Έξυπνος ή κορόιδο

                     Τι παράξενο, αλήθεια, είναι το πέρασμά μας από αυτήν την πεζή πραγματικότητα! Πολλές φορές στη διάρκειά του βίου βλέπουμε παράξενα φαινόμενα. Εκδηλώσεις και ενέργειες που καλύπτονται πίσω από ψευδεπίγραφες δικαιολογίες και αποτελούν προπέτασμα καπνού για αλλότριες επιδιώξεις. Πλαστά ιδεολογήματα που επικαλύπτονται με δήθεν ανθρωπιστικής φύσεως «ευαισθησίες» κι ανάγκες. Πρέπει  κάποιος να είναι προετοιμασμένος ν’ αντιμετωπίσει τέτοιου είδους φαινόμενα. Τότε η επίδρασή τους πάνω σου μπορεί να είναι σε ελεγχόμενα πλαίσια. Μέσα σ’ άλλα που μου συνέβησαν είναι και τούτο.

 Στη ζωή συνάντησα πολλούς φουντωμένους επαναστάτες, πανέτοιμους να κατακτήσουν τα «χειμερινά ανάκτορα» και να γκρεμίσουν οσονούπω τη σάπια «αστική» κοινωνία. Την κοινωνία που- κατά την αντίληψή τους- με τον πιο ανοίκειο τρόπο εκμεταλλεύεται τον απλό εργαζόμενο πολίτη και ρουφάει το προϊόν του ιδρώτα τους. Αυτή που νέμεται, χωρίς αιδώ, όλες τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου, μη στέργοντας να μοιραστεί τα αγαθά με κανέναν άλλο.

  Άκουσα σε πολλές ευκαιρίες τα υποτιμητικά τους σχόλια για τον προσωπικό μου «συντηρητισμό», την «αφελή» μου ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις, που θα βελτιώσουν την υπάρχουσα κατάσταση, εποικοδομητικές προτάσεις, για σειρά μικρών διαδοχικών - αλλά ομαλών - βημάτων, χωρίς τις βίαιες και τελικώς αναποτελεσματικές ανατροπές. Και όλα αυτά με την ίδια τελικώς στόχευση. Την δικαιότερη- κατά το δυνατόν - κατανομή των υλικών αγαθών.

 Στα επόμενα χρόνια ξανασυνάντησα μερικούς εξ αυτών, με αμείωτη την αρχική φούντωση και χρησιμοποιώντας την ίδια πάντα γλώσσα, να έχουν επιβιβαστεί στο όχημα της εξουσίας, και να αρμέγουν με χαρακτηριστική λαιμαργία, χωρίς μνήμη και δισταγμό, όλα τα καλούδια της.

   Έτσι μετά την πολύχρονη εμπειρία κατάληξα στο εξής συμπέρασμα.

  Στην κοινωνία μας υπάρχει μια ειδική κατηγορία ανθρώπων. Είναι οι καπάτσοι! Είναιι αυτοί που διαθέτουν «αξιοζήλευτα» ειδικά χαρακτηριστικά. Έχουν την ιδιαίτερη ικανότητα να υπερασπίζονται τα προσωπικά τους συμφέροντά. Είναι προσγειωμένοι. Είναι ρεαλιστές. Είναι  ικανοί να  πλασάρουν τον εαυτό τους και να διεισδύσουν σε κάθε χρήσιμο χώρο. Μπορούν χωρίς καμιά αναστολή να επικαλούνται ικανότητες και προσόντα, που στην πραγματικότητα το πιθανότερο είναι να μην διαθέτουν. Έτσι, πετυχαίνουν να βρίσκονται πάντα και χωρίς εξαίρεση στο επίκεντρο των εξελίξεων. Τέτοιες ικανότητες, που υπογείως ίσως να τις ζηλεύεις, αλλά εσύ δυστυχώς είσαι ανίκανος να τους μιμηθείς. Κάποια αόρατη, μα ισχυρή ανασχετική δύναμη, ένας άγνωστης προέλευσης δισταγμός είναι εκείνος που δεν σε αφήνει να κάνεις το πρώτο βήμα και να ευθυγραμμιστείς με την κυρίαρχη ατμόσφαιρα.

  Έτσι μένεις άοπλος κι ανίσχυρος έξω από το πανηγύρι που δίπλα σου έχει στηθεί και μοιράζει με λεόντειο τρόπο τον κοινό εθνικό πλούτο. Το τελικό κλου στην υπόθεση αυτή είναι τούτο. Η εντύπωση που αφήνεται στον τρίτο ανυποψίαστο παρατηρητή είναι πως εσύ είσαι το κορόιδο και αυτοί είναι οι έξυπνοι και ικανοί. Ναι! Ας είναι! Εγώ εν τέλει ένα έχω να προσθέσω.

 Ας ανήκω καλύτερα στη συνομοταξία των «κορόιδων». Το προτιμώ από το να καταντήσω «πετυχημένος» με αυτόν τον τρόπο στη ζωή!