4 )ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ ( α )
Ο Όθωνας Ρουσόπουλος μαζί με μερικούς εκλεκτούς συνεργάτες, ανάμεσα στους οποίους και ο φυσικός Ιω. Γεράκης, με την οικονομική συνδρομή του προοδευτικού δημάρχου Πειραιά βιομήχανου Ρετσίνα, ανοίγουν στον Πειραιά (εκεί ήταν τότε και οι στρατιωτικές σχολές) την ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ.
Από την πρώτη στιγμή συγκέντρω...σε την προσοχή πολλών οικονομικών παραγόντων του τόπου αλλά και της ανήσυχης και φιλοπρόοδης μερίδας της τότε νεολαίας.
Μετά από δύο επιτυχή χρόνια ποσοτικής και ποιοτικής ανάπτυξης της σχολής γίνεται το αυτονόητο. Η σχολή μεταφέρεται στην πρωτεύουσα. Στην πλατεία Κάνιγγος (Βεραντζέρου1) σ’ ένα κτίριο με μεγάλες αίθουσες και άνετη... αυλή στο πίσω μέρος. Το κτίριο «ζούσε» μέχρι το 1960.
Μετά από λίγο γίνεται μια μικρή διάσπαση. Ένας από τους βασικούς συνεργάτες ο φυσικός Ιω. Γεράκης αποχωρεί από την Ακαδημία και σε λίγο ιδρύει τη δική του σχολή με την επωνυμία «Αθηναϊκή Σχολή Εμπορίου και Βιομηχανίας». Στα δύο πρώτα χρόνια η σχολή στεγάστηκε στην πλατεία Μητροπόλεως στη γνωστή Σχολή των Εμποροϋπαλλήλων και αργότερα στην Ευριπίδου 8 όπου συστεγάζονται και διάφορα άλλα φροντιστήρια4.
Στη πρώτη φάση υπάρχουν δύο σχολές: Η βιομηχανική και η εμπορική. Από την πρώτη στιγμή υπάρχει αναλυτικό πρόγραμμα μαθημάτων, ωρών διδασκαλίας, οι αντίστοιχοι ειδικοί καθηγητές. Το πρόγραμμα είναι τυπωμένο σε φυλλάδια που δίδεται σε κάθε ενδιαφερόμενο. Από τη στιγμή που εκδίδεται το Δελτίο, οι όροι σπουδών, το πρόγραμμα των μαθημάτων, δημοσιεύεται τακτικά σ' αυτό. Το 1899 προστίθεται η Γεωργική σχολή. Το 1901 η Μεταλλευτική σχολή κ.ά..
Εκείνο που έχει σημασία να τονιστεί είναι ότι η φιλοσοφία της σχολής δεν είναι κυρίως η από καθέδρας διδασκαλία. Η σχολή διαθέτει ποικιλία σύγχρονων εργαστηρίων όπως Χημείο, Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Ορυκτολογικό Μουσείο, Βιβλιοθήκη, Μηχανουργείο στην αυλή της σχολής5 .
Στην οδό Ψαρομηλίγκου 10 αποκτά σύγχρονο ατμοκίνητο σαπωνοποιείο και οινοποιείο. Στον ίδιο δρόμο, στον αριθμ. 5 διαθέτει ειδικό οινοποιίο. Για τους μαθητές της Γεωργικής Σχολής διαθέτει ειδικό αγρόκτημα στο Ψυχικό, όπου οι μαθητές μαθαίνουν και εφαρμόζουν τις γνώσεις τους.
Συχνά-πυκνά επισκέπτονται τις υπάρχουσες βιοτεχνίες και βιομηχανίες στο λεκανοπέδιο όπου τους γίνεται αναλυτική παρουσίαση της παραγωγικής διαδικασίας. Η σχολή έχει και μαθήτριες, που με την αξία τους παίρνουν δίπλωμα της σχολής σε μια εποχή που η επίσημη γραμμή της εκπαίδευσης για τις γυναίκες είναι νοικοκυρές ή δασκάλες.
Το Νοέμβριο του 1907 στο δελτίο αναδημοσιεύεται ένα χαριτωμένο σχόλιο της εφημ. «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ».
«Μία εκπρόσωπος, σεμνότατη αλλά με ζωηρότατους οφθαλμούς δεσποινίς, παρουσιάσθη ζητούσα θέσιν… ταμίου εις το λογιστήριόν μας. Και την ζητούσε με το σπαθί της, διότι ήτο απόφοιτος της μεγάλης Εμπορικής και Βιομηχανικής Ακαδημίας μας…».
Παραπομπές
4 Σε λίγο τη σχολή του Ιω. Γεράκη την πήρε υπό την προστασία του ο διάδοχος Κων/νος, μετέπειτα βασιλιάς της χώρας σε κρίσιμα χρόνια γι’ αυτήν. Οικονομικά τη σχολή την πατρονάρισε ο μεγαλομέτοχος και διευθυντής της Τράπεζας Αθηνών Ιω. Πεσματζόγλου, που μάλιστα διόρισε στην τράπεζά του τους πρώτους πτυχιούχους της σχόλής.
5 Ιδιαίτερη σημασία και σπουδαιότητα είχε η σειρά των επιστημονικών οργάνων που σχεδίασε ο Όθ. Ρουσόπουλος και κατασκεύασε σε ειδικευμένα εργαστήρια της Γερμανίας. Όργανα που αγοράζονταν από παραγωγούς κρασιού, λαδιού και άλλων προϊόντων. Για το γλευκόμετρο, το πρώτο από τα όργανα του Ρουσόπουλου, που βραβεύτηκε στην Έκθεση του Μπορντό της Γαλλίας, ο Γ. Σουρής το μνημονεύει σ' ένα τετράστιχό του στο «Ρωμιό« το 1907:
«Ίτε την Ακαδημίαν την βιομηχανικήν
Όθωνος του Ρουσόπουλου, την εις έργα θετικήν
και γλευκόμετρ' ανυμνείτε προφανώς μοναδικά
τα περίφημα σαπούνια, πρωτ' απολυμαντικά»
Ο Όθωνας Ρουσόπουλος μαζί με μερικούς εκλεκτούς συνεργάτες, ανάμεσα στους οποίους και ο φυσικός Ιω. Γεράκης, με την οικονομική συνδρομή του προοδευτικού δημάρχου Πειραιά βιομήχανου Ρετσίνα, ανοίγουν στον Πειραιά (εκεί ήταν τότε και οι στρατιωτικές σχολές) την ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ.
Από την πρώτη στιγμή συγκέντρω...σε την προσοχή πολλών οικονομικών παραγόντων του τόπου αλλά και της ανήσυχης και φιλοπρόοδης μερίδας της τότε νεολαίας.
Μετά από δύο επιτυχή χρόνια ποσοτικής και ποιοτικής ανάπτυξης της σχολής γίνεται το αυτονόητο. Η σχολή μεταφέρεται στην πρωτεύουσα. Στην πλατεία Κάνιγγος (Βεραντζέρου1) σ’ ένα κτίριο με μεγάλες αίθουσες και άνετη... αυλή στο πίσω μέρος. Το κτίριο «ζούσε» μέχρι το 1960.
Μετά από λίγο γίνεται μια μικρή διάσπαση. Ένας από τους βασικούς συνεργάτες ο φυσικός Ιω. Γεράκης αποχωρεί από την Ακαδημία και σε λίγο ιδρύει τη δική του σχολή με την επωνυμία «Αθηναϊκή Σχολή Εμπορίου και Βιομηχανίας». Στα δύο πρώτα χρόνια η σχολή στεγάστηκε στην πλατεία Μητροπόλεως στη γνωστή Σχολή των Εμποροϋπαλλήλων και αργότερα στην Ευριπίδου 8 όπου συστεγάζονται και διάφορα άλλα φροντιστήρια4.
Στη πρώτη φάση υπάρχουν δύο σχολές: Η βιομηχανική και η εμπορική. Από την πρώτη στιγμή υπάρχει αναλυτικό πρόγραμμα μαθημάτων, ωρών διδασκαλίας, οι αντίστοιχοι ειδικοί καθηγητές. Το πρόγραμμα είναι τυπωμένο σε φυλλάδια που δίδεται σε κάθε ενδιαφερόμενο. Από τη στιγμή που εκδίδεται το Δελτίο, οι όροι σπουδών, το πρόγραμμα των μαθημάτων, δημοσιεύεται τακτικά σ' αυτό. Το 1899 προστίθεται η Γεωργική σχολή. Το 1901 η Μεταλλευτική σχολή κ.ά..
Εκείνο που έχει σημασία να τονιστεί είναι ότι η φιλοσοφία της σχολής δεν είναι κυρίως η από καθέδρας διδασκαλία. Η σχολή διαθέτει ποικιλία σύγχρονων εργαστηρίων όπως Χημείο, Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Ορυκτολογικό Μουσείο, Βιβλιοθήκη, Μηχανουργείο στην αυλή της σχολής5 .
Στην οδό Ψαρομηλίγκου 10 αποκτά σύγχρονο ατμοκίνητο σαπωνοποιείο και οινοποιείο. Στον ίδιο δρόμο, στον αριθμ. 5 διαθέτει ειδικό οινοποιίο. Για τους μαθητές της Γεωργικής Σχολής διαθέτει ειδικό αγρόκτημα στο Ψυχικό, όπου οι μαθητές μαθαίνουν και εφαρμόζουν τις γνώσεις τους.
Συχνά-πυκνά επισκέπτονται τις υπάρχουσες βιοτεχνίες και βιομηχανίες στο λεκανοπέδιο όπου τους γίνεται αναλυτική παρουσίαση της παραγωγικής διαδικασίας. Η σχολή έχει και μαθήτριες, που με την αξία τους παίρνουν δίπλωμα της σχολής σε μια εποχή που η επίσημη γραμμή της εκπαίδευσης για τις γυναίκες είναι νοικοκυρές ή δασκάλες.
Το Νοέμβριο του 1907 στο δελτίο αναδημοσιεύεται ένα χαριτωμένο σχόλιο της εφημ. «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ».
«Μία εκπρόσωπος, σεμνότατη αλλά με ζωηρότατους οφθαλμούς δεσποινίς, παρουσιάσθη ζητούσα θέσιν… ταμίου εις το λογιστήριόν μας. Και την ζητούσε με το σπαθί της, διότι ήτο απόφοιτος της μεγάλης Εμπορικής και Βιομηχανικής Ακαδημίας μας…».
Παραπομπές
4 Σε λίγο τη σχολή του Ιω. Γεράκη την πήρε υπό την προστασία του ο διάδοχος Κων/νος, μετέπειτα βασιλιάς της χώρας σε κρίσιμα χρόνια γι’ αυτήν. Οικονομικά τη σχολή την πατρονάρισε ο μεγαλομέτοχος και διευθυντής της Τράπεζας Αθηνών Ιω. Πεσματζόγλου, που μάλιστα διόρισε στην τράπεζά του τους πρώτους πτυχιούχους της σχόλής.
5 Ιδιαίτερη σημασία και σπουδαιότητα είχε η σειρά των επιστημονικών οργάνων που σχεδίασε ο Όθ. Ρουσόπουλος και κατασκεύασε σε ειδικευμένα εργαστήρια της Γερμανίας. Όργανα που αγοράζονταν από παραγωγούς κρασιού, λαδιού και άλλων προϊόντων. Για το γλευκόμετρο, το πρώτο από τα όργανα του Ρουσόπουλου, που βραβεύτηκε στην Έκθεση του Μπορντό της Γαλλίας, ο Γ. Σουρής το μνημονεύει σ' ένα τετράστιχό του στο «Ρωμιό« το 1907:
«Ίτε την Ακαδημίαν την βιομηχανικήν
Όθωνος του Ρουσόπουλου, την εις έργα θετικήν
και γλευκόμετρ' ανυμνείτε προφανώς μοναδικά
τα περίφημα σαπούνια, πρωτ' απολυμαντικά»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου