Έ τ σ ι γ ε ν ν ι έ τ α ι η ι δ έ α
Κάποιος ρίχνει το σπόρο. Είναι η πρώτη αφορμή! Αν πέσει σε ξερό, άγονο κι αφιλόξενο έδαφος παραμένει σιωπηλός, αναμένοντας. Αν τίποτα δεν αλλάξει κάποια στιγμή πεθαίνει ενώ δεν είχε αρχίσει ακόμα καθόλου να ζει. Αν όμως βρει μια μικρή συγκατάθεση, δίνοντας μάχες, σπάει το σκληρό τσόφλι του χώματος και το κεφαλάκι της νέας ζωής, με πίστη στην ύπαρξή του, υψώνεται προς τα πάνω, δημιουργώντας συγχρόνως τα ριζίδια εκείνα που το στερεώ...νουν στη γη που του δίνουν νέες πηγές τροφοδοσίας. Αν βρει εξωτερικούς υποστηρικτές, να το ποτίζουν, να το κλαδεύουν και να του ρίχνουν λίπασμα, ακόμα καλύτερα. Θεριεύει, ψηλώνει και μετατοπίζει τον ορίζοντά του όλο και μακρύτερα. Γίνεται ορατό και υπολογίσιμο από περισσότερους Ίσως κάποια στιγμή έλθει μια μπουλντόζα για να το καταστρέψει. Περνώντας από πάνω νομίζει ότι το καταργεί. Οποία όμως ψευδαίσθηση! Το υπόριζο σύστημα πέφτει σε χειμέρια νάρκη και κάποια στιγμή πετάγεται πάλι απ’ την αρχή, με δύναμη, απαιτητικό δείχνοντας σ’ όλους μας ότι οι ιδέες δύσκολα πεθαίνουν.