Ο φ ό β ο ς τ ο υ θ α ν ά τ ο υ
Ο φόβος του θανάτου έχει κατασκηνώσει σε μια απόμερη γωνιά του μυαλού μου. Και να θέλω να τον αγνοήσω κάθε τόσο με τσιγλάει και μου δίνει σημάδια της ύπαρξης του. Κινείται συνεχώς, φωνάζει, επίτηδες χοροπηδά και κοπρίζει ο άτιμος βρωμίζοντας το χώρο. Δεν ξέρω πως τον αντιμετωπίζουν άλλοι μα η μέχρι τώρα εμπειρία της ζωής δείχνει να υπάρχουν διαβαθμίσεις που αρχίζουν από την ψυχραιμία και φτάνουν στον πανικό. Όμως πάντα υποπτεύομαι πως σε όλους ποτέ δε σβήνει η ελπίδα ότι το προσωπικό ραντεβού με τον άχαρο δρεπανοφόρο δεν ήρθε ακόμα. Κάπου ανάμεσα στα δυο αυτά άκρα βολοδέρνω ο άμοιρος κι εγώ. Ούτε ήρωας, ούτε χέστης. Άνθρωπος του μέσου όρου είμαι …