Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Αντώνιος Μαγκάκης

Φάκελος Φροντιστήρια

Ο Αντώνιος Μαγκάκης, πατέρας του καθηγητή της Νομικής Γεώργιου-Αλέξανδρου Μαγκάκη, ήταν δικηγόρος και πολιτευτής Κυκλάδων. Γεννήθηκε στη Νάξο το 1890. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών επί πρωθυπουργίας Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη όπου και είχε αναλάβει την διεύθυνση του πολιτικού του γραφείου. Στη συνέχεια δικηγόρησε και ίδρυσε ν ο μ ι κ ό φ ρ ο ν τ ι σ τ ή ρ ι ο ενώ συγχρόνως ασχολήθηκε με την συγγραφή δεκάδων νομικών εγχειριδίων ...
Από της ίδρυσης του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατέλαβε σε αυτό την θέση του νομικού συμβούλου που διατήρησε μέχρι τον θάνατό του. Το 1936 εκλέχθηκε βουλευτής Κυκλάδων. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τοποθετήθηκε πρόεδρος του Οργανισμού Διαχειρίσεως Εφοδίων Εξωτερικού (ΕΦΕΞ).
Ο Αντώνιος Μαγκάκης πέθανε το 1952 από καρδιακή προσβολή
Φάκελος Φροντιστήρια
ΣΑΝΤΡΑΠΕΙΑ ΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ 1903- Καστελόριζο
Πολλές φορές στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας έχουν παρουσιαστεί πλήθος ευεργετών και δωρητών που με περισσή ευαισθησία έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στη βελτίωση της ζωής μας και την ανάπτυξη της ποιότητας του πολιτισμού μας. Κάποιοι απ’ αυτούς αναρριχήθηκαν στα υψηλότερα επίπεδα της ανθρώπινης διορατικότητας έχοντας την έμπνευση να ιδρύσουν σχολεία και γενικότερα κέντρα πνευματικής καλλιέργειας και διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και της παράδοσης του λαού μας. Αποτέλεσαν το μοναδικό πόλο έλξης του ενεργού πληθυσμού κάθε περιοχής κρατώντας ζωντανό και ενεργό τμήμα του ελλαδικού χάρτη κάθε χωριό ή πόλη ενάντια στην ερήμωση της επαρχίας και την έντονη αστυφιλία που διακατέχει την εποχή μας.
Πρωτοπόρος σε μια τέτοια συμπεριφορά ο Λουκάς Σαντραπές ανέδειξε τη γνησιότητα της προέλευσής του και την ανησυχία του να κρατήσει τη γενέτειρά του το Καστελόριζο ως ένα ζωντανό και δυναμικό κύτταρο του Ελληνισμού. Ίδρυσε το 1903, εποχή πολύ δύσκολη για οικονομικές αβρότητες, ένα λαμπρότατο κτίριο που η αρχιτεκτονική του βασίστηκε στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, αφού η πρόσοψή του αποτελεί αντίγραφό του, έχτισε το αρρεναγωγείο και το παρθεναγωγείο του νησιού στα πρότυπα της εκπαιδευτικής ιδεολογίας του αλληλοδιδακτικού τρόπου διδασκαλίας, με ψηλοτάβανες αίθουσες και ψηλά τοποθετημένα παράθυρα. Το σχολείο φιλοξένησε γενιές μαθητών πετυχαίνοντας έτσι ο ευεργέτης αυτό που ονειρευόταν: να παραμείνει ο πληθυσμός του νησιού όσο το δυνατόν ανεπηρέαστος στο πέρασμα του χρόνου και το νησί να μην ερημωθεί.
Βιογραφία του Ιδρυτή του σχολείου Λουκά Σαντραπέ.

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Εργαστήρια της σχολής

Ιστορική Αναδρομή του ΚΕΚ Τεχνικές Σχολές Επιμελητηρίου Ηρακλείου

 Το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Ηρακλείου ανταποκρινόμενο στις επιτακτικές ανάγκες της εκπαίδευσης ειδικευμένων τεχνιτών ανέλαβε την πρωτοβουλία ιδρύσεως και λειτουργίας των Τεχνικών Σχολών Εμπορικού και βιομηχανικού Επιμελητηρίου Ηρακλείου. Οι Τεχνικές Σχολές Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου ιδρύθηκαν το 1950 με την απόφαση 28531/24-2-1950 του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και δημοσιεύτηκε στο Φ.Ε.Κ. με αριθ. 45/11-3-1950.
Λειτουργούσαν ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και σκοπός ήταν η κατάρτιση ειδικευμένων τεχνιτών για τις ανάγκες των σημαντικότερων κλάδων βιομηχανίας, βιοτεχνίας, των διαφόρων τεχνικών υπηρεσιών του κράτους και γενικότερα για την πολιτιστική και οικονομική πρόοδο της πόλης του Ηρακλείου αλλά και της Κρήτης. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις των Σχολών κάλυπταν 12.000 τ.μ. με ακάλυπτο οικόπεδο 16.000 τ.μ. Λειτουργούσαν αρχικώς οι εξής ειδικότητες:• Έτος 1956 Μέση Τεχνική Εκπαίδευση (εργοδηγών).
Περιοδικές εκδόσεις ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ

Παπανικολάου Γεώργιος

Φάκελος Φροντιστήρια
Μαθηματικός. Στη δεκαετία του 1930 είχε φροντιστήριο στην οδό Γενναδίου με τον ονομασία «Πυθαγόρας». Για κάποιο διάστημα συνεργάστηκε με τον επίσης γνωστό φροντιστή Διονύση Λιβέρη. Είναι συγγραφέας επιτυχημένων διδακτικών βιβλίων. Η «Άλγεβρά» του γνώρισε μεταπολεμικά μεγάλη εκδοτική επιτυχία με επανειλημμένες εκδόσεις. Στις δεκαετίες ’40 και ’50 μαθητικό περιοδικό με τον τίτλο « Η ΗΧΩ ΤΩΝ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ « Μετά τον πόλεμο έχει μετακομίσει στην οδό Καποδιστρίου

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Το κτήριο στις μέρες μας
 
 
 
 

2ο γυμνάσιο Μυτιλήνης

 Η Μυτιλήνη αλλά και ολόκληρη η Λέσβος, μετά την άλωση του 1462 από τους Τούρκους, βυθίσθηκαν στο πυκνό σκοτάδι της σκλαβιάς. Το νησί ερημώθηκε και κάθε μορφή οικονομίας, κοινωνικής και πνευματικής ζωής έσβησε για αιώνες. Όλο αυτό το διάστημα της πρώιμης σκληρής τουρκοκρατίας η μοναδική μορφή εκπαίδευσης στη Λέσβο ήταν τα λίγα γράμματα (κολλυβογράμματα) που δίδασκαν οι ιερείς, σε όσους προορίζονταν για κληρικοί, μέσα στις εκκλησίες. Η μόνη οργανωμένη μορφή εκπαίδευσης που λειτούργησε τα δύσκολα εκείνα χρόνια ήταν η σχολή για μοναχούς και μοναχές που ίδρυσε ο Άγιος Ιγνάτιος στις Μονές Λειμώνος και Μυρσινιώτισσας, στην Καλλονή, το 1527.

 
 
 
 

Ο Τάκης Παππάς

Έφυγε τόσο σύντομα από κοντά μας, αλλά θα μου επιτρέψετε να πω- χωρίς να μπορώ να το αποδείξω - απλώς υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις- πως ο ίδιος έσπρωξε τα πράγματα στο τραγικό τέλος. Το τραγικότερο για μένα είναι ότι πνίγηκε στο θαλάσσιο χώρο μπροστά στον οικισμό των μηχανικών στις Σπέτσες, ενώ την ίδια στιγμή εγώ αμέριμνος κολυμπούσα στην κοντινή απέναντι ακτή της Χηνίτσας, σε απόσταση μικρότερη από ένα χιλιόμετρο. Κι όταν το απόγευμα με το φλάιν γύριζα στην Αθήνα άκουσα εκεί μέσα εμβρόντητος από το δελτίο των 6 την τραγική είδηση.
Με τον Τάκη με συνδέουν πολλές κοινές αναμνήσεις. Ας αρχίσω από την πρώτη. Μπήκαμε στο Πανεπιστήμιο την ίδια χρονιά. Αυτός στη Νομική, με οικογενειακή παράδοση στο επάγγελμα. Ο πατέρας του, Βίκτωρας είχε από παλαιά δικηγορικό γραφείο στη Χαριλάου Τρικούπη και Σόλωνος γωνία. Ένας λυγερόκορμος και όμορφος κύριος πανομοιότυπο του γιού του. Σύχναζα εκεί και ήξερα τη λατρεία που είχε ο Βίκτωρας στο γιο του. Εκεί γνώρισα και τον αδελφό του ποιητή Νίκο Παππά, με ένα πουράκι πάντα στο στόμα που μόλις έσβηνε αντικαθίστατο από έτερο. Ο κυρ Νίκος μου χάρισε με ιδιόχειρη αφιέρωση την ιστορία του για την Ελληνική λογοτεχνία.
Ας μη μακρηγορώ κι ας πω την πρώτη εμπειρία. Ακόμα ήμουν μόνος, πρωτοετής στη σχολή, χωρίς καμιά οργανωτική σχέση, αδαής επαρχιώτης, όμως έτοιμος για δόσιμο, μόλις έβρισκα το δρόμο. Γινόταν μια φοιτητική συγκέντρωση στα προπύλαια και ένας ψηλέας, ένα τουλάχιστον κεφάλι πάνω από όλους, άρχισε με εκείνη την ώριμη, δυνατή και βαθειά φωνή να απαγγέλει από στήθους ένα ποίημα. Δεν ήξερα ακόμα ποιο και ποιου. Αργότερα τα ξεκαθάρισα. Ήταν το ποίημα που διάβασε ο Άγγελος Σικελιανός μπροστά στο νεκρό σώμα του Παλαμά κατά την Κατοχή. « Ηχήστε σάλπιγγες……»
Μου έχει απομείνει ζωντανή η συγκίνηση. Ανατριχίλα! Οι τρίχες ανασηκωμένες και το δάκρυ έτοιμο να κυλίσει απ’ τα μάτια. Ήμασταν ακόμα αλώβητοι από τις κακίες του κόσμου που μας βίασαν αργότερα. Μετά τον έχασα. Αλλά όταν στο δεύτερο έτος των σπουδών ανέβηκα στα γραφεία της ΕΔΑ, που ήταν Αριστείδου 6, τον συνάντησα πάλι. Αυτός είχε προηγηθεί. Βρεθήκαμε δυο φορές στο όργανο της σπουδάζουσας. Μια φορά στη νεολαία της ΕΔΑ και δεύτερη στη Νεολαία Λαμπράκη.
Το ίδιο χρονικό διάστημα κάναμε τη στρατιωτική μας θητεία, αλλά σε διαφορετικές μονάδες κι όταν είχα τις περιπέτειες της φυλάκισης μου ήταν ο δικηγόρος μου στη μάχη που δώσαμε να μην διαγραφώ από το Πανεπιστήμιο. Αλλού περιγράφω αυτή την περιπέτεια. Αργότερα εκτοπίστηκε κι αυτός ζώντας τις δικές του περιπέτειες.
Μετά τη μεταπολίτευση οι δρόμοι μας συναντήθηκαν σε μια πρωτοβουλία μαζί με τον Γιάννη Μπανιά και άλλους για να τιμήσουμε τη μνήμη του Σωτήρη Πέτρουλα στο κατάμεστο θέατρο Διάνα της Ιπποκράτους. Ενώ εγώ διάβασα την ομιλία, το κείμενο είχε κυρίως γραφεί από τον Τάκη. Μετά οι οικογένειες που δημιουργήσαμε, οι επαγγελματικές υποχρεώσεις που μας έτρωγαν τον περισσότερο μας χρόνο, είχαν ως αποτέλεσμα οι κοινές μας εκδηλώσεις να αραιώσουν. Επειδή, για πολλά χρόνια ήμασταν στην ίδια γειτονιά, οι δρόμοι μας συναντιόταν συχνά με αμείωτη την αμοιβαία εκτίμηση. Ας μείνει ζωντανή η μνήμη του Τάκη, μια μορφή που εντυπωσίαζε με την πρώτη ματιά.
Φάκελος Φροντιστήρια
Η εγκατάσταση

Το Ορφανοτροφείο Βόλου


Το έτος 1894 εποχή που δεν υπήρχε καμία φιλανθρωπική κίνηση στο Βόλο, μία ομάδα συμπολιτών ίδρυσε το Σωματείο με τον τίτλο «Φιλόπτωχος Αδελφότης» και συνέταξε το πρώτο καταστατικό με σκοπό την αλληλοβοήθεια των απόρων μελών του Σωματείου.
Το 1902 αναλαμβάνει πρόεδρος ο αείμνηστος Γ.Κούτσικος μέχρι και τον θάνατό του το 1928 και με τροποποίηση των σκοπών του καταστατικού αποφασίζεται εκτός από την αλληλοβοήθεια των απόρων συμπολιτών να ανεγερθεί και Άσυλο Πτωχών. Από το 1903 με εράνους μέχρι το 1908 κτίζεται το Πτωχοκομείο μαζί με τον ναό του Αγ. Παντελεήμονος και το 1909 εγκαθίστανται 31 γέροντες στην μία πτέρυγα και το 1911 όταν ολοκληρώνεται η άλλη πτέρυγα αποφασίζεται η εγκατάσταση 30 ορφανών παιδιών.
Το 1914 αναγνωρίσθηκε το Σωματείο από το Πρωτοδικείο Βόλου.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Παπαζόγλειος Υφαντική Σχολή
Το διατηρητέο σήμερα κτίριο της “Παπαζόγλειου υφαντικής σχολής”, θεωρείται το πρώτο οικοδόμημα στη πόλη μας, του σημαντικού Γιαννιώτη αρχιτέκτονα Περικλή λίρρυτου (1870-1937) και κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα.
Το κτίριο ανήκε στην Σκαμνελιώτισα Αγγελική Παπάζογλου (1810-1891) και το δώρισε στη πόλη μας για να φτιαχτεί υφαντική σχολή για τα φτωχά κορίτσια της Ηπείρου. Σήμερα το κτίριο χρησιμοποιείται ως διδακτήριο της μέσης εκπαίδευσης. Παλιότερα ο χώρος αυτός στέγασε τις ανάγκες του Στρατιωτικού νοσοκομείου της πόλης μας και αργότερα λειτούργησε και ως δικαστική αίθουσα.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ
Η Αγγελική Παπάζογλου καταγόταν από το Σκαμνέλι. Ήταν θρησκευόμενη και δεν κατάφερε να αποκτήσει παιδιά. Ύστερα τον θάνατο του άνδρα της άρχισε να κάνει έργα κοινής ωφέλειας στα Γιάννενα και στο Ζαγόρι.
Επισκεύασε δρόμους σε διάφορες περιοχές της Ηπείρου για την κατασκευή των οποίων ξόδεψε πάνω από 25.000 γρόσια.
Επίσης ανακαίνισε την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης αφού έδωσε την δικαιοδοσία το όρος Σινά, όπου και έχει ταφεί....
Έδωσε 3.000 γρόσια για την κατασκευή γέφυρας και πηγαδιού στη Λούτσα των Ιωαννίνων.
Ανάλαβε η ίδια τη συντήρηση του σχολείου Άνω Βίτσας.
Έδωσε το σπίτι της στα Γιάννενα για την δημιουργία υφαντικής σχολής για τα φτωχά κορίτσια. Όρισε 12 κορίτσια να τρέφονται, να ντύνονται και να διδάσκονται για μία τριετία αφού είναι απόφοιτες του δημοτικού σχολείου.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Το συγκρότημα και οι σημερινοί σπουδαστές

Το συγκρότημα 'Ευκλείδης'

Το κεντρικό κτίριο (επί της Παπαναστασίου) χτίστηκε στην περίοδο 1950-52 για να στεγάσει την Τεχνική Σχολή "Ευκλείδης", που είχε ιδρύσει το 1936 η "Παμμηχανική Ένωση Μηχανικών Θεσσαλονίκης". Το 1965 προστέθηκε το κτίριο των εργαστηρίων επί της οδού Κατσιμήδη. Από το 1981 το συγκρότημα πέρασε στην ιδιοκτησία του Δημοσίου..Το σχολείο μας στεγάζεται στο κτιριακό συγκρότημα ' ΕυΗ ιστορία του σημερινού Τμήματος Ηλεκτρονικών Μ...ηχανικών ΤΕ της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών (ΣΤΕΦ) ξεκινάει το έτος 1936. Εκείνη τη χρονιά ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη η ιδιωτική σχολή 'Ευκλείδης' με σκοπό την παροχή μέσης και ανώτερης εκπαίδευσης σε ένα μεγάλο αριθμό τεχνικών ειδικοτήτων. Ανάμεσά τους ξεχώριζε η πρωτοπόρος για την εποχή της ειδικότητα των Ραδιοτεχνιτών στην οποία μπορούσαν να φοιτήσουν οι απόφοιτοι του τότε εξατάξιου γυμνασίου. Οι σπουδές διαρκούσαν ένα έτος και οι απόφοιτοι είχαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν στη σχολή Ραδιοηλεκτρολόγων για άλλα δύο έτη.

Ψηλαφώντας τις Μνήμες

        Σεργιάνι στα οικεία σοκάκια της πόλης. Τα βήματα μου καταβροχθίζουν μηχανικά τις αποστάσεις, χωρίς πολλές φορές να παρατηρώ τους διπλανούς που περνάνε βιαστικοί ή αδιάφοροι. Ενώ τα τοπία γύρω συνεχώς εναλλάσσονται, εγώ, ζώντας στο δικό μου κόσμο, δεν ακούω τους ήχους που γύρω κάνουνε πάρτι. Μουσικές, κορναρίσματα, σειρήνες, οι φωνές των παιδιών που αμέριμνα παίζουν στην κοντινή πλατεία.
Κολλημένος στο παρελθόν αναπολώ τα συμβάντα, προσπαθώ ν’ αναβιώσω παλαιές εικόνες και ήχους. Μνήμες που ζωντανεύουν, σαν ν’ ανασταίνονται μέσα στο μυαλό μου, καθώς διαβαίνω από στέκια που στο παρελθόν μου συνέβη κάτι το ιδιαίτερο και προσωπικό. Μορφές και γεγονότα που περνάνε από μπροστά μου σαν ταινία. Σπίτια που έμεινα στα φοιτητικά μου χρόνια. Δωματιάκια μοναχικά ή υπόγεια. Αναβίωση των ημερών της αναγκαστικής στέρησης ακόμα και των στοιχειωδών αγαθών που χρειάζεται ο άνθρωπος για να επιβιώσει.

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Άσημες ιστορίες- Ο Παντελής


Ένα πιάτο κρύο φαγητό και μια φέτα χθεσινό ψωμί σερβιρισμένα πάνω στο τραπέζι και δίπλα τους ένα κουτάλι. Όλα έτοιμα τα έχει η δικιά του.
« Ωραία!» μουρμούρισε σκεπτόμενος πως υπήρχαν και μέρες που αντίκριζε το τραπέζι εντελώς άδειο. Ας το χαρεί λοιπόν
Με αργό ρυθμό, μικρές μπουκιές, καλά μασημένες, μέχρι να έρθει η επόμενη κουταλιά
«Ευλογημένο φαγητό η φασουλάδα άνθρωπέ μου! Σχεδόν σαν κρέας είναι. Αν ήταν βέβαια αχνιστή θα ήταν χάρμα. Αλλά τώρα, βαριέμαι ν’ ανάψω φωτιά..»
Η μάνα είχε από νωρίς φύγει. Σήμερα θα καθάριζε το σπίτι της κυρίας Μαριάνθης και που ξέρεις, το απόγευμα όταν γυρίσει μπορεί να του φέρει και κανένα καλούδι. Μόνο με τη σκέψη άρχισαν να του τρέχουν τα σάλια
Οι ιδρυτές της σχολής ....

Σχολή Βακαλό, 50 χρόνια

 Της Μαργαριτας Πουρναρα
Ηταν η εποχή που η Ελλάδα αναζητούσε έναν διεθνή βηματισμό, ανοιγόταν στα καλλιτεχνικά ρεύματα και ορισμένα ταλέντα της άρχισαν να αχνοφέγγουν. Το 1958, τη χρονιά που ιδρύθηκε η Σχολή Βακαλό από τον σκηνογράφο και ζωγράφο Γιώργο Βακαλό, την ποιήτρια και τεχνοκριτικό Ελένη Βακαλό, τον ζωγράφο και ακαδημαϊκό Παναγιώτη Τέτση, και τον εκδότη του περιοδικού «Ζυγός» και ιδρυτή της πρώτης ομώνυμης γκαλερί Φραντζή Φραντζεσκάκη, οι εφαρμοσμένες εικαστικές τέχνες ήταν μάλλον ένας άγνωστος όρος στη χώρα μας. Δεν υπήρχε εκπαιδευτικό ίδρυμα για όλους όσοι ήθελαν να σπουδάσουν το αντικείμενο. Η αισθητική ήταν συνδεδεμένη με την πολυτέλεια όχι με την καθημερινότητα.
Το ζεύγος των δωρητών

Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο Θηλέων (ΧΟΘ)

Η ιστορία ξεκινά όταν το δημόσιο παραχωρεί έκταση στον Δήμο Πειραιά 200 στρεμμάτων στην τότε ονομαζόμενη Πειραϊκή χερσόνησο. Η παραχώρηση αυτή αναφέρεται στο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιώς της 13 Μαΐου 1888. Από αυτά τα 200 στρέμματα ένα μέρος δόθηκε στον Βασιλιά Γεώργιο Α΄ για την ανέγερση θερινών ανακτόρων. Εκεί θα χτιστεί αργότερα και το βασιλικό περίπτερο (παλατάκι), καθόσον παλάτι πραγματικό δεν χτίστηκε ποτέ, παρά μόνο στα σχέδια του Δανού Αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν.
Από αυτή λοιπόν την έκταση των 200 στρεμμάτων τα 35 στρέμματα δόθηκαν στον Ιωάννη Χατζηκυριακό για την ανέγερση Ορφανοτροφείου Θηλέων.
Ο Ιωάννης Χατζηκυριακός (έμπορας από την Σμύρνη) ανιψιός της Ελένης Τζαννή, έχει πείσει στο μεταξύ την θεία του να ιδρύσει ένα Ορφανοτροφείο Αρρένων (το Τζάννειο) με σκοπό να ιδρύσει ο ίδιος ένα θηλέων. Την σκέψη του αυτή την αναφέρει άλλωστε ο ίδιος στην διαθήκη του. Το όνειρο αυτό δεν θα γίνονταν πραγματικότητα αν ο τότε Δήμαρχος Πειραιά Τρύφωνας Μουτζόπουλος δεν του παραχωρούσε την έκταση αυτή.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

δ ή λ ω σ η
Επί δίμηνο τροφοδοτώ την ιστοσελίδα μου με στοιχεία γύρω από θέμα «Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση και θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο τις επόμενες μέρες. Θέλω απερίφραστα να δηλώσω ότι αυτός ο φάκελος είναι ελεύθερος για χρήση* από τον οποιοδήποτε τρίτο ενδιαφερόμενο αν και η προσωπική ευχή κι επιθυμία μου είναι να αποτελέσει κίνητρο για την εκπόνηση πτυχιακής εργασίας μιας κοπέλας ή ενός αγοριού που βρίσκεται στη φάση των σπουδών τους. Εγώ σήμερα κάνω μια πρώτη αποτίμηση με κάποια συμπεράσματα και προτάσεις, όμως αυτά δεν υποχρεώνουν σε συμφωνία τον τρίτο χρήστη
* Όλα για τον ενδιαφερόμενο υπάρχουν στο προσωπικό μου μπλοκ «Κείμενα Λευτέρη Τσίλογλου» στην ετικέτα «Εργασίες»

Οι δωρητές- ευεργέτες και η συμπεριφορά του κράτους

 στον τομέα Τεχνική κι Επαγγελματική εκπαίδευση (ΤΕΕ)
Η περιδιάβαση που επί τόσες ημέρες επιχειρήσαμε σε εκπαιδευτικά κέντρα και φορείς κατά μήκος και πλάτος της χώρας, από την ίδρυσή του Ελληνικού κράτους έως τις μέρες μας έδειξε- με πλήρη ενάργεια και καθαρότητα- ότι υπήρξαν άφθονοι σκαπανείς Έλληνες, που αγαπούσαν την πατρίδα τους, άνθρωποι που μ’ επιτυχία σταδιοδρόμησαν στον τόπο τους ή ξενητευόμενοι άπλωσαν το δημιουργικό ταλέντο τους κι ευτύχησαν ν’ αποκτήσουν σεβαστό πλούτο. Αυτό δε μπορεί να είναι τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα της δημιουργικότητας τους και της επίμονης και πολύχρονης εργασίας τους. Κάποιοι αρέσκονται να ερμηνεύουν τη συσσώρευση του πλούτου σε δόλιες τακτικές και πράξεις. Σίγουρα υπάρχουν και τέτοια φαινόμενα, αλλά η εύκολη γενίκευση ίσως υποκρύπτει απόπειρα υποτίμησης των γεγονότων και έτσι εφησυχάζει τη μακαριότητα, σε αγκάλη με την προσωπική τους μετριότητα.

Ο π α ρ α π ο ν ι ά ρ η ς

……….Είσαι ένας αδιόρθωτος παραπονιάρης! Μα άνθρωπέ μου, εντάξει, έχεις ένα ήσσονος σημασίας πρόβλημα υγείας και συνεχώς μεμψιμοιρείς. Μας ζάλισες με τη γκρίνια σου. Έλεος! Γύρνα το βλέμμα σου, Κύριε, και δες τα δράματα που συνεχώς συμβαίνουν στον κόσμο. Πόσο φθηνή είναι η ζωή και πόσο εύκολα αφαιρείται από κάποιους, που αυτόκλητα ανέλαβαν το ρόλο του τιμωρού Θεού, όπου τα θύματα γίνονται απλά νούμερα και στατιστικές.. Μέτρησε τους ανθρώπους που ...αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, που πεθαίνουν ολημερίς κι ολονυχτίς σε κρεβάτια σπιτιών και νοσοκομείων. Άραξε μια μέρα έξω από ένα νεκροταφείο να ακούσεις τους οδυρμούς των συγγενών που θάβουν τους νεκρούς τους.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Αμαλίειον : Κτήριο

Αμαλίειον Οικοτροφείον Ιστορικό

   Το Αμαλίειον Οικοτροφείον Θηλέων ιδρύθηκε το 1855 με σκοπό να περιθάλψει και φροντίσει παιδιά που έμειναν ορφανά εξ' αιτίας τη θανατηφόρου επιδημίας χολέρας που έπληξε την χώρα, κυρίως δε την Αθήνα.
Η ιδέα ανήκει στην Μαρία Υψηλάντη και για την υλοποίησή τους εργάστηκαν με ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα σπουδαίες Αθηναίες όπως η Ζωή Σούτσου, η Κυριακούλα Κριεζή, η Ανδρομάχη Ρενιέρη και η Λουκία Ρίζου. Η Βασίλισσα Αμαλία ανέλαβε με μεγάλο ...ενδιαφέρον την προστασία του Ιδρύματος αυτού που για το λόγο αυτό έλαβε το όνομά της «Αμαλίειον». Εκτός από την κοινωνική φροντίδα τα κορίτσια εμορφώνοντο και αποκτούσαν τα κατάλληλα, για την εποχή εφόδια.
Το «Αμαλίειον» θέσπισε ανωτέρα επαγγελματική σχολή όπου εδιδάσκοντο κοπτική, ραπτική, κέντημα, δαντελοποιία, οικιακή οικονομία.

Γεωργική σχολή Λάρισας : κτήρια

Η ίδρυση της Αβερώφειου

Ιουλία Κανδήλα
Η ιστορία της Αβερωφείου Γεωργικής Σχολής ξεκινά το 1901 με την απόφαση της πολιτείας να ιδρύσει γεωργική σχολή στη Λάρισα. Η απόφασή της αυτή οφείλεται στη μεγάλη δωρεά του Ηπειρώτη εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ προς το ελληνικό δημόσιο για εθνικούς, κοινωφελείς και φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ανάμεσα σε αυτούς και η σύσταση γεωργικού σχολείου στη Λάρισα ή όπου αλλού έκρινε καταλληλότερο το κράτος.
Έτσι το Φεβρουάριο του 1901 η κυβέρνη...ση Γεωργίου Θεοτόκη αποφάσισε να προχωρήσει στην ψήφιση νόμου (Νόμος ΒΩΛΕ΄ 18/10-2-1901) σύμφωνα με τον οποίο ιδρύθηκε γεωργική σχολή στη Λάρισα με την επωνυμία «Αβερώφειος Γεωργική Πρακτική Σχολή Λαρίσης». Η επιλογή της Λάρισας ως τόπου ίδρυσης γεωργικού σχολείου, εκτός από την επιθυμία του δωρητή, εξαρτήθηκε και από τη γεωγραφική της θέση αλλά και από την ύπαρξη της εύφορης θεσσαλικής πεδιάδας.

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

ΤΡΙΑΝΤΕΙΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΠΑΤΡΩΝ

 Κληροδότημα Αν. νόμου 2039/39
Ν.Π.Ι.Δ. – Π. ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΗΣ 5/7/1926
(Φ.Ε.Κ. 269/8-8-1926 Τ.Α.)
Ο Θεόδωρος Δ. Τριάντης ιδρυτής της Σχολής την 26η Σεπτεμβρίου του 1911 συνέταξε ιδιόχειρη μυστική διαθήκη με την οποία διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του για την ίδρυση εκπαιδευτικού ιδρύματος . Γράφει επί λέξη «Ονομάζω και εγκαθιστώ κληρονόμο γενικόν πάσης της κινητής και ακινήτου περιουσίας μου τον ενταύθα Δήμο Πατρέων, εν πόλη του οποίου ανδρώθην και εγήρασα,, δια της οικονομίας και της εργασίας απέκτησα την περιουσίαν μου».
«Θέλω και διατάσσω ίνα η περιουσία μου, είτε ολόκληρος, είτε μόνη προσοδός της χρησιμεύσει εις την ίδρυσην μιας επαγγελματικής και Βιομηχανικής Σχολής εις την οποία θα μορφώνονται νέοι και νέαι και θα γίνονται κατάλληλοι τεχνίται και βιομήχανοι.
Γ ι α ό σ ο ν τ ο δ υ ν α τ ο ν π ρ α κ τ ι κ ώ τ ε ρ α ς δ ι δ α σ κ α λ ί α ς ε ι ς ε π α γ γ έ λ μ α τ α π ρ α κ τ ι κ ά κ α ι ό χ ι ε π ι σ τ ή μ ε ς». *

Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο

 Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο είναι ιστορικό οικοδόμημα στη Νέα Σμύρνη, επί της Λεωφόρου Συγγρού, που χτίστηκε τη δεκαετία του 1920 με έξοδα του Μικρασιάτη Χαράλαμπου Ιωσηφόγλου για να φιλοξενήσει τα ορφανά που υπήρχαν μεταξύ της προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αργότερα φιλοξένησε παιδιά που έμειναν ορφανά εξαιτίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Από το 1951 ως το 1995, στέγασε την Επαγγελματική Σχολή «Αγία Βαρβάρα» του Εθνικού Οργανισμού Πρόνοιας, ενώ έκτοτε φιλοξενεί μαθήτριες εφηβικής ηλικίας που είναι ορφανές ή έχουν οικογενειακά προβλήματα
Το κτήριο ...

Καμπάνειο- Παπαδάκειο σχολείο

Μέγας της πολυτίμητης Κρήτης ανήρ και εθνικός ευεργέτης υπήρξε ο Αντώνιος Φ. Παπαδάκης, δευτερότοκος γιος της οικογένειας του παπα-Φραγκιά Καμπάνη, που γεννήθηκε στο Ψυχρό Λασιθίου, το έτος 1811. Αρχές του 1823 αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους, γρήγορα όμως το νεαρό σκλαβάκι κατάφερε να ξεφύγει και να βρεθεί ελεύθερο στην Οδησσό. Εκεί προσλήφθηκε στην υπηρεσία του κόμητα Στούρτζα και το 1833 διορίσθηκε γενικός διευθυντής των κτημάτων του στην Βεσ...σαραβία, όπου απέκτησε μεγάλη περιουσία. Η πρωτοποριακή για την εποχή εκείνη ιδέα ίδρυσης σχολείου όπου θα διδάσκονται οι τέχνες όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή κοντά σε ένα μάστορα συνήθως αδρά αμειβόμενο και συχνά σκληρά συμπεριφερόμενο αλλά σε ειδικό σχολείο, ανήκε στον Παπαδάκη. Εκείνος την πρότεινε στον εξάδελφό του Ι. Καμπάνη, ο οποίος την υιοθέτησε και διέθεσε την περιουσία του για την υλοποίησή της. Η διαθήκη Καμπάνη, ενα σοφό κείμενο, είναι έργο του Παπαδάκη,

Δημοτικό σχολείο Ζαγοράς " Ρήγας Φεραίος

Ζαγορά
“Grassland” from Spectacu.la WP Themes Club
Φιλοξενείται από Blogs.sch.gr
Η ιστορία του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ζαγοράς έχει τις ρίζες της στο έτος 1702, όταν ιδρύθηκε από Ζαγοριανούς το σχολείο ονόματι «Κοινών Γραμμάτων», κοντά στο εξωκλήσι του Ιωάννη του Προδρόμου. Ένα παρόμοιο σχολείο, που παρείχε μάλλον μικρότερη μόρφωση, λειτούργησε από το 1647, κοντά στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Παράλληλα με το Δημοτικό Σχολείο «Κοινών Γραμμάτων» λειτούργησε και Σχολή ανώτερης μόρφωσης, στεγαζόμενη στο ίδιο κτίριο. Το κτίριο αυτό ανακαινίσθηκε το έτος 1777 με ενέργειες του Πατριάρχη Καλλίνικου του Γ΄ και με δαπάνη του εμπόρου Ιωάννη Πρίγκου, ο οποίος τότε ευημερούσε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, καθώς και του Νικολάου Ζάγορα και άλλων φιλογενών Ζαγοριανών.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Η πορεία του Πειραϊκού συνδέσμου

 Ο Πειραϊκός Σύνδεσμος ιδρύθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1894 ως «ΜΟΥΣΙΚΟΣ – ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ», από μια ομάδα φιλοπρόοδων Πειραιωτών.
Η ίδρυσή του, όπως και η οργάνωση άλλων ομόλογων και παρεμφερών συλλόγων (Πανελλήνιος Γ.Σ., Εθνικός Γ.Σ.), οφειλόταν σε μια ουσιαστική ιστορική αναγκαιότητα, η οποία απέβλεπε στην ανάπτυξη της σχετικής υποδομής, προκειμένου η πατρίδα μας να έχει τη δυνατότητα να αναλάβει τη διοργάνωση των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.
Την πρώτη περίοδο, το Σύλλογο διηύθυνε μια Διοικούσα Επιτροπή, η οποία έφερε τον τίτλο ΚΟΣΜΗΤΕΙΑ και της οποίας τα μέλη εκλέγονταν μεταξύ τους με κλήρωση.
Το 1898, καθιερώθηκε με καταστατική διάταξη το Διοικητικό Συμβούλιο, και πρώτος Πρόεδρος εξελέγη ο αείμνηστος Νικόλαος Φίλων.
ΝΕΑ 1955 ... Ναι είναι θολή
Το κτήριο

Ιστορία του Ζάννειου Σχολείου

Το όνομα
Το Ζάννειο Πειραματικό Γυμνάσιο φέρει το όνομα του εμποροκτηματία και εθνικού ευεργέτη Νικήτα Τζάννε ή Ζαννή, ο οποίος κληροδότησε το 1864 την περιουσία του στον Πειραιά για την ίδρυση του Δημοτικού Νοσοκομείου Πειραιώς, του σημερινού Τζανείου Νοσοκομείου, ενώ η χήρα του Νικήτα Ζαννή, Ελένη, θα ιδρύσει το 1874 το Ζάννειο Ορφανοτροφείο Αρρένων, όπου οι τρόφιμοι λαμβάνουν στοιχειώδεις γραμματικές γνώσεις, κυρίως όμως τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση. Ο Ζαννής και άλλοι μεγάλοι ευεργέτες, όπως ο Κωνσταντίνος Ιωνίδης και ο Ιάκωβος Ράλλης, συνθέτουν ιστορικά έναν κύκλο ισχυρών οικονομικών παραγόντων, που με τις δωρεές τους συνέβαλαν καθοριστικά στον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη του Πειραιά στα μέσα του 19ου αιώνα. Το πιο δυναμικό τμήμα του Ελληνισμού διέβλεπε από τότε τις προοπτικές του Πειραιά ως ταχύτατα εξελισσόμενου ναυτιλιακού και βιομηχανικού κέντρου.
Το χθες
Κατά τη δεκαετία του 1950, η πόλη του Πειραιά - και η ελληνική κοινωνία γενικότερα - προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές του πολέμου και του εμφυλίου σπαραγμού. Συνεχίζονται τα έργα αποκατάστασης των πολεμικών καταστροφών στο λιμάνι του Πειραιά, ενώ μόλις το 1956 θεμελιώνεται ο νέος καθεδρικός ναός της Αγίας Τριάδας, στη θέση του παλαιού που έχει καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς. Την ίδια χρονιά ιδρύεται, με ενέργειες του τότε Διευθυντή του Ζαννείου Ορφανοτροφείου Γεωργίου Οικονόμου, το Ζάννειο Γυμνάσιο ως παράρτημα του Γ΄ Γυμνασίου Αρρένων Πειραιά, με μία μόνο τάξη και 33 μαθητές. Στην αρχή λειτουργεί ως τριτάξιο προεφηβικό Γυμνάσιο, με τον τίτλο «Ζάννειον Πειραματικόν Επαγγελματικόν Προγυμνάσιον». Το διδακτικό πρόγραμμα δίνει έμφαση στα Μαθηματικά, τη Φυσική και την εργαστηριακή άσκηση. Στα συνήθη γυμνασιακά αντικείμενα προστίθενται οι Βιομηχανικές Τέχνες, τα Λογιστικά, η Εργατική Αγωγή, το Σχέδιο, η Κοινωνική Αγωγή, η Ηλεκτροτεχνία και οι Εφαρμογές Ξυλουργείου και Μηχανουργείου.
Είναι σαφές ότι το σχολείο προσπαθεί να συνδυάσει τη γενική με την τεχνική εκπαίδευση. Βρισκόμαστε σε μία εποχή κατά την οποία η χώρα γνωρίζει αλματώδη οικονομική πρόοδο, παρουσιάζοντας ρυθμούς ανάπτυξης ταχύτερους από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, με εξαίρεση τη Δυτική Γερμανία. Παράλληλα, η συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ο.Κ. (1961) σηματοδοτεί την προσπάθεια της Ελλάδας να εκσυγχρονιστεί και να προσδεθεί στο άρμα της Ευρώπης. Στο πλαίσιο αυτό, η χώρα χρειάζεται ικανούς τεχνίτες και εξειδικευμένους επαγγελματίες, για να στελεχώσουν τη βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή.
Το 1959 ιδρύεται «παρά τώ Ζαννείω Ορφανοτροφείω» το Ζάννειο Τεχνικό Γυμνάσιο, το οποίο πλέον δέχεται όχι μόνο τους τροφίμους του Ορφανοτροφείου αλλά και εξωτερικούς μαθητές, και από το 1961-2 λειτουργεί ως πλήρες Γυμνάσιο τεχνικής κατεύθυνσης με έξι τάξεις. Ο εξοπλισμός των εργαστηρίων του σχολείου εμπλουτίζεται με δωρεές της αμερικανικής αποστολής και του Συνδέσμου Βιομηχάνων Πειραιώς, ενώ στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται αντικείμενα όπως η Μηχανική, η Αντοχή Υλικών, το Μηχανολογικό Σχέδιο και η Οργάνωση Εργασίας.
Η έμφαση στην τεχνική εκπαίδευση και κατάρτιση παραμένει το βασικό χαρακτηριστικό του σχολείου και κατά τα επόμενα χρόνια. Το 1962-3 προσαρτάται σε αυτό η «Μονοτάξιος Σχολή Τεχνικών Βοηθών Εργοδηγών Ηλεκτρολόγων – Μηχανολόγων», που θα λειτουργήσει ως το 1979-80. Τόσο στο Τεχνικό Γυμνάσιο όσο και στην Τεχνική Σχολή εφαρμόζονται πρότυπες και πειραματικές διδασκαλίες για την εκπαίδευση της Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. Οι απόφοιτοι της Σχολής γίνονται περιζήτητοι στις παραγωγικές τάξεις της χώρας. Το «Ζάννειο Πειραματικό Τεχνικό Γυμνάσιο-Λύκειο», χάνει από την προμετωπίδα του τον τίτλο του «Τεχνικού» με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964, για να επανακτήσει την παλαιά του ονομασία το 1966-67. Το σχ. έτος 1982-3 σταματά η διδασκαλία των τεχνολογικών μαθημάτων. Οι τρόφιμοι του ορφανοτροφείου έχουν πλέον μεταφερθεί στις εγκαταστάσεις του ιδρύματος στην Εκάλη, ενώ η εισαγωγή των μαθητών γίνεται με εξετάσεις, όπως σε όλα τα πρότυπα σχολεία της χώρας. Με τον νόμο 1566/85 θεσπίζονται τα νέα πειραματικά σχολεία, στα οποία εντάσσονται και τα ιστορικά πρότυπα σχολεία. Με τους όρους και τις προϋποθέσεις όλων των πειραματικών σχολείων της χώρας λειτουργεί από τότε έως σήμερα και το «Ζάννειο Πειραματικό Γυμνάσιο-Λύκειο Πειραιά».
Η μετατροπή του Ζαννείου σε πειραματικό σχολείο γενικής παιδείας δεν είναι άσχετη με τα εκπαιδευτικά μας πράγματα, όπως διαμορφώθηκαν κατά τη σύγχρονη εκπαιδευτική ιστορία της χώρας. Κατά την εικοσαετία 1961-1981, ενώ ο γενικός πληθυσμός αυξάνεται περίπου κατά 8%, ο φοιτητικός πληθυσμός αυξάνεται κατά 209%! Η εξέλιξη αυτή μαρτυρεί ότι η ελληνική κοινωνία, που έχει εισέλθει στην τελική φάση της αστικοποίησής της, διακατέχεται από το όνειρο των πανεπιστημιακών σπουδών, που τις θεωρεί εφαλτήριο για την κοινωνική και επαγγελματική επιτυχία. Στο πλαίσιο αυτό, και ιδίως μετά τη μεταπολίτευση, αυξάνεται η πίεση της κοινωνίας προς την πολιτεία για την παροχή εκείνων των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που θα οδηγήσουν τους μαθητές στην πολυπόθητη εισαγωγή στα Α.Ε.Ι., και μάλιστα μέσα σε κλίμα έντονου ανταγωνισμού μεταξύ των υποψήφιων φοιτητών. Κατά συνέπεια, δίνεται έμφαση στη γενική εκπαίδευση, μάλλον εις βάρος της τεχνικής.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Ο διευθυντής της Εμπορικής Σχολής

Κωνσταντίνος Παναγιωτόπουλος

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΝΙΦΟΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΡΚΩΤΟΣ ΕΛΕΓΚΤΗΣ - ΛΟΓΙΣΤΗΣ, ΩΡΙΩΝ Α.Ε.
«Μηδείς αγνοών Λογιστικήν εισίτω εις την ιδιωτικήν και δημοσίαν οικονομίαν»
Γεννήθηκε στον Πλάτανο της Σάμου. Μαθήτευσε στην Πορφυριάδα Εμπορική Σχολή Καρλοβασίου και υπηρέτησε για λίγο χρονικό διάστημα ως εμποροϋπάλληλος στη Σμύρνη. Έπειτα ήρθε στον Πειραιά, όπου φοίτησε στην Εμπορικήν και Βιομηχανικήν Ακαδημίαν Ρουσσοπούλου και Γεράκη, από την οποίαν κατά την αποφοίτηση έλαβε βραβείο. Η Ακαδημία αυτή υπήρξε (1894-1923) ίδρυμα ανώτερης βαθμίδας και η εμπορική σχολή της αποσκοπούσε στην επιστημονική κατάρτιση εμπόρων, λογιστών, τραπεζικών υπαλλήλων και εκεί διδάχτηκε για πρώτη φορά η Λογιστική στη χώρα μας. Κατόπιν μετέβη στο Παρίσι και εκεί συμπλήρωσε την ανωτάτη εμπορική του μόρφωση στην εκεί Ανωτάτη Εμπορική Σχολή, εκ της οποίας έλαβε το πτυχίο με άριστα. Αφού επέστρεψε,
Το κτήριο της σχολής

Πορφυριάδα Εμπορική Σχολή

Η Πορφυριάδα Εμπορική Σχολή, είναι ένα από τα αρχαιότερα και σημαντικότερα κτίσματα της πόλης του Καρλοβάσου. Ιδρύθηκε το 1781 με οικονομική δωρεά από τη διαθήκη του επισκόπου Πορφύριου, στη συνέχεια κάηκε, αναστηλώθηκε το 1897 και εκεί λειτούργησε η εμπορική σχολή Σάμου. Βρίσκεται στο κέντρο ακριβώς απέναντι από την πλατεία Βαλασκαντζή, η οποία είναι και η κεντρική, και τα τελευταία 50 χρόνια φιλοξενεί το Δημοτικό Σχολείο.
Η Πορφυριάδα η οποία χτί...στηκε με χρήματα του Καρλοβασίτη Πορφύριου Ζαμπέτη κουβαλά μεγάλη ιστορία καθώς τα πρώτα χρόνια που δημιουργήθηκε φιλοξενούσε την Εμπορική Σχολή της Σάμου. Ύστερα από λίγα χρόνια πήρε και το αντίστοιχο όνομα προς τιμήν του συγκεκριμένου ευεργέτη.

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Το κτήριο της Νανόπουλειας σχολής
 ·
Το κτήριο της Αχιλλοπούλειου

Εμπορικές Σχολές Τσαγκαράδας (Αχιλλοπούλειος- Νανοπούλειος)

H Αχιλλοπούλειος Εμπορική Σχολή Τσαγκαράδας κτίστηκε το 1864 και είναι κληροδότημα του Σοφοκλή (1854 – 1924) και του Ευάγγελου (1833 – 1899) Αχιλλόπουλου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτέλεσε ένα δώρο των αδελφών στον γενέθλιο τόπο τους.
Οι αδελφοί Αχιλλόπουλοι με την ίδρυση της Σχολής έθεσαν τις βάσεις για την προώθηση της δευτεροβάθμιας εξειδικευμένης επαγγελματικής εκπαίδευσης στην Τσαγκαράδα και την ευρύτερη περιοχή.
Η Αχιλλοπούλειος Σχολή ιδρύθηκε το 1865 και ήταν αρχικά αστική, ενώ το 1905 έγινε εμπορική, όπου φοιτούσαν άνθρωποι από όλα τα μέρη της Ελλάδας.
Με πλήρη οικονομική στήριξη από τα κληροδοτήματα των αδελφών «Αχιλλόπουλοι», η Εμπορική Σχολή λειτούργησε αδιάλειπτα, ακόμα και κατά την διάρκεια των πολέμων, μέχρι το 1955. Το 1955 ισχυροί σεισμοί έπληξαν την στατικότητα του κτηρίου με αποτέλεσμα οι λειτουργίες της σχολής να μεταφερθούν στη «Νανοπούλειο» Σχολή Τσαγκαράδας.

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Η Διπλάρειος σχολή

Η Ελληνική Βιοτεχνική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1892 από τον καθηγητή των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Στέφανο Κυπάρισσο για την προώθηση της τεχνικής διδασκαλίας στην Ελληνική νεολαία. Ο Αριστείδης Διπλάρης, μέλος της ΕΒΕ, πεθαίνοντας το 1894 άφησε με διαθήκη όλη την περιουσία του με σκοπό να διδάσκονται δωρεάν νέα παιδιά χρήσιμες τέχνες όταν μπαίνουν στο στίβο της ζωής.
Η Σχολή λειτούργησε από το 1916 υπό την εποπτεία της Ε.Β.Ε. – Διπλαρείου Σχολής,... (ως Σωματείο πλέον μη κερδοσκοπικού χαρακτήρος) στεγασθείσα σε αίθουσες του Βαρβακείου Λυκείου. Με επιτακτική την ανάγκη απόκτησης ιδιόκτητου κτηρίου λόγω της αθρόας προσέλευσης μαθητών, η τότε διοίκηση (1920-32) παράλληλα με την εκπλήρωση της επιθυμίας του Α.Διπλάρη
Ο Κυπάρισσος κι ο Διπλάρης ...