1. Αναστάσιος Πολυζωΐδης
Όταν βρεθεί κανείς στην όμορφη πόλη των Σερρών και περπατήσει απ’ τη μεριά της κεντρικής πλατείας (ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ) στην κεντρική οδό όπου το νεοκλασικό κτίριο της Νομαρχίας, προχωρώντας λίγο πιο κάτω απ’ αυτό το κτίριο, θα δει στην άλλη πλευρά του δρόμου το νεοκλασικό κτίριο των Δικαστηρίων. Στα δεξιά του δικαστικού κτιρίου και μέσα σε μικρό πάρκο θα δει τη μαρμάρινη προτομή του Αναστασίου Πολυζωΐδη. Γράφει στην προτομή: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗΣ 1802 - 1873 ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ.
Διαβάζει ακόμα κανείς στην προτομή, ότι στήθηκε στο έτος 1984, δηλαδή 150 χρόνια απ’ την πολύκροτη δίκη του Θ. Κολοκοτρώνη και άλλων αγωνιστών, στην οποία συμμετείχε ο Πολυζωΐδης ως Πρόεδρος του δικαστηρίου. Στη δίκη αυτή θ’ αναφερθούμε με περισσότερα λόγια πιο παρακάτω.

Ζωγράφος Χρηστάκης ο Βορειοηπειρώτης μεγαλοτραπεζίτης της Κωνσταντινούπολης
Αναρτήθηκε από Χάονας , Σάββατο 29/11/2014 14:39 , Ιστορία
Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους οικονομικούς παράγοντες της Κωνσταντινούπολης και ιδιαίτερος τραπεζίτης τριών σουλτάνων της εποχής του. Διέπρεψε ως εθνικός ευεργέτης, στήριξε ιδιαίτερα την ελληνική παιδεία με τη χρηματοδότηση και ίδρυση σχολείων και το όνομά του συνδέθηκε στενά με την κίνηση για την προαγωγή και τη διάδοση των ελληνικών γραμμάτων. Οι γενναίες δωρεές που προσέφερε στον τομέα των επιστημών, συνέβαλαν αποφασιστικά στη μόρφωση των υπό οθωμανικό ζυγό κυρίως ελληνικών πληθυσμών.

Ο ι τ α β έ ρ ν ε ς
Οι ταβέρνες την νύχτα απορροφούν το ημερήσιο άγχος
Γύρω από τα τραπέζια οι συνδαιτυμόνες
συναντούν τις μοναξιές τους...
Λέξεις ασύνδετες ανταλλάσσονται κατά συρροή
Κρυφές αντιζηλίες πνίγονται
στο τρίτο ποτήρι κρασιού.

Στην αδιάντροπη ισοπέδωση των πάντων
οι παρόντες, ευτυχώς, εξαιρούνται
Γραβαντωμένοι μεσήλικες
μιλάνε για τα χαμένα όνειρά τους
σ’ ελαφροντυμένες δεσποινίδες
που ακκίζονται ασταμάτητα
Δίπλα, τραγούδια διακινδυνεύουν απεγνωσμένα
τη σωτηρία της πεθαμένης επανάστασης
Άτομα ζυμωμένα σε μάζα, έτοιμα ν’ αδράξουν
την εξουσία που, λες ότι μετέωρη, κυκλοφορεί στους δρόμους
Μάταιες αναζητήσεις διεξόδων
στα ανίατα αδιέξοδα
Τις πρωινές ώρες εξομολογήσεις
για ανύπαρκτες περιπέτειες
Τα ταξί μοιράζουν στους κοιμισμένους δρόμους
τους εκτονωμένους πελάτες
Το πρωί θα φορέσουν πάλι τα ευγενικά χαμόγελα
στους κουφούς που κάθονται στα απέναντι γραφεία.
Λ. Τ - 1978

1. Αναστάσιος Παλατίδης (1800 -1848)
Γεννήθηκε στο Μελένικο και πέθανε στη Βιέννη. Θάφτηκε στο νεκροταφείο Sankt Marx, ιδιοκτησίας των δυο ελληνικών εκκλησιαστι¬κών Κοινοτήτων της Βιέννης. Έβγαλε την τετρατάξια Αστική σχολή Μελενίκου, εξακολούθησε τα μαθήματα στα Ιωάννινα, τελείωσε το Γυμνάσιο στο Βουκουρέστι και μετά πήρε το δίπλωμα της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Διετέλεσε πρόεδρος της βιεννέζικης ιατρικής συνδιδακτορίας και ιδιαίτερος γιατρός τής αυτοκρατορικής οικογένειας των Αψβούργων (διαδέχτηκε το γιατρό της Αυλής βαρόνο Γκράγκερ, του οποίου υπήρξε μαθητής). Τα τελευταία του 18 χρόνια εργάστηκε ως γιατρός του δημοσίου στη Βιέννη. Πνεύμα φιλελεύθερο και ανήσυχο, που διαπνέονταν από ευλαβικό έρωτα προς την πατρίδα, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους φωτεινούς εκείνους προδρόμους πού συνετέλεσαν αποφασιστικά στη μόρφωση των ομογενών και στην ηθική αναγέννηση του έθνους.
Απ' τη Βιέννη, μυστικό ορμητήριο φιλελλήνων, μα και σκοτεινό μισελληνικό κέντρο της εποχής εκείνης, παρακολουθούσε άγρυπνος τις σκληρές δοκιμασίες του Ελληνικού γένους και δεν έπαψε να μεριμνά για την αναπτέρωση και τη σωτηρία του. Ανάμεσα στους αγώνες του σπουδαίος θεωρείται και αυτός που έκανε για να απαλλαχτεί το Μελένικο απ' την τυραννική διοίκηση του σατράπη Μουστάμπεη, ένα δε σχετικό υπόμνημα του προς το σουλτάνο Μαχμούτ τον Β', το υπογράφουν και οι αδελφοί Αναστάσιος και Κωνσταντίνος Χρηστομάνου.
Έγραψε διάφορα βιβλία, ιστορικά, εκπαιδευτικά, ιατρικά και την σπουδαία πραγματεία: «Υπόμνημα ιστορικόν περί της αρχής και προόδου και σημερινής ακμής τού εν Βιέννη ελληνικού συνοικισμού». Εκδόθηκε στη Βιέννη (τυπογραφεία Α. Μπένκου) το 1845.
Άφησε όλη την περιουσία του στο «Κοινόν» Μελενίκου, για τα σχολεία του. Το «αγαθοεργό κληροδότημα» περιλάμβανε 26 μετοχές της Εθνικής Τραπέζης Ελλάδος σε μετρητά, τζιβαϊρικά και ειδίσματα, λόζια και ακέραια (νομίσματα και χρεόγραφα) του βασιλικού δανείου του 1834, φιορίνια και κορώνες, κατατεθειμένα όλα στην Εθνική Τράπεζα Αυστρίας, καθώς και πολλά κινητά πράγματα. Εκτελεστές της διαθήκης όριζε Μελενίκιους εγκαταστημένους στη Βιέννη και διαχειριστές της κληροδοσίας: «την εκάστοτε εξάδα της κάπελας της κοινότητας ορθοδόξου εκκλησίας Αγίου Γεωργίου Βιέννης».
Έτσι τα σχολεία Μελενίκου εξασφάλιζαν απ' τους τόκους του κληροδοτήματος (200 λίρες το χρόνο) για την συντήρησή τους ως το 1913. Από τότε (εκπατρισμός Μελενικίων), και ως σήμερα, οι ετήσιοι τόκοι (30.000 δραχμές) περιέρχονται στο Γυμνάσιο Σιδηροκάστρου (κτίστηκε με το κληροδότημα). Στη διαθήκη, που φυλάγεται στο Καισαρικό βασιλικό δικαστήριο του Λαντρέχτ (ανοίχτηκε 6-3-1848), σημειώνει σχετικά: «δια να αποδείξω εμπράκτως την ενδόμυχον και την επιθυμίαν μου δια την οποίαν απήλαυσα εκεί προκοπήν, εν ταύτω και την επιθυμίαν μου ότι συνεισφέρω κατά τας δυνάμεις μου εις την αύξησιν του γενναίου προς φωτισμόν της νεολαίας».
Για την προσφορά αυτή και γενικά για τις υπηρεσίες προς τη γενέτειρα του, ανακηρύχτηκε μέγας ευεργέτης της Κοινότητας Μελενίκου. Το μνημόσυνο του συνταυτίστηκε από πολλά χρόνια με το γιορτασμό των γραμμάτων στο Σιδηρόκαστρο και η τελετή αποτελεί ένα απ' τα πιο επίσημα γεγονότα της ακριτικής αυτής πόλης.
Πηγή: Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών
Δημοσιεύτηκε 20th November 2011 από τον χρήστη Athanasios Athanasiadis
Ετικέτες: ΣΕΡΡΑΪΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

Αρχαιολογικό Μουσείο Άνδρου
ο Μουσείο στεγάζεται σε λιτό διώροφο κτίριο που σχεδιάσθηκε από τον αρχιτέκτονα Στάμο Παπαδάκη και κατασκευάσθηκε το 1981, με δωρεά του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή.
Στον επάνω όροφο εκτίθενται τα ευρήματα από τις ανασκαφές στον οικισμό της Γεωμετρικής περιόδου στη Ζαγορά, καθώς και εποπτικό υλικό (αεροφωτογραφίες, μακέτες, κλπ).
Στο ισόγειο εκτίθενται γλυπτά και ανάγλυφα της αρχαϊκής και ρωμαϊκής εποχής που προέρχονται κυρίως από την Παλα...ιόπολη, την αρχαία πρωτεύουσα του νησιού. Στο υπόλοιπο τμήμα του ισογείου βρίσκουμε ενεπίγραφες πλάκες και αρχιτεκτονικά μέλη από εκκλησίες της Βυζαντινής περιόδου.
Από τα πιο σημαντικά και εντυπωσιακά εκθέματα του Μουσείου είναι οι ακέφαλοι Κούροι, ο Ερμής της Άνδρου, ελληνιστικό αντίγραφο του ομώνυμου του Πραξιτέλη και ο κορμός της Άρτεμης, ρωμαϊκό αντίγραφο από πρωτότυπο έργο του 2ου αι. π.Χ.

Θέση - Πρόσβαση:
Στη Χώρα της Άνδρου, στην πλατεία Θεόφιλου Καΐρη.
Ημέρες - Ώρες Λειτουργίας:
Χειμερινό ωράριο: Τρίτη ως Κυριακή, 8:30 – 15:00 - Θερινό ωράριο: Τρίτη ως Κυριακή, 8:30 –

Έχω ζήσει αρκετά χρόνια και είδα πληθώρα ανθρώπων που η κοινή γνώμη τους λάτρεψε και τους ανέβασε στο βάθρο των εκλεκτών. Όμως είδα και πολλούς απ’ αυτούς να πετιώνται στη χλεύη και τη λησμονιά. Είναι πολύ ριψοκίνδυνο να συνδέεσαι με ανθρώπους και να μπαίνεις στο κλαμπ των οπαδών τους. Καλύτερα να ακολουθείς ιδέες και αρχές. Και σ’ αυτές να μην υπάρχει συναιαθηματική προσκόλληση. Η ζωή και το κύλισμα του χρόνου αλλάζει τις συνθήκες κι άρα και εσύ πρέπει να είσαι έτοιμος για τις αναγκαίες προσαρμογές

Ηλιόκαστρο
Λίγο ανατολικότερα από την τοποθεσία που αναφέρει ο Παυσανίας βρίκεται και το σημερινό Ηλιόκαστρο, γνωστό και ως Καρακάσι από το όνομά του επί τουρκοκρατίας.
Το χωριό μας ανήκει στο Δήμο Ερμιονίδας, ένα δήμο της Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας. Πρόκειταί για ένα ημιορεινό χωριό βόρεια της Ερμιόνης από την οποία απέχει περίπου 7 χιλιόμετρα. Είναι κτισμένο στους πρόποδες της οροσειράς Αδερες, στο οροπέδιο των "Ειλίων" και σε υψόμετρο περίπου 196 μέτρων.
Εικόνα 1. Πανοραμική άποψη του χωριού από το δρόμο προς τη Θερμησία.
Εικόνα 2. Η οροσειρά Αδέρες, όπως φαίνεται από το Ηλιόκαστρο
Οι κάτοικοι, περίπου 600, ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, αφού το οροπέδιο των "Ειλίων" είναι ένας καλός βοσκότοπος. Παράλληλα επιδίδονται και στην καλλιέργεια της ελιάς και του αμπελιού. Το κρασί του Ηλιοκάστρου είναι γνωστό για τη γεύση του ενώ και το λάδι θεωρείται εξαιρετικής ποιότητας. Το καλοκαίρι, ένα σημαντικό μέρος των κατοίκων ενισχύει το εισόδημά του εργαζόμενο στα ξενοδοχεία και τον υπόλοιπο τουριστικό τομέα της περιοχής.

Οἱ εὐεργέτες τῆς Ξάνθης
1) Οἱ ἑλληνικές κοινότητες στήν καθ' ἡμᾶς Ἀνατολή.
Οἱ ἑλληνικές κοινότητες κατά τήν Τουρκοκρατία ἀποτελοῦν σπουδαῖο, ἀλλά λίγο γνωστό ἐπίτευγμα. Τήν ἀπαθλίωση καί τήν ἐξάρθρωση τοῦ Θρακικοῦ Ἑλληνισμοῦ κατά τούς δύο πρώτους αἰῶνες μετά τήν ἅλωση, ἀκολούθησε ἡ ἀνασύνταξή του. Ἡ μακραίωνη πολιτική παράδοση τοῦ Ἑλληνισμοῦ συνδυάζεται μέ τήν ἐκκλησιαστική εὐχαριστιακή σύναξη μέσα στήν ἐμπειρία τοῦ κοινοτικοῦ συστήματος. Ὁ θεσμός τῶν κοινοτήτων ἀνήκει στούς μεσοβυζαντινούς χρόνους, ὅταν ἀναφέρονται κοινότητες διοικούμενες ἀπό "πρωτεύοντες καί πατέρες τῶν πόλεων". Ἡ αὐτοδιοίκηση τῶν κοινοτήτων εἶναι ἕνα λαμπρό παράδειγμα ὑπεύθυνης κοινωνικῆς δημοκρατίας, ἀλληλεγγύης, φιλανθρωπίας, ἐπαγγελματικῆς συντεχνιακῆς ὀργάνωσης καί συνείδησης τῆς ἀξίας τῆς παιδείας. Πρόκειται στήν οὐσία γιά ἕνα ἐπιτυχές πολιτικό σύστημα, πού βασίζεται σέ μία ἀντίληψη συμμετοχικῆς ἄμεσης δημοκρατίας καί ἔχει ὡς πυρῆνα τό ἀνθρώπινο πρόσωπο. Ἡ κοινοτική ὀργάνωση συμπληρώνεται μέ τήν ἵδρυση σχολείων καί ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά προνόμια τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Παράλληλα, οἱ Ρωμηοί ἐπαγγελματίες ὀργανώνονταν οἰκονομικά σέ συντεχνίες (ἰσνάφια).

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΒΡΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ - ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2013-2014
Μια νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε στην περιοχή μετάθεσης Α' Μαγνησίας,στο 2/θ Δημοτικό Σχολείο της Ανάβρας.Πρώτη χρονιά μακριά από την οικογένειά μου και το σπίτι,καλούμαι να διδάξω 7 μαθητές Ε' και ΣΤ΄τάξης,ξεπερνώντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που δημιουργούνται από τη στέρηση της οικογενειακής ζωής και την έλλειψη της φυσικής παρουσίας των παιδιών μου και της συζύγου μου.Επειδή όμως η ευθύνη της αποστολής μου ...είναι τεράστια,θα ανταποκριθώ με όλες τις δυνάμεις στο δύσκολο έργο μου.

Η Ανάβρα είναι ένα ορεινό χωριό στο όρος Όρθυς σε υψόμετρο 1000μ. και συνορεύει με τη Φθιώτιδα.Οι κάτοικοι είναι πολύ φιλόξενοι,κτηνοτρόφοι οι περισσότεροι,ευδιάθετοι και πολύ απλοί.Προσφέρθηκε από την κοινότητα δωρεάν στέγη για την παραμονή μου και όλοι έχουν διάθεση να με εξυπηρετήσουν και να με διευκολύνουν σε ό,τι χρειάζομαι.
Στην κοινότητα τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μεγάλα αναπτυξιακά έργα και πνέει ένας ευρωπαικός τρόπος ζωής.Αιολικό πάρκο,Περιβαλλοντικό πάρκο,Δημόσια κτίρια σύγχρονα όπως το Σχολείο,Ιατρείο,Πάρκιγκ,Σφαφείο κ.α. έχουν αλλάξει την καθημερινότητα και είναι προς όφελος των κατοίκων.
Όλα δείχνουν ότι θα έχω μια πολύ καλή χρονιά και όλα θα κυλήσουν ομαλά,αν και θα μου λείψει η οικογένειά μου.

Δείτε περισσότερα

Μου αρέσει!   Σχολιάστε   Κοινοποιήστε

Μελένικο, Πολιτιστικό και Εκπαιδευτικό Κέντρο του Ελληνισμού
Το ελληνικό Μελένικο ξεχώριζε ανέκαθεν για την πνευματική καλλιέργεια των μελών του. Οι Μελενίκιοι ταξιδεύοντας στις πρωτεύουσες της Κεντρικής Ευρώπης την εποχή του Διαφωτισμού, γεύτηκαν την ελευθερία και πολλοί από αυτούς σπούδασαν γνωρίζοντας σπουδαίους δασκάλους που τους ενέπνευσαν. Γυρίζοντας πίσω στο Μελένικο μοιράστηκαν το όραμα τους για μια ελεύθερη πατρίδα και υποστήριξαν με κάθε μέσο την καλλιέργεια των γηγενών παιδιών, ως τον μοναδικό δρόμο για ένα ελπιδοφόρο αύριο.
Έτσι από το 1800 ήδη λειτουργούσε μέχρι και Ανώτερο Ελληνικό Σχολείο στο Μελένικο. Το 1830 ο αρχιδιδάσκαλος Δημήτριος Καλαμβακίδης, που διακρινόταν για την ευρυμάθειά του και την θεοσέβειά του, εγκατέστησε τυπογραφείο για την έκδοση σχολικών και άλλων συγγραμμάτων. Το 1903 το Μελένικο φιλοξενούσε 816 ελληνικές οικογένειες και 69 οικογένειες αθίγγανων, αλλά ούτε μια βουλγαρική. Στα Γράμματα κατείχε την 5η θέση μετά την Χίο, Σμύρνη, Κυδωνίες και Κέρκυρα. Το 1913 λειτουργούσαν στο Μελένικο Νηπιαγωγείο με 40 νήπια και μια διδασκάλισσα, Εξατάξιο Δημοτικό Σχολείο με 180 μαθητές και 8 δασκάλους, Παρθεναγωγείο με 130 μαθήτριες και 4 διδασκάλισσες και Τετρατάξιο Ημιγυμνάσιο με 60 μαθητές και 4 διδάσκαλους

Ν η σ ί δ ε ς
Μικρές αδιόρατες σε γυμνό μάτι
σταγόνες αγάπης κι αλληλεγγύης.
Υπάρχουν παντού, ακόμα και μέσα...
στο βασίλειο του απόλυτου κακού.
Δειλές, μοναχικές κι έρημες ψυχούλες
ζουν μέσα στη σιωπή και το φόβο
κι όταν μπορούν δίνουν ανάσα κι ελπίδα
δημιουργώντας για λίγο νησίδες
ανθρωπιάς μέσα στη γενική απανθρωπία
2014

Ιωάννης Πάγκας

Όλοι οι Εθνικοί Ευεργέτες είναι αναμφίβολα άξιοι της εθνικής ευγνωμοσύνης. Υπάρχουν, όμως και κάποιοι από αυτούς, που προκαλούν πραγματικό δέος με την απέραντη μεγαλοσύνη της ψυχής τους και την παθιασμένη λατρεία τους προς την πατρίδα, γράφει ο Κώστας Χατζιώτης, συγγραφέας-οικονομολόγος
Ο Ιωάννης Πάγκας (Μπάγκα) (1814-1895), υπήρξε Έλληνας εθνικός ευεργέτης βλάχικης καταγωγής.
Γεννήθηκε το 1814 στην Κορυτσά. Πατέρας του ήταν ο επίσης ευεργέτης και έμπορος Γεώργιος Πάγκας. Ο Ιωάννης γράμματα πολλά δεν έμαθε. Ήξερε μόνο να γράφει και να διαβάζει.
Έφυγε από το σπίτι το 1833 για να αποφύγει τον γάμο στον οποίο τον εξανάγκαζε ο πατέρας του. Αρχικά εγκαταστάθηκε στη Θήβα και τη Χαλκίδα. Διαμέσου της Χαλκίδας εξέπλευσε για την Αλεξάνδρεια με μόνο εφόδιο ένα τάλληρο. Εγκαταστάθηκε στο Κάιρο ως ράπτης σε μια πολυάριθμη Ηπειρωτομακεδονική αποικία. Ζώντας λιτότατη ζωή μάζευε χρήματα και συντηρούσε τους γονείς του στην μακρινή πατρίδα και άλλους συγγενείς.
Καταπιάστηκε με την γεωργία και αναζητώντας πιο ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες πήγε στην Ρουμανία, όπου κατά συμβουλή και μίμηση του Ευάγγελου Ζάππα μίσθωσε μεγάλες εκτάσεις και τις καλλιέργησε. Με την εργατικότητα και τις ικανότητές του, ευδοκίμησε, και πλουσιότατος επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Απεβίωσε το 1895.
Εκείνο που έκανε τον Πάγκα να ξεχωρίζει ως ευεργέτη, είναι ο τρόπος και ο χρόνος που επέλεξε να προβεί στην εθνική χειρονομία της προσφοράς της περιουσίας του. Εν ζωή δαπάνησε επί σαράντα πέντε χρόνια επανειλημμένα γενναία ποσά για την ανέγερση σχολείων. Την περίοδο 1887-88 προσέφερε σημαντική χορηγία για την συνέχιση της απρόσκοπτης λειτουργίας της ελληνικής σχολής Κορυτσάς, των διδακτηρίων και της βιβλιοθήκης της.
Έκτισε ένα κτιριακό μέγαρο στη γωνία της πλατείας Ομονοίας και οδού Αθηνάς, στο κέντρο της Αθήνας, που στα μετέπειτα χρόνια έγινε γνωστό ως ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος». Το τετραώροφο ξενοδοχείο "Μέγας Αλέξανδρος", που δεσπόζει στη δυτική γωνία της διασταύρωσης της οδού Αθηνάς με την πλατεία Ομονοίας, οικοδομήθηκε το έτος 1889, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller (1837-1923), κατόπιν δωρεάς του Ιωάννη Μπάγκα (ή Πάγκα). Η ανέγερσή του (μαζί με το δίδυμό του "Μπάγκειο", λίγο αργότερα) εγκαινίασε, κατά κάποιο τρόπο μια νέα εποχή για τα αθηναϊκά ξενοδοχεία, από πλευράς μεγέθους, εσωτερικής διάταξης και εξωτερικής μορφής (χαρακτηριστική η διακόσμηση της ζώνης του τελευταίου ορόφου με τις βαθυκόκκινες ορθογώνιες επιφάνειες). Βασικό νέο στοιχείο αποτελεί η ύπαρξη κεντρικού υαλοσκεπούς αιθρίου, πέριξ του οποίου αρθρώνονται το κτίριο και οι λειτουργίες του. Αρχικά ήταν τριώροφο, με αγάλματα στη στέψη, τα οποία αφαιρέθηκαν όταν προστέθηκε ο τέταρτος όροφος (μετά το 1920), ενώ για ένα διάστημα, στις αρχές του 20ού αιώνα, είχε αποκτήσει και παράρτημα σε άλλο κτίριο της πλατείας. Όπως και τα περισσότερα ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής της Ομόνοιας, παρήκμασε μεταπολεμικά (το συγκεκριμένο λειτουργούσε πάντως ακόμη κατά τη δεκαετία του 1950, ενώ το ομώνυμο καφενείο-γαλακτοπωλείο του ώς τα τέλη του 20ού αιώνα). Πρόσφατα ανακαινίστηκε.
Το τριώροφο μέγαρο στη γωνία της οδού Γ΄ Σεπτεμβρίου με την πλατεία Ομονοίας, οικοδομήθηκε κατά την δεκαετία του 1870. Το 1878 στο ισόγειο στεγάστηκε το καφενείο Χαραμή, ενώ από το 1892 εγκαταστάθηκε, στον ίδιο χώρο, το πολυτελές ζαχαροπλαστείο Σ. Ζαχαράτου-Κ. Καπερώνη (γαμπρός και πεθερός που διέθεταν, από τη δεκαετία του 1880, ανάλογα καταστήματα και σε άλλα σημεία της πρωτεύουσας). Λίγο αργότερα, στο γύρισμα του αιώνα, στους επάνω ορόφους του ίδιου κτιρίου λειτούργησε παράρτημα του ξενοδοχείου "Πάγκειον" (γνωστότερο ως "Μπάγκειον", που είχε ανοίξει από το 1894 στη γωνία της οδού Αθηνάς με την πλατεία Ομονοίας). Στη μεταπολεμική περίοδο στεγάστηκε επάνω ιδιωτικό φροντιστήριο και στο ισόγειο εστιατόριο. Το κτίριο ανακαινίστηκε στα τέλη του 20ού αιώνα.Το «Μπαγκειο Μεγάρο», το 1920 «γέννησε και στέγασε» το τελευταίο συστηματικό φιλολογικό κέντρο της Αθήνας,φιλοξενώντας την αφρόκρεμα των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, όπως οι Κ. Βάρναλης, Ορ. Λιάσκος, Α.Τερζάκης, Τ. Άγρας, Δ. Ψαθάς, Μυρτιώτισσα, Ν. Λαπαθιώτης, Γ. Ρίτσος, κ.ά., συμβάλλοντας τόσο στην αναγνώριση του έργου τους, όσο και στην αναγνώριση του έργου του μεγάλου μας ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη. Ειδικά για τον Καβάφη,το MC διοργάνωσε στο Μπάγκειον Μέγαρον ειδική έκθεση και ημερίδα
Με συμβολαιογραφική πράξη που συνέταξε στις 16 Αυγούστου 1889, δώρισε ολόκληρη την περιουσία του στο ελληνικό κράτος, κρατώντας μόνο 1.000 δραχμές το μήνα για την συντήρησή του. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής κυβέρνησης έθεσε την «Μπάγκειο Επιτροπή» προς διαχείρισή του αμύθητου ποσού των άνω των δύο εκατομμυρίων δραχμών. Η περίπτωση αυτή είναι αξιοπρόσεκτη καθώς ίσως να είναι ο μόνος εθνικός ευεργέτης που πρόσφερε την περιουσία του εν ζωή και όχι μετά τον θάνατο του, την παραχώρησε όπως τόνισε για έργα «εθνωφελή και φιλάνθρωπα». Επίσης δώρισε στο ελληνικό κράτος, οικία του στην Αθήνα (επί της πλατείας Ομόνοιας), έργο του Τσίλλερ, και ένα ακόμη κτιριακό μέγαρο που φέρει την ονομασία «Μπάγκειον».
ΠΗΓΕΣ:
• Ιωάννης Μπάγκας συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
• ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΣΧΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ ΙΔΡΥΜΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ http://vlachs.blogspot.com/2013/04/blog-post_14.html…
Follow us: @vlachs on Twitter

ΠΑΥΛΟΣ ΒΡΕΛΛΗΣ
Ο μεγάλος Έλληνας, ο μεγάλος δάσκαλος, ο μεγάλος καλλιτέχνης, που δεν τίμησε ούτε η Πολιτεία, ούτε η Ακαδημία Αθηνών.
Η πορεία ενός ανθρώπου, ζυμώνεται πάντα στα παιδικά του χρόνια και έχει αποδειχθεί πως οι δυσκολίες γεννούν τελικά μεγάλες μορφές, καθώς ενεργοποιούν μέσα τους από νωρίς, όλα εκείνα με τα οποία τους έχει εφοδιάσει ο Θεός: πίστη, ελπίδα, υπομονή, επιμονή, προσπάθεια, συναίσθηση, ευαισθησίες και όλα τα τάλαντα, τα ιδιαίτερα ταλέντα με τα οποία τους έχει προικίσει. Ένα τέτοιο δοκιμασμένο και προικισμένο παιδί ήταν και ο Παύλος.
Ο Θεός έδειξε από την πρώτη στιγμή το θέλημά Του αλλά και την αποστολή που θα του ανέθετε φέρνοντάς τον στον κόσμο το 1923 στα Ιωάννινα, ανήμερα της 25ης Μαρτίου! Ανήμερα της επετείου της Παλιγγενεσίας του 1821, την οποία θα υπηρετούσε σε όλη του τη ζωή, αρχικά μαζεύοντας το υλικό και τις μορφές της μέσα του και στη συνέχεια δημιουργώντας τες με κερί και τέχνη ζηλευτή στο Μουσείο του!

Ά τ ι τ λ ο
Μες την ψυχή μου πλημμύρισαν
ευωδιές λαχταριστών λουλουδιών
σπινθηροβόλες αντανακλάσεις
φωτός σε επίπεδα κάτοπτρα...
που τρέχουν ασταμάτητα
πάνω σε ουδέτερες επιφάνειες
Ήχοι αχνοί ομιλιών ανθρώπων και μηχανών
που σκεπάζονται από τους κελαηδισμούς
παραδεισένιων πουλιών
Όλα συμβαίνουν κάτω από τον
απαστράπτοντα γαλάζιο ουρανό.
Δροσερή αύρα της θάλασσας
χαϊδεύει τρυφερά τα πρόσωπα
Μέσα σ’ αυτήν την ονειρεμένη ατμόσφαιρα
ένας παράταιρος Καραγκιόζης
προσπαθεί απεγνωσμένα
να συγκεντρώσει την προσοχή
Το μόνο που πετυχαίνει είναι
να διαχέει στο χώρο ελαφρά παράσιτα
ανίκανα να σβήσουν τη γενική εικόνα
2014

Ιστορικό Αφιέρωμα Δασκάλων Δημοτικών Σχολείων και Νηπιαγωγείου της Γρίβας
Ημερομηνία : 18 Σεπτεμβρίου 2011
… την σχολική Χρονιά 2011 – 2012, το κουδούνι στο Δημοτικό σχολείο και Νηπιαγωγείο της Γρίβας δεν χτύπησε. Ο δροσερός αέρα του Πάικου δεν γέμισαν με τις χαρούμενες φωνές των παιδιών μας. Ούτε ο πάτερ Ιωάννης Τάγκος, δεν έκανε τον 131ο καθιερωμένο αγιασμό στο Σχολείο, για πρώτη φορά από το 1880.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, την λυπητερή αυτή ώρα είναι να παρουσιάσουμε … Το Ιστορικό αφιέρωμα Διαδασκόντων Δασκάλων στο Δημοτικών Σχολείων και Νηπιαγωγείων της Γρίβας.
Το σχετικό αφιέρωμα κατέγραψαν και επιμελήθηκαν, στη διάρκεια της Σχολικής Χρονιάς 2000 – 2001, οι Δάσκαλοι του Δημοτικού Σχολείου Γρίβας, Δημήτρης Γιαννάκης (Δντής) και Κωνσταντίνος Ίντος …
Φωτό : … οι Διδάσκαλοι και Παιδαγωγοί μας Γιαννάκης Δημήτριος (Δντής) και Ίντος Κωνσταντίνος αποτελούν φωτεινό παράδειγμα ήθους για την Γρίβα και ολόκληρη της α΄βάθμιας Εκπαίδευσης.
Δάσκαλοι που Υπηρέτησαν στα Δημοτικά Σχολεία της Γρίβας ( 1960 – 2001 )
( Παλιό 3/θέσιο Δημοτικό Σχολείο ) (1880-1978)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑΣ, Ο ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Ο Ευεργέτης Κωνσταντίνος Δημητρούκας γεννήθηκε το 1893 στο Δραγαμέστο, όπως ονομαζόταν τότε το Καραϊσκάκη. Ήταν γιος του Γεωργίου και της Μαγιούλας Δημητρούκα. Η μητέρα του, την οποία υπεραγαπούσε, καταγόταν από το Βασιλόπουλο.
Σε ηλικία 18 χρονών, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής με το υπερωκεάνειο Ἀθῆναι, το οποίο έφτασε στη Νέα Υόρκη στις 18 Απριλίου 1911[1].
Στις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων το φαινόμενο της υπερπόντιας μετανάστευσης παρουσιαζόταν έντονο σε όλη την Ελλάδα και φυσικά και στα χωριά του Ξηρομέρου.
Σύνηθες λιμάνι επιβίβασης των μεταναστών της περιοχής μας ήταν η Πάτρα. Ο Κωνσταντίνος Δημητρούκας συνταξίδευε με τον Κων/νο Πλιαμέρη (αναμφίβολα κάτοικο Βασιλοπούλου), με το Γεώργιο Κουντούρη και το Νικόλαο Ψαλίδα, οι οποίοι πιθανώς ήταν συγχωριανοί του.
Ο πρώτος, όπως και ο ίδιος ο Κ. Δ., έγιναν δεκτοί στο λιμάνι της Νέας Υόρκης από τον Γεράσιμο Μπαμπούλα (ή ίσως Μπαμπούρη)[2], φίλο του Κ. Δ. και θείο του Κ. Π. Ο δεύτερος έγινε δεκτός από τον πατέρα του Δημήτριο Κουντούρη και ο τρίτος από τον πατέρα του Σταύρο Ψαλίδα.
Ο Γεράσιμος Μπαμπούλας ή Μπαμπούρης, ο Δημήτριος Κουντούρης και ο Σταύρος Ψαλίδας είχαν προφανώς στείλει τις απαραίτητες προσκλήσεις στους τέσσερις νέους, για να έχουν το δικαίωμα να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ........

ʽΈνα σχολείο που έγινε ξενοδοχείο στην καρδιά του γραφικού Συρράκου
Ενα σχολείο που έγινε ξενοδοχείο
To αποκαλούν συχνά "Η αετοφωλιά της Πίνδου" και όχι άδικα. Ο δρόμος μοναχικός και έρημος. Σκαρφαλώνει σε μεγάλα υψόμετρα, ανάμεσα σε υψίπεδα και κορυφές που ξεπερνούν τα 2000 μέτρα.
Ο προορισμός, σε δικαιώνει: αντικρίζοντας το χωριό από απέναντι ο επισκέπτης μπορεί πολύ εύκολα να επιβεβαιώσει τον παραπάνω ισχυρισμό. Το πετρόχτιστο Συρράκο ξεπροβάλλει, σκαρφαλωμένο στις παρυφέ...ς του βουνού. Στο κέντρο του οικισμού δεσπόζει το παλαιότερο και επιβλητικότερο κτήριο του: Το Παλαιό Δημοτικό Σχολείο.Το υπέροχο αυτό κτίσμα φανερώνει το ύψος του αρχιτεκτονικού πνεύματοςπου επικρατούσε στο Συρράκο, τα χρόνια που κατασκευάστηκε. Το τριώροφο λιθόκτιστο κτήριο, που μέχρι και τη δεκαετία του '70 πλημύριζε από τις φωνές μαθητών, λειτουργεί εδώ και 10 χρόνια ως ένα φιλόξενο παραδοσιακό κατάλυμα πουαποπνέει ζεστασιά και αρχοντιά. Οι μεγαλόπρεπες αίθουσες του παλαιού σχολείου έχουν πλέον μετατραπεί σε 9 ευρύχωρα δωμάτια και 1 σουίτα όπου ο επισκέπτης μπορεί να βιώσει ένα ήσυχο διήμερο δίπλα στο τζάκι, μακριά από την πολυσύχναστη βοή της πόλης. Το ξενοδοχείο διαθέτει υπέροχη θέα και εξαιρετικό αύλειο χώρο όπου μπορεί κανείς να δοκιμάσει εξαιρετικά τοπικά εδέσματα και να απολαύσει έναν αχνιστό ελληνικό καφέ , ατενίζοντας τη μοναδική θέα των βουνών των Τζουμέρκων.

1ο δημοτικό σχολείο Ποθίας

Για το Μεγάλο Ευεργέτη Ν. Βουβάλη στο 1ο Δημ. Σχολείο Πόθιας Κύριο
Γράφτηκε από τον Σακελλάρης Ν. Τρικοίλης info@argokalymnos.gr
Ο διευθυντής του Βουβάλειου 1ου Δημοτικού Σχολείου Πόθιας κύριος Παναγιώτης Γιαμαίος και το διδακτικό προσωπικό, σε συνεργασία με το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του σχολείου, τίμησαν το μέγιστο των ευεργετών του νησιού, Νικόλαο Βουβάλη (1860-1919), και τη σύζυγό του Αικατερίνη, με τιμητικές εκδηλώσεις μνήμης την Κυριακή, 13.5.12, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τα εγκαίνια του σχολείου.
Το πρωί της Κυριακής, στον ι. μητροπολιτικό ναό του Σωτήρος Χριστού, μετά τη Θ. Λειτουργία, τελέστηκε αρχιερατικό μνημόσυνο χοροστατούντος του μητροπολίτη κ. Παϊσίου. Παρέστησαν οι τοπικές πολιτικές αρχές και πλήθος απλών πολιτών, οι οποίοι με την παρουσία τους εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους στον αείμνηστο Καλύμνιο ευεργέτη, ο οποίος, εκτός των άλλων σπουδαίων ευαγών ιδρυμάτων, όπως είναι το Νοσοκομείο Καλύμνου και 1ο Δημ. Σχολείο Χώρας (ακόμη και το λιμάνι της Πόθιας), χάρισε στο νησί του, το 1911 και το μεγαλοπρεπές διώροφο διδακτήριο, το «Παρθεναγωγείο» (εγκαίνια 1912), το οποίο μετεξελίχθηκε σε δημοτικό σχολείο με την ονομασία 1ο Βουβάλειο Δημοτικό Σχολείο Πόθιας.

Τα παλαιά σχολεία στα χωριά της χώρας

Από τις πρώτες έγνοιες μας ομάδας ανθρώπων που αρχίζουν να ζουν ομαδική ζωή στην Ελλάδα (οικισμός, χωριό, κωμόπολη, πόλη ) ήταν να φροντίσουν για τη μόρφωση των παιδιών τους. Να βρούν τον κατάλληλο άνθρωπο που θα τα διδάξει εξασφαλίζοντας τον τρόπο της αμοιβής του καi δημιουργώντας τον κατάλληλο χώρο για τη στέγαση του σχολείου. Το κράτος ακόμα δεν είχει την κατάλληλη οργάνωση και την οικονομική δυνατότητα ή ακόμα περισσότερο σημαντικό τμήμα της σημερινής Επικράτειας ήταν υπό Οθωμανική κατοχή.
Έτσι φρόντιζαν εκ των ενόντων να λύσουν αυτά τα προβλήματα. Κι αυτό γινόταν με πολλούς τρόπους. Κάποιος δώριζε ένα οικόπεδο, άλλος έφερνε τη ξυλεία ή τις πέτρες. Ομαδική εθελοντική εργασία για την οικοδόμηση του σχολείου, κοινή προσπάθεια πάντα με την προστασία κι αρωγή της τοπικής εκκλησίας. Η πιο οριστική λύση ήταν να κινητοποιηθούν οι εύποροι συμπατριώτες, που ζούσαν στο εξωτερικό να κάνουν δωρεά τα απαιτούμενα χρήματα. Και τέτοιοι δωρητές βρέθηκαν πολλοί κι όχι τυχαία. Η αγάπη για το γενέθλιο τόπο, την αγαπημένη πατρίδα, που με χίλιους κόπους κι ελαττώματα άρχισε να χτίζεται. Όμως η πραγματοποίηση αυτών των δωρεών δεν ήταν αυτόματη. Χρειάστηκε αθόρυβη δουλειά μερμηγκιού. Πίσω από αυτή την αναζήτηση υπήρχε οργανωμένη προσπάθεια, που κορυφή της ήταν το Πατριαρχείο.

1ο Δημοτικό Καρπάθου

1ο Δημ. Σχολείο Πόλεως Καρπάθου «Ποτίδαιον» και ως έμβλημά του έχει τα Δελφίνια.

Τα Πηγάδια μας, γύρω στα 1886 ήταν ένας ασήμαντος οικισμός. Σύμφωνα με τον Εμμ. Μανωλάκη, την περίοδο αυτή τα σπίτια δεν ήταν παραπάνω από τέσσερα κι αυτά αποθήκες που χρησίμευαν για την εισαγωγή κι εξαγωγή των διαφόρων πραγμάτων και επιβατών του νησιού και μέσα σε δέκα χρόνια όπως μαρτυρεί ο ίδιος, ο οικισμός αριθμούσε «εκατό οικήματα και μαγαζιά κομψά και στερεά που όλο και πλήθαιναν χάριν του συνοικιζομένου νέου Ποτιδαίου». Νέα σπίτια χτίζονταν για να εγκατασταθούν νεοφερμένοι από Κάσο, Κρήτη και άλλα νησιά και να βρουν εργασία στο λιμάνι.
Έτσι είχαν τα πράγματα, ώσπου ο τότε υποδιοικητής, «Καϊμακάμης», του νησιού, Αρμένιος Οχανές Φερίτ εφέντης, με ενέργειές του κατόρθωσε να μεταφερθεί η έδρα της Διοίκησης του νησιού από το μεσογειακό Απέρι στο λιμάνι των Πηγαδίων και το 1892 εγκαταστάθηκαν επίσημα οι αρχές του νησιού στα Πηγάδια, αφού έκτισαν για το σκοπό αυτό ιδιαίτερο κυβερνητικό κτίριο, «το Κονάκι», όπου στεγάστηκαν η Διοίκηση, η Αστυνομία και άλλες αρχές. Από τότε ο μικρός συνοικισμός άρχισε να αυξάνεται ραγδαία, γιατί κατέβηκαν κι εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί και διάφοροι δημότες από Απέρι, Βολάδα, Όθος και Μενετές.

Βαρώνος Κωνσταντίνος Βέλλιος
Διέθεσε τεράστια ποσά για την αναγέννηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους με τις εξής συγκεκριμένες παρεμβάσεις του.
• Ιδρύει το Βελίειον κληροδότημα, χορήγηση υποτροφιών σε Μακεδόνες από τη Βλάστη, τη Σιάτιστα, τηνΚαστοριά ή άλλη πόλη της Μακεδονίας και από τη Νέα Πέλλα Αταλάντης.
• Ιδρύει την Αρχαιολογική Εταιρεία στην Αθήνα το 1837 μαζί με εξέχουσες προσωπικότητες εκείνης της περιόδου.
• Ιδρύει το δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών «ΕΛΠΙΣ»...
• Ιδρύει τον οικισμό Νέας Πέλλας Αταλάντης Λοκρίδος.
• Διεξάγει εράνους στο Βουκουρέστι και την Βιέννη συγκεντρώνοντας σεβαστά ποσά που έστελνε στην ελληνική κυβέρνηση για ανέγερση σχολείων, νοσοκομείων και άλλων κοινωφελών ιδρυμάτων.
• Δωρίζει 1837 σπάνια βιβλία για τη Νέα Πέλλα, τα οποία αφέθηκαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη στην Αθήνα.

Η συγκυρία

Παρά τη σφοδρή επιθυμία μου να είμαι αισιόδοξος για την πορεία της χώρας, τα αντικειμενικά δεδομένα δεν μου αφήνουν κανένα τιέτοιο περιθώριο. Το κόμμα που κέρδισε στις προηγούμενες εκλογές την πλειοψηφία των εδρών, διέψευσε για τους ελπίζοντες κάθε προσδοκία. Επί μήνες έπαιζε στα χαρτιά την τύχη της χώρας καταβαραθρώνοντας έτι περισσότερο την προϋπάρχουσα οικονομική κρίση.
Κι όταν ένα τμήμα αναγκάστηκε με καθυστέρηση να δεχθεί το αναπόφευκτο, το ετερόκλητο συνοθύ...λευμα διαλύθηκε στα ανόμοια κομμάτια από τα οποία από ιδρύσεως αποτελούνταν. Κάποιοι έγκαιρα προειδοποιούσαν για το ασταθές του σχήματος, την έλλειψη εμπειρίας και τις βαθειες ιδεολογικές διαφορές πολιτικής και στρατηγηκής. Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί το βάθος και το πλάτος της ανευθυνότητας και ανικανότητας που στην πράξη θα παρουσίαζε. Έριξε το χώρα στα βράχια με συνέπειες, που ακόμα δεν καταγράφτηκαν στην ολότητά τους και θα κυνηγούν δρομέως και τις επόμενες γενιές
Προσέτι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εξόδευσαν ανώφελα την προίκα της Αριστεράς και το περιβόητο ηθικό της πλεονέκτημα, αφού καταδήλως φάνηκε ότι κι αυτή σέρνει μαζί της όλα τα ελαττώματα των προηγούμενων παλαιοκομματικών σχηματισμών. Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα της - με χωρίς αξιοκρατικούς όρους - τακτοποίησης των «δικών μας ανθρώπων», αποδεικνύοντας στην πράξη ότι οι διαφορές ήταν κυρίως στα λόγια.
Έτσι, ελαφρά τη καρδία λες κι είναι παιδικό παιχνίδι ο Τσίπρας σέρνει πάλι τη χώρα σε εκλογές, αδρανοποιώντας τη λειτουργία του κράτους σε μια κρίσιμη φάση, αλλά την κατάλληλη στιγμή. Μόλις οι «κουτόφραγκοι» ψήφισαν στα κοινοβούλιά τους την εκταμίευση της δόσης, δείχνοντας για μια ακόμα φορά το πόσο δόλιος λαός θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάζουν στο φίλιο Ευρωπαϊκό κοινό, παίζοντας το παιχνίδι «σας τη φέραμε πάλι» αγνοόντας ότι στην ίδια πηγή θα απευθυνθούμε ικετεύοντας πάλι για βοήθεια μετά από σύντομο χρονικό διάστημα
Κι ο ανώνυμος ψηφοφόρος στήνεται εμπρός στην κάλπη να διαλέξει ένα από τα πολυχρησιμοποιημένα κόμματα. Έτσι θα ακολουθήσουμε τη μόνιμη συνταγή «το μη χείρον βέλτιστον». Παρά τις ελπίδες μας να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κόμμα που έχει ανάγκη ο τόπος αυτό δεν έγινε μπορετό. Το χειρότερο όλων είναι ότι με βάση την ιστορική εμπειρία δεν ελπίζεις και στην ύπαρξη ενός «σοφού λαού», τον οποίον ψευδεπίγραφα επικαλούνται απατεώνες κόλακες για να υφαρπάξουν για μια ακόμα φορά την ψήφο του.
Διαθέτουμε έναν λαό που εκλέγει Γουλιμίδες, που εκλέγει ανθρώπους με κριτήριο όχι να εξυπερετήσουν το εθνικό συμφέρον, αλλά να ικανοποιήσουν τις ατομικές του ανάγκες κι επιθυμίες, που για το κράτος έχουν την αντίληψη πως είναι ξένος παράγοντας κι έτσι δικαιούνται να το απομυζούν. Ένας τέτοιος λαός δε θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Οι κυβερνώντες ήταν οι δικές του επιλογές κι αν κάποιον θέλουν να φτύσουν ας στηθούν μπροστά στον καθρέπτη της τουαλέτας τους.
Λευτέρης Τσίλογλου

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΙΟΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΑΡΙΟΣ
Αρχική | Το σχολείο | Τοποθεσία | Επικοινωνία | Χρήσιμες Συνδέσεις | Νέα | Αρχείο | Download | Άρις
ΜΑΘΗΤΕΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
ΓΟΝΕΙΣ
Η Ιστοσελίδα του Σχολείου μας
Έχοντας υπόψιν οτι το σχολείο δεν είναι απλά μια δημόσια υπηρεσία αλλα ο χώρος, όπου επιτελείται το πιο σημαντικό έργο μέσα στη κοινωνία, η προετοιμασία δηλαδή των αυριανών πολιτών, θεωρούμε οτι στον ευαίσθητο αυτό χώρο του σχολείου η εισαγωγή νέων εργαλείων κρίνεται απαραίτητη προκειμένου να βελτιωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία . Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε να σχεδιάσουμε έναν ιστόχωρο που να συμβάλλει ουσιαστικά στην συνεχή προσπάθεια αναβάθμισης τόσο της παρεχόμενης εκπαίδευσης όσο και στις προσφερόμενες υπηρεσίες της σχολικής μονάδας .
Η ιστοσελίδα μας ειναι σχεδιασμένη ωστέ καθένας απο τους εμπλεκόμενους στην εκπαιδευση, μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς να έχει το δικό του χώρο έκφρασης.Έτσι λοιπόν η ιστοσελίδα μας είναι χωρισμένη σε τέσσερις θεματικές ενότητες καθεμιά απο τις οποίες έχει και ένα συγκεκριμένο χρώμα:

ΓΥΜΝΆΣΙΟ ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ-ΙΣΤΟΡΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ
ΕΝ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩ…ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙΡΟΥ …
Στην εφημερίδα " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " του Γιώργου Καψάλη , στο φυλ. 19 του Ιουνίου 1983 , βρήκαμε ένα υπέροχο κομμάτι γραμμένο από τον Δημ . Κ . Υφαντή , με τίτλο " ΠΑΛΙΕΣ ΘΥΜΗΣΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΛΙΔΩΡΙΚΙ ", θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε αξονική ..τομογραφία , της τότε Λιδορικιώτικης ζωής , και όχι μόνο , αλλά κυρίως της ζωής των παιδιών - μαθητών , που ήταν απ' τα γύρω χωριά και πήγαιναν σχολείο στο χωριό μας , ενώ παράλληλα , μας δίνει σημαντικές πληροφορίες και για τον χρόνο ίδρυσης του Γυμνασίου μας , που είναι το 1924 και βέβαια αντικατέστησε το Σχολαρχείο ή Ελληνικό σχολείο μας , απ’ το οποίο έχει σωθεί μία και μόνη φωτογραφία την οποία και δημοσιεύουμε ..
Οι μαθητές και οι καθηγητές του σχολαρχείου μας τη σχολική χρονιά 1913 ..Με την ευκαιρία δε δημοσιεύουμε και πίνακα των μαθητών του σχολαρχείου μας του Απριλίου 1834 !!
Απολαύστε την αφήγηση του αείμνηστου Κροκυλειώτη
Δημ. Κ. Υφαντή ..

Μνημόνιο

( Ίσως να φαίνεται παράξενο ότι σε προεκλογική περίοδο δε μετέχω με κείμενα κι απόψεις, πάνω στο κρίσιμο αυτό γεγονός. Δεν είμαι αδιάφορος. Αντίθετα με νοιάζει πολύ και καρδιοχτυπώ για το μέλλον της πατρίδας μας. Όμως η οπτική γωνιά που βλέπω τα πράγματα έρχεται σε αντίθεση με τη γενική κατεύθυνση, που κυριαρχεί στην πολιτική μας σκηνή. Γνωρίζω ότι η φωνή μου είναι αδύνατη, αλλά αυτό μπορώ κι αυτό κάνω. Να μια ακόμα φορά κάποιες από τις απόψεις μου)

Ta   κυβερνητικά κόμματα και η ευκαιρία που έχασε η   Αριστερά να γίνει πρωταγωνίστρια των εξελίξεων (  Στα χρόνια της κρίσης)

Η δική μου άποψη - και την επαναλαμβάνω - είναι πως το μνημόνιο ήταν μια μοναδική ευκαιρία να γίνει επιτέλους η πατρίδα μας  σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Με την προϋπόθεση ότι  η συνταγή θα εφαρμοζόταν άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις και μέχρι κεραίας. Ας θυμηθούμε, γιατί κάποιοι θέλουν να το ξεχάσουμε, ότι η είσοδος στο πρόγραμμα ήταν αναπόφευκτη, ανεξάρτητα ποιος θα ήταν στη συγκυρία εκείνη στην ηγεσία της εξουσίας. Τα επιτόκια δανεισμού είχαν γίνει απαγορευτικά και μόνο η βοήθεια των συμμάχων  θα μας έσωνε από την ολική καταστροφή.

Από τα κυβερνητικά κόμματα υπήρξαν ισχυρές αντιδράσεις γιατί- μέσα στα άλλα - έχαναν τον έλεγχο των καταστάσεων και τη μόνιμη δυνατότητα εξαγοράς συνειδήσεων για τη διατήρηση της εξουσίας τους. Ας θυμηθούμε τη στάση της δεξιάς και του ηγέτη της Αντώνη Σαμαρά για το μνημόνιο, παρά τις εμφανείς πιέσεις του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος να την μεταβάλλει. Αντίστοιχη ήταν και η στάση των δυνάμεων γύρω από το ΠΑΣΟΚ, που άρχισε να φυλλοροεί. Ο ΓΑΠ γεμάτος ενοχές πήγε στο ακρότατο σημείο της χώρας για να εξαγγείλει - με μεγάλη του λύπη- αυτό που οι καταστάσεις του υπέβαλλαν θέλοντας και μη, αλλά μη έχοντας τη συνείδηση ότι αυτή του η πράξη ήταν η πρώτη και μάλλον η τελευταία - χωρίς να το καταλαβαίνει- θετική προσφορά στην «πολιτική του καριέρα».

 Οι ομάδες συμφερόντων που λυμαίνονται για δεκαετίες τον πλούτο της χώρας κι έχουν επιφυλάξει για τον εαυτό τους προκλητικά προνόμια, όλοι σε πλήρη στοίχιση και εναρμόνιση δώσανε λυσσασμένη μάχη να μην περάσουν οι όποιες αλλαγές. Δαιμονοποίησαν το μνημόνιο  μετατρέποντας το λες κι ήταν αρρώστια, μικρόβιο κι αίτιο παντός κακού. Και το πέτυχαν! Αρωγό σε αυτό τον άνομο σκοπό βρήκαν-  δυστυχώς - την κάθε αποχρώσεως Αριστερά σε αγαστή συμφωνία με όλες τις δυνάμεις της Άκρας Δεξιάς. Κανονικά αυτό θα έπρεπε να τους προβληματίσει, αλλά με τη λαιμαργία της κατάκτησης κάποιας εξουσίας δεν έβλεπαν πιο πέρα από τη μύτη τους  

Το πιστεύω και το υποστηρίζω με όλη τη δύναμή μου. Το μνημόνιο ήταν η ευκαιρία, για την, τουλάχιστον  ευρωπαϊκού προσανατολισμού, Αριστερά, να  πάρει την πρωτοβουλία των εξελίξεων. Να εξηγήσει το φαινόμενο της κρίσης και να καθορίσει την πορεία για το ξεπέρασμά της. Αλλά οι ηγέτες της, πολύ μικρότεροι των απαιτήσεων, συνέχισαν με μεγαλύτερη ένταση να παίζουν το σύνηθες παιχνίδι των αρνήσεων. Φάνηκε η γύμνια τους από άποψη εναλλακτικών προτάσεων, ανέτοιμοι σε σχέδια, με έλλειψη ξεκάθαρου προσανατολισμού. Έτσι συνέχισαν να λειτουργούν στο επίπεδο των φωνασκιών και συμπαρατάχτηκαν με ό,τι αντιδραστικό υπήρχε ή εμφανίστηκε στη χώρα, αναβιώνοντας στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης τα μόνιμα φαινόμενα του «εθνικού απομονωτισμού».

 Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια! Τη στάση αυτή η Αριστερά θα την πληρώσει στο μέλλον, αφού με την πολιτική της έδωσε στέγη στα πιο τυχοδιωκτικά στρώματα του κρατισμού που λυμαίνονταν για δεκαετίες τον εθνικό πλούτο για δικό τους όφελος. Θα χρειαστεί πολύ προσπάθεια για να απαλλαγεί στο μέλλον από αυτό τον εσμό των αχόρταγων ακριδών. Το στίγμα όμως θα την ακολουθεί για χρόνια. Από θεωρητικώς προωθητική δύναμη,  με τις συνεχείς αρνήσεις της επί παντός επιστητού, μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε δύναμη οπισθοδρόμησης. Όχι η αριστερή ιδεολογία αλλά οι σημερινοί επίσημοι κομματικοί εκφραστές της 

Η κύρια παρατήρηση μου για τις κυβερνήσεις που τα χρόνια της κρίσης διαχειρίστηκαν πράγματα και καταστάσεις είναι η εξής: Αναξιόπιστες, διστακτικές και φοβισμένες δεν τήρησαν αυτά που υπέγραψαν κι όταν με καθυστέρηση έπαιρναν ένα μέτρο έκαναν τα πάντα να μην το εφαρμόσουν καθυστερώντας να εκδώσουν τις απαιτούμενες κανονιστικές αποφάσεις της εφαρμογής τους. Στα μόνα που υπέκυψαν με σχετική ευκολία ήταν στο ψαλίδισμα των μισθών και συντάξεων και στη κατάργηση των δώρων εορτών στους συνταξιούχους και τους υπαλλήλους του δημοσίου.

Πρώτον δεν είναι σίγουρο ότι ζητήθηκαν με αυτόν τον τρόπο οι περικοπές από τους διεθνείς οργανισμούς και μάλιστα με χρονική καθυστέρηση δημιουργώντας από την αρχή την πεποίθηση  ότι δεν πρέπει να στηρίζονται στα λόγια τους. Ατέρμονες συζητήσεις για «ισοδύναμα μέτρα» και εκεί που η τρόικα επέμενε κάθε φορά, για μείωση του κρατικού μηχανισμού, για μέτρα εξορθολογισμού των ασφαλιστικών ταμείων, μείωσης της γραφειοκρατίας, κατάργηση προνομίων, φόρων υπέρ τρίτων, σφύριζαν αδιάφορα κοροϊδεύοντας ασύστολα αυτούς που προσπαθούσαν να μας σώσουν. Αθόρυβα μετάθεσαν όλα τα μέτρα που είχαν συμφωνηθεί  το τρέχον έτος για τις καλένδες. Και κάθε τόσο ισχυρίζονται ότι εκπλήρωσαν τα συμφωνηθέντα, αλλά αυτό είναι ένα ξεκάθαρο ψέμα.

Όλα έχουν την εξήγησή τους. Οι πραγματικοί κυβερνώντες στη χώρα - οικονομικοί παράγοντες, ισχυροί κλάδοι και ο πανίσχυρος  αλλά σκουριασμένος κρατικός μηχανισμός - αντιδρούσαν λυσσαλέα να μη χάσουν τα εξόφθαλμα προνόμιά τους. Και το πέτυχαν πανηγυρικά αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα. Εδώ κυβερνητικά και ισχυρά αντιπολιτευόμενα κόμματα «έπεισαν» τη πλειοψηφία του λαού ότι αίτιο της κρίσης είναι το μνημόνιο. Η αλήθεια να λέγεται! Και στον επιφανειακά σκεπτόμενο πολίτη τον βολεύει μια τέτοια εξήγηση. Η ιστορία διδάσκει ότι αυτός ο λαός πολλάκις έγινε θύμα τυχοδιωκτών κι απατεώνων. Ο επίπεδα σκεφτόμενος μέσος Έλληνας βολεύεται με το σχήμα «οι άλλοι φταίνε»

Ενισχυτικό ρόλο σε αυτό το σκοπό έπαιξε η επίκληση λόγων εθνικής αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας, ύστατο καταφύγιο από ιδρύσεως του κράτους αυτών που θέλουν να κρύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Τα προηγούμενα χρόνια με λαιμαργία  καταβρόχθισαν τις αγροτικές ενισχύσεις δηλώνοντας ψευδή στοιχεία με την ανοχή των υπευθύνων, πήραν τεράστια ποσά για προγράμματα, που ποτέ δεν απέδωσαν και ουδείς τους ζήτησε απολογισμό των πράξεων τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πιο φανατικοί αντιμνημονιακοί είναι αυτοί που ωφελήθηκαν από τα εύκολα αυτά χρήματα. Δεκάδες δις κατέληξαν στις τσέπες επιτήδειων συμπατριωτών μας χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος της χώρας

Αν υπήρχε πολιτική αποφασιστικότητα να ελεγχθούν όλες οι περιπτώσεις παράνομης χρηματοδότησης από την ΕΕ και παραπλάνησης των υπηρεσιών της, πολλοί από τους «διαμαρτυρόμενους» και φανατικά πολέμιους του «επάρατου μνημονίου», με βάση την ισχύουσα νομοθεσία να έπρεπε να είναι στις φυλακές, μαζί με όλες τις αυτονόητες οικονομικές συνέπειες. Αλλά τέτοια αποφασιστικότητα δε φαίνεται στον ορίζοντα. Ο συνένοχος δεν τιμωρεί τον ένοχο.

Εδώ να ξεκαθαρίσω κάτι. Προσωπικά νιώθω μέλος μιας ευρύτερης κοινωνίας. Νιώθω ευρωπαίος πολίτης, που έχω το επιπλέον προσόν να γεννηθώ σε μια νότια δοξασμένη στους αιώνες γωνιά της, εκεί που έζησαν και μεγαλούργησαν οι κορυφές της ανθρώπινης σκέψης και τέχνης. Γύρω μου παρατηρώ έναν αρνητισμό και μια καχυποψία για τις προθέσεις των άλλων συμμάχων. Δεν εκτιμήθηκε το γεγονός ότι έδειξαν ισχυρή αλληλεγγύη και υπομονή στην εγχώρια αντίληψη ότι οι ξένοι φταίνε για ό,τι κακό μας συμβαίνει.

Με αυτή τη στάση σαν χώρα άσπρη μέρα θα αργήσουμε να δούμε. Ξέρω ότι η άποψή μου αποκλίνει από τις κυρίαρχες τάσεις απόψεων που υπάρχουν στη χώρα, αλλά είναι ανάγκη να έχουμε τα μάτια μας και το μυαλό μας ανοιχτό σε άλλες ιδέες και να ανεχόμαστε τη διαφορετική άποψη.  Οι δανειστές μας αντιμετωπίζονται ως στυγνοί τοκογλύφοι, που μας πίνουν το αίμα και για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Αντίθετα πρέπει να ειπωθεί ότι στα χρόνια της κρίσης οι δανειστές μας είναι σύμμαχα κράτη που παρουσιάζουν ανοχή, υπομονή, αντέχουν τις κακότροπες συμπεριφορές ενίων συμπατριωτών μας και επιζητούν να μας βάλουν στον ίσιο δρόμο και να μην ξαναπέσουμε σε ίδιες περιπέτειες στο μέλλον.

     

ΔΕΣΚΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΡΓΑΣ

Καλώς ήρθατε στο Δέσκειο Γυμνάσιο Πάργας
Σαν Αύριο (12/02) πέθανε το 1928 στην Τεργέστη της Ιταλίας ο μεγάλος ευεργέτης της Πάργας Βασίλειος Βασιλάς.
Παραθέτουμε:
1) Ένα μικρό βιογραφικό από το βιβλίο του Βασίλη Κραψίτη «Σύγχρονοι Ηπειρώτες Ευεργέτες 1913 – 1986».
Γιος του Ευάγγελου Βασιλά και της Δηδάμιας, το γένος Δεσύλλα, ο Βασίλειος Βασιλάς γεννήθηκε στην Πάργα το 1850 όπου έμαθε τα πρώτα γράμματα και λικνίστηκε με τα υψηλά ιδεώδη των οικογενειών Βασιλά – Δεσύλλα, με την πνοή της ιστορίας του χώρου, τη δύναμη των θρύλων και με την ευαισθησία που εκφράζει η εξωτερική ομορφιά της πόλης. Νέος στην ηλικία απαντιέται να ασκεί το επάγγελμα του εμπόρου στην Τεργέστη της Ιταλίας, όπου χάρη στα φυσικά και εμπορικά προσόντα του κατόρθωσε να διαπρέψει σχηματίζοντας μεγάλη περιουσία. Προφανώς άγαμος, όπως μπορεί να συμπεράνει κανείς από το περιεχόμενο της Διαθήκης του, είχε μέσα του ζωντανή την πατρίδα του Πάργα, στήνοντας όνειρα ανελίξεώς της και ευδαιμονίας των κατοίκων της.
2) Την διαθήκη που την συνέταξε την1η Δεκεμβρίου 1924.

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΟΓΕΙΑ!
Τα Κοκκινόγεια βρίσκονται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Δράμας, κτισμένα σε υψόμετρο 140 μέτρων. Η πρώην κοινότητα Κοκκινογείων μαζί με τους οικισμούς Πηγών και Αγγίτη (καθώς επίσης και άλλα 11 χωρία) αποτελούν το νυν διαμέρισμα του δήμου Προσοτσάνης.
Τα Κοκκινόγεια είναι ένα χωριό με ιδιαίτερο κάλλος, καταπράσινο και με τον ποταμό Αγγίτη να ρέει τα πεντακάθαρα νερά του από τον ομώνυμο οικισμό μέχρι τον Στρυμώνα .Η πλούσια βλάστηση του οφείλεται ίσως στην μεγάλη υγρασία που δημιουργείται στην περιοχή ενώ οι μέσες θερμοκρασίες που επικρατούν είναι 34ΟC το καλοκαίρι και -2ΟC το χειμώνα.

Α ν α λ ο γ ι σ μ ό ς
Μέρες μοναξιάς κι εσωστρέφειας
περιορισμού κι αποφυγής συναντήσεων
Περίοδος αναστοχασμού και κρίσης πεπραγμένων
Ζύγιση πράξεων, αποδεκτών και ημαρτημένων....
Εν τέλει
έναρξη προετοιμασίας εξόδου
.................................................
Τότε η σκέψη καταλαγιάζει κι αναπολεί
Ξεφεύγει από το παρόν και δε σχεδιάζει
το ανύπαρκτο μέλλον
Ιχνηλατεί τα πεπατημένα μονοπάτια
Ψηλαφίζει μέρα τη μέρα,
συλλαβίζει λέξη τη λέξη
Όλα πρέπει να περάσουν απ’ την κρησάρα
της σύγχρονης θέασης
να ταξινομηθούν στις κατηγορίες.
Παρακαταθήκη στους φίλους
Πρέπει να προλάβει την ολοκλήρωση…
2014

Μελίσσια

Η Ιστορία του χωριού Μελίσσια
Τα Μελίσσια, χωριό ορεινό, ριζωμένο σε ύψος 260 μ. στους πρόποδες του όρους «Κλωκός» (Υ.1,777μ) ή Παναγιά όπως το ξέρουμε ή Μελισσοβούνι, που είναι επέκταση των Κυρηνέων ορέων, ανήκει Γεωγραφικά στον καταπράσινο νομό Αχαϊας, της επαρχίας Αιγιαλείας της οποίας πρωτεύουσα είναι το Αίγιο, (παλιότερα Βοστίτσα).
Σχολείο
Το πρώτο σχολείο που λειτούργησε στα Μελίσσια από το 1902, είναι το γραμματείο τεσσάρων τάξεων και στη συνέχεια το πλήρες δημοτικό σχολείο έξι τάξεων από το έτος 1906 ως την σχολική χρονιά 2013-2014 οπότε και καταργήθηκε λόγω ελλείψεως μαθητών, ύστερα από 112 χρόνια λειτουργίας του και λιγοστά παιδιά σήμερα πηγαίνουν στο σχολείο της Κουλούρας.

Από την προύσα στο Ράικο Ιωαννίνων

Από την Προύσα στο Ράικο Ιωαννίνων
(Αναστάσιος Δ. Οικονομίδης, ο Δάσκαλος, ο Ιερέας, 1884- 1963)
________________________________________
1. Σπουδές και Δασκαλική Πορεία
Ο Αναστάσης γεννιέται στο Ράικο Ιωαννίνων το 1884 και νήπιο ακόμη – μετά τον απροσδόκητο θάνατο της μητέρας του – ταξιδεύει με τον πατέρα του στην Προύσα της Μικράς Ασίας, όπου ο πατέρας διατηρούσε μισθωμένο φούρνο και η δουλειά του είναι ολοήμερη και πολύμοχθη. Έκτοτε, αρχίζει για τον Αναστάση μια ζωή πολυτάραχη και πολυώδυνη!
Ο μικρός Αναστάσης προκόβει στα γράμματα σε τέτοιο βαθμό που κι ο πασάς της πόλης ζητάει από τον πατέρα του να μελετάει μαζί με το γιο του. Αφού υποχωρούν οι ενδοιασμοί του πατέρα του – γιατί η ενδυμασία και η καθαριότητά του μαρτυρούσαν την έλλειψη της μητρικής φροντίδας – τα παιδιά μελετούν μαζί και δένονται με φιλία. Μια φιλία που θα έρθει η συγκυρία να δοκιμαστεί! Μετά το δημοτικό, λόγω της σχολικής του επίδοσης και με την υποστήριξη των δασκάλων του, εισάγεται τρόφιμος και μαθητής σε Σχολή του Γένους. Μελετάει ακόμη και τη νύχτα μ’ ένα αμυδρό φως. Και παρόλες τις αντιξοότητες κατορθώνει στο σχολείο να αριστεύει και αποφοιτάει με πλούσια κλασσική παιδεία, θεολογική κατάρτιση και άπταιστα τούρκικα και γαλλικά.

Η μέση εκπαίδευση στη Λευκάδα

Η Μέση Εκπαίδευση στην Λευκάδα 1829-1929 – Αφιέρωμα στο Γυμνάσιο Λευκάδας – Δημήτρης Τσερές1829-1929
Συγγραφέας Τσερές, Δημήτρης Σ.
Επεξεργασμένα στοιχεία για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές με τη βάση δεδομένων σε CD-ROM. Κατάλογος του αρχείου του γυμνασίου και του ελληνικού σχολείου.
[…] Το βιβλίο πήρε τη μορφή του: το πρώτο μέρος αποτελείται από μια μικρή ιστορική εισαγωγή και την εκτενή «ανάγνωση» των γραφημάτων που ακολουθούν. Το δεύτερο μέρος καταλαμβάνουν τα γραφήματα και το τρίτο μέρος ο Κατάλογος του Αρχείου. Για τα γραφήματα, που αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα του βιβλίου, θέλω προεξαγγελτικά να πω μόνο ότι επιχειρούν να αποτυπώσουν τάσεις της διαχρονίας, συνολικά ποσοστά των εξεταζόμενων μεγεθών, ποικίλες συγκρίσεις των μεγεθών αυτών και γενικά, επιδιώκουν να τομογραφήσουν πολλαπλώς το σώμα της μέσης εκπαίδευσης στην Λευκάδα σε διάστημα ενός αιώνα – απαραίτητη προϋπόθεση για την αποδέσμευση των ζητούμενων πληροφοριών. Κρίθηκε όμως σκόπιμο να προστεθεί και ένα παράρτημα σε ηλεκτρονική μορφή, δηλαδή ένα cd-rom, στο οποίο να περιληφθούν όλα τα δεδομένα στα οποία στηρίχτηκε η κατασκευή η των γραφημάτων και συνεπώς, όλo το βιβλίο. […] (από τον πρόλογο του συγγραφέα).

Το σχολείο της Στιμάγκας

Ιστορικό του σχολείου της Στιμάγκας
Το δημοτικό σχολείο Στιμάγκας ιδρύθηκε το 1898.Μέχρι το έτος 1905 στεγάστηκε σε διάφορες ιδιωτικές κατοικίες
πληρώνοντας για τούτο σχετικό ενοίκιο.
Το έτος 1905 λειτούργησε σαν μονοθέσιο σε διδακτήριο δικό του, το οποίο άνηκε στην κοινότητα , αφού το οικόπεδο που είχε χτιστεί το Σχολείο παραχωρήθηκε από αυτήν.
Το έτος 1918 τελείωσε η ανέγερση της δεύτερης αίθουσας διδασκαλίας και από το έτος εκείνο λειτούργησε σαν διθέσιο. Γιατί την ανέγερσ...η της δεύτερης αίθουσας, τις σχετικές πιστώσεις χορήγησε το Δημόσιο με αποτέλεσμα να παραχωρηθεί σ' αυτό και το οικόπεδο και το διδακτήριο.
Το έτος 1935 τελείωσε η ανέγερση και της τρίτης αίθουσας και από τότε το Δημοτικό Σχολείο Στιμάγκας λειτουργεί σαν τριθέσιο.

Πρόωρη αποχώρηση

      Ζούσε όμορφα,
χωρίς ιδιαίτερες έγνοιες.
Η γυναίκα φρόντιζε για τα πάντα...
κι αυτός κρυβόταν
πίσω από την αδυναμία του
να συμβάλλει
κατά το μέτρο που του αναλογεί,
στις καθημερινές υποχρεώσεις.
Επειδή αυτό συνεχιζόταν
λησμόνησε και τα βασικά.
Ή ας το πούμε πιο καθαρά
λησμόνησε ακόμα κι ότι..ζει

2015 ... Λ. Τ

Εκδήμωση τιμής στον Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη στη Βυτίνα

Οκτώβριος 15, 2013 - 09:20
Το σωματείο «φίλοι του κληροδοτήματος Παν. Τριανταφυλλίδη», και ο δήμος Γορτυνίας διοργανώνουν εκδήλωση τιμής και μνήμης στο μεγάλο εθνικό ευεργέτη Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 20 Οκτωβρίου και ώρα 13.00 στο χώρο της Τριανταφυλλιδείου γεωργικής σχολής Βυτίνας. Την εκδήλωση θα τιμήσει με την παρουσία του ο πρόεδρος της Ελληνικής δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας.
Το Σωματείο "Φίλοι του κληροδοτήματος Παν. Τριανταφυλλίδη" σε Δελτίο Τύπου αναφέρει:
Φέτος συμπληρώνονται εκατόν πενήντα χρόνια από το θάνατο του μεγάλου εθνικού ευεργέτη Βυτιναίου Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη, ο οποίος πέθανε το 1863 στα Σαράτα της Ρουμανίας. Το σωματείο «φίλοι του κληροδοτήματος Παν. Τριανταφυλλίδη» το οποίο έχει ως στόχο τη διαφύλαξη της μνήμης του σπουδαίου αυτού ανδρός και τη σωστή λειτουργία του ομωνύμου κληροδοτήματος, κήρυξε το 2013 έτος Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη. Παράλληλα οργάνωσε σειρά εκδηλώσεων με κορυφαία αυτή που θα πραγματοποιηθεί στις 20 0κτωβρίου 2013 ημέρα Κυριακή στο χώρο της Τριανταφυλλιδείου σχολής.

Η ονομασία των σχολείων των Ιωαννίνων

Η πόλη των Ιωαννίνων έχει μια ιδιαίτερη ιστορική πορεία στην ίδρυση και λειτουργία των Σχολείων της από την εποχή της τουρκοκρατίας, αρχές περίπου του 18ου αιώνα. Τα Σχολεία της ήταν όλα δημιούργημα των διαφόρων Ευεργετών της πόλεως. Και για το λόγο αυτό έφεραν μόνο την ονομασία του ιδρυτή τους. Έτσι υπήρχαν: Η Ζωσιμαία Σχολή, η Καπλάνειος Σχολή, η 1η, 2η και 3η Ελισαβέτειος Σχολή, (πρώην Ελισαβέτεια Παρθεναγωγεία), η Μαρούτσειος Σχολή, η Παυλίδειος Σχολή και η Μπαλάνειος Σχολή. Με την ονομασία αυτή του ιδρυτή και ευεργέτη τους ήταν γνωστά τα Σχολεία αυτά και την περίοδο μετά την απελευθέρωση της πόλεως.
Για τη διαχείριση τους υπεύθυνη ήταν η Μητρόπολη Ιωαννίνων με τον εκάστοτε μητροπολίτη της, ως διαχειριστή των κληροδοτημάτων των ευεργετών, με βάση τα "Αγαθοεργά Καταστήματα".
Κατά τη δεκαετία του '60 η Πολιτεία (Υπουργείο Παιδείας, μέσω της Νομαρχίας) θέλησε να δώσει έναν αύξοντα αριθμό σε καθένα από τα Δημοτικά Σχολεία των Ιωαννίνων, για ευκολότερη

Ευεργέτες και δωρητές του Παν. Αθήνων

1/10/2003
του Σ. Ν. Κοδέλλα
Kυκλοφορήθηκε ο πρώτος τόμος
Eυεργέτες και δωρητές του Πανεπιστημίου Aθηνών
Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών τιμά για μια ακόμα φορά τους ευεργέτες και δωρητές του με την έκδοση του πρώτου τόμου τού έργου Ευεργέτες και Δωρητές τού Πανεπιστημίου Αθηνών: 1837-1944 «ως ελάχιστη τιμή στη μνήμη των ανθρώπων που οραματίστηκαν και επιτέλεσαν εθνικό έργο παιδείας». Την εποπτεία του τόμου είχε εκ μέρους των Πρυτανικών Aρχών ο Aντιπρύτανης καθηγητής κ. M. Δερμιτζάκης και την επιμέλεια ομάδα ερευνητών υπό τον καθηγητή και ακαδημαϊκό κ. Κ. Σβολόπουλο.
Όπως αναφέρει στον πρόλογο της έκδοσης ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών καθηγητής κ. Γ. Μπαμπινιώτης, «το Πανεπιστήμιο έχει τιμήσει τους μεγάλους ευεργέτες και δωρητές με απεικονίσεις γλυπτικές (προτομές) ή εικαστικές (προσωπογραφίες), με αναγραφή των ονομάτων τους σε μαρμάρινες στήλες, με αναφορά των ονομάτων τους σε πανεπιστημιακές εκδόσεις και τώρα με την έκδοση ειδικού τόμου με βιογραφικά και άλλα στοιχεία, με πληροφορίες για τη χορηγία τους και με προσωπογραφίες τους». Έτσι, με τον παρόντα τόμο «εξαίρεται για πρώτη φορά με συνολικό τρόπο η προσφορά των χορηγών στο πρώτο πνευματικό και επιστημονικό Ίδρυμα της χώρας».

Ζίτσα : Ιστορία και παράδοση

Ζίτσα: Στοιχεία ιστορίας και παράδοσης (σπάνιες φωτό)…
Η ονομασία και οι πρώτες αναφορές
Η Ζίτσα ιδρύθηκε τα τέλη του Μεσαίωνα πιθανότατα λίγο πριν ή μετά το ξεκίνημα του 15ου αιώνα. Η πρώτη αναφορά σε αυτήν γίνεται στο Χρονικό των Ιωαννίνων, σε γεγονότα του έτους 1382, δεν γίνεται όμως σαφές από τα συμφραζόμενα εάν πρόκειται για αμυντική θέση ή ήδη ιδρυμένο χωριό.
Για την προέλευση της ονομασίας έχουν διατυπωθεί οι εξής θεωρίες:
Ελληνική, κατά τον Λαμπρίδη. Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο που αφηγείται ότι πρώτη οικίστρια του χωριού ήταν μια κοπέλα ονόματι Ζωίτσα.
Ο Οικονόμου όμως, επιμένει ότι είναι σλαβική (όπως πολλά ακόμα υστερομεσαιωνικά τοπωνύμια της Ηπείρου) και σήμαινε...

Γυμνάσιο Τσοτυλίου

Τιμήθηκε ο αείμνηστος ευεργέτης του Ιστορικού Γυμνασίου Τσοτυλίου Κωνσταντίνoς Θωμαΐδης
Δευτέρα, 11 Μάιος 2015 11:32
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΒΟΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΒΛΑΤΣΙΩΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
Εκδηλώσεις τιμής του αειμνήστου ευεργέτη της Βλάστης και του Τσοτυλίου Κωνσταντίνου Θωμαΐδη, που συνέβαλε τα μέγιστα στην ιστορική ανέγερση Γυμνασίου Τσοτυλίου, πραγματοποίησε ο δήμος Βοΐου την Κυριακή στο Τσοτύλι.
...

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την τέλεση της θείας λειτουργίας στον Ι.Ν. Αγ. Αθανασίου Τσοτυλίου, ενώ ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στην προτομή του Κων/νου Θωμαΐδη στο χώρο του Ιστορικού Γυμνασίου Τσοτυλίου. Ακολούθως, ο δήμαρχος Βοϊου Δημήτρης Λαμπρόπουλος, ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Βλατσιωτών Ν. Λάρισας και άλλοι φορείς κατέθεσαν στεφάνια τιμώντας τη μνήμη του Ευεργέτη.

Νέοι Επιβάτες Θεσσαλονίκης

ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ
Το σχολικό μας συγκρότημα αποτελείται από 4 διαφορετικά κτίρια, τα οποία ανεγέρθηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός των μαθητών ανάγκασε τους αρμόδιους φορείς να προσθέτουν νέες αίθουσες διδασκαλίας και επιπλέον αύλειο χώρο. Το σχολείο έλαβε την τελική μορφή και έκταση το καλοκαίρι του 2008 με την προσθήκη τριών νέων αιθουσών διδασκαλίας.
ΚΤΙΡΙΟ Α
...

Κτίστηκε το 1997. Περιλαμβάνει 6 αίθουσες διδασκαλίας, μια μικρή αίθουσα βιβλιοθήκης, το γραφείο του Διευθυντή και το γραφείο του συλλόγου διδασκόντων.
ΚΤΙΡΙΟ Β
Κτίστηκε το 1957. Δωρεά των εθνικών ευεργετών Σαράντη Αρχιγένη και Ελένης Αρχιγένους από τους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης

Πεντακόρφο

  Δυσοίωνο το μέλλον του Δημοτικού σχολείου
Σχολεία με μαθητές… δύο
Πραγματικότητα εν έτει 2014 τα μονοθέσια σχολεία με 2-5 μαθητές στην Αιτωλοακαρνανία
Μια απρόβλεπτη διάσταση έδωσε η αναφορά αναγνώστριας στην εφημερίδα «Σ» για το δημοτικό σχολείο στο Κάτω Κεράσοβο, που έχει απομείνει πλέον να λειτουργεί με μόλις οκτώ παιδιά, με αποτέλεσμα να είναι ορατός ο κίνδυνος να κλείσει. Πέρα από αυτό, τουλάχιστον άλλα τέσσερα δημοτικά σχολεία στην Αιτωλοακαρνανία κινδυνεύουν με λουκέτο μέσα στα επόμενα χρόνια, αφού το καθένα απασχολεί πέντε ή και λιγότερα παιδιά. Ο κακός σχεδιασμός της Πολιτείας αλλά και η επιθυμία πολλών γονιών να πάνε σε μεγαλύτερα και άρα «καλύτερα» σχολεία τα παιδιά τους, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αφανισμό σχολικών μονάδων από τα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας.

Δανακός Νάξου

Δανακό σήμερα την 25η του μηνός Αυγούστου , ημέρα Κυριακή και ώρα 10η π.μ. του έτους 1958 , συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση το κοινοτικό συμβούλιο της κοινότητας Δανακού , αποτελούμενο από τους : πρόεδρο Δημήτριο Ι. Τσάφο και μέλη Εμμανουήλ Μανιό , Στυλιανό Τσάφο , Βασίλειο Βάσιλα και Δημήτριο Βάσιλα και ασχολήθηκε με το θέμα : ‘’ Έκφραση ευχαριστιών εις την Αμερική διαμένοντα ομογενή κ. Γεώργιο Εμμανουήλ Βάσιλα και ανακήρυξη του σε μεγάλο ευεργέτη της κοινότητας ..., για τις 2000 δολάρια δωρεά του προς ανοικοδόμηση διδακτηρίου στο χωριό Δανακός .

Όπως είναι γνωστό ο κύριος Γεώργιος Εμμανουήλ Βάσιλας από την Απείρανθο και από το 1907 άριστα εγκατεστημένος στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής , προ μηνών απέστειλε στο συμπολίτη μας υπουργό Συντονισμού Αριστείδη Πρωτοπαπαδάκη το ποσό των 2000 δολαρίων για την ανέγερση διδακτηρίου στο χωριό μας

Ανάπτυξη της Επαίδευσης στα Πέρα Ορεινής

Ν α κι ένα παράδειγμα του ζωοφόρου ρεύματος της ευεργεσίας από τις πολλές δεκάδες της αγαπημένης μας Κύπρου
Ανάπτυξη της Δημοτικής Εκπαίδευσης στα Πέρα Ορεινής
Η Δημοτική Εκπαίδευση στα Πέρα Ορεινής οφείλει τη ανάπτυξή της κυρίως σε τρεις παράγοντες.
1. Το φιλόμουσο πνεύμα και την ενεργητικότητα των κατοίκων της Κοινότητας
2. Τις δωρεές φιλόμουσων τέκνων της.
3. Την αξιοποίηση της κυβερνητικής χορηγίας για ίδρυση και λειτουργία σχολείων.
Οι κάτοικοι της Κοινότητας, διαπνεόμενοι από φιλόμουσο πνεύμα, σύστησαν σχολική επιτροπή από προύχοντες και λειτούργησαν την πρώτη Κοινοτική Σχολή το σχολικό έτος 1861-1862 υπό τη διεύθυνση του Ιωάννη Τζουβανάκη, αγωνιστή του Μεσολογγίου που καταγόταν από τη Ζαγορά της Ηπείρου. Σ’ αυτόν προσφερόταν ετήσιος μισθός 60 γρόσιων, διαμονή και εκ περιτροπής διατροφή από τους κατοίκους.
Ο δάσκαλος έδινε βιβλία στους μαθητές και τους δίδασκε καθισμένους σταυροπόδι την αριθμητική με υποδειγματικό τρόπο, χρησιμοποιώντας πετρίτσες ή μικρά χαλίκια. Στη διάρκεια των εκδρομών γύμναζε τους μαθητές με στρατιωτικές ασκήσεις και ελεύθερα γυμνάσματα.

Η Βαρδάκειος σχολή Ερμούπολης

 Η Βαρδάκειος Σχολή Ερμούπολης λειτουργεί από το 1872 ως παράρτημα του Φιλολογικού Συλλόγου Αθηνών «Παρνασσός» που είχε ως σκοπό την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού με την προσφορά δωρεάν εκπαίδευσης στα γράμματα και τις τέχνες. Η ενέργεια του « Παρνασσού» να ιδρύσει και στη Σύρο σχολή για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση των φτωχών παιδιών που δούλευαν όλη την ημέρα για την επιβίωσή τους, έδωσε μεγάλη ανακούφιση και ελπίδα στο Συριανό λαό. Η εκπαίδευση... αφορούσε κύρια τις έξι τάξεις του δημοτικού σχολείου. Τα μαθήματα γίνονταν τις νυχτερινές ώρες και τα παρακολουθούσαν μικρά παιδιά και έφηβοι.
Το έτος 1888 αποτελεί σταθμό για τη Σχολή, γιατί αποσπάται από τον Παρνασσό, ο οποίος παραχωρεί το διώροφο κτίριο που στεγάζεται μέχρι σήμερα η σχολή (Μάρτεν Νόρδεστρομ 8) και λειτουργεί ως ανεξάρτητο σωματείο. Διοικείται από πενταμελές διοικητικό συμβούλιο που ανανεώνεται ανά τριετία και τηρεί δικό του καταστατικό και προϋπολογισμό.
Το 1938 με δωρεά του ευεργέτη Ιωάννη Βαρδάκα (4.000.000 δρχ.) έγινε ριζική ανακαίνιση και επισκευή του κτιρίου της Σχολής και γι`αυτό το λόγο ονομάστηκε Βαρδάκειος Επαγγελματική και Νυχτερινή Σχολή Ερμουπόλεως.
Δείτε περισσότερα

Όλα για σένα

 Έγραψα στον τοίχο τ’ όνομά σου
Στην άμμο με όμορφες κροκάλες
το σχημάτισα
Στο φρέσκο ακόμα τσιμέντο του δρόμου...
το απαθανάτισα.
Μα πιο οδυνηρά πάνω στο δέρμα μου
με κοφτερό μαχαίρι
το χάραξα
Οι πληγές που άνοιξα έτρεξαν αίμα και πονώ
αλλά χαλάλι σου, καλή μου
Όλα για σένα και τα καλά και τα κακά
και τα πικρά και τα γλυκά
Εγώ το αποφάσισα
Όλα από σένα θα μου φαίνονται όμορφα

) ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΛΟΓΓΟΥ Αρχηγός της οικογένειας Λόγγου είναι ο Δημήτριος Λόγγος, πατέρας του Γρηγορίου Γαλάκη Λόγγου . Σύμφωνα με την μαρμάρινη επιγραφή, που υπάρχει στον τάφο του, στην εκκλησιά της Υπαπαντής, ο Δημήτριος Λόγγος γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1832 και απεβίωσε στις 26 Δεκεμβρίου του 1896 (64 ετών.). Πίσω από τον μαρμάρινο σταυρό του Δημητρίου Λόγγου, υπάρχει ένας άλλος σταυρός, πιο μεγάλος, με επίγραμμα Χριστόδουλος Λόγγος, γεννηθείς το 1857 και απεβίωσε το 1880 φαίνεται ότι ήταν γιος του Δημητρίου Λόγγου και αδερφός του Γρηγορίου Γαλάκη Λόγγου και πέθανε σε ηλικία 23 ετών. Ο Γρηγόριος Γαλάκης Λόγγος γεννήθηκε το 1875 και φοίτησε στην Ελληνική Σχολή. Δημήτριος Λόγγος Ρίνα Πετρίδη Πατέρας Γρ. Λόγγου Αδερφή Γρηγορίου Λόγου Ο Γαλάκης Λόγγος παντρεύτηκε την Ευδοξία κόρη του μεγάλου γιατρού Θωμά Πρωτοψάλτη και εγγονή του προύχοντα της Βέροιας Ιωάννη Μαλακούση και απέκτησαν πέντε παιδιά. Τον Δημήτρη ή Μήτσο, τον Θωμά, την Μαρίκα την Λίτσα και μια άλλη κόρη που το όνομά της δεν γνωρίζουμε. Η σύζυγος του Γαλάκη παίρνει προίκα από την οικογένεια Μαλακούση κτήματα που αγοράζονται από τους Μπέηδες του Κεφαλοχωρίου και του Λουτρού. Εκεί ο Γαλάκης Λόγγος κάνει μεγάλες εγκαταστάσεις και έχει κοπάδια προβάτων. Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Γρηγόριος Λόγγος γίνεται γνωστός τόσο με τις οικονομικές όσο με κοινωνικές και θρησκευτικές δραστηριότητες. Το 1893 ιδρύθηκε το πρώτο εργοστάσιο υφαντουργίας στην Έδεσσα από τον Ναουσαίο Γρηγόρη Τσίτση όπου μέτοχος ήταν και ο Γρηγόριος Γαλάκης Λόγγος. Το εργοστάσιο αυτό ήταν το μεγαλύτερο της ανατολής. Γρηγόριος Λόγγος Οικογένεια Λόγγου Υπήρξε έφορος των σχολείων, εκείνη την εποχή τα έσοδα των σχολείων προέρχονται από τις επιχορηγήσεις των εκκλησιών. Ακόμη στηρίζουν οικονομικά τα σχολεία δανειστές χρημάτων σ’ αυτά όπως οι αδερφοί Κοκκίνου 1.500 γρόσια, Γρηγόριος Λόγγος 4.500 γρόσια, Νικ. Πεχλιβάνος 2.593 γρόσια και άλλοι . Το 1921 χτίζεται, με δαπάνη εξ ολοκλήρου του ευεργέτη Γρηγορίου Γαλάκη Λόγγου το Δημοτικό Σχολείο ως το Α’ Πλήρες Σχολείο Αρρένων μετέπειτα 3Ο Δημοτικό Σχολείο που πήρε και το όνομα ΓΑΛΑΚΕΙΑ. Το καινούριο κτίριο κτίστηκε σε αντικατάσταση του παλαιού σχολείου λόγου υγιεινής.. Στη θέση του σημερινού σχολείου υπήρχαν υπεραιωνόβια πλατάνια. Τα σημερινά ΓΑΛΑΚΕΙΑ είναι ένα νεοκλασικό κτίριο, στολίδι της πόλης. Τα παιδιά του Γαλάκη Λόγγου Θωμάς και Μήτσος σπάνια ήταν στην Ελλάδα, τους είχαν απορροφήσει οι δουλειές στην Ευρώπη με τα προϊόντα των εργοστασίων. ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΝΑΟΥΣΗΣ Με την ολοκλήρωση της ανέγερσης της Ελληνικής Σχολής Ναούσης, ξεκίνησε μια προσπάθεια δημιουργίας βιβλιοθήκης, που στέφθηκε με επιτυχία. Συγκεντρώθηκαν στη σχολή, όλα τα βιβλία της κοινότητας, της Αλληλοδιδακτικής Σχολής, και βιβλία που βρίσκονταν στα χέρια των δασκάλων και άλλων βιβλιόφιλων της Νάουσας. Ο κατάλογος των βιβλίων σε τόμους, ξεπερνά τους 140. Τα βιβλία της Σχολής είναι αριθμημένα, με τη σειρά συλλογής των. Στις 25 Οκτωβρίου 1897 καταμετρήθηκαν τα βιβλία και είναι : 1. Φιλολογικά και Φιλοσοφικά τόμοι 250 2. Θρησκευτικά 167 3. Φυσικά και μαθηματικά 59 4. Ιστορικά και Γεωγραφικά 48 5. Ξένων γλωσσών 13 6. Νομικά 5 Σύνολο 542 Υπογράφει ο Διευθυντής Θ. Οικονόμος και ο βιβλιοφύλαξ Ν. Καζαντζής. Επίσης, εισήχθησαν στη βιβλιοθήκη το 1898, 38 τόμοι της βιβλιοθήκης Μαρασλή, όπου υπάρχει και ευχαριστήριο προς τον ομογενή, εκ Οδησσού, κύριο Γρ. Μαρασλή. Σήμερα μερικά από τα βιβλία αυτά (40 στον αριθμό), σώζονται στο 3ο Δημοτικό Σχολείο . Άλλα πάλι, 60 στον αριθμό βρίσκονται στην βιβλιοθήκη της Εύξεινου Λέσχης Νάουσας, και κάποια στο Λάππειο Γυμνάσιο. Τα βιβλία φέρουν τη σφραγίδα ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΛΛ. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΝΑΟΥΣΗΣ ή Η ΕΝ ΝΑΟΥΣΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ή ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΕΛΛ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΝΑΟΥΣΣΗΣ Παρακαλούνται, όσοι από τους επισκέπτες της ιστοσελίδας του σχολείου μας εντοπίσουν βιβλία που φέρουν μια από τις ανωτέρω σφραγίδες, να ενημερώσουν την διεύθυνση του σχολείου έτσι ώστε να συγκεντρωθούν τα βιβλία και να εκτεθούν σε κάποιο Δημοτικό χώρο για να αναδειχθεί η ύπαρξη της Πρώτης Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ναούσης. ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΠΟΥ ΔΙΕΤΕΛΕΣΑΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟ 3ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑΟΥΣΑΣ ΄΄ ΓΑΛΑΚΕΙΑ΄΄ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΕΤΟΣ Σ. ΘΕΟΛΟΓΗΣ 1874 έως 1884 Θ. ΤΣΑΚΜΑΚΗΣ 1884 έως 1885 ΑΛ. ΓΟΥΝΑΡΗΣ 1885 έως 1886 Β.Δ. ΣΑΓΟΠΟΥΛΟΣ 1886 έως 1887 Σ. ΘΕΟΛΟΓΗΣ 1887 έως 1889 Α. ΝΑΛΤΣΑΣ 1889 έως 1890 Γ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ 1890 έως 1893 Δ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ 1893 έως 1896 Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 1896 έως 1900 Δ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 1900 έως 1909 Ε. ΣΤΟΥΓΙΑΝΝΑΚΗΣ 1909 έως 1910 Θ. ΧΑΤΖΗΓΙΩΡΓΗΣ 1910 έως 1911 Ν. ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ 1911 έως 1912 Ε. ΣΤΟΥΓΙΑΝΝΑΚΗΣ 1912 έως 1915 ΝΙΚ. ΜΠΕΡΣΟΣ 1915 έως 1927 Ε. ΔΑΡΑΧΗΣ 1927 έως 1928 Ν. ΒΑΙΝΑΝΙΔΗΣ 1928 έως 1929 ΝΙΚ. ΜΠΕΡΣΟΣ 1929 έως 1931 ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Π. 1931 έως 1932 ΓΙΟΥΛΕΚΑΣ Θ. 1932 έως 1945 ΜΑΚΡΗΣ 1945 έως 1950 Δ. ΠΕΡΙΣΣΟΡΑΤΗΣ 1950 έως 1967 Ν. ΠΙΤΤΑΚΗΣ 1968 ΝΤΟΥΒΑΡΑΣ 1968 έως 1971 Ν. ΠΙΤΤΑΚΗΣ 1972 έως 1976 ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ 1977 έως 1978 ΑΔΑΜΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 1978 έως 1979 ΣΑΠΑΡΔΑΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ 1979 έως 1984 ΓΟΥΡΓΟΥΛΙΑΤΟΣ ΣΤ. 1984 έως 1986 ΒΛΑΧΟΣ ΔΗΜ. 1986 έως 1988 ΓΕΡΑΝΤΗ ΕΛΕΩΝΟΡΑ 1988 έως 1997 ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ 1997 έως 2002 ΣΙΩΠΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ 2002 έως 2008 ΤΣΕΧΕΛΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 2008 έως 2010 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ 2010 έως 2011 ΒΡΑΝΤΣΗΣ ΘΩΜΑΣ 2011 έως 2013 ΧΩΡΟΠΑΝΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΑ 2013 έως 2015 ΜΠΙΛΙΟΥΡΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ 2015 Φωτογραφία του λευτέρης τσίλογλου. Φωτογραφία του λευτέρης τσίλογλου. Φωτογραφία του λευτέρης τσίλογλου. Φωτογραφία του λευτέρης τσίλογλου. Φωτογραφία του λευτέρης τσίλογλου. +2

ΘΑΝΟΣ ΖΕΛΕΓΚΟΣ Το κέντρο της Γουμένισσας το στολίζουν δύο μεγαλοπρεπή οικοδομήματα: Ο Ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου, κτίσμα της περιόδου 1864-1869 και το ιστορικό διδακτήριο της πόλης. Το τελευταίο ανεγέρθηκε την περίοδο 1882-1894 σύμφωνα με την εντοιχισμένη πάνω από την κεντρική είσοδο του επιγραφή. Στην ίδια επιγραφή αναγράφεται, πως το διδακτήριο οικοδομήθηκε κατά το πλείστον με δαπάνες «...του αοιδίμου ευεργέτου Θάνου Ζελέγκου». Στην ανατολική πλευρά του διδακτηρίου και σε εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα συναντούμε το όνομα του ευεργέτη. «...ΙΔΡΥΘΗ ΔΑΠΑΝΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΟΙΠΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΧΡ. ΖΕΛΕΓΚΟΥ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1894...». Το όνομα του ευεργέτη αυτού στην τοπική κοινωνία της Γουμένισσας είναι πολύ γνωστό. Έχει συνδεθεί με την ιστορία της πόλης και ιδιαίτερα με την τοπική ιστορία της εκπαίδευσης. Παραμένει όμως άγνωστο ευρύτερα, όπως παραμένουν άγνωστα πολλά βιογραφικά του στοιχεία, το σύνολο των δαπανών του για την ανέγερση και τη λειτουργία των ελληνικών εκπαιδευτηρίων της πόλης στα τέλη του 19ου αιώνα και μετέπειτα. Στηριζόμενοι στην τοπική παράδοση, σε κάποιες γραπτές μαρτυρίες και σε σχετική βιβλιογραφία, προσπαθήσαμε να συλλέξουμε στοιχεία που έχουν σχέση με έναν απλό και αγράμματο άνθρωπο του τόπου μας. Έναν άνθρωπο ο οποίος προσέφερε πολλά στην ελληνική τοπική κοινότητα και στα ελληνικά γράμματα. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΖΕΛΕΓΚΟΥ Ο Θάνος Ζελέγκος έζησε μεταξύ των δεκαετιών 1820 και 1890. Δεν είναι γνωστό το έτος της γέννησης του, αλλά ούτε και του θανάτου του. Η διαθήκη του συντάχθηκε το 1891 και από ένα δηλωτικό της αδελφής του (1899), διαπιστώνεται πως τη χρονιά εκείνη ο ευεργέτης δε ζούσε. Γιος του Χρήστου Ζελέγκου, ήταν γόνος μεγάλης και παλιάς αγροτικής και κτηνοτροφικής οικογένειας της Γουμένισσας, η οποία με το μόχθο των μελών της είχε δημιουργήσει αρκετή ακίνητη περιουσία. Μέρος της περιουσίας αυτής κληρονόμησε ο εν λόγω ευεργέτης, την οποία μάλιστα αύξησε με τη δική του εργασία και κληρονομιά της συζύγου του, η οποία κατάγονταν από το γένος Γλαύτση. Αναφέρεται η αδερφή του ευεργέτη με το όνομα Σοφία, στην οποία επίσης είχε δωρίσει μέρος της ακίνητης περιουσίας του, όπως κατοικία βρισκόμενη στη συνοικία της Γουμένισσας που έφερε όνομα «Πασσαλή». Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΖΗΣΕ Ο ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ Ο Θάνος Ζελέγκος έζησε στη Γουμένισσα σε μια δύσκολη περίοδο, διότι από το 1870, απότην ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας και τον ανταγωνισμό των δυνάμεων στο χώροτης Μακεδονίας, δημιουργήθηκαν πολλές διενέξεις στον ευρύτερο χώρο αλλά και στον τόπο γέννησης του. Την ίδια εκείνη δεκαετία εμφανίζεται στη Γουμένισσα η βουλγαρική προπαγάνδα και η τοπική ελληνική χριστιανική κοινότητα κατέβαλε πολλές και ποικίλες προσπάθειες για να δημιουργήσει ουσιαστικά και οργανωμένα ερείσματα, όπως με την ανέγερση διδακτηρίων που θα εξυπηρετούσαν όλο τον μαθητικό πληθυσμό, τη συγκρότηση οργανώσεων και συλλόγων που θα αμύνονταν των δικαίων και των αρχών των Ελλήνων κατοίκων. Στην πρώτη περίπτωση από το έτος 1879 έχουμε την προσπάθεια συγκέντρωσης πόρων για τη θεμελίωση και ανοικοδόμηση διδακτηρίου, πράγμα το οποίο τελικά επιτεύχθηκε σε πρώτη φάση το 1882 με την εισφορά όλων των κατοίκων και πολύ περισσότερο των δωρητών και ευεργετών των διδακτηρίων αυτών. Μεταξύ αυτών την πρώτη θέση κατέχει ο Θάνος Ζελέγκος. Στην όλη προσπάθεια σημαντική είναι η πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Βοδενών Ιεροθέου (1875-1896), στη Μητροπολιτική περιφέρεια του οποίου υπάγονταν τότε η Γουμένισσα και η επαρχία της, του ιερέα της πόλης Παπά-Πέτρου Κάμτσα και πολλών άλλων. Κατάλογος των ονομάτων των δωρητών διασώζεται περιλαμβάνοντας αντίστοιχα και την πρώτη δωρεά ενός εκάστου υπέρ του διδακτηρίου. Τόσο η ομάδα των ανθρώπων που πρωτοστατούσαν για την ανέγερση και τη λειτουργία των εκπαιδευτηρίων, αλλά και όσων ήταν δραστηριοποιημένοι στην φιλεκπαιδευτική αδελφότητα, στην προσπάθεια τους να αναζητήσουν πόρους για στην υλοποίηση των στόχων που είχαν θέσει, πλησίασαν ανθρώπους του τόπου με οικονομική δυνατότητα και αισθήματα προσφοράς. Ένας εξ αυτών ήταν ο ευεργέτης για τον οποίο κάνουμε λόγο. Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Ήταν γνωστό σε όλους τους κατοίκους της Γουμένισσας και στις εκάστοτε αρχές του τόπου, πως το μεγάλο σχολείο που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης οικοδομήθηκε με χρήματα που πρόσφερε ο Θάνος Ζελέγκος και λειτούργησε μάλιστα με δικές του δαπάνες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όπως επίσης προαναφέρθηκε, δεν έγινε γνωστό το ποσό των χρημάτων που διέθεσε, το οποίο κατά την παράδοση ανέρχονταν σε πολλές εκατοντάδες χρυσών λιρών. Το όνομα του έμεινε γνωστό και συνδέθηκε με την καλλιέργεια, πρόοδο και ανάπτυξη των ελληνικών γραμμάτων στη Γουμένισσα, τόσο μάλιστα που λησμονήθηκαν όλοι οι άλλοι δωρητές των ελληνικών εκπαιδευτηρίων και δεν ήταν λίγοι. Η τοπική κοινωνία εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της προς το απλό αλλά φιλόμουσο και φιλοπρόοδο παλιό μέλος της έδωσε το όνομα του στην κεντρική πλατεία της κωμόπολης. Τη σχετική απόφαση πρέπει να την πήρε το τοπικό Κοινοτικό Συμβούλιο τη δεκαετία του 1920, δεν έχει εντοπισθεί το σχετικό πρακτικό, διότι από το 1912 και μέχρι τότε η πλατεία έφερε το όνομα του διάδοχου και αρχιστρατήγου του ελληνικού στρατού κατά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, του Κωνσταντίνου. Υπενθυμίζεται πως η Γουμένισσα ελευθερώθηκε από τον μακραίωνο τουρκικό ζυγό στις 23 Οκτωβρίου του 1912 μετά τη μάχη των Γιαννιτσών και ύστερα από αίτηση των κατοίκων της να αποστείλει ο αρχιστράτηγος εκεί ελληνικό ένοπλο τμήμα, διότι από τη Γευγελή κατέρχονταν βουλγαρικός στρατός. Από τη δεκαετία του 1920 ως και σήμερα η πλατεία της Γουμένισσας με τα πλατάνια και τη χαρακτηριστική κρήνη της απομεινάρι του Α' Παγκοσμίου πολέμου, φέρει το όνομα του μεγάλου τοπικού ευεργέτη Θάνου Ζελέγκου. Κανείς δεν τόλμησε και θα λέγαμε δεν διανοήθηκε ποτέ ως σήμερα να προτείνει μετονομασία. Αυτό είναι δείγμα της καθολικής αναγνώρισης και προσφοράς του Θ. Ζελέγκου προς τον τόπο του. Η μνήμη του από παλιά ως σήμερα τιμάται κάθε χρόνο. Την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών, ημέρα των Ελληνικών Γραμμάτων κατά την οποία γίνεται αναφορά στους δωρητές και ευεργέτες των εκπαιδευτηρίων, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στην οποία παρίστανται οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές όλων των σχολείων, τελείται μνημόσυνο υπέρ της αναπαύσεως της ψυχής του αείμνηστου ευεργέτη. Παλαιότερα μάλιστα, πριν από την απελευθέρωση του 1912, στη Γουμένισσα, όπως και σε όλες σχεδόν της ελληνικές ορθόδοξες κοινότητες και την ημέρα της Κυριακής της Ορθοδοξίας τελούνταν μνημόσυνο υπέρ των ευεργετών της κοινότητας και σχετική τελετή. Στην τελετή αυτή, όπως και την ημέρα των τριών Ιεραρχών, πραγματοποιούνταν ομιλίες σχετικές με το πνεύμα των ημερών με αναφορές στους δωρητές και στους ευεργέτες. Την πρώτη θέση στους εορτασμούς αυτούς κατείχε το όνομα του Θάνου Ζελέγκου. Υπάρχουν πληροφορίες για δύο τέτοιους εορτασμούς του έτους 1909 της ημέρας των Τριών Ιεραρχών και της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Το παράδειγμα του Θ. Ζελέγκου τόσο με τη χρηματική του δωρεά όσο και με την παραχώρηση του μεγαλυτέρου μέρους της περιουσίας του στα ελληνικά εκπαιδευτήρια της πατρίδα του το ακολούθησαν και πολλοί άλλοι ομοχώριοί του. Στον κώδικα διαθηκών της Γουμένισσας, στον οποίο ήδη έχουμε αναφερθεί, έχουμε αντίγραφα των διαθηκών των Γόνου Ιωάννη Κουβάτση, Αικατερίνης Χατζη-Γεωργίου Μουζούρη, Χρίστου Θάνου Λόπκα, Γεωργίου Παπακαλιώνη, Γεωργίου Δ. Σαμαρά, Μαρίας Μίνου Πούλκα και Παπά-Ζαχαρία Χατζή Δημητρίου. Στις διαθήκες περιλαμβάνονται και παραχωρήσεις ακινήτου περιουσίας των διαθετών προς τα ελληνικά εκπαιδευτήρια της πόλης. Στην αίθουσα τελετών του ιστορικού διδακτηρίου της Γουμένισσας μέχρι και της αρχές της δεκαετίας του 1970, οπότε λειτουργούσε αυτό, ήταν αναρτημένη η φωτογραφία του δωρητή. Δυστυχώς, ως φαίνεται μετά την εγκατάλειψη του κτιρίου δεν υπήρξε μέριμνα για τη μεταφορά της στο νέο διδακτήριο, στο κατάστημα του Δήμου ή τέλος πάντων σε ασφαλές μέρος. Χάθηκε ένα πολύτιμο ιστορικό ντοκουμέντο και μαζί του ίσως για κάποιους και η ανάμνηση του μεγάλου ευεργέτη. Στοιχεία της σελίδας Χρήστου Π. Ιντου Θάνος Ζελέγκος, ένας μεγάλος ευεργέτης της Γουμένισσας και των ελληνικών γραμμάτων.