Φάκελος : Τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση
Απόσπασμα από ευρύτερη εργασία της
Ευρυδίκης Λειβαδά-Ντούκα με τον τίτλο :
Το 1900 ιδρύθηκε η «Πρακτική Γεωργική Σχολή Παναγή Βαλλιάνου». Το πρώτο καταστατικό της Σχολής φέρει χρονολογία το έτος 1905. Αλλαγές έγιναν με το δεύτερο καταστατικό το 1913 ...- με την υπογραφή του Φραγκόπουλου- και με το τρίτο, το 1928, με πρόεδρο της Δ.Ε. τον Ανδρέα Πεταλούδη, ενώ το 1911 κρατήθηκε το πρώτο πρακτικό . Το ίδιο έτος και με δαπάνη του Αθου Ρωμάνου, στήθηκε στην είσοδο της Γεωργικής Σχολής προτομή του Παναγή Βαλλιάνου, έργο και αυτό του Γεωργίου Μπονάνου.
Ο μεγάλος ευεργέτης, ως φαίνεται εν ζωή ακόμη, φρόντισε η σχολή αυτή να λαβαίνει 1100 λίρες στερλίνες ετησίως και να έχει στην ιδιοκτησία της κτήμα 140 στρεμμάτων περίπου. Σκοπός της σχολής ήταν η άριστη εκπαίδευση 10-12 μαθητών, των οποίων αναλάμβανε και τη συντήρηση – οικότροφοι- για τρία χρόνια. Το σύστημα αυτό διατηρήθηκε μόνο για τα πρώτα πέντε – έξη χρόνια. Αμέσως μετά η τότε Διοικούσα Επιτροπή «προσελάμβανεν εργατομαθητάς, ούς εμισθοδότει επί τριετίαν και ησκούντο μόνον πρακτικώς εις τας διαφόρους εργασίας των κτημάτων αυτής» .
Η Γεωργική Σχολή αποτελείτο από επιμέρους κλάδους (δενδροκομικό, μεταξοσκωληκοτροφικό, ανθοκομικό κ.α.). Όμως οι κάτοικοι, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των υπευθύνων της Σχολής, δεν ήταν ευχαριστημένοι, γιατί η παραγωγή δεν κάλυπτε τις ανάγκες τους, που στην πλειοψηφία ήταν δένδρα και κλήματα. Έτσι, κατά το 1927, η Διοίκηση της Σχολής, στοχεύοντας στην ικανοποίηση της τοπικής ζήτησης, οδηγήθηκε στην κατάργηση κάποιων κλάδων και στην ενίσχυση αυτού της δενδροκομίας, ενώ παράλληλα δεν κατάργησε την παραγωγή των λουλουδιών. Διευθυντής ανέλαβε ο αυστριακός δενδροκόμος Ιωάννης Vremetsch, και – σύμφωνα με μαρτυρίες- επί των ημερών του η Γεωργική Σχολή γνώρισε μεγάλη άνοδο. Κάθε χρόνο είχε 20-25 μαθητές οικότροφους και καλλιεργείτο ολόκληρη η έκτασή της. Τα δασικά δένδρα παρέχονταν δωρεάν στη Φιλοδασική Ένωση Κεφαλληνίας και στους Προέδρους των Κοινοτήτων, ενώ τα καρποφόρα, πωλούνταν έναντι ελαχίστου τιμήματος. Το προσωπικό της Σχολής προσέφερε πρόθυμα δωρεάν τις υπηρεσίες του όπου του εζητείτο. Ως είναι εύλογο, το αποτέλεσμα ήταν θετικότατο, όχι μόνο για τους κατοίκους, αλλά και για τον τόπο καθώς ιδιωτικοί και δημόσιοι κήποι έφθασαν στο αποκορύφωμά τους. Το 1934 η Γεωργική Σχολή ενισχύθηκε με τη δημιουργία των κλάδων της Ορνιθοκομίας και της Κονικλοτροφίας.
Ο πόλεμος όμως που ακολούθησε έγινε αιτία να σταματήσει η λειτουργία της Γεωργικής Σχολής, οι δε σεισμοί αποτελείωσαν το έργο του πολέμου. Οι διάφορες Διοικητικές Επιτροπές, δεν κατόρθωσαν να επαναφέρουν τη σχολή στην πρότερη κατάστασή της και το 1989 η νέα Διοικητική Επιτροπή κατόρθωσε να βγάλει τη Σχολή από την προοπτική του οριστικού κλεισίματός της. Καθαρίστηκε το κτήμα, δημιουργήθηκε σπουδαστήριο, το παλαιό κτήριο του προσεισμικού σταθμού κηρύχθηκε διατηρητέο. Αναπτύσσονται σχέσεις συνεργασίας με φορείς και ιδρύματα. Η σχολή αποκτά ηλεκτρονικό εξοπλισμό, συμμετέχει στις δραστηριότητες του Αμπελοοινικού Κέντρου Κεφαλονιάς και Ιθάκης, διοργανώνει σεμινάρια, συμβάλλει στην πραγμάτωση προγραμμάτων. Σημαντική είναι η συμβολή της στην εδραίωση του ΤΕΙ-τμήματος Βιολογικής Γεωργίας, αρχικά παραχωρώντας κτηματική περιουσίας, για να αποφασίσει τελικά την πώληση μεγάλου μέρους της, συμβάλλοντας στην εγκαθίδρυση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Κεφαλονιά
(συνέχεια)
Απόσπασμα από ευρύτερη εργασία της
Ευρυδίκης Λειβαδά-Ντούκα με τον τίτλο :
Το 1900 ιδρύθηκε η «Πρακτική Γεωργική Σχολή Παναγή Βαλλιάνου». Το πρώτο καταστατικό της Σχολής φέρει χρονολογία το έτος 1905. Αλλαγές έγιναν με το δεύτερο καταστατικό το 1913 ...- με την υπογραφή του Φραγκόπουλου- και με το τρίτο, το 1928, με πρόεδρο της Δ.Ε. τον Ανδρέα Πεταλούδη, ενώ το 1911 κρατήθηκε το πρώτο πρακτικό . Το ίδιο έτος και με δαπάνη του Αθου Ρωμάνου, στήθηκε στην είσοδο της Γεωργικής Σχολής προτομή του Παναγή Βαλλιάνου, έργο και αυτό του Γεωργίου Μπονάνου.
Ο μεγάλος ευεργέτης, ως φαίνεται εν ζωή ακόμη, φρόντισε η σχολή αυτή να λαβαίνει 1100 λίρες στερλίνες ετησίως και να έχει στην ιδιοκτησία της κτήμα 140 στρεμμάτων περίπου. Σκοπός της σχολής ήταν η άριστη εκπαίδευση 10-12 μαθητών, των οποίων αναλάμβανε και τη συντήρηση – οικότροφοι- για τρία χρόνια. Το σύστημα αυτό διατηρήθηκε μόνο για τα πρώτα πέντε – έξη χρόνια. Αμέσως μετά η τότε Διοικούσα Επιτροπή «προσελάμβανεν εργατομαθητάς, ούς εμισθοδότει επί τριετίαν και ησκούντο μόνον πρακτικώς εις τας διαφόρους εργασίας των κτημάτων αυτής» .
Η Γεωργική Σχολή αποτελείτο από επιμέρους κλάδους (δενδροκομικό, μεταξοσκωληκοτροφικό, ανθοκομικό κ.α.). Όμως οι κάτοικοι, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των υπευθύνων της Σχολής, δεν ήταν ευχαριστημένοι, γιατί η παραγωγή δεν κάλυπτε τις ανάγκες τους, που στην πλειοψηφία ήταν δένδρα και κλήματα. Έτσι, κατά το 1927, η Διοίκηση της Σχολής, στοχεύοντας στην ικανοποίηση της τοπικής ζήτησης, οδηγήθηκε στην κατάργηση κάποιων κλάδων και στην ενίσχυση αυτού της δενδροκομίας, ενώ παράλληλα δεν κατάργησε την παραγωγή των λουλουδιών. Διευθυντής ανέλαβε ο αυστριακός δενδροκόμος Ιωάννης Vremetsch, και – σύμφωνα με μαρτυρίες- επί των ημερών του η Γεωργική Σχολή γνώρισε μεγάλη άνοδο. Κάθε χρόνο είχε 20-25 μαθητές οικότροφους και καλλιεργείτο ολόκληρη η έκτασή της. Τα δασικά δένδρα παρέχονταν δωρεάν στη Φιλοδασική Ένωση Κεφαλληνίας και στους Προέδρους των Κοινοτήτων, ενώ τα καρποφόρα, πωλούνταν έναντι ελαχίστου τιμήματος. Το προσωπικό της Σχολής προσέφερε πρόθυμα δωρεάν τις υπηρεσίες του όπου του εζητείτο. Ως είναι εύλογο, το αποτέλεσμα ήταν θετικότατο, όχι μόνο για τους κατοίκους, αλλά και για τον τόπο καθώς ιδιωτικοί και δημόσιοι κήποι έφθασαν στο αποκορύφωμά τους. Το 1934 η Γεωργική Σχολή ενισχύθηκε με τη δημιουργία των κλάδων της Ορνιθοκομίας και της Κονικλοτροφίας.
Ο πόλεμος όμως που ακολούθησε έγινε αιτία να σταματήσει η λειτουργία της Γεωργικής Σχολής, οι δε σεισμοί αποτελείωσαν το έργο του πολέμου. Οι διάφορες Διοικητικές Επιτροπές, δεν κατόρθωσαν να επαναφέρουν τη σχολή στην πρότερη κατάστασή της και το 1989 η νέα Διοικητική Επιτροπή κατόρθωσε να βγάλει τη Σχολή από την προοπτική του οριστικού κλεισίματός της. Καθαρίστηκε το κτήμα, δημιουργήθηκε σπουδαστήριο, το παλαιό κτήριο του προσεισμικού σταθμού κηρύχθηκε διατηρητέο. Αναπτύσσονται σχέσεις συνεργασίας με φορείς και ιδρύματα. Η σχολή αποκτά ηλεκτρονικό εξοπλισμό, συμμετέχει στις δραστηριότητες του Αμπελοοινικού Κέντρου Κεφαλονιάς και Ιθάκης, διοργανώνει σεμινάρια, συμβάλλει στην πραγμάτωση προγραμμάτων. Σημαντική είναι η συμβολή της στην εδραίωση του ΤΕΙ-τμήματος Βιολογικής Γεωργίας, αρχικά παραχωρώντας κτηματική περιουσίας, για να αποφασίσει τελικά την πώληση μεγάλου μέρους της, συμβάλλοντας στην εγκαθίδρυση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Κεφαλονιά
(συνέχεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου