ώριμο φρούτο στα χέρια της Αριστεράς σε φάση όπου η καλλίτερη κατάσταση της οικονομίας θα της επέτρεπε πιο εύκολους χειρισμούς και μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας
4) Δεν αντέχω όμως στον πειρασμό να μη σχολιάσω - με την αντίστοιχη εξ αρχής κατάπληξη - τη θέση «έλλογων συμπατριωτών» μου ότι η οικονομική κρίση είναι… συνέπεια του μνημονίου. Δηλαδή αν δεν υπογραφόταν το μνημόνιο, οι μισθοί θα παραμένανε στο ύψος που ήταν, τα δώρα θα συνέχιζαν να καταβάλλονται ανελλιπώς έστω κι αν οι δαπάνες ξεπερνούσαν κατά πολλά δις των εσόδων. Αυτό δηλαδή δεν θα ήταν εμπόδιο. Τι να πω ! Μόνο η εφευρετικότητα της Ραχήλ Μακρή θα μπορούσε να απαντήσει σ’ αυτό. Καλά όλοι οι οικονομολόγοι, στελέχη των κομμάτων, σε ποια πανεπιστήμια σπούδασαν, ποιοι προφέσορες τους έδωσαν πτυχία ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου