Είχα την «ευκαιρία» να ζήσω την εποχή της στέρησης. Και εξαιτίας οικογενειακών ιδιαιτεροτήτων την έζησα εντόνως. Οι ερμηνείες είναι ενώπιον των οφθαλμών μας. Μια Ψωροκώσταινα, που είχε -έτσι κι αλλιώς- μικρά περιθώρια αυτόνομης ανάπτυξης από τις αλλεπάλληλες βίαιες μεταβολές του πολιτεύματος με τις δικτατορίες και η έλλειψη κεντρικού οράματος της κυρίαρχης τάξης, δεν άφηναν περιθώρια αισιόδοξων προσδοκιών. Πρόσθεσε στα ανωτέρω ότι έβγαινε από τον αιματη...ρό 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με τα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινα θύματα και τη λαίλαπα των υλικών καταστροφών.
Ενώ στις άλλες χώρες, αμέσως μετά τον πόλεμο, άρχισε η εκ νέου ανοικοδόμηση του μέλλοντός τους, η χώρα μας ζούσε τη χειρότερη κατάρα. Τον εμφύλιο σπαραγμό, που την τράβηξε πολύ πιο πίσω. Εκ των πραγμάτων συνεχίστηκε η από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους ανάγκη στήριξης της χώρας από ξένες δυνάμεις, χαρακτηριστικό που σφραγίζει την ιστορική μας διαδρομή. Στους όψιμους υπερασπιστές της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας τους συμβουλεύω να θέσουν με ειλικρίνεια στον εαυτό τους το ερώτημα: Πώς θα ήταν η χώρα μας χωρίς αυτή τη στήριξη, με δεδομένο το επίπεδο του πολιτικού στελεχικού δυναμικού που κυβέρνησε κι αντιπολιτεύθηκε στη χώρα όλα τα τελευταία χρόνια?
Είναι ωραία τα παραπλανητικά και μεγάλα λόγια που εύκολα εκφωνούνται από επίπεδα ή υπολογιστικά μυαλά. Εκείνα που είναι δύσκολα είναι τα έργα και μέσα στην ιστορική διαδρομή πολύ λίγα τέτοια θετικά έργα υπήρξαν.
Μετά μια δύσκολη ειρηνική πορεία ανάπτυξης, με λογικά σκαμπανεβάσματα κι όλα τα αρνητικά συμπαρομαρτούντα, η ζωή μου έδωσε την ευκαιρία να προλάβω και μια νέα οικονομική κρίση, που βεβαίως δεν μπορούσε να είναι μόνο οικονομική, αφού διαχέεται σ’ όλες τις πλευρές της ταλαίπωρης κοινωνίας μας.
Μ ό ν ο ζ ώ ν τ α ς α υ τ ή ν τ η ν ε μ π ε ι ρ ί α μ π ο ρ ώ τ ώ ρ α ν α ε ξ η γ ή σ ω π ώ ς κ α ι γ ι α τ ί σ τ η ν Π α τ ρ ί δ α μ α ς έ γ ι ν α ν τ α α λ λ ε π ά λ λ η λ α ι σ τ ο ρ ι κ ά λ ά θ η σ ε α ν τ ί σ τ ο ι χ ε ς κ ρ ί σ ι μ ε ς φ ά σ ε ι ς τ η ς ι σ το ρ ί ας μ α ς, ό π ω ς γ ι α π α ρ ά δ ε ι γ μ α
η τ ρ α γ ω δ ί α τ η ς Μ ι κ ρ α σ ι α τ ι κ ή ς Κ α τ α σ τ ρ ο φ ή ς
Ενώ στις άλλες χώρες, αμέσως μετά τον πόλεμο, άρχισε η εκ νέου ανοικοδόμηση του μέλλοντός τους, η χώρα μας ζούσε τη χειρότερη κατάρα. Τον εμφύλιο σπαραγμό, που την τράβηξε πολύ πιο πίσω. Εκ των πραγμάτων συνεχίστηκε η από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους ανάγκη στήριξης της χώρας από ξένες δυνάμεις, χαρακτηριστικό που σφραγίζει την ιστορική μας διαδρομή. Στους όψιμους υπερασπιστές της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας τους συμβουλεύω να θέσουν με ειλικρίνεια στον εαυτό τους το ερώτημα: Πώς θα ήταν η χώρα μας χωρίς αυτή τη στήριξη, με δεδομένο το επίπεδο του πολιτικού στελεχικού δυναμικού που κυβέρνησε κι αντιπολιτεύθηκε στη χώρα όλα τα τελευταία χρόνια?
Είναι ωραία τα παραπλανητικά και μεγάλα λόγια που εύκολα εκφωνούνται από επίπεδα ή υπολογιστικά μυαλά. Εκείνα που είναι δύσκολα είναι τα έργα και μέσα στην ιστορική διαδρομή πολύ λίγα τέτοια θετικά έργα υπήρξαν.
Μετά μια δύσκολη ειρηνική πορεία ανάπτυξης, με λογικά σκαμπανεβάσματα κι όλα τα αρνητικά συμπαρομαρτούντα, η ζωή μου έδωσε την ευκαιρία να προλάβω και μια νέα οικονομική κρίση, που βεβαίως δεν μπορούσε να είναι μόνο οικονομική, αφού διαχέεται σ’ όλες τις πλευρές της ταλαίπωρης κοινωνίας μας.
Μ ό ν ο ζ ώ ν τ α ς α υ τ ή ν τ η ν ε μ π ε ι ρ ί α μ π ο ρ ώ τ ώ ρ α ν α ε ξ η γ ή σ ω π ώ ς κ α ι γ ι α τ ί σ τ η ν Π α τ ρ ί δ α μ α ς έ γ ι ν α ν τ α α λ λ ε π ά λ λ η λ α ι σ τ ο ρ ι κ ά λ ά θ η σ ε α ν τ ί σ τ ο ι χ ε ς κ ρ ί σ ι μ ε ς φ ά σ ε ι ς τ η ς ι σ το ρ ί ας μ α ς, ό π ω ς γ ι α π α ρ ά δ ε ι γ μ α
η τ ρ α γ ω δ ί α τ η ς Μ ι κ ρ α σ ι α τ ι κ ή ς Κ α τ α σ τ ρ ο φ ή ς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου