Α π ο ν ο μ ή
Δε χρειάζομαι ξένο κριτή
για τις δικές μου πράξεις
Έχω κάνει, όπως κάθε άνθρωπος,
τ’ αμαρτήματα μου...
κι έχω πληρώσει το αντίτιμό τους
πολλαπλώς
με πολύχρονες τύψεις
και εσωτερικά μαστιγώματα.
Όχι ! Δε μπορώ να δεχτώ
το απλοποιημένο σχήμα
του άτεγκτου κριτή
που κάθεται στο θρόνο του
κι έχει γραμμένη
στο τεφτέρι όλη τη ζωή μου.
Μου είναι πολύ ενοχλητικό,
έως αβάστακτο.
Αρκούμαι στην εσωτερική συνείδηση
που εξ αρχής υπάρχει
και στην πορεία μετασχηματίζεται
απονέμοντας την πρέπουσα τιμωρία,
αλλά κι αντίθετα
την αναλογούσα ανταμοιβή