Ποιος φταίει για την κρίση ?

Όπως πάντα, καμιά ερώτηση  δεν έχει μια πειστική και μονοσήμαντη απάντηση. Πολλαπλές είναι οι δυνατές απαντήσεις και η βαρύτητα της κάθε μιας  δεν έχει για όλους τους ανθρώπους την ίδια αποτίμηση. Η αξιολόγηση που κάνει το κάθε άτομο σίγουρα έχει σχέση με τη θέση του στο χώρο της  παραγωγής και τα πολιτικά του πιστεύω. Οπωσδήποτε είναι και συνάρτηση της ικανότητάς του να διαπιστώνει και να  ερμηνεύει τα προβλήματα, που εμφανίζονται στην κοινωνία που ζει.

 Ένα όμως είναι σίγουρο και μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση. Δεν μπορεί μονίμως κάποιος να ξοδεύει περισσότερα χρήματα απ’ αυτά που διαθέτει. Είναι φανερό ότι κάποια στιγμή τα χρέη θα τον πνίξουν και θα χάσει ολοσχερώς την αξιοπιστία  στο περιβάλλον του. Αυτό ακριβώς συνέβη στη χώρα μας. Τα χρέη, που εδώ και χρόνια συσσωρεύονταν,  έγιναν ο βρόχος που μας έπνιξε. Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα ασφυξίας ζει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας  εδώ και χρόνια.

Πάντα στην Ελλάδα στους ετήσιους προϋπολογισμούς υπήρχε μια υστέρηση. Με   δυο τρεις παλαιότερες εξαιρέσεις, το πρόβλημα ήταν υπό σχετικό έλεγχο. Οι ισορροπίες χάλασαν τις τελευταίες δεκαετίες  όταν στην εξουσία ανέβηκε ο  Ανδρέας Παπανδρέου. Για δικούς του λόγους, που χρειάζονται μεγάλη ανάλυση και δεν αφορούν το αντικείμενο αυτού του άρθρου, σκόρπισε πολλά χρήματα σε πολλούς. Όχι μόνο τα σημαντικά ποσά που μπήκαν ως ενισχύσεις από την ΕΕ εκείνη την περίοδο, αλλά και τα επιπλέον δανεικά, που αντλήθηκαν με τα συνοδευτικά  επιτόκια, από τα ισχυρά διεθνή χρηματιστηριακά τραστ.  Η κίνησή του αυτή, από τον απλό ψηφοφόρο, ερμηνεύτηκε ως φιλολαϊκή πολιτική και χαιρετίστηκε απλόχερα από τα ΜΜΕ, μα πολύ λίγοι καταλάβαιναν εκείνη την περίοδο ότι αυτή η πολιτική, πέραν της πρόσκαιρης γοητείας της, άνοιγε την πόρτα στο αδιέξοδο που θα ερχόταν  στο μέλλον. Αυτό το λέω γνωρίζοντας ότι ακόμα και τώρα ένα σημαντικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας συνεχίζει να είναι ενθουσιασμένο με αυτό το είδος της πολιτικής, γιατί- πως να το κάνουμε- είναι δύσκολο κάποιος να υπερβεί το στενό ορίζοντα του πρόσκαιρου προσωπικού συμφέροντός του

Επιπροσθέτως, όταν φάνηκε προς το τέλος της δεκαετίας του 1990 ότι  χάνει την εξουσία, αλλάζει με τον ανεκδιήγητο Κουτσόγιωργα τον εκλογικό νόμο με τρόπο ώστε να υπάρξει σίγουρη ακυβερνησία. Πέρα και πάνω από τις συγκυριακές απόψεις και φανατισμούς της εποχής ένα είναι το σχόλιο που αποτυπώνεται από μόνο του :  Πλήρης απουσία πολιτικής ευθύνης και ενδιαφέροντος για την ομαλή πορεία της χώρας. Εκείνο που μόνο τον γεμίζει είναι να ακούει τις ιαχές των κοντόφθαλμων οπαδών του Τρεις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις -με ουσιαστική παράλυση του κράτους, με ανυπολόγιστη οικονομική κι όχι μόνο ζημιά- ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, επικεφαλής πλέον της συντηρητικής παράταξης, παρά το σεβαστό ποσοστό 47% στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, δεν κατορθώνει να πάρει την πλειοψηφία της Βουλής. Έτσι δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει την τουλάχιστον διακηρυγμένη άποψή του για νοικοκύρεμα των δαπανών στη χώρα, άποψη που σηκώνει τις τρίχες όλων των τρωκτικών του δημόσιου κορβανά. Έτσι παίρνονται όλες οι αναγκαίες κι αποτελεσματικές πρωτοβουλίες για να μην περάσει αυτή η πολιτική. Αυτό δεν είναι και δύσκολο, αφού ποτέ κι ο ίδιος δεν έγινε  μ’ ευχαρίστηση δεκτός από τους παραδοσιακούς δεξιούς της παράταξης. Τον κυνηγούσε για τους δεξιούς ότι ήταν από την οικογένεια του Ελευθερίου Βενιζέλου, ενώ για τους δημοκρατικούς τον κυνηγούσε η εδραιωμένη από την παρατεταμένη προπαγάνδα άποψη ότι αποστάτησε και «πρόδωσε» την   αρχική του παράταξη.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ(ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΕΙ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ)

ΒΑΛΥΡΑ ΙΘΩΜΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΚ 24002ΤΗΛ.2724071016

Στο σχολικό συγκρότημα ΒΟΥΔ, λειτουργούσαν τα συστεγαζόμενα σχολεία (δημοτικά, 5^ο, 12^ο 27^ο), ( γυμνάσια 3^ο, 7^ο ) και (λύκεια, 30, 4^ο, 7^ο,και 8^ο ) σε βάρδιες.Τα νέα κτίρια Βύρωνος-Γεωργίου Ολυμπίου λειτούργησαν  το 1972 και στέγασαν αντίστοιχα το 3^ο, 4^ο γυμνάσιο, 4^ο, 8^ο, λύκειο και 12^ο, 27^ο δημοτικό.

Το 1976 χωρίστηκε η Μέση εκπαίδευση σε τριετές γυμνάσιο και τριετές λύκειο και από το 1982 τα σχολεία, αρρένων-θηλέων έγιναν μικτά.

Πρώτη γυμνασιάρχης του τριετούς γυμνασίου ήταν η Σταυροπούλου Παναγιώτα και τελευταίος γυμνασιάρχης του εξαετούς γυμνασίου ο Χρίστος Βλάσσης

Το 3^ο γυμνάσιο Πατρών ιδρύθηκε το 1922 ΦΕΚ 282( υπουργός παιδείας Γ. Σιώτης) και τα εγκαίνια έγιναν το  1933. Το κτίριο κατασκευάστηκε από την εταιρεία οδών και οδοστρωμάτων Κωνσταντόπουλος-Παντελάκης.

Το 1988 στη συνέχεια του κτιρίου της οδού Φωτήλα, έγινε επέκταση αιθουσών και τώρα στεγάζει το 7^ο γυμνάσιο, νυχτερινό ΓΕΛ, και  ορισμένα τμήματα του τρίτου γυμνασίου.

Το κτίριο που στέγαζε τα δημοτικά 12^ο, 27^ο κατεδαφίστηκε το 2006 και το κτίριο που στέγαζε το τρίτο γυμνάσιο, κατεδαφίστηκε το 2009, λόγο του σεισμού 8-6-2008, προκαλώντας του ζημιές. Έτσι το 12^ο δημοτικό και 3^ο γυμνάσιο, από ιδιοκτήτες κτιρίων, έγιναν ενοικιαστές.

Από τον οδηγό Πατρών 1927-28 «Αετός Αξαίρετον», σελίδα 25 διαβάζουμε. Ήταν στην Παντοκράτωρος 1, με γυμνασιάρχη τον Ιωάννη Μπουσιώτη 1923-1940, Τα ίδια αναφέρει και ο οδηγός Πατρών 1930 Α έκδοση Κ. Καμπανόπουλου σελίδα 36-7. Από τον οδηγό Πατρών του Κώστα Γιακουμή ,το 1934, σελίδα 34, εγκαταστάθηκε στα νέα κτίρια Βουδ και Υψηλά Αλώνια, στην οδό βΎΡΩΝΟς ΚΑΙ Φωτήλα. Οι αμέσως επόμενοι γυμνασιάρχες μετά τον Μπουσιώτη είναι οι: Μπαδογιαννάκης 1940-48, Σκαλόπορτας,, 1948-57, Δελαπόρτας, Τσερετζούλιας και τελευταίος γυμνασιάρχης ήταν ο Βλάσσης Χρίστος.

Με τη δημιουργία των λυκείων του 3^ου και 7^ου στο Διακονιάρη και παλιά λαχαναγορά αντίστοιχα παρέμεινα τα γυμνάσια. Η διεύθυνση του 3^ου γυμνασίου Πατρών προτίμησε το νέο κτίριο, και το 7^ο γυμνάσιο παρέμεινε στο κτίριο του τρίτου. Έτσι από ιδιοκτήτης έγινε φιλοξενούμενος στο ίδιο του το κτίριο.

Οι διευθυντές στη διάρκεια της θητείας μου, στο τρίτο γυμνάσιο Πατρών ,από το 1978-2010 ήταν: Καλπούρου, Ζώης, Ασημακοπούλου, Σύγγελος, Συρράκου, Καρακατράνης, Πετρίδου και τώρα διευθυντής είναι ο μαθηματικός Κούλης Κώστας.

ΤΟ ΦΕΚ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

                            ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΛΥΟΜΕΝΩΝΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΛΥΟΜΕΝΩΝ

                                             ΛΥΟΜΕΝΑ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Ίσως να γίνομαι μονότονος, αλλά θεωρώ αυτονόητο να το θυμίζω πάλι μήπως  επιτέλους μας γίνει μάθημα. Επαναλαμβάνω λοιπόν για μια ακόμα φορά το ερώτημα. Αλήθεια που θα ήμασταν τώρα αν από την πρώτη στιγμή ακολουθούσαμε κατά γράμμα τις συμβουλές των εταίρων μας ; Αν μια αποφασιστική κυβέρνηση, αγνοώντας τις πιέσεις των κατεστημένων συμφερόντων που λυμαίνονται από ιδρύσεως του κράτους τα αγαθά του, εφάρμοζε, χωρίς καθυστερήσεις - και τα δήθεν ισοδύναμα -  τα προτεινόμενα μέτρα; Πώς αλήθεια οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες σύντομα βγήκαν από τα προγράμματα;  Θα το πω κι ας δυσαρεστούνται αρκετοί. Ο καρκίνος στη χώρα είναι κυρίως ο σκουριασμένος κι αντιδραστικός κρατικός μηχανισμός, που αγωνίζεται απεγνωσμένα να διατηρήσει τα πλεονεκτήματά του έναντι του άλλου χύδην όχλου και σαμποτάρει κάθε απόπειρα αλλαγής.

Μετά είναι η δικαιοσύνη, που ερμηνεύει το σύνταγμα λες και είναι το «ιερό κοράνιο» αγνοώντας τις ειδικές συνθήκες που διέρχεται η χώρα. Ας προσγειωθούμε. Είναι ένα κείμενο που άλλαξε τόσες φορές και θ’ αλλάξει στο μέλλον  περισσότερες . Δεν εκφράζει τίποτα περισσότερο από την κάθε φορά συγκυριακή ισορροπία συμφερόντων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΣτΕ εξέδωσε ευνοϊκές αποφάσεις πρώτα για τους λειτουργούς της και μετά για μερικές  από τις καλύτερα αμειβόμενες  ομάδες της χώρας ενώ για τις υπόλοιπες ομάδες συνταξιούχων τίποτα δεν ακούγεται.  Οι κυβερνώντες συνεχώς επαναλαμβάνουν ότι υποστηρίζουν τους ασθενέστερους συμπατριώτες μου. Αυτό δεν γίνεται ορατό πέραν από κάποια επιδόματα που μοιράζονται σε διάφορους με συζητήσιμο τρόπο. Κατά ένα μεγάλο μέρος αμείβονται άτομα που διακινούν δίνοντας ή παίρνοντας  μαύρο χρήμα και συνεχώς ο αριθμός τους θα αυξάνεται παραδειγματιζόμενοι από γνωστούς τους. Μια πληγή που κάνει πολλαπλώς κακό.

 Έτσι ένα εντέλει έχω να πω. Τα παχιά λόγια είναι δωρεάν μόνο που δεν χορταίνουν κανένα.

Οι αριθμοί δε βγαίνουν κι αυτοί το παίζουν λες έχουν απεριόριστες εφεδρείες. Τα πράγματα είναι σκοτεινά κι αυτοί πώς αντιδρούν ; Διορισμοί σε έναν ήδη υπερφορτωμένο κρατικό μηχανισμό. Επιδόματα σε ανθρώπους που ζούνε με μαύρα χρήματα, δαπάνες αντιαναπτυξιακές και τέλος μοιράζουν αβάσιμες υποσχέσεις. Δεν πάμε καθόλου καλά. Θα αφήσουν πίσω τους καμένη γη. Μου θυμίζουν την ατμόσφαιρα πριν 30 χρόνια με τη συμπαιγνία Παπανδρέου- Κουτσόγιωργα. Το τραγικό του πράγματος είναι ότι η λογική των υποσχέσεων έχει -λόγω και εσωτερικών πιέσεων - εμποτίσει και τον νέο επερχόμενο κυβερνήτη. Με βάση αυτά τα δεδομένα δεν ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΊΑ