Αισιοδοξία

 Τίποτα δεν είναι μόνιμο,

 τίποτα δεν είναι οριστικό

  και τελεσίδικο.

 Μέσα από τον πυκνό ιστό

 των απαγορεύσεων,

Β. Κ α θ η μ ε ρ ι ν ά λ ό γ ι α

                   
 …………..Καθόταν ώρα στο παγκάκι του πάρκου, συνηθισμένο σημείο στον πρωινό του περίπατο και έριχνε διαγώνιες ματιές στα μακροσκελή άρθρα, προσεκτικότερα διάβαζε τα σχόλια, μελετούσε αναλυτικά τις φωτογραφίες και  τα αθλητικά αποτελέσματα και τέλος έφτανε η ώρα για την πιο χρήσιμη απασχόληση: Να λύσει το σταυρόλεξο της τελευταίας σελίδας.

Η κ ρ ί σ η

      

 Τρεκλίζει στη μέση του πουθενά

 ανασφαλής κι έρμαιο των αμαρτιών του παρελθόντος

θύμα και θύτης πολλών συμβάντων

στη διάρκεια του επίπεδου βίου του

Λ ό γ ι α κ α θ η μ ε ρ ι ν ά

 1. Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία για ανάσα, για ανασκόπηση και συγχρόνως αφετηρία για μια νέα αρχή. Δε μπορείς να μην βάλεις στη ζυγαριά όλα τα δεδομένα των συμβάντων, να κρίνεις τη δική σου συμμετοχή, να εξάγεις τα απαραίτητα συμπεράσματα, που θα αποτελέσουν οδηγό για τη νέα αρχή.

Δ ι ψ α σ μ έ ν α ό ν ε ι ρ α

Διψασμένα όνειρα.

Γεννήθηκαν κι έζησαν

 πίσω από το παραπέτασμα της ζωής.

 Όταν τόλμησαν να ξεπροβάλλουν

 το κεφάλι τους στο φως χτυπήθηκαν ανελέητα

 από την πραγματικότητα και το ρεαλισμό.

Α ξ ι ο λ ό γ η σ η

Ξεφυλλίζω τις σελίδες των χρόνων που πέρασαν. Είναι το βιβλίο της προσωπικής μου ζωής. Μέσα του είναι καταγραμμένα στη διάρκειά της τα σημαντικά γεγονότα και τα  ασήμαντα περιστατικά. Εκεί βρίσκονται  τα όμορφα, μαζί με τα άσχημα. Στιγμές ανάτασης αλλά και φάσεις μετριότητας. Πράξεις Καλές, αλλά και ντροπιαστικές συμπεριφορές.

(Ρεπορτάζ της εφημερίδας ΕΠΟΧΗ)

 ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΤΣΙΛΟΓΛΟΥ: «Κι όμως ήταν όμορφα»  

Με πρωτοβουλία της Εταιρείας Μελέτης της Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ) πραγματοποιήθηκε, στις 14 Απριλίου, στη μεγάλη αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθήνας (ΕΣΗΕΑ), η παρουσίαση του βιβλίου «Κι όμως ήταν όμορφα», Μαρτυρίες (έκδοση Κέδρος, Αθήνα 2011) έργο του παλιού φίλου και συντρόφου Λευτέρη Τσίλογλου. Το βιβλίο αναφέρεται στις δύσκολες δεκαετίες του 1950 και 1960 και τους κοινούς αγώνες μιας ολόκληρης γενιάς, αναδεικνύοντας αξίες και αλήθειες που μας είναι σήμερα πολύτιμες, όσο ποτέ άλλοτε. Με ειλικρίνεια και με λογοτεχνική καλλιέπεια ο συγγραφέας καταθέτει την δική του μαρτυρία για την δική του ατομική πορεία και τους κοινούς αγώνες.