Μέσα στα ίδια χρόνια γράφονται σε διάφορες εφημερίδες διθυραμβικά άρθρα και κρίσεις από πολλές πλευρές και με διάφορες αφετηρίες.
Από όλα αυτά παραθέτω ένα πολεμικό και γλαφυρό άρθρο του Βλ. Γαβριηλίδη με τον τίτλο: ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ
Είναι ένα άρθρο υψηλής γλωσσικής επάρκειας και βαθειάς πίστης σ’ αυτά που υποστηρίζει παρά τις κάποιες , με τα σημερινά κριτήρια, υπερβολές του.
ΤΟ ΑΝΤΙΠΑ...ΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ
Χιλιάδες χιλιάδων επιλέκτων –και πρώτη η «Ακρόπολη» κατά τα τελευταία είκοσι– εικοσιπέντε έτη εφώναξαν κατά της πληθώρας των κλασσικών γυμνασίων και της από τούτων ως από κεφαλαρίου εκπορευόμενης άλλης πληθώρας δικηγόρων, γιατρών, δασκάλων δια της μεθόδου των φθηνών, των ευκόλων, των ακόπων πενεπιστημιακών εξετάσεων. Αι καλλίτεραι δυνάμεις του Έθνους όχι μόνον πήγαιναν χαμέναι δια τον πλούτον του τόπου, αλλά και δια τον εαυτό τους. Οι ανεπτυγμένοι όλοι δικηγόροι, ιατροί, δασκάλοι. Και οι μη ανεπτυγμένοι εις το εμπόριον, την βιομηχανίαν, τη γεωργίαν, την κτηνοτροφίαν. Όλοι δε αυτοί οι κλάδοι της πλουτοπαραγωγής στάσιμοι, εξαντλημένοι, χωρίς τον νέον αέρα των γιγαντιαίων προόδων της Δύσεως.
Όλοι φωνάζαμε κατά του κακού. Ένας δε έδρασε κατ’ αυτού. Και αυτός είνε ο κ. Όθων. Ρουσόπουλος. Ο διευθυντής της Εμπορικής και Βιομηχανικής Ακαδημίας.
Τώρα που πλησιάζει ο Σεπτέμβριος και ετοιμάζονται τυφλοί γονείς, σκληροί γονείς, κουτοί γονείς να ρίξουν τα παιδιά τους είς την καταβόθραν του Πανεπιστημίου δια να τα βγάλουν μετά πενταετίαν γιατρούς χωρίς πεντάρα, δασκάλους χωρίς θέσι και δικηγόρους υποψηφίους της πείνας ή της λωποδυσίας, τώρα πάλιν πρέπει να αναστήσωμεν προ των στραβών ομμάτων των γονέων αυτών την Ακαδημίαν αυτήν, δια την οποίαν ο πρώτος μεταξύ των ζώντων Ελλήνων Γρηγόριος Μαρασλής ετοιμάζει καλλιμάρμαρον μέγαρον και να τους είπωμεν:
- Την βλέπετε; Την Ακαδημίαν αυτήν; Είνε το Πανεπιστήμιον του μέλλοντος; Είνε το πλουτοπαραγωγείον του παρόντος. Από εδώ δεν βγαίνουν οι νέοι με Θουκυδίδην και με Όμηρον, ούτε με Πανδέκτας και Εισηγήσεις. Αυτοί που θα βγουν από εδώ δεν εκτείνουν την χείρα επαίτιδα, δεν τρέχουν σαν σκυλιά λυσσασμένα κατόπιν της εργατικής κοινωνίας, να της κολλήσουν σαν μύδια και να της βραχνοφωνάζουν;
- Μωρέ αρρώστησαι, νά σέ κάμω καλά ή να σε στείλω εις το διάβολό!
- Μωρέ πιασθήτε μαλλιά με μαλλιά, να σας κάμω να καταστραφήτε και οι δύο.
- Μωρέ ελάτε να σας μάθω πως κάνει ο υπερσυντέλικος του οίομαι!
Όχι! Από τας λαγόνας αυτής της Μαρασλο-Ρουσσοπουλείου Ακαδημίας, την οποίαν έλαβεν υπό την ιδιαιτέραν Του προστασίαν ο Βασιλεύς, διψών και Αυτός να ιδή την νεολαίαν του Βασιλείου Του τρεπομένην εις τα έργα της τέχνης και της πρακτικής επιστήμης, δεν βγαίνουν παράσιτα της κοινωνίας, αποξηραίνοντα και αποστραγγίζοντα τους ζωτικούς της χυμούς, ζώντα εις βάρος των άλλων, μηδέν παράγοντα, τουναντίον πολλάκις ή από αμάθειαν (ιατροί!) ή από ασυνειδησίαν (δικηγόροι!) ή από βλακείαν (φιλόλογοι!) ξεπατόνοντα φυσικώς και πνευματικώς χρησιμωτάτας παραγωγούς υπάρξεις, αί οποίαι τις είδε τι θα παρήγον εάν ούτως ή άλλως δεν κατεστρέφοντο δια τη κοινωνίαν.
Όχι! Από τας μελαψάς λαγόνας της Μαρασλό-Ρουσσοπουλείου αυτής Ακαδημίας βγαίνουν μέλισσαι εργατικαί, παράγουσαι μέλι ευωδιάζον την κοινωνίαν, διότι η παραγωγός εργασία, όχι η στείρα και η μαραντική και μωραντική των δικηγόρων και των σχολαστικών, χύνει ρόδα και υγείαν εις τας παρειάς της κοινωνίας, ενώ η άλλη τας βαθουλόνει και τας αβυσσόνει ως παρειάς φθισικού είς το τελευταίον στάδιον.
Όχι! Απ’ εδώ βγαίνουν:
Χημικοί!
Οινοποιοί!
Εργοστασιάρχαι!
Σαπωνοποιοί!
Τυροκόμοι!
Γεωπόνοι!
Μηχανουργοί!
Ναυτικοί!
Μεταλλουργοί!
Έμποροι!
Βιομήχανοι!
Τραπεζίται!
Από εδώ στρατολογείται η λεγεών των μελλόντων να δημιουργήσουν αξίας, νέας αξίας, το σύνολον των οποίων αποτελεί το ενεργητικόν του ενεργητικού ενός Έθνους. Το σύνηθες ενεργητικόν το αποτελούν οι κοινοί των ανθρώπων, οι ακολουθούντες τον άλλον ή την παράδοσιν ή το έθιμον∙ αλλά το νέον ενεργητικόν το δημιουργούν εκείνοι οι οποίοι επινοούν ή φκιάνουν κάτι δικό τους,νεωτερίζοντες, ανεγείροντες, ιδρύοντες, ένας Βλαγκάλης, ένας Ρετσίνας, μία Καρασταμάτη, ένας Παπαδάμ, ένας Κανελλόπουλος, ένας Πουλόπουλος, ένας Ραυνόλδος Δημητριάδης, ένας Ζάννος, ένας Πεσμαζόγλους, ένας Πλατύς και τόσοι άλλοι ίσοι ή και ανώτεροι από αυτούς.
Όσοι λοιπόν κατορθώσετε να σώσετε από τον πανεπιστημιακόν Μινώταυρον τα παιδιά σας τον φωτεινόν Σεπτέμβριον, ατραφήτε μετά πίστεως, ελπίδος, αγάπης προς την Ακαδημίαν, ότι από εκεί θα τα ιδήτε να βγούνε αξιωματικοί της εργασίας, της βιομηχανίας, του εμπορίου, των Τραπεζών και των επιχειρήσεων.
Ακρόπολη 31 Αυγ. 1903
Από όλα αυτά παραθέτω ένα πολεμικό και γλαφυρό άρθρο του Βλ. Γαβριηλίδη με τον τίτλο: ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ
Είναι ένα άρθρο υψηλής γλωσσικής επάρκειας και βαθειάς πίστης σ’ αυτά που υποστηρίζει παρά τις κάποιες , με τα σημερινά κριτήρια, υπερβολές του.
ΤΟ ΑΝΤΙΠΑ...ΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ
Χιλιάδες χιλιάδων επιλέκτων –και πρώτη η «Ακρόπολη» κατά τα τελευταία είκοσι– εικοσιπέντε έτη εφώναξαν κατά της πληθώρας των κλασσικών γυμνασίων και της από τούτων ως από κεφαλαρίου εκπορευόμενης άλλης πληθώρας δικηγόρων, γιατρών, δασκάλων δια της μεθόδου των φθηνών, των ευκόλων, των ακόπων πενεπιστημιακών εξετάσεων. Αι καλλίτεραι δυνάμεις του Έθνους όχι μόνον πήγαιναν χαμέναι δια τον πλούτον του τόπου, αλλά και δια τον εαυτό τους. Οι ανεπτυγμένοι όλοι δικηγόροι, ιατροί, δασκάλοι. Και οι μη ανεπτυγμένοι εις το εμπόριον, την βιομηχανίαν, τη γεωργίαν, την κτηνοτροφίαν. Όλοι δε αυτοί οι κλάδοι της πλουτοπαραγωγής στάσιμοι, εξαντλημένοι, χωρίς τον νέον αέρα των γιγαντιαίων προόδων της Δύσεως.
Όλοι φωνάζαμε κατά του κακού. Ένας δε έδρασε κατ’ αυτού. Και αυτός είνε ο κ. Όθων. Ρουσόπουλος. Ο διευθυντής της Εμπορικής και Βιομηχανικής Ακαδημίας.
Τώρα που πλησιάζει ο Σεπτέμβριος και ετοιμάζονται τυφλοί γονείς, σκληροί γονείς, κουτοί γονείς να ρίξουν τα παιδιά τους είς την καταβόθραν του Πανεπιστημίου δια να τα βγάλουν μετά πενταετίαν γιατρούς χωρίς πεντάρα, δασκάλους χωρίς θέσι και δικηγόρους υποψηφίους της πείνας ή της λωποδυσίας, τώρα πάλιν πρέπει να αναστήσωμεν προ των στραβών ομμάτων των γονέων αυτών την Ακαδημίαν αυτήν, δια την οποίαν ο πρώτος μεταξύ των ζώντων Ελλήνων Γρηγόριος Μαρασλής ετοιμάζει καλλιμάρμαρον μέγαρον και να τους είπωμεν:
- Την βλέπετε; Την Ακαδημίαν αυτήν; Είνε το Πανεπιστήμιον του μέλλοντος; Είνε το πλουτοπαραγωγείον του παρόντος. Από εδώ δεν βγαίνουν οι νέοι με Θουκυδίδην και με Όμηρον, ούτε με Πανδέκτας και Εισηγήσεις. Αυτοί που θα βγουν από εδώ δεν εκτείνουν την χείρα επαίτιδα, δεν τρέχουν σαν σκυλιά λυσσασμένα κατόπιν της εργατικής κοινωνίας, να της κολλήσουν σαν μύδια και να της βραχνοφωνάζουν;
- Μωρέ αρρώστησαι, νά σέ κάμω καλά ή να σε στείλω εις το διάβολό!
- Μωρέ πιασθήτε μαλλιά με μαλλιά, να σας κάμω να καταστραφήτε και οι δύο.
- Μωρέ ελάτε να σας μάθω πως κάνει ο υπερσυντέλικος του οίομαι!
Όχι! Από τας λαγόνας αυτής της Μαρασλο-Ρουσσοπουλείου Ακαδημίας, την οποίαν έλαβεν υπό την ιδιαιτέραν Του προστασίαν ο Βασιλεύς, διψών και Αυτός να ιδή την νεολαίαν του Βασιλείου Του τρεπομένην εις τα έργα της τέχνης και της πρακτικής επιστήμης, δεν βγαίνουν παράσιτα της κοινωνίας, αποξηραίνοντα και αποστραγγίζοντα τους ζωτικούς της χυμούς, ζώντα εις βάρος των άλλων, μηδέν παράγοντα, τουναντίον πολλάκις ή από αμάθειαν (ιατροί!) ή από ασυνειδησίαν (δικηγόροι!) ή από βλακείαν (φιλόλογοι!) ξεπατόνοντα φυσικώς και πνευματικώς χρησιμωτάτας παραγωγούς υπάρξεις, αί οποίαι τις είδε τι θα παρήγον εάν ούτως ή άλλως δεν κατεστρέφοντο δια τη κοινωνίαν.
Όχι! Από τας μελαψάς λαγόνας της Μαρασλό-Ρουσσοπουλείου αυτής Ακαδημίας βγαίνουν μέλισσαι εργατικαί, παράγουσαι μέλι ευωδιάζον την κοινωνίαν, διότι η παραγωγός εργασία, όχι η στείρα και η μαραντική και μωραντική των δικηγόρων και των σχολαστικών, χύνει ρόδα και υγείαν εις τας παρειάς της κοινωνίας, ενώ η άλλη τας βαθουλόνει και τας αβυσσόνει ως παρειάς φθισικού είς το τελευταίον στάδιον.
Όχι! Απ’ εδώ βγαίνουν:
Χημικοί!
Οινοποιοί!
Εργοστασιάρχαι!
Σαπωνοποιοί!
Τυροκόμοι!
Γεωπόνοι!
Μηχανουργοί!
Ναυτικοί!
Μεταλλουργοί!
Έμποροι!
Βιομήχανοι!
Τραπεζίται!
Από εδώ στρατολογείται η λεγεών των μελλόντων να δημιουργήσουν αξίας, νέας αξίας, το σύνολον των οποίων αποτελεί το ενεργητικόν του ενεργητικού ενός Έθνους. Το σύνηθες ενεργητικόν το αποτελούν οι κοινοί των ανθρώπων, οι ακολουθούντες τον άλλον ή την παράδοσιν ή το έθιμον∙ αλλά το νέον ενεργητικόν το δημιουργούν εκείνοι οι οποίοι επινοούν ή φκιάνουν κάτι δικό τους,νεωτερίζοντες, ανεγείροντες, ιδρύοντες, ένας Βλαγκάλης, ένας Ρετσίνας, μία Καρασταμάτη, ένας Παπαδάμ, ένας Κανελλόπουλος, ένας Πουλόπουλος, ένας Ραυνόλδος Δημητριάδης, ένας Ζάννος, ένας Πεσμαζόγλους, ένας Πλατύς και τόσοι άλλοι ίσοι ή και ανώτεροι από αυτούς.
Όσοι λοιπόν κατορθώσετε να σώσετε από τον πανεπιστημιακόν Μινώταυρον τα παιδιά σας τον φωτεινόν Σεπτέμβριον, ατραφήτε μετά πίστεως, ελπίδος, αγάπης προς την Ακαδημίαν, ότι από εκεί θα τα ιδήτε να βγούνε αξιωματικοί της εργασίας, της βιομηχανίας, του εμπορίου, των Τραπεζών και των επιχειρήσεων.
Ακρόπολη 31 Αυγ. 1903
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου