Το Facebook

                    
Το Facebook για εμένα είναι μια ευλογία. Με άμεσο και γρήγορο τρόπο έρχομαι σε επαφή με τόσους ανθρώπους, που βρίσκονται στις τέσσερις διευθύνσεις του κόσμου. Κι αυτό δεν το υποτιμώ καθόλου. Λένε ότι κάθε τεχνολογική κατάκτηση είναι μια αφαίρεση από το φυσικό τρόπο της ζωής του ανθρώπου. Ο ισχυρισμός αυτός εμπεριέχει αλήθειες, αλλά τι μπορείς να κάνεις ενάντια στο θηριώδες κύμα που θες δε θες σε παίρνει μαζί του. Και είναι τόσο γοητευτικό!

 Στο f/b μπόρεσα και κοινολόγησα κείμενα σκέψεων, απόψεων και πρωτόλειες απόπειρες λογοτεχνικής γραφής, σε τόσους και τόσους ανθρώπους που σε προηγούμενες φάσεις αυτό δεν ήταν δυνατόν να γίνει. Κι όχι μόνο. Από την ανάγκη να υπάρχουν τα καθημερινά κείμενα το f/b έγινε και κίνητρο νέας δημιουργίας.

Μέσα σ’ αυτό βρήκα παλαιούς φίλους, με τους οποίους είχα χάσει επαφή, γνώρισα υπέροχους καινούργιους φίλους με ζηλευτές ιδιότητες, με κλίσεις και γνώσεις, που προσωπικά υστερώ. Με τόσο άμεσο τρόπο βλέπεις την παράθεση των απόψεων, τη διαπάλη των ιδεών, νέες ιδέες, όμορφες εικόνες με έξυπνες ατάκες.

 Βεβαίως υπάρχουν και ατυχή περιστατικά, αλλά αναρωτιέμαι μπορούσε να γίνει και διαφορετικά σε μια τόσο πολυπληθή και ετερόκλιτη ομάδα ανθρώπων. Βρήκα δεκάδες φίλους που σε κάποια φάση υπήρξαν μαθητές μου, έμαθα την μετέπειτα εξέλιξή τους, χάρηκα γι αυτό και ελπίζω ότι έχω την εκτίμησή τους, όπως εγώ συνεχίζω να τους αγαπώ.

Σε μερικούς από τους φίλους με τους οποίους είμαι σε κοινωνική επαφή, διατυπώνονται φόβοι και δισταγμοί να γίνουν χρήστες του μέσου. Ως δικαιολογία επικαλούνται τον κίνδυνο κάποιοι να παρακολουθούν και να καταγράφουν τις σκέψεις μας. Σε αυτούς τους δισταγμούς απαντώ με τον αφοπλιστικό τρόπο: ΜΑΚΑΡΙ !

Δεν έχω κάτι να κρύψω από τους ελεγκτές και καταγραφείς των αναπνοών και των βημάτων μας. Μόνο μια μικρή ελπίδα έχω. Μήπως - αν πράγματι μας καταγράφουν - τους βοηθήσουν έστω και λίγο οι απόψεις μου.

Το μόνο για το οποίο σιχτιρίζω τον εαυτό μου είναι πως καθυστέρησα να μπω, αφού σε ένα τρίμηνο θα συμπληρώσω μόνο τα τρία χρόνια της εδώ παρουσίας μου. Μέσα στον εκ των πραγμάτων περιορισμό των κοινωνικών μου συναναστροφών αυτό το παράθυρο της επαφής με τον εξωτερικό κόσμο είναι μια γλυκιά παρηγοριά, που την αξιοποιώ όσο περνάει απ’ το χέρι μου. Αμήν.