Το 1949 έγινε ο γάμος της αδελφής μας και θυμάμαι ανάγλυφα πολλά από τα περιστατικά από αυτό το έτσι κι αλλιώς σημαντικό γεγονός. Το μυστήριο έγινε στην εκκλησία της ενορίας μας, τη Βαγγελίστρα. Ο άντρας της αδελφής μας υπηρετούσε τη θητεία του στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς μας. Η καταγωγή του ήταν από... το Ρυζόμυλο, ένα μεγάλο χωριό του κάμπου και στο γάμο είχε έρθει όλο το σόι του γαμπρού από το χωριό και είχαν μισθώσει ένα λεωφορείο της γραμμής. Τα πούλμαν δεν είχαν ακόμη κυκλοφορήσει στη χώρα. Μετά την τελετή κι ένα σύντομο γλέντι στο σπίτι, μπήκαμε οικογενειακώς στο λεωφορείο και πήγαμε στο χωριό, όπου έγινε το μεγάλο γλέντι. Εκεί πρωτοάκουσα το δημοτικό τραγούδι:
Ένα τραγούδι θα σας πω απάνω στο ρεβίθι
Χαράς τα μάτια του γαμπρού που διάλεξε τη νύφη…
Όταν έφτασε η ώρα, μετά το ολονύκτιο ξενύχτι, να γυρίσουμε στο Βόλο θέλαμε αφελώς να πάρουμε μαζί και την αδελφή μας, αλλά τώρα θα έμενε στο χωριό με την οικογένεια του άντρα της. Με κλάματα συγκίνησης την αποχαιρετήσαμε, αλλά κι αυτή, άτυχη μια ζωή, δεν πρόλαβε να χαρεί πολλές μέρες τον άντρα της. Αυτός στο διάστημα που υπηρετούσε τη θητεία του, δεν επιτρεπόταν να παντρευτεί χωρίς την άδεια της υπηρεσίας, που ποτέ όμως δε ζήτησε. Τον επόμενο χρόνο τον πέρασε απομονωμένος στην Ανάφη, συντροφιά με τους εξόριστους αριστερούς με τη δυσμενή μετάθεση που του επιβλήθηκε για την «πειθαρχική παράβαση». Αυτή η απομόνωση είχε τις χειρότερες συνέπειες γιατί στο διάστημα αυτό υποσκάφτηκε σοβαρά η υγεία του και τα προβλήματα τον ακολούθησαν στα λίγα επόμενα χρόνια που του απέμειναν. Σφράγισε τη ζωή του, αλλά, ακόμα χειρότερα, σφράγισε τη ζωή αυτών που έμειναν πίσω. Της γυναίκας του κι αδελφής μου, αλλά και των δυο παιδιών που πρόλαβε να κάνει.
Από τους δάσκαλους που μου έτυχαν έχω όλη την δυνατή ποικιλία των αναμνήσεων. Περιπτώσεις που μου συμπεριφέρθηκαν χειρότερα από ζώο, μην έχοντας καμιά σχέση με τη στοιχειώδη παιδαγωγική αντίληψη και άλλες που θυμάμαι με τρυφερότητα για την ανθρωπιά και το ενδιαφέρον τους. Από την ίδια τη φύση της δουλειάς του ο δάσκαλος είναι μετά την οικογένεια ο σημαντικότερος παράγοντας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού. Από τότε εμφορούμαι από την αντίληψη ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου πολύ λίγη σχέση έχει με το μορφωτικό του επίπεδο. Είναι στοιχείο που κυρίως κληρονομήθηκε από το DNA του και το υπόλοιπο σφυρηλατήθηκε στα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Κάτω από αυτά τα δεδομένα, τις ειδικές συνθήκες στέρησης, τον κλειστό ορίζοντα του τοπικού περιβάλλοντος, τη φτώχεια των εμπειριών, ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που φυτεύτηκαν μέσα μου και καθόρισαν το χαρακτήρα μου;
Ένα κύριο χαρακτηριστικό μου είναι η κόντρα στη πίεση. Η οποιαδήποτε απόπειρα επιβολής μιας άποψης, ο καταναγκασμός σε μια πράξη, η βίαιη επικράτηση μιας εξουσίας. Τότε, από τα κατάβαθα της ψυχής μου αναδυόταν μια ανένδοτη αντίδραση, μια ανυποχώρητη αντίσταση. Με πείσμα, επιμονή και χρονική διάρκεια. Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και σε ένα θέμα που αν, ο ασκών την πίεση, με προσέγγιζε με ευγένεια, με ήρεμη απόπειρα πειθούς, το πιθανότερο είναι να ήμουν επιδεκτικός σε επηρεασμό.
Η εξήγηση αυτού του ιδιώματος δεν μπορεί, νομίζω, να ερμηνευτεί με επίκτητους επηρεασμούς στη διάρκεια των πρώτων χρόνων που διαμορφώνεται ο ανθρώπινος χαρακτήρας ενός ατόμου. Αντίθετα πρέπει να αναζητηθεί σε κληρονομικά δεδομένα σε αρχικά σφραγίσματα του DNA, όχι στον πατέρα μου, που δεν παρουσίαζε τέτοια «συμπτώματα», αλλά σε κάποιο, λόγω συνθηκών, άγριο κι ανυποχώρητο πρόγονό μου. Δείτε περισσότερα
Ένα τραγούδι θα σας πω απάνω στο ρεβίθι
Χαράς τα μάτια του γαμπρού που διάλεξε τη νύφη…
Όταν έφτασε η ώρα, μετά το ολονύκτιο ξενύχτι, να γυρίσουμε στο Βόλο θέλαμε αφελώς να πάρουμε μαζί και την αδελφή μας, αλλά τώρα θα έμενε στο χωριό με την οικογένεια του άντρα της. Με κλάματα συγκίνησης την αποχαιρετήσαμε, αλλά κι αυτή, άτυχη μια ζωή, δεν πρόλαβε να χαρεί πολλές μέρες τον άντρα της. Αυτός στο διάστημα που υπηρετούσε τη θητεία του, δεν επιτρεπόταν να παντρευτεί χωρίς την άδεια της υπηρεσίας, που ποτέ όμως δε ζήτησε. Τον επόμενο χρόνο τον πέρασε απομονωμένος στην Ανάφη, συντροφιά με τους εξόριστους αριστερούς με τη δυσμενή μετάθεση που του επιβλήθηκε για την «πειθαρχική παράβαση». Αυτή η απομόνωση είχε τις χειρότερες συνέπειες γιατί στο διάστημα αυτό υποσκάφτηκε σοβαρά η υγεία του και τα προβλήματα τον ακολούθησαν στα λίγα επόμενα χρόνια που του απέμειναν. Σφράγισε τη ζωή του, αλλά, ακόμα χειρότερα, σφράγισε τη ζωή αυτών που έμειναν πίσω. Της γυναίκας του κι αδελφής μου, αλλά και των δυο παιδιών που πρόλαβε να κάνει.
Από τους δάσκαλους που μου έτυχαν έχω όλη την δυνατή ποικιλία των αναμνήσεων. Περιπτώσεις που μου συμπεριφέρθηκαν χειρότερα από ζώο, μην έχοντας καμιά σχέση με τη στοιχειώδη παιδαγωγική αντίληψη και άλλες που θυμάμαι με τρυφερότητα για την ανθρωπιά και το ενδιαφέρον τους. Από την ίδια τη φύση της δουλειάς του ο δάσκαλος είναι μετά την οικογένεια ο σημαντικότερος παράγοντας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού. Από τότε εμφορούμαι από την αντίληψη ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου πολύ λίγη σχέση έχει με το μορφωτικό του επίπεδο. Είναι στοιχείο που κυρίως κληρονομήθηκε από το DNA του και το υπόλοιπο σφυρηλατήθηκε στα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Κάτω από αυτά τα δεδομένα, τις ειδικές συνθήκες στέρησης, τον κλειστό ορίζοντα του τοπικού περιβάλλοντος, τη φτώχεια των εμπειριών, ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που φυτεύτηκαν μέσα μου και καθόρισαν το χαρακτήρα μου;
Ένα κύριο χαρακτηριστικό μου είναι η κόντρα στη πίεση. Η οποιαδήποτε απόπειρα επιβολής μιας άποψης, ο καταναγκασμός σε μια πράξη, η βίαιη επικράτηση μιας εξουσίας. Τότε, από τα κατάβαθα της ψυχής μου αναδυόταν μια ανένδοτη αντίδραση, μια ανυποχώρητη αντίσταση. Με πείσμα, επιμονή και χρονική διάρκεια. Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και σε ένα θέμα που αν, ο ασκών την πίεση, με προσέγγιζε με ευγένεια, με ήρεμη απόπειρα πειθούς, το πιθανότερο είναι να ήμουν επιδεκτικός σε επηρεασμό.
Η εξήγηση αυτού του ιδιώματος δεν μπορεί, νομίζω, να ερμηνευτεί με επίκτητους επηρεασμούς στη διάρκεια των πρώτων χρόνων που διαμορφώνεται ο ανθρώπινος χαρακτήρας ενός ατόμου. Αντίθετα πρέπει να αναζητηθεί σε κληρονομικά δεδομένα σε αρχικά σφραγίσματα του DNA, όχι στον πατέρα μου, που δεν παρουσίαζε τέτοια «συμπτώματα», αλλά σε κάποιο, λόγω συνθηκών, άγριο κι ανυποχώρητο πρόγονό μου. Δείτε περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου