Η λυγερή
Προχωρούσε με σιγουριά
στην ανοιχτή λεωφόρο
λες και της ανήκε ο κόσμος όλος.
Λυγερή κορμοστασιά, ...
βήμα αέρινο,
σου έδινε την εικόνα
πως ένα κοφτερό μαχαίρι
κόβει το χώρο
αθόρυβα στα δυο
Εικόνα δροσιάς στα μάτια,
βάλσαμο στην καρδιά,
στο μυαλό θαυμασμός.
Ποια να ήταν άραγε
η ευλογημένη στιγμή της σύλληψης
αυτού του εξαίσιου αριστουργήματος ;
Όμορφη, κομψή, με τα μαλλιά
αμέριμνα ν’ ανεμίζουν.
κι αυτάρεσκο χαμόγελο στα χείλη.
Ήξερε την εντύπωση που σκορπούσε
και την απολάμβανε
Δεν τόλμησα
τίποτα περισσότερο από
να τη θαυμάζω
……. εκ του μακρόθεν