Θέλω να αναφερθώ σε δύο κομβικά σημεία στην ιστορία της Σχολής που καθόρισαν ως ένα βαθμό την πορεία της και ειδικότερα την πορεία του ιδρυτή και εμψυχωτή της.
Το πρώτο σημείο είναι η πορεία αναγνώρισης της σχολής και η ολομέτωπη και λυσσασμένη αντίδραση των αυτόκλητων αντιπάλων της.
Το δεύτερο είναι η δωρεά του Γρ. Μαρασλή για την ανέγερση ιδιόκτητων διδακτηρί...ων της σχολής και η τελική πορεία και κατάληξη αυτής της δωρεάς.
Μέσα από αυτά τα δύο γεγονότα θα εξηγήσουμε την τελική «αποστασία« του Όθωνα Ρουσόπουλου από το στρατόπεδο των φιλελευθέρων και την προσχώρησή του στη «συντηρητική» παράταξη και πιο συγκεκριμένα στο πλευρό του «παρεξηγημένου» θύματος των συγκυριών Δ. Γούναρη.
Οι σχολές του Ρουσόπουλου από την αρχή εκτιμήθηκαν ως εκπαιδευτική πρόταση αλλά περισσότερο από την καθημερινή τους πραγμάτωση, τον ενθουσιασμό των καθηγητών της σχολής, την επάρκεια των πρώτων αποφοίτων της.
Βρήκε ολόθερμους υποστηρικτές από τις δυναμικές και φωτισμένες ομάδες της αστικής τάξης, από όλους που επιζητούσαν τρόπους για την ουσιαστική οικονομική αναγέννηση του τόπου.
Είναι επανειλημμένες οι εγκύκλιοι υπουργείων όπως του Ναυτικού, των Εσωτερικών και της Παιδείας που συστήνουν στους αντίστοιχους εποπτευόμενους φορείς τους τη σχολή (κοινότητες, δημάρχους, σχολεία). Εγκύκλιος του υπουργού εσωτερικών Γ. Θεοτόκη, του υπουργού Παιδείας Ι. Στάη κλπ.
Επειδή τα έγγραφα είναι εκτενή αρκούμαι εδώ στην περίληψή τους
(Έγγραφα 1, 2)
Το 1900 η σχολή μπαίνει «υπό την υψηλή προστασία του Βασιλέως Γεωργίου». Ίσως με τις σημερινές αντιλήψεις και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μη μπορούμε να καταλάβουμε την σημασία αυτού του γεγονότος και της κινητήριας δύναμης που αυτή η προστασία προσδίδει τη Σχολή.
Την ίδια σημασία έχει η απονομή πατρικών συγχαρητηρίων και υποστήριξης από τον Πατριάρχη Κων/πόλεως που αυτήν την εποχή τυχαίνει να είναι ένας φωτισμένος πνευματικός ποιμένας, ο Ιωακείμ Γ΄.
Έγγραφο 3)
Το 1900 η Ακαδημία του Ρουσόπουλου βραβεύεται με το Οικονόμειο βραβείο από την Ορθόδοξη Ελληνική κοινότητα της Τεργέστης που συνοδεύεται και από το χρηματικό ποσόν των 2.000 χρυσών φράγκων.
(Έγγραφο 4)
Το 1905 η Ιταλική Κυβέρνηση αναγνωρίζει την Ακαδημία ως ισότιμη σχολή με τα δικά της Τεχνικά Ινστιτούτα.
Το πρώτο σημείο είναι η πορεία αναγνώρισης της σχολής και η ολομέτωπη και λυσσασμένη αντίδραση των αυτόκλητων αντιπάλων της.
Το δεύτερο είναι η δωρεά του Γρ. Μαρασλή για την ανέγερση ιδιόκτητων διδακτηρί...ων της σχολής και η τελική πορεία και κατάληξη αυτής της δωρεάς.
Μέσα από αυτά τα δύο γεγονότα θα εξηγήσουμε την τελική «αποστασία« του Όθωνα Ρουσόπουλου από το στρατόπεδο των φιλελευθέρων και την προσχώρησή του στη «συντηρητική» παράταξη και πιο συγκεκριμένα στο πλευρό του «παρεξηγημένου» θύματος των συγκυριών Δ. Γούναρη.
Οι σχολές του Ρουσόπουλου από την αρχή εκτιμήθηκαν ως εκπαιδευτική πρόταση αλλά περισσότερο από την καθημερινή τους πραγμάτωση, τον ενθουσιασμό των καθηγητών της σχολής, την επάρκεια των πρώτων αποφοίτων της.
Βρήκε ολόθερμους υποστηρικτές από τις δυναμικές και φωτισμένες ομάδες της αστικής τάξης, από όλους που επιζητούσαν τρόπους για την ουσιαστική οικονομική αναγέννηση του τόπου.
Είναι επανειλημμένες οι εγκύκλιοι υπουργείων όπως του Ναυτικού, των Εσωτερικών και της Παιδείας που συστήνουν στους αντίστοιχους εποπτευόμενους φορείς τους τη σχολή (κοινότητες, δημάρχους, σχολεία). Εγκύκλιος του υπουργού εσωτερικών Γ. Θεοτόκη, του υπουργού Παιδείας Ι. Στάη κλπ.
Επειδή τα έγγραφα είναι εκτενή αρκούμαι εδώ στην περίληψή τους
(Έγγραφα 1, 2)
Το 1900 η σχολή μπαίνει «υπό την υψηλή προστασία του Βασιλέως Γεωργίου». Ίσως με τις σημερινές αντιλήψεις και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μη μπορούμε να καταλάβουμε την σημασία αυτού του γεγονότος και της κινητήριας δύναμης που αυτή η προστασία προσδίδει τη Σχολή.
Την ίδια σημασία έχει η απονομή πατρικών συγχαρητηρίων και υποστήριξης από τον Πατριάρχη Κων/πόλεως που αυτήν την εποχή τυχαίνει να είναι ένας φωτισμένος πνευματικός ποιμένας, ο Ιωακείμ Γ΄.
Έγγραφο 3)
Το 1900 η Ακαδημία του Ρουσόπουλου βραβεύεται με το Οικονόμειο βραβείο από την Ορθόδοξη Ελληνική κοινότητα της Τεργέστης που συνοδεύεται και από το χρηματικό ποσόν των 2.000 χρυσών φράγκων.
(Έγγραφο 4)
Το 1905 η Ιταλική Κυβέρνηση αναγνωρίζει την Ακαδημία ως ισότιμη σχολή με τα δικά της Τεχνικά Ινστιτούτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου