Αποκαλυπτήρια

Κάνεις πολύχρονες και επίπονες προσπάθειες, επενδύεις με πείσμα και υπομονή χρόνο και χρήμα, μεταφέρεις μικρά λιθαράκια με την προοπτική της μελλοντικής αξιοποίησης, ρίχνεις στο κελάρι που αποθηκεύεις τα αγαθά σου ό,τι πολύτιμο φτάνει στα χέρια σου, οικοδομείς σχέδια, εφευρίσκεις ευφάνταστα σενάρια μελλοντικών εφαρμογών και μια μέρα των ημερών- έτσι στη ψύχρα- ανακαλύπτεις ότι μετά από τόσο κόπο έφτιαξες μια τρύπα στο νερό, ένα άδειο και κατάξερο πηγάδι, άχρηστο, ένα κύμβαλο αλαλάζον. Οποία απογοήτευση!

 Νιώθω πλήρως αποτυχημένος στην πλευρά αυτή της ζωής. Μπορεί για έναν άλλο άνθρωπο αυτό να περάσει απαρατήρητο, για μένα όμως σφραγίζει τα πράγματα και γέρνει τα πράγματα στην αποτυχία. Νιώθω μόνος κι ανήμπορος, έρημος στη μοναξιά της στέπας που με κυκλώνει..

  Ο άνθρωπος όντας κοινωνικό ον, χρειάζεται ανθρώπους γύρω του, χρειάζεται στόχους, παραδοχές κι επίμονη δραστηριότητα για την πραγμάτωσή τους. Το τραγικό είναι όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσει το μάταιο αυτής της πορείας.