Άτιτλο

Μες την ψυχή μου πλημμύρισαν

ευωδιές λαχταριστών λουλουδιών

σπινθηροβόλες αντανακλάσεις

 φωτός σε επίπεδα κάτοπτρα

ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΤΣΙΛΟΓΛΟΥ: «Κι όμως ήταν όμορφα»

·        

 

Με πρωτοβουλία της Εταιρείας Μελέτης της Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ) πραγματοποιήθηκε, στις 14 Απριλίου, στη μεγάλη αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθήνας (ΕΣΗΕΑ), η παρουσίαση του βιβλίου «Κι όμως ήταν όμορφα», Μαρτυρίες (έκδοση Κέδρος, Αθήνα 2011) έργο του παλιού φίλου και συντρόφου Λευτέρη Τσίλογλου. Το βιβλίο αναφέρεται στις δύσκολες δεκαετίες του 1950 και 1960 και τους κοινούς αγώνες μιας ολόκληρης γενιάς, αναδεικνύοντας αξίες και αλήθειες που μας είναι σήμερα πολύτιμες, όσο ποτέ άλλοτε. Με ειλικρίνεια και με λογοτεχνική καλλιέπεια ο συγγραφέας καταθέτει την δική του μαρτυρία για την δική του ατομική πορεία και τους κοινούς αγώνες.

Α ν α κ ο ύ φ ι σ η

Μέσα στην τύρβη της καθημερινότητας, τη διαδοχική ακολουθία του ημερήσιου προγράμματος, η εκτροπή από το σύνηθες είναι μια ευκαιρία για αναζωογόνηση και επιτάχυνση της κυκλοφορίας του αίματος. Ο ανθρώπινος οργανισμός στην επανάληψη και τη συνήθεια «νυστάζει» και υπολειτουργεί.

Μόλις δοθεί η κατάλληλη αφορμή ξυπνάει, πετάει ανάστημα, εξιτάρεται. Μεταμορφώνεται απότομα λες και μια δεύτερη προσωπικότητα εκτοπίζει τον πρώτο εαυτό του. Χαίρεται την νέα κατάσταση, αλλά για λίγο, αφού μετά επιστρέφει στη σιγουριά της αρχικής κατάστασης…

 

 

Κ λ ε ί σ ι μ ο

Με το σημερινό κομμάτι τελείωσε το κείμενο με τις αναμνήσεις απ’ τα χρόνια του εγκλεισμού. Όπως ήδη εκεί λέω σίγουρα εμπεριέχουν το στοιχείο της προσωπικής επιλογής, αλλά δε μπορούσε να γίνει και διαφορετικά Επειδή ο χρόνος αδυσώπητα προχωρά και θερίζει άτομα, γεγονότα κι αντιλήψεις καλό θα ήταν να γίνει έγκαιρα μια παράθεση δεδομένων. Από αυτή τη θέση κάνω μια έκκληση.  

Η ζωή θα νικήσει

Ο ολετήρας πέρασε ως θύελλα

και ισοπέδωσε κάθε τι όρθιο

σκορπώντας αίμα και θάνατο

χωρίς διάκριση καμιά

Η ν έ α τ ά ξ η

Διμοιρίες ευθυτενών ανδρών, απόλυτα στοιχισμένες
παρελαύνουν περήφανες ενώπιον του λαού.
Είναι ντυμένοι με απαστράπτουσες στολές
και φέρουν στους ώμους τους βαριά όπλα.
Ψηλά το κεφάλι, μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος

Όνειρο

Την είδε τόσο λίγο, αλλά το σφράγισμα έγινε

Την  έχασε  τόσο ξαφνικά πριν τη  χορτάσει

Την αναζητά σε κάθε βήμα κι ανάσα

ελπίζοντας μια μέρα να την συναντήσει