με τα ενδεικτικά στο χέρι το 1976
4o Δημοτικό σχολείο Αλεξανδρούπολης (τότε που συστεγαζόταν στις Τεχνικές Σχολές) .Oι απόφοιτοι μικροί μαθητές της ΣΤ' τάξης φωτογραφίζονται με τα ενδεικτικά τους στις 15 Ιουνίου του 1976.
Από αριστερά : Αυτοσμίδης Δημήτρης, Ματζανίδης Αργύρης, Μπροβάνος Ηλίας και Χρυσόστομος Αναγνώστου. Το καλοκαίρι ξεκινούσε ακριβώς από εκείνην την στιγμή και μετά

Πέντε ανακαινισμένα σχολεία από την Coca-Cola για πάνω από 2.000 μαθητές της Θεσσαλονίκης
e-mail print
2013-09-10 21:19:21
Περισσότεροι από δύο χιλιάδες μαθητές του Νομού Θεσσαλονίκης θα βρουν την Τετάρτη, ημέρα έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, τα σχολεία τους ουσιαστικά βελτιωμένα, ύστερα από τις εργασίες που πραγματοποιηθήκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, στο πλαίσιο του προγράμματος "Το σχολείο που θέλεις είναι στο χέρι σου!" της Coca-Cola Τρία Έψιλον.
Με στόχο την έμπρακτη στήριξη της περιοχής της Θεσσαλονίκης, στην οποία δραστηριοποιείται ενεργά από το 1971, η Coca-Cola Τρία Έψιλον παρέδωσε στις αρμόδιες τοπικές Αρχές ένα πλήρως ανακαινισμένο σχολείο και τέσσερα βελτιωμένα σχολικά κτίρια στους Δήμους Παύλου Μελά, Κορδελιού-Εύοσμου, Θεσσαλονίκης, Ωραιοκάστρου και Πυλαίας-Χορτιάτη, μετά την ολοκλήρωση των επισκευαστικών και βελτιωτικών εργασιών που ανέλαβε.
Οι Δήμοι που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Αρωγής που συντονίζει ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, καθώς και οι περισσότεροι από 33.000 πολίτες από την περιοχή της Θεσσαλονίκης, την Ελλάδα και το εξωτερικό, συνέβαλαν καθοριστικά στην επιτυχή και ομαλή ολοκλήρωση του προγράμματος και φέτος.

Ο ρόλος της Αριστεράς – 4ο μέρος
Με αναλυτικά παραδείγματα είδαμε ότι η μέχρι τώρα ιστορία της Αριστεράς στην εξουσία έχει σχέση με πραξικοπήματα, με στρατιωτικές επεμβάσεις και κυρίως με την αδυναμία της να εξασφαλίζει στους λαούς τα υλικά μέσα για μια πιο άνετη ζωή και τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα της σύγχρονης εποχής. Τώρα όμως στην Ελλάδα, ισχυρίζονται αρκετοί, η Αριστερά ανέβηκε στην εξουσία με τις προβλεπόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες, χωρίς κανένα χαρακτηριστικό βίαιης ή παράνομης πράξης. Κι αυτό είναι αληθές, Πάνω σε αυτόν τον αληθινό ισχυρισμό υπάρχουν όμως κάποιες εύλογες αντιρρήσεις.
Μιλάμε για έναν κακομαθημένο λαό που θεωρεί το κράτος σαν εκείνο το πουγκί που μπορεί να βάζει μέσα το χέρι του και χωρίς περιορισμούς να ικανοποιεί τις πιο παράλογες απαιτήσεις του. Θεωρεί ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να τον ζει εξασφαλίζοντάς του όλες τις δυνατότητες. Πάνω σε αυτή τη βάση στηρίχτηκε όλη η προεκλογική εκστρατεία του κυβερνητικού κόμματος. Υποσχέσεις γλυκιάς επιστροφής στο χαμένο παράδεισο, αναμόχλευση όλων των ταπεινών ενστίκτων των ανθρώπων και άρνηση των αναγκαίων και προφανών μεταρρυθμίσεων.

Διαβατάρικο πουλί
Διαβατάρικο πουλί, που λεύτερο αλωνίζεις τον ουρανό και χαίρεσαι από ψηλά ό,τι όμορφο τυχαίνει στο δρόμο σου, κάνε μου μια χάρη σε παρακαλώ. Αν εκεί που θα περάσεις συναντήσεις χαρούμενους ανθρώπους να τους πεις ότι εγώ τους ζηλεύω. Αν δεις πληγωμένους πες τους ότι δεν είναι μόνοι στον κόσμο. Παντού έχουν αδέλφια τους. Αν δεις ζευγάρια ερωτευμένα δώσε τους την ευχή μου, έτσι να παραμείνουν πάντα.
Κι όταν ο δρόμος κάποια φορά σε φέρει πάλι από τα μέρη μας, πες μου σε παρακαλώ τα νέα τους. Αν δε με βρεις ζωντανό ψάξε με. Η ψυχή μου εδώ σ’ αυτόν τον αγαπημένο τόπο θα τριγυρίζει

Σε νέα υπερσύγχρονα κτίρια η Ακαδημία Πλάτωνα στο Κλίαργουότερ ΠΑΡΑΣΚΕΥH, ΑΥΓΟΥΣΤΟY 29, 2014 | The National Herald ωνα» Κλίαργουότερ, Νταν Πάρκερ
ΤΑΜΠΑ. Με το σύμβολο της νίκης και της ενότητας της αρχαίας Ελλάδος, τον φημισμένο Μαίανδρο είναι διακοσμημένη η είσοδος των καινούργιων υπερσύγχρονων κτιρίων της Ακαδημίας Πλάτωνα στο Κλίαργουότερ που άνοιξε για τη νέα σχολική χρονιά. Και είναι δείγμα νίκης και ενότητας το νέο σχολείο, αφού τα υποδειγματικά κτίριά του ετοιμάστηκαν μέσα σε λίγους μήνες εντατικής δουλειάς, εργατών, αλλά και του προσωπικού. «Ο χώρος αυτός θα είναι το καμάρι του Ελληνισμού της περιοχής μας», δήλωσε στον «Ε.Κ.» ο γενικός διευθυντής του «Πλάτωνα», Στηβ Χριστόπουλος.
Ανάμεσα στα δύο από τα τρία κτίριά της Ακαδημίας του Κλίαργουότερ και στο βάθος, υπάρχει μεγάλο γυμναστήριο που θα φιλοξενεί και εκδηλώσεις του Σχολείου, και θα είναι διαθέσιμο και σ’ όλη την Ομογένεια. Το εντυπωσιακό στη εμφάνιση αυτό κτίριο, έχει στην είσοδό του έξι ψηλές αρχαιοελληνικές κολώνες, ενώ στον μπροστινό του χώρο θα κατασκευαστεί μικρό αρχαίο, επίσης, θέατρο για διδασκαλία των μαθητών. Στο πίσω μέρος υπάρχει τεράστιο καταπράσινο γήπεδο για ποδόσφαιρο των μαθητών.
Σύντομα θα ολοκληρωθούν οι τεχνικές εργασίες στο κτίριο εκδηλώσεων και στους εξωτερικούς χώρους, όπου γίνεται και καλαίσθητη δενδροφύτευση.
Ο κεντρικός διάδρομος στο κτίριο του Γυμνασίου. Στον τοίχο αριστερά, είναι εντοιχισμένες θυρίδες για τους μαθητές.
Η Ακαδημία Πλάτωνα διαθέτει έξι σχολεία «τσάρτερ» στην κομητεία Πινέλας, ενώ έχει ήδη πάρει την άδεια για έβδομο και σχεδιάζει την επέκτασή του σε γειτονικές περιοχές και άλλες πολιτείες.

Τα ελληνικά σχολεία στην Κορυτσά αδυνατούν να κάνουν δεκτές τις αιτήσεις Ελλήνων και Αλβανών, εξαιτίας της έλλειψης εγκαταστάσεων εΘΝΟΣ
Μαθητές φωτογραφίζονται μπροστά από το σχολείο τους, το εκπαιδευτήριο «Ομηρος».
Ενα δεύτερο κτίριο, μεγαλύτερο από το πρώτο, έχει προστεθεί στο εννεατάξιο ελληνικό εκπαιδευτήριο «Ομηρος» στην Κορυτσά το οποίο λειτουργεί με επιτυχία από το 2005 και έφτασε να εκπαιδεύει σήμερα στις έξι πρώτες τάξεις του 440 μαθητές. Ομως ούτε αυτό επαρκεί για να καλύψει τις μεγάλες ανάγκες που υπάρχουν, αφού το ελληνικό εκπαιδευτήριο, στο οποίο τα μαθήματα γίνονται στα ελληνικά και στα αλβανικά, αποτελεί τον πόλο έλξης όχι μόνο για τους ελληνικής καταγωγής κατοίκους της περιοχής αλλά και για Αλβανούς, παρά το γεγονός ότι λειτουργεί ως «ιδιωτικό σχολείο». Οι αιτήσεις που δέχεται το σχολείο για νέους μαθητές είναι εκατοντάδες αλλά στη νέα φετινή εκπαιδευτική χρονιά προστέθηκαν μόνο 80 μαθητές, όπως μας είπε ο διευθυντής του Ανδρέας Μήτσιος -διοικητής σύμφωνα την αλβανική νομοθεσία- και για τον λόγο αυτό είναι ανάγκη να αρχίσει άμεσα η ανέγερση και του τρίτου κτιρίου του εκπαιδευτηρίου.
Η κατασκευή του σχολείου γίνεται με κονδύλια του Προγράμματος Αναπτυξιακής Συνεργασίας του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών-Ελληνικό Σχέδιο για της Οικονομική Ανασυγκρότηση των Βαλκανίων(ΕΣΟΕΑΒ). Ενα μεγάλο μέρος των εκπαιδευτικών προέρχονται από την Ελλάδα, η εκπαίδευση προσφέρεται δωρεάν, ενώ οι μαθητές διδάσκονται ως ξένη γλώσσα τα αγγλικά.
Ισότιμο

Ο ρόλος της Αριστεράς – 3ο μέρος
Τα ιστορικά παραδείγματα που υπάρχουν, με την Αριστερά στην εξουσία, δεν αποτελούν και υποδείγματα προς μίμηση. Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο χρονικά. Τη Τσαρική Ρωσία, που αρνήθηκε την προσαρμογή στις ιστορικές εξελίξεις και στηρίχτηκε στην ψευδαίσθηση ότι με σκληρές τιμωρίες και περιορισμό των δικαιωμάτων των υπηκόων θα διαιωνίσει την αυταρχική Τσαρική εξουσία . Συνέπεια λοιπόν η εξέργεση, που πετυχαίνει σ΄ ένα ψυχοραχούν καθεστώς με βίαιη κατάληψη της εξουσίας χωρίς την συνειδητή συναίνεση του λαού πέρα από μια μικρή αλλά δραστήρια μειοψηφία με ξεκάθαρους στόχους κι ως εκ τούτου αποτελεσματική. Εξ αρχής - ίσως κι αναγκαστικά - χρησιμοποιήθηκε η επιβολή αντίστοιχων αυταρχικών μεθόδων για τη διατήρηση της εξουσίας και μετατροπή του νέου καθεστώτος σε ένα αυταρχικό μόρφωμα που σε πολλές περιπτώσεις υποτίμησε αφάνταστα την αξία της ανθρώπινης ζωής εγκαθιστώντας ένα κράτος τρόμου και φόβου για τους κατοίκους.
Με τις ειδικές συνθήκες του 2ου Παγκοσμίου πολέμου ο νικηφόρος Σοβιετικός Στρατός καταλαμβάνει τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης και των Βαλκανίων σε πρώτη φάση ως απελευθερωτής από τους προηγούμενους Ναζιστές και τους συμμάχους τους. Όμως η αλήθεια να λέγεται. Είναι κατάληψη της χώρας από εξωτερικό ισχυρό παράγοντα κι επιβολή δια της βίας καθεστώτος που δεν το επέλεξαν οι ίδιοι. Σύντομα οι λαοί κατάλαβαν ότι έπεσαν σε νέο δυνάστη. Ποτέ δεν τους δόθηκε η ευκαιρία με ελεύθερες εκλογές να επιλέξουν το νέο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας και η εκλογή νέων ηγετών με ελεύθερες εκλογές. Παρέμειναν εγκλωβισμένες στο πλαίσιο του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, παρά τις κάποιες αιματηρές εξεγέρσεις, που σημειώθηκαν σε λίγες απ’ αυτές και οι οποίες σύντομα τισοπεδόθηκαν από τα τανκς που επενέβησαν καταιβαίνοντας από το Βορρά.

Σταύρος Ζουμπουλάκης. Γεννήθηκε το 1953 στη Συκιά Λακωνίας. Δίδαξε πολλά χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση. Σπούδασε Νομικά και Φιλολογία στην Αθήνα και Φιλοσοφία στο Παρίσι. Διετέλεσε λυκειάρχης στα εκπαιδευτήρια «Κωστέα-Γείτονα». Από το 1998 διευθύνει το ιστορικό περιοδικό «Νέα Εστία». Οπως έχει δηλώσει ο ίδιος, η «Εστία» πέρα από το κύρος της και ένα πολύ καλό δίκτυο διανομής δεν προσφέρει οικονομικό δέλεαρ στους συγγραφείς που επιθυμούν να μετεγγραφούν στο δυναμικό της. «Δεν ξέρ...ω πόσο μπορεί να αντισταθεί ένας εκδότης στο ρεύμα της εμπορευματοποίησης, αλλά εδώ το παλεύουμε», έχει δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του στην «Ε» ο ίδιος. «Εχουμε αρνηθεί συνειδητά τίτλους που έκαναν επιτυχία αλλού. Πιστεύω πως μακροπρόθεσμα, τα σημαντικά βιβλία συναντάνε την απήχηση που δικαιούνται».
**Φιλόξενος μηδενισμός (επιμέλεια), «Βιβλιοπωλείο της Εστίας».
**Ο μύθος του ναζισμού (επιμέλεια), «Βιβλιοπωλείο της Εστίας».
**Τι είναι η Δύση; (επιμέλεια), «Βιβλιοπωλείο της Εστίας».
Δείτε περισσότερα

πρωτοκτίστηκε στη θέση «Τούμπα» και «Παλιά βουνά» 2 χλμ. Βόρεια του σημερινού χωριού. Εκεί βρέθηκαν απ' τους αρχαιολόγους όστρακα αγγείων, λατινική επιγραφή, ερείπια εκκλησίας και νεκροταφεία, όλα ρωμαϊκής εποχής. Εκεί υπήρχε ρωμαϊκό χωριό. Αργότερα μεταφέρθηκε στη θέση «Παλιάκκλησιά», 500 μ. βόρεια του σημερινού χωριού, όπου βρέθηκε ελληνική επιγραφή, με μακεδονικά, θρακικά και ρωμαϊκά ονόματα. Επίσης όστρακα αρχαίων αγγείων βρέθηκαν και στη θέση «Παλικόστρα» ή «Παλιοκώστρα»... 2 χμ. δυτικά του χωριού.

To Σχολείο μας
To Δημοτικό Σχολείο της Πρώτης To Δημοτικό Σχολείο της Κρηνίδας
To Παλιό Δημοτικό Σχολείο της Πρώτης To Παλιό
Η αλλαγή θέσεων του χωριού σημαίνει ίσως έλλειψη νερού ή κάτι άλλο. Οι πρώτες οικογένειες του χωριού ήταν των Ζαλίδα, Εργένη, Παρασχίδη, Ξόμαλη κ.α., πριν έρθουν οι Τούρκοι. Στην Τουρκοκρατία ήρθαν στη Βιτάστα οι Τούρκοι και πήραν τα χωράφια με τη βία, έκτισαν μεγάλα σπίτια και οι Έλληνες κάτοικοι έμειναν στην αφάνεια. Οι Έλληνες μέχρι το 1821 ζούσαν στη φτώχεια και οι Τούρκοι προόδευαν. Όλα αυτά τα χρόνια οι κάτοικοι διατήρησαν την ελληνικότητας. Το 1913 η Βιτάστα απελευθερώθηκε.
Το 1922 κατέφθασαν στη Βιτάστα πρόσφυγες από τη Μ. Ασία και την Ανατολική Θράκη. Πρόσφυγες και ντόπιοι έζησαν μέχρι το 1940, μέρες προόδου και ανάπτυξης.
Η ονομασία του χωριού.
Βιτάστα είναι η παλιά ονομασία του χωριού. Κρηνίς ή Κρηνίδα είναι η ονομασία απ' το 1956. Μέχρι το 1926 στην κοινότητα Βιτάστας ανήκε και η Αγγίστα. Βιτάστα σημαίνει βήτα στάση καραβανιών, οπότε (βήτα+στάση=Βιτάστα) το η έγινε ι από παραφθορά. Τα καραβάνια από τη Θεσ/νικη μετέφεραν εμπορεύματα κι έκαναν την πρώτη στάση στην Αμφίπολη, στη συνέχεια τη δεύτερη στάση στη Βιτάστα. Έτσι προήλθε το όνομα Βιτάστα. Aλλοι υποστηρίζουν ότι προήλθε απ' το ρωμαίο στρατηγό Βίτο ή τη δεύτερη στάση του Μ. Αλεξάνδρου. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή προήλθε το όνομα απ' τη λέξη «Βυτίστα»=(Μικρό βυτίο). Οι κάτοικοι λέγεται ότι έβρισκαν πολλά πιθάρια (πολλά βυτία). Aλλοι πάλι λένε ότι η λέξη προέρχεται από τη λατινική (Βιττάτα=εστεμμένη) ή από τη (Βετούστα=αρχαία). Επίσης από τις ρωμαϊκές vita+sta=ωραία στάση. Σε κώδικα της Εικοσιφοίνισσας του 450 μ.Χ. αναφέρεται ως Βυθάστα. Δεν αποκλείεται οι πρώτη οικιστές να ήταν Ρωμαίοι. Πάντως η λέξη μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο, εκτός από σλαβική, γιατί οι Σλάβοι εμφανίστηκαν μετά τον 6ο αιώνα μ.Χ. στην περιοχή.

Δείτε περισσότερα

Μου αρέσει!

Μου αρέσει!

Τέλειο!

Χαχα

Ουάου!

Λυπάμαι...

Έλεος!

ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

Ο λευτέρης τσίλογλου κοινοποίησε τη δημοσίευση του Panagiotis Litsas.

12 ώρες ·

‎Panagiotis Litsas‎ προς ***4ο Δημ. Σχ. Ερμούπολης*** Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων

27 Ιουνίου στις 6:31 μ.μ. ·

4ο Δημοτικό Σχολείο Ερμούπολης, Ιούνιος 1966...
34 παιδιά, κορίτσια κι αγόρια, παίρνουν το απολυτήριό τους κι αποχαιρετούν το σχολείο του Κουκουλά, το σχολείο τ...ης καρδιάς τους! Είναι έτοιμα να επιβιβαστούν σε ένα άλλο, πρωτόγνωρο γι' αυτά “καράβι” για να συνεχίσουν το “ταξίδι τους στην εκπαίδευση”...
Κοιτάζονται στα μάτια που μετά βίας συγκρατούν τα δάκρυα της συγκίνησης και σιωπηλά δίνουν υπόσχεση πως δεν θα ξεχάσουν τις όμορφες στιγμές, τις χαρές, τα παιχνίδια, τις αταξίες, τους δασκάλους κι όλα όσα χαράχτηκαν όχι στο μυαλό, αλλά στην καρδιά τους...

Τη ΔΕΥΤΕΡΑ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ, 7.30΄ μμ, 50 χρόνια μετά, γιαγιάδες και παππούδες πλέον με γκρίζα μαλλιά, αποφασίζουν να συναντηθούν και πάλι στο χώρο του αγαπημένου τους σχολείου, να θυμηθούν και να θυμίσουν ο ένας στον άλλο εκείνες τις όμορφες στιγμές, να συζητήσουν σαν τότε ελπίζοντας πως σ' αυτή τη συνάντηση στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Ερμούπολης θα καταφέρουν “να βγάλουνε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη, να νιώσουνε πάλι παιδιά”...

Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών χθες το πρωί η Νάνσυ Χόρτον.
Η μικρότερη κορη του αμερικανού πρέσβη στη Σμύρνη το 1922 Τζορτζ Χόρτον, αυτόπτη μάρτυρα της Μικρασιατικής Καταστροφής, ήταν 103 ετών και τα τελευταία τρία χρόνια καθηλωμένη από βαρύ εγκεφαλικό. Την απέκτησε με την Ελληνίδα, τρίτη κατά σειρά σύζυγό του, Αικατερίνη Σακοπούλου. Στην Καταστροφή της Σμύρνης ήταν 10 ετών. Ο πατέρας της είχε φροντίσει η κόρη του Νάνσυ να βρίσκεται στην Ελλάδα τις μέρες αυτές, όπως είχε π...ει η ίδια.

Αυτό που γνώριζε με κάθε λεπτομέρεια ήταν το έργο του φιλέλληνα πατέρα της και προσπάθησε τα τελευταια χρόνια που ζούσε στην Ελλάδα να κρατήσει ζωντανό. Χάρις στον Χόρτον σωθηκαν χιλιάδες ζωές με τα πιο απίθανα τεχνάσματα.Βοήθησε τον κόσμο που έφτανε στη Σμύρνη παρέχοντας τροφή και καταφύγιο, ενώ ακόμα και κατα τις ημέρες που καιγόταν η Σμύρνη εδινε πιστοποιητικά σε Ελληνες ότι δηθεν εργάζονταν στο αμερικάνικο προξενείο και ναύλωσε πλεούμενα με την προστασία της αμερικανικης σημαίας για να
φυγαδεύσει τον κόσμο. Ακόμα και μετα την καταστροφή βοήθησε την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα, αλλά και με την επιστροφή του στην Αμερική. Κορυφαία συνδρομή του ήταν η περίφημη έκθεση που έστειλε στο Στειτ Ντιπάρτμεντ περιγράφοντας τις βαρβαρότητες των Τούρκων κατά των Χριστιανών πριν την Καταστροφή και η οποία δόθηκε στην δημοσιότητα το 1969.
Η κηδεία της θα γίνει το Σάββατο 5 Μαρτίου 2016 στις 11 το πρωί στην Αγγλικανική εκκλησία (Οδός Φιλελλήνων-Σύνταγμα) και η σορός της θα μεταμερθεί στην Αμερική.
Η Μικρασιατική Οικογένεια την αποχαιρετά με την ελπίδα ότι και η Ελληνική Πολιτεία θα της αποδώσει τον απαραίτητο φόρο τιμής.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΙΚ. ΚΟΥΦΟΓΙΑΝΝΗΣ
Γεννήθηκε στα Μεγάλα Καλύβια το 1920. Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού και το Γυμνάσιο Τρικάλων και έπειτα από επιτυχείς εξετάσεις εγγράφηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας. Μετά τη στρατιωτική του θητεία διορίστηκε δάσκαλος στην περιοχή της Καλαμπάκας. Υπηρέτησε και στο Δημοτικό Σχολείο Μεγάλων Καλυβίων. Μετεκπαιδεύτηκε μετά από εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, στη μετεκπαίδευση των δασκάλων για δύο χρόνια (1951-53). Το 1956 μ...ετά από εξετάσεις εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης.

Πολυσχιδής προσωπικότητα και πολυγραφότατος, ο Δ. Κουφογιάννης με συνεχή ενημέρωση στην ευρωπαϊκή βιβλιογραφία, προσπάθησε να μεταλαμπαδεύσει στους εκπαιδευτικούς της εποχής τις νέες παιδαγωγικές αντιλήψεις. Το παιδαγωγικό του όραμα ήταν να ενσταλάξει στις ψυχές των παιδιών το συναίσθημα της ευθύνης.
Το 1957-59, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, έκανε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στις Επιστήμες της Αγωγής και της Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης στην Ελβετία, στο ινστιτούτο Ζαν Ζακ Ρουσσώ με καθηγητή τον διάσημο Παιδαγωγό και Ψυχολόγο Ζαν Πιαζέ, εντρυφώντας στην εξελικτική γνωστική θεωρία του. Επιστρέφοντας στην πατρίδα υπηρέτησε ως διευθυντής σε διάφορα σχολεία της Αθήνας.

88 Δημοτικό σχολείο Αθηνών 1974

Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις

Α π ο π ε ι ρ α . . . α κ τ ι ν ο γ ρ α φ ι α ς
Η ανέχεια των παιδικών χρόνων στένεψε εξαρχής τον χαρακτήρα μου, τον έκανε παραπονιάρη και του περιόρισε το εύρος των γνώσεων και άρα των ενδιαφερόντων. Αυτό είναι ένα αφετηριακό αρνητικό δεδομένο. Οι σκληρές συνθήκες της εποχής συνδυασμένες με τη ειδική ατμόσφαιρα της γειτονιάς μου σφυρηλάτησαν έναν ανθεκτικό μεν χαρακτήρα, για να αντέχει στις υλικές δυσκολίες που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν αλλά τον άφησαν εκτός από μια μεγάλη και χρήσιμη γκάμα ανθρώπινων ενδιαφερόντων ενώ συγχρόνως τον φιλοδώρησαν με μια σειρά κόμπλεξ και αναστολές που τον συντρόφευσαν σ’ όλη την υπόλοιπη διάρκεια της ζωής του.
Ιδιαίτερα με ενδιέφεραν οι άνθρωποι, η ιστορία και οι περιπέτειές τους. Τα αντικείμενα, οι τεχνικές κατασκευές, ο τρόπος λειτουργίας τους, ποτέ δεν συγκέντρωσαν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον μου. Παρατηρούσα τον υλικό κόσμο με τη γενική ματιά, σαν αυτό που λέμε διαγώνιο διάβασμα. Μ’ άρεσε ένα όμορφο τοπίο, αλλά δεν συγκέντρωνα το ενδιαφέρον μου σε λεπτομέρειες της μορφής αυτού του πράγματος. Όλο αυτό θα το έβαζα κάτω από τον εξής τίτλο:
Πλήρης έλλειψη καλλιτεχνικής φλέβας!
Τα χέρια μου δεν είχαν την παραμικρή δεξιοτεχνία στις οποιασδήποτε κατασκευές και όταν μια τέτοια κατασκευή ερχόταν ενώπιόν μου δεν μου ξυπνούσε κανένα ενδιαφέρον για τις δομές της και τη λογική της λειτουργίας της. Αν έχωνα το χέρι μου το πιθανότερο αποτέλεσμα θα ήταν να την καταστρέψω. Αυτό ήταν ένα μεγάλο μειονέκτημα που επίσης με συντρόφευσε στη ζωή μου.
Είναι χαρακτηριστική η αφοσίωση και η αγάπη πολλών άλλων για τις μηχανές κάθε μορφής για τα τεχνικά τους δεδομένα, τα αυτοκίνητα, τα μοντέλα. Όλες αυτές οι συζητήσεις που πολλές φορές είναι έντονες και μακρόχρονες προσωπικά τις αντιμετώπιζα με συγκατάβαση, αλλά στην ουσία με άφηναν παντελώς αδιάφορο. Έτσι εξηγείται που δεν έδειξα ποτέ ενδιαφέρον να μάθω οδήγηση, να γνωρίζω τη λειτουργία των πολυποίκιλων ηλεκτρονικών συσκευών, να μείνω τόσο πίσω γενικά στη τεχνολογία. Όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι σπούδασα Φυσική και έπρεπε λογικά να είμαι μέσα στα πράγματα.
Είναι ευκαιρία είναι εδώ να ομολογήσω κάτι. Από πολύ νωρίς λάτρεψα τα Μαθηματικά, ένιωσα τη χαρά να λύνω δύσκολα προβλήματα και κατά ένα ασαφή στην αρχή τρόπο είχα την αίσθηση της λογικής ακολουθίας και ενότητας που αυτά παρουσιάζουν. Μαθηματικός ξεκίνησα να γίνω, στη σχολή αυτή έδωσα εξετάσεις. Στο Φυσικό έδωσα συμπληρωματικά με το τότε υπάρχον σύστημα εξετάσεων από λόγους ανασφάλειας. Το γεγονός ότι «παρασύρθηκα» από συμβουλές τρίτων να πάω στο Φυσικό, ενώ είχα πετύχει και στο Μαθηματικό, είναι ένα από τα πολλά λάθη της ζωής μου για το οποίο αποκλειστικά υπεύθυνος είμαι εγώ. Όμως δεν το ομολόγησα ποτέ στους μαθητές μου, θα ήταν παιδαγωγικά απαράδεκτο κάτι τέτοιο. Στην αρχή του πρώτου έτους σπουδών, μου πέρασε από το μυαλό να δώσω πάλι εξετάσεις, αυτή τη φορά στη Φιλολογία, πράγμα όμως που δεν το έκανα. Όταν λίγο αργότερα άρχισα να ασχολούμαι με τα πολιτικά ήθελα να σπουδάσω Οικονομία. Όλα αυτά δείχνουν και τα στοιχεία της αστάθειας του χαρακτήρα μου, αλλά όμως λίγο-πολύ έτσι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι; Τουλάχιστον ας το υποθέτω, ότι έτσι είναι για να παρηγορηθώ.
Ένα άλλο από τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μου- που αναγνώρισα έγκαιρα- είναι η κόντρα και η αντίδρασή μου στην οποιαδήποτε πίεση ή απόπειρα επιβολής με τη βία προθέσεών κάποιων τρίτων χωρίς τη δική μου συγκατάβαση. Τότε από μέσα μου ξεπηδούσε ένα δογματικό πείσμα, μια ανυποχώρητη αντίδραση, που πολλές φορές με οδηγούσε στο αντίθετο άκρο. Ένα από τα πρώτα επεισόδια που θυμάμαι είναι ο πόλεμος που άνοιξα με έναν από τους δασκάλους μου που επιχείρησε με το ζόρι να με κάνει να γράψω με το δεξί χέρι. Δεν του πέρασε όμως, παρά τον απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο επιχείρησε να μου το επιβάλλει. Παρατεταμένη τέτοια πίεση για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους υπέστην και στο στρατό, αλλά και εκεί στύλωσα τα πόδια και μόνο αυτό το δυνατό πείσμα με κράτησε όρθιο, ανυποχώρητο και συνεπή στην τότε πολιτική μου θέση. Τελικά μη νομίζετε ότι ένα τέτοιο δογματικό πείσμα είναι πάντα για καλό, στις συνθήκες όμως της εποχής ήταν θα έλεγα η μοναδική διέξοδος. Σήμερα δε διαθέτω αυτήν την ικανότητα. Στην ευγενική και ανθρώπινη συμπεριφορά αντίθετα ήμουν συγκαταβατικός έως ευκολόπιστος.
Στις παιδικές παρέες, μου άρεσε να έχω τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δε νομίζω ότι επέβαλα με το ζόρι αυτόν το ρόλο, απλώς η πληθωριστική έτσι κι αλλιώς παρουσία μου έκανε το φαινόμενο αυτό εκ των πραγμάτων αντικειμενικό. Το ίδιο συνεχίστηκε και στο σχολείο, αλλά εκεί υπήρχε το αβαντάζ ότι ήμουν αρκετές φορές ο καλύτερος μαθητής στη τάξη και τότε αυτό είχε τη σημασία του, αφού ο καλός μαθητής ήταν σημείο αναφοράς στο σχολείο και γενικής παραδοχής στην κοινωνία, σε αντίθεση με τη σημερινή αντίληψη κατά την οποία ο καλός μαθητής αντιμετωπίζεται υποτιμητικά ως σπασίκλας ή βλίτο.
Για πολλά χρόνια βρισκόμουν στο επίκεντρο των εξελίξεων, είχα πολλές γνωριμίες, παρέες με ποικιλία ενδιαφερόντων, ικανότητα προσέγγισης, ευκολία δημιουργίας φιλικών σχέσεων με διάφορους ανθρώπους, φιλίες σ’ όλους τους χώρους, δραστηριότητα έντονη και πολύπλευρη. Το πράγμα αυτό φάνηκε ανάγλυφα στην περίοδο που ασχολήθηκα με τον συνδικαλισμό- τον αθώο συνδικαλισμό εκείνης της εποχής- και τιμήθηκα με την ψήφο της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Εν τούτοις τα τελευταία χρόνια έχει συμβεί μια πλήρης ανατροπή, αφού χρόνο με το χρόνο περιορίζω τους δεσμούς μου με παλαιές γνωριμίες και αρχίζω να εμφανίζω σιγά-σιγά φαινόμενα αγοραφοβίας.
Παρά τη σκληρότητα του περιβάλλοντος που μεγάλωσα, από μέσα μου ήμουν ευκολοσυγκίνητος, πολλές φορές σε βαθμό τέτοιο ώστε να το κρύβω μη τυχόν και παρεξηγηθώ. Σε έργα που έβλεπα στον κινηματογράφο το κλάμα έπεφτε στην κάθε αδικία όπου γινόταν, ιδιαίτερα στο καημένο το κορίτσι που συνήθως αφηνόταν μόνο κι έρημο στους πέντε δρόμους. Όταν ερχόταν η ώρα του διαλείμματος και ανάβανε τα φώτα έσκυβα προς τα κάτω να μη φανεί το κλαμένο μου πρόσωπο Το γνώρισμα αυτό γίνεται όλο και πιο έντονο καθώς περνάει ο χρόνος. Το δάκρυ είναι έτοιμο στις παρυφές των ματιών μου και με το παραμικρό κυλάει στο μάγουλο.
Μένω με την ικανοποίηση ότι δεν εξαργύρωσα κάποια πράγματα, που άλλοι νωρίς στήθηκαν στο «ταμείο» να πάρουν την ανταμοιβή τους. Αν έχεις διάθεση να προσφέρεις κάτι είναι γιατί μέσα σου υπάρχει ένα περίσσευμα αγάπης και το δίνεις με θετική ψυχική διάθεση και αλτρουϊσμό, χωρίς να ζητάς οποιαδήποτε ανταμοιβή. Τι νόημα θα είχε τότε η λέξη προσφορά! Το χειρότερο όλων είναι ότι αρκετοί εξόφλησαν στο ταμείο ανύπαρκτες προσφορές και μ’ έναν οργανωμένο, αλλά και ιδιαίτερα θρασύ, τρόπο οικοδόμησαν ψεύτικες ιστορίες, επιβεβαιώνοντας ο ένας το ψεύδος του άλλου, καλυπτόμενοι πίσω από καλά προετοιμασμένους μύθους.
Ας πάει στο διάολο, μωρέ! Είναι η μόνη ανισορροπία που συμβαίνει γύρω μας; Το ερώτημα και η αγωνία μου είναι μήπως με αυτόν τον τρόπο καταγράφτηκε όλη η προηγούμενη ιστορία μας, μήπως οι ήρωες που λατρεύουμε έχουν τελικά πήλινα πόδια. Να σας ομολογήσω κάτι; Αυτή η ανασφάλεια δε μ’ αρέσει! Πρέπει, σχεδόν αναγκαστικά, να δεχτούμε- θέλουμε δε θέλουμε - κάποια πράγματα, ως σταθερά. Δε γίνεται διαφορετικά. Χρειάζεται να υπάρχουν πρότυπα. Έτσι νιώθω και αυτό νομίζω.

Θεμιστοκλής Ν. Παστιάδης (1866-1941)
Γεννήθηκε στα Κοτύρωα (Ορντού) το 1866. Μετά την αποφοίτησή του από το Σχολαρχείο της πατρίδας του συνέχισε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από το 1882 έως το 1890. Από το 1890 έως το 1904 χρημάτισε διευθυντής των Εκπαιδευτηρίων της Ελληνικής Κοινότητας Κοτυώρων και τα έτη 1904 έως 1906 διεύθυνε τα Ελληνικά Σχολεία Πουλατζάκης.
Το επόμενο έτος αποσύρθηκε στην ιδιωτική του ζωή. Εγκαταστάθηκε πάλι στα Κοτύωρα και ως καλός γν...ώστης της γαλλικής χρημάτισε ασφαλιστής και πράκτορας ατμοπλοϊκών εταιριών. Παράλληλα συνέχισε το ενδιαφέρον προς τα κοινά, την πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου του. Συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 1912 βροντοφωνούσε από το βήμα της Εκκλησίας «Είναι ανάγκη συντόμως ν’ αποκτήσει η Κοινότης το Γυμνάσιόν της και το Ανώτερον Παρθεναγωγείον της. Το Δημοτικόν Σχολείον δεν παρέχει μόρφωσιν... Άνθρωπος δίχως γυμνασιακής εκπαίδευσιν, παραμένει απλούστατα αμόρφωτος...».

Τα δύσκολα έτη 1917-1921 ο Θεμ. Παστιάδης συμπαραστάθηκε ποικιλότροπα στους συμπατριώτες του. «...Ναι ! Τιμωρούμεθα, διότι είμεθα επιμόνως Έλληνες ! Ψυχραιμία όμως και θάρρος...»

ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΛΑΜΕ......
όχι για σεισμόπληκτους.
Δημοτικό σχολείο Σωτηρίτας. Ένα χωριό που η σχολική περιουσία σε αξία γης είναι τεράστια. Μια περιοχή που καθημερινά κτίζονται εκατοντάδες μεζονέτες. Ένας τόπος που ο δήμος (Γκουντάρας και Λέτσιος) τον ξεπούλησαν εκποιώντας την κοινοτική περιουσία. Πριν λοιπόν 3 χρόνια η δημοτική αρχή ξεγέλασε τα παιδιά του δημοτικού σχολείου της Σκήτης λέγοντας ότι θα πάνε για λίγο στο δημοτικό σχολείο της Σωτηρίτσας για να κάνουν επισκευές στο... σχολείο τους με αντάλλαγμα την κατασκευή γηπέδου στη Σκήτη. Το μόνο που έγινε ήταν η κατάργηση του σχολείου στη Σκήτη και η εγκατάσταση των παιδιών σε ένα λυόμενο της κακιάς ώρας δίπλα στο δημοτικό σχολείο της Σωτηρίτσας που και αυτό στεγάζεται σε 2 γκαρσονιέρες με εσωτερικές τουαλέτες ακριβώς δίπλα στην αίθουσα ,βεβαίως το εσωτερικό κουζινάκι χρησιμοποιείται για όποια χρήση. Ντροπή σας κύριε δήμαρχε και αντιδήμαρχε (πρώην). Οι παππούδες σας σας έστειλαν σε πέτρινα σχολεία που έκαναν με το υστέρημά τους και σεις :Τόσες αναφορές έκαναν οι γονείς τόσες φορές ήρθαν και παραπονέθηκαν στο δημοτικό συμβούλιο αλλα΄ εσείς το βιολί βιολάκι. Αν σε ένα σχολικό οικόπεδο η και δημοτικό η ακόμα και εκκλησιαστικό που τόσα πολλά υπάρχουν στην κάτω Σωτηρίτσα χρησιμοποιούσατε τον κοινωνικό συντελεστή δόμησης σίγουρα σήμερα θα είχατε να στεγάσεται όλο το νέο δήμο Αγιάς.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Στο προσωπικό μου ΜΠΛΟΚ που το βρίσκεις στο διαδίκτυο με τον τίτλο Κείμενα Λευτέρη Τσίλογλου, έχω σε διάφορες ετικέτες όπως, π.χ, Αναμνήσεις, Απόψεις, διηγήματα, ποιήματα, δοκίμια κτλ , όπου έχω περάσει κείμενα μου, που έγραψα σε διάφορες χρονικές στιγμές, κυρίως μετά τη συνταξιοδότηση μου το 2005, όταν επιτέλους είχα χρόνο να τον αφιερώσω στον εαυτό μου.
Υπάρχει όμως και μια ετικέτα με τον τίτλο « Εργασίες » στην οποία συγκεντρώνω όλα τα θέματα που έχουν άμεση ...ή έμμεση σχέση με την εκπαίδευση, την παιδεία και τους ανθρώπους της, στη χώρα μας κι όπου αλλού υπήρξαν και υπάρχουν Έλληνες. Κάποια είναι δικά μου μα τα περισσότερα είναι άλλων.
Αφετηρία αυτής της συγκέντρωσης ήταν να αναδείξω το ξεχασμένο από πολλούς ζωοφόρο κύμα της προσφοράς των μικρών και μεγάλων ευεργετών στη χώρα μας τους προηγούμενους αιώνες μου έδωσαν ζωή κι ανάπτυξη σε αυτόν τον τόπο. Ας σκεφθεί ο καθένας αυτά που ξέρει κι έχει ακούσει για σχολεία, ιδρύματα πάσης φύσεως που υπάρχουν στο χωριό του, την πόλη του

Αντιπαθείς Ευεργέτες του Ν. Δήμου
Τώρα τις γιορτές ξαναδιάβαζα τα «Απομνημονεύματα» του Ανδρέα Συγγρού (απολαυστικό ανάγνωσμα!) και θυμήθηκα τον Σόρος. Και οι δύο έχουν χαρακτηριστεί ασυνείδητοι κερδοσκόποι. Και οι δύο τους έχουν πρωταγωνιστήσει σε μεγάλα οικονομικά δράματα: τα«Λαυρεωτικά» του 1873, και τη «Μαύρη Τετάρτη» της αγγλικής λίρας το 1992. Και οι δύο όμως ήταν (και είναι) μέγιστοι ευεργέτες: Ο Συγγρός μας κληροδότησε νοσοκομεία, θέατρα, μουσεία, λεωφόρους, φυλακές..., κτήματα. Ο Σόρος πάλι έχει μέχρι σήμερα μοιράσει οκτώ δισεκατομμύρια δολάρια σε κοινωφελείς σκοπούς.
Πώς αντιμετωπίζεις αυτούς τους ανθρώπους; Τους φτύνεις με περιφρόνηση και αρνείσαι την βοήθειά τους (όπως οι γονείς της Νάουσας, που αρνήθηκαν το πετρέλαιο του Ιδρύματος Σόρος για τα σχολεία τους;). Δέχεσαι την προσφορά τους και τους βρίζεις από μέσα σου; Πώς αντιμετωπίζεις την γενναιοδωρία του πλούσιου; Ο Μπιλ Γκέητς δεν υπήρξε κερδοσκόπος και εκμεταλλεύτηκε κυρίως το μυαλό του. Δεν μας πάει όμως το ότι έχει τάξει το 99% της περιουσίας του (και ήδη έχει δώσει το μισό). Αλλά και ο Καρέλιας έγινε αυθημερόν αντιπαθής στη Αριστερά γιατί διέψευσε το κλισέ του καπιταλίστα-δράκουλα, μοιράζοντας 2,5 εκατομμύρια στους εργαζόμενους

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ
Δυσκολεύει η... εισαγωγή στις σχολικές αίθουσες
Μέχρι τώρα το επάγγελμα του δασκάλου φάνταζε στα μάτια των νέων ανθρώπων μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προοπτική και γι' αυτό χιλιάδες απόφοιτοι λυκείων συνωστίζονταν γύρω από τις
Οι δάσκαλοι που βρίσκονται σε ηλικία όπου θεμελιώνουν ή θα θεμελιώσουν στο εγγύς μέλλον συνταξιοδοτικό δικαίωμα είναι 8.539
Μέχρι τώρα το επάγγελμα του δασκάλου φάνταζε στα μάτια των νέων ανθρώπων μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προοπτική και γι' αυτό χιλιάδες απόφοιτοι λυκείων συνωστίζονταν γύρω από τις Παιδαγωγικές σχολές. Η μεγάλη μείωση, όμως, στον αριθμό των διορισμών -η οποία, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη-προκάλεσε κάμψη στη ζήτηση από την πλευρά των νέων για τις συγκεκριμένες σχολές, κάτι που φάνηκε και φέτος στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Παρ' όλ' αυτά, το συγκεκριμένο επάγγελμα, ακόμη και στους δύσκολους καιρούς που διανύει η χώρα μας, δεν έπαψε να γοητεύει τους νέους οι οποίοι ονειρεύονται να κάνουν αυτές τις σπουδές με στόχο κάποια στιγμή να βρεθούν μέσα στις σχολικές αίθουσες. Τα δύο τελευταία χρόνια η απορρόφηση των δασκάλων και νηπιαγωγών στη δημόσια Εκπαίδευση είναι σχεδόν μηδενική. Αυτό σημαίνει ότι στο εξής και ίσως για πάρα πολλά χρόνια ακόμη, οι υποψήφιοι για εισαγωγή στα ΑΕΙ δεν μπορούν να ελπίζουν σε σύντομη εισαγωγή τους στον κόσμο της Εκπαίδευσης.
Το επάγγελμα αυτό έχει προσελκύσει κατά το πρόσφατο παρελθόν χιλιάδες νέους και μάλιστα αριστούχους, αφού η εισαγωγή στα Παιδαγωγικά τμήματα τα τελευταία χρόνια απαιτούσε άριστες βαθμολογίες, καθώς η ζήτηση από την πλευρά των νέων ήταν τεράστια. Και γιατί, άλλωστε, να μην είχε ζήτηση αφού για κάμποσα χρόνια οι φοιτητές δεν προλάβαιναν να πάρουν το πτυχίο τους και αμέσως διορίζονταν στα σχολεία της δημόσιας και της ιδιωτικής Εκπαίδευσης; Το φαινόμενο αυτό, βέβαια, δεν υφίσταται πλέον.
Παρ' όλ' αυτά, η κατάσταση αυτή δεν πρέπει να απωθήσει κανέναν νέο που έχει αγάπη για το λειτούργημα, από το να το εντάξει στις πρώτες προτιμήσεις του, αρκεί να έχει κατά νου πως κατά την αποφοίτησή του από τα παιδαγωγικά τμήματα δεν θα συναντήσει εύκολη πρόσβαση σε κάποια σχολική τάξη.
Οπως σημειώνει σε σχετική έρευνά της και η εταιρεία Συμβούλων Εκπαίδευσης και Σταδιοδρομίας Employ, άλλος ένας επιβαρυντικός παράγοντας για τις μελλοντικές προσλήψεις μονίμων αλλά και αναπληρωτών είναι και ο δραστικός περιορισμός των σχολικών μονάδων λόγω των συγχωνεύσεων, καταργήσεων και υποβιβασμών.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον κ. Χρήστο Ταουσάνη, επιστημονικό υπεύθυνο της εταιρείας, «με βάση τα αριθμητικά δεδομένα και τα στοιχεία τα οποία έχουμε στη διάθεσή μας και συνυπολογίζοντας τις σχετικές παραμέτρους (ασφαλιστικό, προσλήψεις, διαγωνισμοί κ.τ.λ.) διαφαίνεται πως θα υπάρξει σημαντική μείωση του αριθμού των δασκάλων που θα απασχολούνται ως μόνιμοι και αναπληρωτές. Σε αυτό συνοπτικά συνηγορούν τα ακόλουθα στοιχεία:
Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
Μείωση των αποσπάσεων.
Μείωση των εκπαιδευτικών αδειών.
Κλείσιμο μικρών σχολείων.
Συγχωνεύσεις σχολείων.
Μείωση ολοήμερων σχολείων.
Μείωση των συνταξιοδοτηθέντων, καθώς τα τελευταία 21 έτη έχουν διορισθεί περίπου 37.000 δάσκαλοι.
Περικοπή πρόωρων συντάξεων.
Μικρή επιβάρυνση θα έχουμε και από την έλευση αποφοίτων παιδαγωγικών τμημάτων του εξωτερικού (Βουλγαρία, Ρουμανία).
ΠΤΥΧΙΑ ΑΕΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Νηπιαγωγοί (ΠΕ60)
Πτυχίο Παιδαγωγικού Τμή?ατος Νηπιαγωγών ή Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία ή Επιστη?ών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης ή Επιστη?ών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλι¬- κία ή Παιδαγωγικού Τ?ή- ?ατος Προσχολικής Εκπαί- δευσης ή Παιδαγωγικού Νηπιαγωγών ή Επ鬬στη?ών Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασ?ού ή Παιδα¬γωγικού Προσχολικής Εκπαίδευσης, ΑΕΙ Πανεπιστη?ιακού το?έα ή πτυχίο Σχολών Νηπιαγωγών ή πτυχίο των τ?η?άτων εκπαί? δευσης νηπιαγωγών, που λειτούργησαν στις παιδαγωγικές Ακαδημίες της ημεδαπής ή ισότιμο και αντίστοιχο τίτλο της αλλοδαπής ή Επιστημών της Αγωγής-Προδημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Κύπρου. Ειδικότερα για τα πτυχία της Κύπρου πριν από την πλήρη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (1.5.2004) δεν απαιτείται αντιστοιχία (π.δ. 299/1997 όπως τροποποιήθηκε ?ε το π.δ. 367/2001), ενώ για τα πτυχία τα οποία έχουν χρόνο κτήσης μετά την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτείται ισοτιμία και αντιστοιχία.
Δάσκαλοι (ΠΕ70)
Πτυχίο Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης ή Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, ΑΕΙ Πανεπιστημιακού τομέα ή Πτυχίο Παιδαγωγικής Ακαδημίας ή του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς Ιωαννίνων ή της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Θεσσαλονίκης της η?εδαπής ή ισότι?ο και αντίστοιχο τίτλο της αλλοδαπής ή Επιστη?ών της Αγωγής - Δη?οτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστη?ίου της Κύπρου ή Στοιχειώδους Εκπαίδευσης του Ελληνικού Κολεγίου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Βορείου και Νοτίου Αμερικής. Ειδικότερα για τα πτυχία της Κύπρου πριν από την πλήρη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (1.5.2004) δεν απαιτείται αντιστοιχία (π.δ. 299/1997 όπως τροποποιήθηκε ?ε το π.δ. 367/2001), ενώ για τα πτυχία τα οποία έχουν χρόνο κτήσης μετά την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτείται ισοτιμία και αντιστοιχία.
Νηπιαγωγοί
Για τον κλάδο ΠΕ60 Νηπιαγωγών, η κατάσταση αυτήν τη στιγμή δεν είναι καλή και προβλέπεται να χειροτερεύσει τα επόμενα χρόνια για δύο λόγους: Πρώτον, δημογραφικά οι γεννήσεις μειώνονται και επομένως ο νηπιακός πληθυσμός συρρικνώνεται. Δεύτερον, έχει καταργηθεί η υποχρεωτική φοίτηση στα νηπιαγωγεία και για την εγγραφή των 6χρονων στο δημοτικό δεν απαιτείται βεβαίωση φοίτησης σε νηπιαγωγείο. Κάθε χρόνο αποφοιτούν από τις Παιδαγωγικές Σχολές Προσχολικής Αγωγής περίπου 1.500 πτυχιούχοι.
Αυξάνεται ο αριθμός των αδιόριστων δασκάλων
Οι φετινοί υποψήφιοι των Πανελλαδικών θα συναντήσουν προβλήματα στην απορρόφησή τους στην αγορά εργασίας εφόσον τα επόμενα έτη δεν υπάρξει δραστική βελτίωση των δεδομένων. Ήδη οι αδιόριστοι δάσκαλοι αυξήθηκαν κατά 69,8% συγκριτικά με το 2010.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη μείωση των σχολικών μονάδων κατά 12%, τον δραστικό περιορισμό των συνταξιοδοτήσεων και την αναλογία 1 πρόσληψη για 5 συνταξιοδοτήσεις, θα οδηγήσει σε πληθώρα αδιόριστων δασκάλων που θα συνωστίζονται στους πίνακες των αναπληρωτών. Αν συνεχιστεί η αύξηση των αδιόριστων, θα έχει ως αποτέλεσμα τον διπλασιασμό των δασκάλων στους πίνακες αναπληρωτών. Ο αριθμός τους το 2015 θα προσεγγίζει τους 11.000 από 7.379 που είναι φέτος. Ήδη την τελευταία τριετία οι αδιόριστοι δάσκαλοι αυξήθηκαν κατά 3.890.
Το 69,88% περίπου των δασκάλων έχει λιγότερα από 20 χρόνια υπηρεσίας και δεν αναμένεται η άμεση συνταξιοδότησή τους, ενώ μόνο το 30,12% έχει προϋπηρεσία 20 ετών και άνω. Συνεπώς οι ενδιαφερόμενοι για εισαγωγή στα παιδαγωγικά τμήματα δημοτικής Εκπαίδευσης πρέπει να γνωρίζουν ότι ο αριθμός των συνταξιοδοτήσεων και κατά συνέπεια και των διορισμών θα μειωθεί δραστικά τα επόμενα χρόνια αφού οι περισσότεροι δάσκαλοι δεν θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης.
Σίγουρα θα σημειωθεί κύμα φυγής το άμεσο διάστημα (2010-2015) που διαρκώς θα μειώνεται, ευνοώντας όμως τους ήδη αποφοιτήσαντες ή αυτούς που αναμένεται να αποφοιτήσουν.
Μείωση συνταξιοδοτήσεων
Σύμφωνα με τα αριθμητικά στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, οι δάσκαλοι που βρίσκονται σε ηλικία όπου θεμελιώνουν ή θα θεμελιώσουν στο εγγύς μέλλον συνταξιοδοτικό δικαίωμα είναι 8.539 (4.401 άνδρες / 4.138 γυναίκες), σε σύνολο 46.823, ποσοστό δηλ. 18,2%. Ωστόσο, αυτοί που θεμελιώνουν άμεσα δικαίωμα είναι 2.919 δάσκαλοι που βρίσκονται στην ηλικιακή ομάδα 55-65+ και οι 2.873 δασκάλες της ηλικιακής ομάδας 50-54 (οι άνδρες ασφαλισμένοι προ του 1982 πρέπει να συμπληρώσουν 25 έτη ασφάλισης και για να συνταξιοδοτηθούν στα 55 τους), δηλαδή 5.792 δάσκαλοι, ήτοι μόνο το 12,37% επί του συνολικού αριθμού των δασκάλων.
Βασικά συμπεράσματα
Με βάση τα προαναφερθέντα δεδομένα μπορούμε να καταλήξουμε στα εξής δεδομένα:
Ο διορισμός 36.818 δασκάλων τα τελευταία 22 χρόνια συνεπάγεται και σταδιακή μείωση των άμεσων συνταξιοδοτήσεων, καθώς οι συγκεκριμένοι δεν έχουν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Κόβονται οι πρόωρες συντάξεις. Αυτό αφορά ιδίως τις γυναίκες που αποτελούν και την πλειονότητα των δασκάλων. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, οι γυναίκες είναι 31.036 και οι άνδρες εκπαιδευτικοί 15.787 (υπουργείο Παιδείας / τμήμα επιχειρησιακών ερευνών και στατιστικής).
Αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης.
ΝΙΚΟΛΙΤΣΑ ΤΡΙΓΚΑ

Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις

ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

Απόσπασμα από ευρύτερη εργασία με τον τίτλο
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’60
Μέσα από τις εμπειρίες και τη ματιά του Λευτέρη Τσίλογλου
( Σύντομα θα δημοσιευθεί στο διαδίκτυο ολόκληρη)
1. Εισιτήριες εξετάσεις – 1960
Ήταν οι τελευταίες ημέρες στην ογδόη τάξη του 2ου γυμνασίου Βόλου. Εκ των πραγμάτων οι πιο συχνές συζητήσεις γίνονταν για τα σχέδια του καθενός μετά την αποφοίτηση. Όλοι γύρω του είχαν κάτι να πουν. Λίγοι, γιοι κυρίως επώνυμων οικογενειών της πόλης με τη φροντίδα και των γονέων τους, είχαν διαλέξει πανεπιστήμια σε πόλεις του εξωτερικού. Οι περισσότεροι θα πήγαιναν στις δυο μεγάλες πόλεις - Αθήνα και Θεσσαλονίκη - να κάνουν το καλοκαιρινό εντατικό πρόγραμμα των φροντιστηρίων, έχοντας προτιμήσεις σε σχολές. Ακόμα οι επαρχιακές πόλεις δεν είχαν αξιόπιστα φροντιστήρια να συγκρατήσουν, όπως γίνεται τώρα, τους μαθητές στη γενέθλια πόλη. Επιπροσθέτως οι εξετάσεις γίνονταν τις έδρες των σχολών, που υπήρχαν μόνο στις δυο αυτές πόλεις.
Σε όλες αυτές τις συζητήσεις ο Λευτέρης ήταν μόνο ακροατής. Μέχρι τότε δεν είχε σκεφθεί το πρόβλημα και οι πληροφορίες του πάνω στο θέμα ήταν σχεδόν μηδενικές. Ήταν φυσικό να νιώθει μια πίκρα για τη μειονεκτική του θέση. Ένα καταπιεσμένο αίσθημα ζήλιας τον επισκέφτηκε και εγκαταστάθηκε στο μυαλό του. Στη συνέχεια μέσα του γεννήθηκε ένα πείσμα που όλο μεγάλωνε κι αποκτούσε μπόι. Αυτός γιατί να μην έχει ένα αντίστοιχο όνειρο; Γιατί να μη σχεδιάζει τα επόμενα βήματα της ζωής του ;

Ματθαίος Μουντές.
Γεννήθηκε στη Χίο το 1935. Σπούδασε Θεολογία και από το 1961 εργάστηκε στην Αθήνα, στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το 1959, φοιτητής ακόμη, άρχισε να δουλεύει στο ραδιόφωνο. Εκανε πολλές εκπομπές με θέματα βιβλικά, λαογραφικά και λογοτεχνικά. Από τις πιο γνωστές εκπομπές του ήταν αυτή με τον τίτλο «Αιγαίο, ριζά και διάρκεια», που κράτησε σχεδόν 11 χρόνια. Ήταν καθηγητής στη Σχολή Μωραΐτη. Κατά καιρούς συνεργάστηκε και με την τηλεόραση.
Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές, ενώ το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, καθώς και του Ανοιχτού Θεάτρου του Γιώργου Μιχαηλίδη και είχε συνεργαστεί με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Πέθανε το 2000.
Τα πιο σημαντικά του έργα:
* Ιστορίες από τη Βίβλο, «Καστανιώτης».
**Μακρινά φώτα, «Καστανιώτης».
**Τα αντίποινα, «Καστανιώτης».
**Το βιβλιοπαιχνίδι των Χριστουγέννων, «Καστανιώτης».
Η αγιότητα δεν είναι υπόθεση ακαδημαική
κι ούτε ανθίζει με συνταγές και λιπάσματα συνόδων.
Αστράφτει μέσα στη λάσπη
κρατώντας άσπιλα τα βρώμικα σεντόνια των αναμορφωτηρίων.
Στις φυλακές ασπαίρει η αγιότητα,
στα τρίστρατα,
στα στρατόπεδα και στα πορνεία
και στα ναυάγια των εγκάτων.

ΣΥΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΑΣ...
Το Δημοτικό Σχολείο ("Αρρεναγωγείον") παραδοσιακό κτίσμα Δωρεάς "Κληροδοτήματος Ανδρέου Συγγρού" κτίστηκε το 1907 (επι Υπουργού Παιδείας του Διβριώτη Ανδρέα Στεφανόπουλου) περίπου 350 τ.μ. μπορεί να στεγάσει με άνεση το Γυμνάσιο-Λύκειο
ΣΥΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΑΣ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ σ.: Την περασμένη βδομάδα στο πρώην Δημαρχείο Λαμπείας έγινε σύσκεψη για τα Σχολεία της Δίβρης. Το θέμα ήταν η λύση του στεγαστικού προβλήματος που υπάρχει στο κτίριο του Γυμνασίου (πρώην «Παρθεναγωγείο») όπου οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου στοιβάζονται σαν σαρδέλες μέσα σε αίθουσες «κλουβιά» των 12τ.μ., γεγονός για το οποίο εμείς έχουμε γράψει ουκ ολίγες φορές. Φαίνεται ότι, επιτέλους, οι αρμόδιες και υπεύθυνες αρχές έδειξαν ευαισθησία και συγκεντρώθηκαν για συζήτηση και λήψη αποφάσεων. Στη σύσκεψη συμμετείχαν οι Διευθύντριες του Γυμνασίου και Δημοτικού Σχολείου και εκπαιδευτικοί, οι πρόεδροι Γονέων και Κηδεμόνων, οι Τοπικές Δημοτικές και Κοινοτικές αρχές, από το Δήμο Αρχ. Ολυμπίας ένας Αντιδήμαρχος και ο αρμόδιος Σύμβουλος για θέματα Παιδείας, ο Διευθυντής 2βάθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας και πολλοί ενδιαφερόμενοι κάτοικοι.
Πολλά και ποικίλα διαμείφθηκαν. Πολλές και ποικίλες σκέψεις και ... «σοφίες» ακούστηκαν!.. Με τα λίγα, αλλά ακριβή που εμείς πληροφορηθήκαμε θεωρήσαμε υποχρέωσή μας, όπως πάντα κάνουμε από ενδιαφέρον για τα Σχολειά μας, στείλαμε σε κάθε αρμόδια και υπεύθυνη Αρχή το παρακάτω έγγραφο υπενθυμίζοντας παλιότερες ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ μας για το θέμα που επισυνάπτουμε για υπενθύμιση.
Διαβάστε.....
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ (ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ) ΗΛΕΙΑΣ
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»

Ο ρόλος της Αριστεράς – 2ο μέρος
Με βάση αυτήν την περιγραφή ο ρόλος ενός Αριστερού πολίτη και σε επέκταση ενός Αριστερού κινήματος είναι να αποτελεί ένα θετικό παράγοντα, μια συνιστώσα του δημοκρατικού τόξου απαραίτητη και χρήσιμη για την ομαλή πορεία ενός τόπου. Η ύπαρξη της ανήσυχης κι ευφάνταστης παράταξης της Αριστεράς, όταν δρα ως λογική αντιπολίτευση, έχει θετικό και διεγερτικό ρόλο στις εξελίξεις. Τα πράγματα αλλάζουν άρδην όταν από ένα συνδυασμό παραγόντων της συγκυρίας και με ποικίλους στην ιστορική διαδρομή τρόπους το Αριστερό κίνημα βρεθεί στην εξουσία και αναλάβει τα ηνία μιας χώρας. Τα ιστορικά παραδείγματα υπάρχουν και χρειάζονται αναλυτική περιγραφή. Το αφήνω για αργότερα. Προς το παρόν :
H εξουσία έχει αντικειμενικά τις δυσκολίες της. Είναι μια τέχνη που θέλει βαθιές ικανότητες και δεν καλύπτεται από πρόχειρα κι επιφανειακά πασαλείμματα. Θέλεις δε θέλεις, για να προσεγγίσεις την επιτυχή άσκησή της, θα χρειαστεί ένας ρεαλισμός και μια προσαρμογή στα ειωθότα. Άρα γρήγορα θα γίνεις αντιπαθής σε όσους ονειροπόλους πίστευαν στα θαύματα, στους δογματικούς υπερασπιστές των θεωρητικών κειμένων, που τ’ αντιμετωπίζουν ως ιερά Ευαγγέλια και τέλος τους οπαδούς του απομονωτισμού μέσα σε μια προχωρημένη πλέον παγκοσμιοποίηση, όπου όλα εξαρτώνται από όλους. Αλίμονο αν σε αυτές τις κατηγορίες ανήκουν και οι επικεφαλής οι έχοντας την ευθύνη της άσκησής της. Ο καπετάνιος δεν έχει την πολυτέλεια της προσαρμογής. Ασκεί από την πρώτη στιγμή το δικαίωμα- υποχρέωση ή διαφορετικά πάει σπίτι του να ιδιωτεύσει.

Παραμένω, χωρίς αμφιταλαντεύσεις ένας Ευρωπαίος. Πιστός υποστηρικτής μια ενωμένης και βαθιά δημοκρατικής Ευρώπης. Βεβαίως υπάρχουν προβλήματα, βεβαίως θα χρειαστεί οι λαοί ν’ αγωνιστούν για το βάθεμα των θεσμών, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, για την αλληλεγγύη μεταξύ τους. Αλλά μην περιμένουμε μια Σοβιετική Ευρώπη. Ο καθείς θα παίρνει το μερίδιο του, με βάση τις ικανότητες, την εργατικότητα και την επιμονή πάνω στους στόχους του. Η άλλη προτεινόμενη λύση του απομον...ωτισμού θα μας κάνει άθυρμα στις διαθέσεις και στα συμφέροντα ισχυρών ομάδων. Η γειτνίαση με τη συνεχώς μεταβαλλόμενη σε χώρα με ισλαμικά χαρακτηριστικά Τουρκία είναι ένας κίνδυνος υπαρκτός και περιορίζεται όταν εμείς είμαστε ένα κομμάτι μιας μεγαλύτερης συμμαχίας. Τα μεγαλύτερα εγκλήματα και οι οδυνηρότερες τραγωδίες που έζησε η χώρα μας είχαν αφετηρία την έξαρση ενός άγονου εθνικισμού

ΙΕΡΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΧΑΛΚΗΣ
Η σχολή στεγαζόταν αρχικά στη σταυροπηγιακή Μονή της Αγίας Τριάδας, στη Χάλκη, η οποία είχε ιδρυθεί από τον Πατριάρχη Φώτιο Α΄ της Κωνσταντινούπολης (858-861 και 878-886). Το 1844, ο Πατριάρχης Γερμανός Δ΄ κατά την πρώτη του πατριαρχεία (1842-1845), ίδρυσε το 1843 θεολογική Σχολή στις εγκαταστάσεις της μονής της Αγίας Τριάδας, την οποία και εγκαινίασε το αμέσως επόμενο έτος στις 13 Σεπτεμβρίου 1844. Όλα τα κτήρια εκτός από ένα παρεκκλήσι καταστράφη...καν στο μεγάλο σεισμό που συνέβη στη Κωνσταντινούπολη στις 28 Ιουνίου του 1894 με συνέπεια να διακοπεί η λειτουργία της. Μετά από εκτεταμένες επισκευές και αναστηλώσεις από τον αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη, διάρκειας 17 μηνών, η σχολή με νέο πλέον κτίριο εγκαινιάστηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1896. Σημαντική ανακαίνιση έγινε στη δεκαετία του '50.

Πολλοί Ορθόδοξοι θεολόγοι, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες φοίτησαν στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, συμπεριλαμβανομένου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Οι φοιτητές στη Χάλκη περιλάμβαναν όχι μόνο γηγενείς Έλληνες, αλλά και Ορθόδοξους Χριστιανούς από όλο τον κόσμο, προσδίδοντας στη σχολή έναν διεθνή χαρακτήρα. Επίσης, πολλοί πατριάρχες, επίσκοποι και πρώην δάσκαλοι έχουν ταφεί σε ειδική περιοχή του κήπου.

ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ
Το 1893 εγκαινιάστηκε .Ιδρύθηκε απ΄το Στέφανο Ζαφειρόπουλο. Απ΄την πρώτη μέρα λειτουργίας του είχε 100 μαθήτριες και έντεκα τάξεις. Οι απόφοιτές του είχαν δικαίωμα να διδάξουν στις τάξεις του Δημοτικού. Οταν πέθανε η ευεργέτιδα Ελένη Ζαρίφη το 1910, τα παιδιά της προσέφεραν στη μνήμη της 5.000 χρυσές λίρες και έτσι αποφασίστηκε η ίδρυση τμήματος οικοκυρικών σπουδών για τις απόφοιτες εξατάξιου σχολείου δημοτικού , γεγονός το οποίο ενθουσίασε τους πάντες. Το σχολείο είχε και νηπιαγωγείο μεταξύ 1953 και 1957. Αποτελεί μια θλιβερή ιστορία μιας και το σχολείο έπαψε να λειτουργεί πριν από μερικά χρόνια

+5

Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις

ΣχολιάστεΚοινοποιήστε

Ο ρόλος της Αριστεράς- 1ο μέρος
Είναι μια καλή, αλλ’ όχι διαρκής λύση, η απόλυτη πίστη σε κάτι. Σε κάνει να ξεχνάς τα προβλήματα. Να γεμίζεις με την ευτυχία του στόχου αυτής της πίστης και να υφίστασαι εθελοντικώς του κόσμου τις προσωπικές θυσίες. Το λέω αυτό από προσωπική πείρα κι έτσι οι προηγούμενοι ισχυρισμοί μου νομίζω ότι έχουν στέρεα βάση. Βεβαίως μαζί με αυτήν την πείρα έζησα αναπόφευκτα και τις επόμενες φάσεις. Τη φάση της ανάδειξης των πρώτων ερωτημάτων, τα ελαττώματα που συνοδεύουν τις καλές αρχικές προθέσεις, το πείσμα της κοινωνίας να μη δέχεται με τίποτα το για σένα προφανές και τελικώς τη διάψευση. Γενιές και γενιές νέων με όλη τη νεανική δυναμική και τον άδολο ιδεαλισμό πέρασαν τη δική τους αγωνιστική φάση κι έσπασαν τελικώς τα μούτρα τους στο σκληρό δάπεδο της πραγματικότητας. Τι ισχυρίζεσαι, λοιπόν, κύριε; Ήταν όλα μάταια ; Τζάμπα πήγε όλος αυτός ο κόπος των νέων των προηγούμενων γενεών ; Όχι ! Τίποτα απ’ τα συμβαίνοντα δεν πάει χαμένο. Κάθε τι αφήνει το ίχνος του, το άρωμά του ή αντίθετα τη δυσάρεστη οσμή του. Στο θέμα αυτό θα επανέλθω παρακάτω στην ανάπτυξη των συλλογισμών μου.
Μια ένδειξη της προσωπικής μου συμπεριφοράς είναι η στάση μου, όταν πριν λίγους μήνες μια 16αρα -πανέμορφη κοπέλα - έξω από το ΑΤΤΙΚΑ της Πανεπιστημίου με μια σιγουριά, που σε γεμίζει και χωρίς να το θέλεις με ζήλεια, με πίεζε ν’ αγοράσω το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.. Είχα κάνει κι εγώ σε μια μακρινή φάση την ίδια δουλειά, πουλώντας όμως την Αυγή. Ενώ από μέσα μου ήξερα το μάταιο του πράγματος, αγόρασα μια δίνοντάς την ένα 5ευρω και αρνούμενος να πάρω τα ρέστα. Η κοπελίτσα επέμενε να μου τα δώσει κι έτσι άνοιξε μια άνευ σημασίας κι αποτελέσματος συζήτηση, με κυρίαρχη μέσα μου την εξής βασανιστική σκέψη

Οι «νευρομύθοι» στην εκπαίδευση
Το 43% των Ελλήνων εκπαιδευτικών πιστεύει πως ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόλις το 10% του εγκεφάλου του, ένας βαθμός αποδοχής που κατέταξε την Ελλάδα στην τελευταία θέση ανάμεσα σε πέντε χώρες, όπου έγινε η σχετική έρευνα για τους πιο διαδεδομένους «νευρομύθους».
«Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόλις το 10% του εγκεφάλου του». «Κατά κανόνα, κάθε παιδί είναι είτε οπτικός, είτε ακουστικός, είτε κιναισθητικός τύπος, κάτι που σημαίνει πως αποδίδει καλύτερα όταν του παρέχονται ερεθίσματα τα οποία ταιριάζουν στο μαθησιακό του προφίλ». «Η κατανάλωση αναψυκτικών με ζάχαρη και σνακ μειώνει την προσοχή των μαθητών».
Αυτοί είναι μερικοί από τους «νευρομύθους» που έχουν σημαντική απήχηση σε εκπαιδευτικούς αρκετών χωρών, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Όπως έχει ορισθεί από τον ΟΟΣΑ, «νευρομύθος» είναι μια εσφαλμένη αντίληψη που δημιουργείται από παρανόηση, από λανθασμένη ανάγνωση ή λανθασμένη αναφορά σε επιστημονικά δεδομένα από τις έρευνες του εγκεφάλου. Εσφαλμένες αντιλήψεις που, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, επηρεάζουν τις εκπαιδευτικές πρακτικές των δασκάλων και των καθηγητών που τις ασπάζονται.

Τρείς δάσκαλοι, μια τάξη, ένα κατεδαφισμένο σχολείο!
Ιουστίνη Φραγκούλη - Αργύρη • 17 August, 2015 Share 0
Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Πρόσφατα βρέθηκαν οι συμμαθητές της τάξης 1965-1971 του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λευκάδας, τιμώντας τις μνήμες μιας παιδικής ηλικίας, που έπλασε και διαμόρφωσε τις ζωές και το είναι μας. Δεν θα αναφερθώ στο σχολικό κτίριο που έχει κατεδαφιστεί συμπαρασύροντας τα γέλια, τα κλάματα, τα παιχνίδια, τις απαγγελίες, τις παραστάσεις, τα κυνηγητά πολλών γενεών στην ανυπαρξία της λήθης.
Θα σταθώ στους δασκάλους που μας σμίλεψαν διαμορφώνοντας τις συνειδήσεις μας, ορίζοντας τις προσωπικότητές μας αλλά και την περαιτέρω πορεία μας στο μέλλον.
Η πρώτη μας δασκάλα, τη θυμάμαι σαν τώρα, ήταν η κυρία Ελλη. Μια γηραιά κυρία με άσπρα μαλλιά και μαύρα ρούχα πένθους. Η παρουσία της στην τάξη δεν κράτησε πάνω απο μερικές εβδομάδες καθώς πήρε σύνταξη κι έτσι εγκατέλειψε το διδασκαλικό καθήκον της μεταβαίνοντας στην Αθήνα.
Η αντικαστάτριά της ήταν η κα Αθανασία, μια νεοδιορισμένη δασκάλα με σεμνό ύφος, ένα αδιόρατο χαμόγελο στα χείλη και μια αυξημένη αίσθηση καθήκοντος. Η κυρία Αθανασία με μελιά μάτια και μελιά μαλλιά δεμένα σφιχτά σε ένα κότσο ήταν ένα μια δασκάλα σχεδόν περαστική απο την ύπαρξή μας καθώς με το τέλος της σχολικής χρονιάς μετατέθηκε αλλού κι έτσι δεν φέρω περισσότερες μνήμες.

Το Δημοτικό σχολείο που φιλοξενούσε τα παιδιά του Σοχού μέχρι και το 1978, την χρονιά που έγινε ο σεισμός στην ευρύτερη περιοχή του νομού Θεσσαλονίκης.


...

Σοχός - ζωντανή εικόνα
Σοχός Θεσσαλονίκης

Δείτε περισσότερα

Το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών
Το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών είναι μια πρωτοβουλία μεταναστών/-τριών και Ελλήνων εθελοντών/-ριών για δωρεάν εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας σε εργαζόμενους μετανάστες και πρόσφυγες. Η γλώσσα είναι πολύτιμη για την καθημερινότητα και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων από τους μετανάστες/-τριες. Εκτός από τα μαθήματα λειτουργεί ομάδα νομικής υποστήριξης προσφήγων και μεταναστών. Από την ίδρυσή του το σχολείο μας αποτελεί ενεργό τμήμα του κινήματος ...για τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων, ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία και δραστηριοποιείται στην Κίνηση "ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ" στην Αθήνα.
Τα μαθήματα γίνονται τα Σαββατοκύριακα στον Κολωνό. Οι εθελοντές είναι εκπαιδευτικοί, φοιτητές παιδαγωγικών σχολών και όποιος/-α θέλει να ενισχύσει την προσπάθειά μας. Κάθε χρονιά χωρίζεται σε δύο κύκλους σπουδών: ο πρώτος διαρκεί από τον Οκτώβριο ως τον Φεβρουάριο και ο δεύτερος από τον Μάρτιο ώς τον Ιούνιο. Η γραμματειακή ομάδα υποδέχεται μαθητές και εθελοντές κάθε Σεπτέμβριο και Φεβρουάριο κατά τις περιόδους εγγραφών. Οι μαθητές δεν απαιτείται να διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα. Δεν είμαστε κρατικός φορέας και στηριζόμαστε στην οικονομική ενίσχυση του κόσμου που θέλει να συμβάλει.
Αν θέλεις να μάθεις ελληνικά, να συμμετάσχεις στην ομάδα δασκάλων, τη γραμματειακή ομάδα, τη νομική υποστήριξη, την αντιρατσιστική μας δράση ή να ενισχύσεις οικονομικά το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών επικοινώνησε μαζί μας:
Τηλ: 210 5130373 (Σαββατοκύριακα) ή 210 8842151 & 6945237837

Δ. Τα αφεντικά μου
Τη δουλειά στο «Λούκουλλο» τη βρήκα μόνος μου, ρωτώντας πόρτα- πόρτα Ήταν κοντά στο τέλος της παραλίας, αμέσως μετά το θερινό σινεμά του ΡΕΞ. Σε μια απόσταση από το σπίτι, για τα μέτρα της εποχής σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας μου, αρκετά μεγάλη, αν σκεφτείς ότι το ανεβοκατέβασμα θα γινόταν με τα πόδια. Μου είπε το αφεντικό όταν συζητούσαμε για την πρόσληψη
«Το πρωί μη βιαστείς! Έλα μετά τις δέκα»
Α! Ωραία! Είπα μέσα μου, μπορώ να έρχομαι με άνεση.
Η πρώτη εργασία ήταν να καθαρίσω ένα τσουβάλι πατάτες. Ακολούθησε το πλύσιμο των χόρτων. Το μεσημέρι φάγαμε όλοι μαζί. Έφαγα καλά. Ξεκουραστήκαμε λίγο κι άρχισε η προετοιμασία για το βράδυ. Να σκουπίσω το χώρο, να τακτοποιήσω τα τραπέζια, να βάλω τραπεζομάντιλα, τις αλατιέρες, να είμαστε έτοιμοι για τους πελάτες. Μετά απομονώθηκα στην κουζίνα Ανέλαβαν έξω οι σερβιτόροι και οι παλαιότεροι βοηθοί. Εγώ θα υποδεχόμουν τα πιάτα μετά τη χρήση τους, θα καθάριζα τα υπολείμματα συγκεντρώνοντάς τα σ’ ένα κάδο για τα γουρούνια. Μετά η κύρια δουλειά: Το πλύσιμο με ζεστό νερό, τακτοποίηση για στράγγισμα. Έτσι στα όρθια μου προσφέρθηκε το βραδινό πιάτο. Η κούραση άρχισε να με κυριεύει, αλλά ακόμη δεν είχα συνειδητοποιήσει το ωράριο ενός εστιατορίου πολυτελείας όπως ήταν ο Λούκουλος. Με άφησαν να φύγω λίγο πριν τις δύο τη νύχτα.
Η παραλία έρημη, τα αστικά λεωφορεία τελειωμένα εδώ και ώρες, χωρίς τηλέφωνο στο σπίτι. Κοντά στα Ψαράδικα συνάντησα αλαφιασμένους τη Μάνα κι ένα από τα αδέλφια μου.
«Δεν είναι δουλειά για σένα, παιδί μου, αυτή!»

Ιωακείμ Βαλαβάνης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωακείμ Βαλαβάνης (1858–1921)
τσιγκογραφία, πηγή: Κωνσταντίνος Σκόκος, Εθνικόν Ημερολόγιον (Αθήνα, 1897), σ. 290, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (τμ. #6, σ. 509) — Παύλος Δρανδάκης, χ.χ.
Ο Ιωακείμ Βαλαβάνης (1858–1921) ήταν Καππαδόκης λόγιος και δάσκαλος της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Γεννήθηκε το 1858 στο Αραβάνι της Καππαδοκίας και πέθανε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη σε ηλικία 63 ετών. Υπήρξε από τους σημαντικότερους συλλέκτες «ζώντων μνημείων» της ιδιαίτερης πατρίδας του στα τέλη του 19ου αιώνα. Βραβεύτηκε δύο φορές από τον Ελληνικό Φιλολογικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως για το εκπαιδευτικό και το συλλεκτικό έργο του.
Νεανικά χρόνια και σπουδές
Η οικογένειά του ήταν φτωχή. Ο πατέρας του, Δημήτρης Μπαλαμπάν, μετέφερε ψάρια από μια λίμνη κοντά στο Ικόνιο στο Μεταλλείο του Ταύρου (Μπουγάμαντεν) και τα πουλούσε στους μεταλλωρύχους. Είχε μεγάλη αγάπη για την παιδεία και φρόντισε να μάθουν γράμματα όλα τα παιδιά του, ακόμα και οι κόρες του, πράγμα ασυνήθιστο για την εποχή του.[1] Ο Ιωακείμ Βαλαβάνης πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Μεταλλείο του Ταύρου της Καππαδοκίας και ύστερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να μάθει την τέχνη του πηγαδά. Τον ενδιέφεραν όμως πιο πολύ οι σπουδές, κι έτσι πήρε μέρος σε ένα διαγωνισμό που είχε προκηρύξει ο πατριάρχης Ιωακείμ Β΄ για μια υποτροφία στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, όπου ήρθε πρώτος.[2] Ακολούθησαν σπουδές Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου κατάφερε να κερδίσει και άλλη υποτροφία, και το 1889 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας

Τάσος Λειβαδίτης: "Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος"Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 20 Απρίλιος, 2016 - 15:26 | Στην Κατηγορία: Τέχνη
<img src="https://www.alfavita.gr/…/imag…/public/tasos-leibaditis.jpg…" width="702" height="439" />
Γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Αναστάσεως του 1922 στις 20/4 και ήταν γιος του Λύσανδρου και της Βασιλικής.Είχε 4 μεγαλύτερα αδέρφια, μια αδερφή και τρεις αδερφούς. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια να εξοριστεί από το 1947 έως το 1951. Στο Μούδρο, στη Μακρόνησο και μετά στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951. Το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου» θεωρήθηκε «κήρυγμα ανατρεπτικό» και κατασχέθηκε. Τελικά το δικαστήριο (Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, 10 Φεβρουαρίου 1955) τον απάλλαξε λόγω αμφιβολιών.
«Γι’ αυτό σου λέω.
Μην κοιμάσαι: είναι επικίνδυνο.
Μην ξυπνάς: Θα μετανιώσεις.»

Γ. Τα αφεντικά μου
Τα επόμενα χρόνια φρόντιζα μόνος μου για τα έξοδα που δημιούργησα με το σχολείο. Πήγα στο σχολείο γνωρίζοντας ότι η εναλλακτική λύση ήταν χειρότερη. Έτσι έγινα καλός μαθητής. Η Νέα Ιωνία δεν είχε δικό της γυμνάσιο. Υπήρχε μόνο ένα παράρτημα του 2ου γυμνασίου του Βόλου που είχε τις τέσσερις πρώτες τάξεις. Εισαγωγικές εξετάσεις έδωσα σε ένα κτήριο της οδού Γαλλίας, πίσω από τα δικαστήρια. Όταν άρχισαν τα μαθήματα ξαναβρέθηκα στα παλαιά λημέρια. Το παράρτημα στεγαζόταν στο σχολικό συγκρότημα του 7ου -8ου δημοτικού. Αυτά μέχρι τους σεισμούς, που έφεραν τα πάνω κάτω.
Ας επιστρέψουμε στο αρχικό θέμα.
Λόγω του σχολείου δε μπορούσα να είμαι σταθερός και μόνιμος υπάλληλος σε μια δουλειά. Έγινα εποχιακός εργαζόμενος και άρα άλλαξα αρκετές δουλειές και γνώρισα πολλά αφεντικά. Τα Σαββατοκύριακα, τις γιορτές, αλλά κυρίως το καλοκαίρι. Αρκεί να εύρισκα μια απασχόληση.
«Καλά πώς εύρισκες τις δουλειές;»
Τις περισσότερες φορές πήγαινα συστημένος. Αλλά έχω χρησιμοποιήσει και τη μέθοδο ρωτώντας πόρτα-πόρτα.