Ειδικό δημοτικό σχολείο
Κωφών-Βαρυκόων Πάτρας
Ιστορική Αναδρομή
Η εκπαίδευση των Κωφών
στην Ελλάδα άρχισε αρκετά αργά σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή την
καθυστέρηση ίσως μπορέσουμε να τη δικαιολογήσουμε αν δούμε τις ιστορικές
συνθήκες της Ελλάδος. Το 1907 ένας πλούσιος κτηματίας, ο Χαράλαμπος
Σπηλιόπουλος, πήρε την άδεια να δημιουργήσει ένα ίδρυμα για κωφά παιδιά στην
Αθήνα με την ονομασία «Εθνικός Οίκος Κωφαλάλων Χαραλάμπους και Ελένης
Σπηλιοποΰλου», Φεκ 96/17-5 1907. Όμως λόγω γραφειοκρατίας αυτό το ίδρυμα
ιδρύθηκε το 1937.
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, η Αμερικάνικη Φιλανθρωπική οργάνωση Near East Relief ανέλαβε την εκπαίδευση 10 κωφών ορφανών από τη Μικρά Ασία. Αυτή η οργάνωση έστειλε τη Μικρασιάτισσα δασκάλα Ελένη Παλατίδου στο γνωστό σχολείο της Μασαχουσέτης Clark School for the Deaf για εξειδίκευση. Γύρισε μετά από 1 χρόνο και ανέλαβε τους 10 μαθητές. Το σχολείο της Ελένης Παλατίδου συγχωνεύτηκε με το κληροδότημα του Σπηλιόπου-λου και με το 726/15-6-1937 έχουμε το Εθνικό Ίδρυμα Προστασίας Κωφαλάλων (ΕΙΠΚ), δωρεά της οικογενείας Σπηλιόπουλου. Από το 1938 έως το Β' Παγκόσμιο πόλεμο το σχολείο λειτουργεί σε ιδιόκτητο κτίριο στους Αμπελόκηπους. Κατά τη διάρκεια του πολέμου επιτάχθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως Γενικό Νοσοκομείο μέχρι το 1960. Από τότε μεταφέρθηκε και πάλι εκεί και λειτουργεί στο ίδιο κτίριο έως σήμερα. Το ΕΙΠΚ κάλυψε το κενό της πολιτείας σε εποχές που δεν έδιναν σημασία στην Ειδική Αγωγή.
Όπως συμβαίνει πάντα, όπου απουσιάζει η πολιτεία έρχονται οι γονείς να διεκδικούν για τα παιδιά τους τα αυτονόητα. Στις 6 Ιουλίου 1951 το τότε Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας δέχεται αίτηση του Παναγιώτη Κωτσάκη, πατέρα κωφού μαθητή, η οποία υπογράφεται από 15 γονείς και κηδεμόνες κωφών παιδιών, κατοίκων της Πάτρας και της ευρύτερης περιοχής. Παρακαλούν για τη διάθεση ενός ειδικού δασκάλου στην Πάτρα με σκοπό την εκπαίδευση των παιδιών τους.
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, η Αμερικάνικη Φιλανθρωπική οργάνωση Near East Relief ανέλαβε την εκπαίδευση 10 κωφών ορφανών από τη Μικρά Ασία. Αυτή η οργάνωση έστειλε τη Μικρασιάτισσα δασκάλα Ελένη Παλατίδου στο γνωστό σχολείο της Μασαχουσέτης Clark School for the Deaf για εξειδίκευση. Γύρισε μετά από 1 χρόνο και ανέλαβε τους 10 μαθητές. Το σχολείο της Ελένης Παλατίδου συγχωνεύτηκε με το κληροδότημα του Σπηλιόπου-λου και με το 726/15-6-1937 έχουμε το Εθνικό Ίδρυμα Προστασίας Κωφαλάλων (ΕΙΠΚ), δωρεά της οικογενείας Σπηλιόπουλου. Από το 1938 έως το Β' Παγκόσμιο πόλεμο το σχολείο λειτουργεί σε ιδιόκτητο κτίριο στους Αμπελόκηπους. Κατά τη διάρκεια του πολέμου επιτάχθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως Γενικό Νοσοκομείο μέχρι το 1960. Από τότε μεταφέρθηκε και πάλι εκεί και λειτουργεί στο ίδιο κτίριο έως σήμερα. Το ΕΙΠΚ κάλυψε το κενό της πολιτείας σε εποχές που δεν έδιναν σημασία στην Ειδική Αγωγή.
Όπως συμβαίνει πάντα, όπου απουσιάζει η πολιτεία έρχονται οι γονείς να διεκδικούν για τα παιδιά τους τα αυτονόητα. Στις 6 Ιουλίου 1951 το τότε Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας δέχεται αίτηση του Παναγιώτη Κωτσάκη, πατέρα κωφού μαθητή, η οποία υπογράφεται από 15 γονείς και κηδεμόνες κωφών παιδιών, κατοίκων της Πάτρας και της ευρύτερης περιοχής. Παρακαλούν για τη διάθεση ενός ειδικού δασκάλου στην Πάτρα με σκοπό την εκπαίδευση των παιδιών τους.
Η αίτηση διαβιβάζεται
στο ΕΙΠΚ Αθηνών και το Δ.Σ. στη συνεδρίαση της 30-7-1951 αποφασίζει να ιδρύσει
παράρτημα στην Πάτρα. Τη θέση του προέδρου της σχολικής εφορίας αναλαμβάνει ο
γιατρός και πρόεδρος του Ιατρικού Συλ-λόγου Πατρών Ανδρέας Σαμοΰρης. Μαζί του
στο συμβούλιο θα είναι ο Παναγιώτης Σκοΰ-ρας, πρόεδρος του συνδέσμου Βιομηχάνων,
και ο Σπΰρος Κουλής, πρόεδρος του Εμπορικού και Εισαγωγικού Συλλόγου Πατρών. Το
σχολείο ιδρύθηκε στην Πάτρα την 1η Δεκεμβρίου 1951. Η 1η αίθουσα ήταν το σαλόνι
ενός νεοκλασικού στην οδό Κανακάρη 123. Η 1η δασκάλα κωφών στην Πάτρα ήταν η
Σμυρνιά Άννα Ιορδανίδου με σπουδές στο Παρίσι. Η ίδια εκπαιδεύει τη Διονυσία
Ξανθωπή, όπου θα' ναι η 1η Διευθύντρια του σχολείου της Πάτρας. Η Ξανθάκη το
1965 ιδρύει την 1η Επαγγελματική Σχολή κωφών κοριτσιών στην Αρόη. Εκεί
λειτουργεί και οικοτροφείο για τους μαθητές που προέρχονται από την ευρύτερη
περιφέρεια. Το Μάρτιο του 2008 το ΥΠΕΠΘ ζήτησε απ' όλα τα Σχολεία Πρωτοβάθμιας
και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης γενικής και ειδικής αγωγής, να συνέλθει σε
ειδική συνεδρίαση ο Σΰλλογος Διδασκόντων και να προτείνει 3 ονόματα ιστορικών
προσωπικοτήτων που να έχουν σχέση με την τοπική ιστορία ή με το σχολείο και να
έχουν διακριθεί. Αυτά τα ονόματα θα προταθούν, ώστε όλα τα σχολεία να έχουν
προσωνυμία και να μην είναι πλέον αριθμητικά.
Ο Σΰλλογος του Ειδικού
Ο Σΰλλογος του Ειδικού