(Α) Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ

1.        Ο δρόμος που ακολούθησε η συνδικαλιστική επαγγελματική οργάνωση του φροντιστηριακού χώρου είναι πιο δύσβατος και ανηφορικός από την αντίστοιχη εξέλιξη άλλων κλάδων. Το γεγονός έχει την εξήγησή του.
   Μέχρι το 1938 το φροντιστήριο είναι ένας άτυπος θεσμός. Εμφανίστηκε καλύπτοντας πραγματικές ανάγκες και ρίζωσε στο χώρο της εκπαίδευσης
   Ήταν όμως έν...ας ανεπίσημος κλάδος που μέχρι τότε η επίσημη πολιτεία δεν είχε βάλει κανόνες, όρια, προσόντα, όρος απαραίτητος για να υπάρξουν και τα αντίστοιχα συνδικαλιστικά αιτήματα.
   Μετά το 1938 το αυταρχικό καθεστώς του Ιωάννου Μεταξά κάνει την αρχική παρέμβαση με τους πρώτους κανόνες και δύο χρόνια αργότερα με τον Α.Ν. 2545 του 1940 ορίζει σαφώς τους όρους λειτουργίας τους που ισχύουν, σχεδόν αναλλοίωτοι, μέχρι σήμερα. Ο πόλεμος και η τρίχρονη Κατοχή που ακολούθησε ανέστειλαν, εκ των πραγμάτων, τέτοιου είδους ενασχολήσεις.
   Τις επόμενες τρεις δεκαετίες ο κλάδος εμφανίζεται, ως οργανωμένη οντότητα, πολύ σπάνια σε έκτακτα γεγονότα υπερασπίζοντας το αυτονόητο δικαίωμα της ύπαρξής του Στην ουσία όμως, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις, μόνο μετά τη μεταπολίτευση τα συνδικαλιστικά όργανα των φροντιστών θα πάρουν σάρκα και οστά. Τότε γίνονται γενικές συνελεύσεις, ψηφίζονται καταστατικά που κατατίθενται στα Πρωτοδικεία και αναγνωρίζονται. Στη συνέχεια εκλέγουν τις αντιπροσωπευτικές τους διοικήσεις.
   Όλα έχουν την ερμηνεία τους. Ποτέ οι σχέσεις μεταξύ των φροντιστών δε γνώρισαν απόλυτη σύμπνοια και κοινότητα συμφερόντων
   και επιδιώξεων. Άνθρωποι με κυρίαρχη την ανασφάλεια του επαγγέλματός τους, έχοντας έντονο τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και την διεκδίκηση των πελατών από την ίδια πίτα. Ένας αριθμός από αυτούς με το ένα πόδι μέσα στο επάγγελμα έτοιμοι με την πρώτη ευκαιρία να μεταπηδήσουν σε άλλο χώρο. Είναι φανερό ότι αρκετά από τα άτομα αυτά στερούνται κινήτρου για την προώθηση αυτής της απασχόλησής τους.
   Ακόμα για πολλά χρόνια, ιδιαίτερα παλαιότερα, υπάρχει ένα ακόμα χάσμα ανάμεσά τους. Τα φροντιστήρια του κέντρου είναι, σχεδόν αποκλειστικά, προσανατολισμένα στις εισιτήριες εξετάσεις των ανωτάτων ιδρυμάτων. Αντίθετα τα συνοικιακά, με μερικές εξαιρέσεις, είχαν διαφορετικά ενδιαφέροντα. Τις εισαγωγικές στο γυμνάσιο, τις προαγωγικές από τάξη σε τάξη, τους μετεξεταστέους τον Σεπτέμβρη.
   Αυτές οι καταστάσεις δε δημιουργούσαν κοινότητα συμφερόντων. Έτσι, όπως είπα και προηγουμένως, τις τρεις πρώτες δεκαετίες μετά την απελευθέρωση οι ομαδικές εμφανίσεις των φροντιστών είναι σπάνιες και συγκυριακές , κυρίως εξαιτίας εκτάκτων περιστατικών. Δε λείπουν βεβαίως οι ατομικές παρεμβάσεις στα γεγονότα. Άρθρα, επιστολές, πολεμικές απαντήσεις σε άδικες επιθέσεις στον κλάδο από συναδέλφους με πίστη, προσωπικότητα και σθένος , όπως ο Αριστείδης Πάλλας, ο Κώστας Μανωλκίδης, ο Γεώργιος Ψαλτόπουλος κ. ά.
   Ας δούμε κάποιες τέτοιες συγκυριακές εμφανίσεις του κλάδου.
   Τον Απρίλιο του 1946 οι μαθητές κάποιων κεντρικών φροντιστηρίων απέχουν από τα μαθήματά τους διαμαρτυρόμενοι για τα υψηλά δίδακτρα σε μια δύσκολη, πληθωριστική εποχή αλλά και πολιτικά επικίνδυνη Στην « Ανακοίνωση των Φροντιστών » ,που δείχνει ομαδική απάντηση και κάποια μορφή συνεννόησης οι φροντιστές λένε: « Πάντως δηλούμεν κατηγορηματικώς ότι τα φροντιστήρια δεν πρόκειται να προβούν εις ουδεμίαν παραχώρησιν » Βεβαίως μέσα στο κλίμα της εποχής η απάντηση στους μαθητές, με τα σημερινά κριτήρια ακούγεται σκληρή και υπερβολική: « Έχομεν την πεποίθησιν ότι η σημειούμενη από των μαθημάτων αποχή δεν οφείλεται εις το σύνολον των σπουδαστών και δη των εξ αυτών φιλομαθών αλλά εις μικρόν αριθμόν εκ συστήματος απειθάρχων και ταραχοποιών» .
   Το 1959 στη Θεσσαλονίκη, με πρωτεργάτη το Γιώργο Ψαλτόπουλο, ιδρύεται « Σύνδεσμος Φροντιστών Βορείου Ελλάδος » Αργότερα ιδρύεται και δεύτερος σύλλογος που δείχνει τη διαφορά συμφερόντων που αναφέραμε παραπάνω. « Σύλλογος Φροντιστών Μέσης Εκπαιδεύ σεως Βορείου Ελλάδος ». Δείτε περισσότερα

2.