Ιδού τι έγραφα στον τοίχο μου στο Facebook στις 14 Ιουλίου του 2014, πριν ο Σύριζα γίνει κυβέρνηση,  για τις προηγούμενες «μνημονιακές» κυβερνήσεις. Για αυτούς που οι σημερινοί κυβερνώντες Νενέδες τους ανεβάζουν, πράκτορες της ΕΕ τους κατεβάζουν       

   Τ ο   δ ι α φ α ι ν ό μ ε ν ο   α δ ι έ ξ ο δ ο

Η δυστυχία για τη χώρα είναι ότι δεν υπάρχει προς το παρόν εναλλακτική πρόταση διαδοχής. Η κυβέρνηση, από τη μια, είναι μια συμμαχία ανίκανη, φοβισμένη κι αναποφάσιστη. Ενώ  κόμμα που μετέχει σ’ αυτή απευθύνθηκε στους ευρωπαίους συμμάχους αναζητώντας- με εγκληματική καθυστέρηση- βοήθεια, ενώ ιδεολογικά βρίσκονται χοντρικά στον ίδιο χώρο, δεν τολμούν να ακολουθήσουν τις συμβουλές της ΕΕ. Ψηφίζουν νόμους που καθυστερούν να τους υλοποιούν, αφού δεν εκδίδουν τις αναγκαίες υπουργικές αποφάσεις. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην χωρίς αρχές και όρια αντίδραση των αντιπολιτευτικών κομμάτων, αλλά και στον δισταγμό των ιδίων να διαλύσουν δομές που οι αυτοί κατασκεύασαν και μέσα τους βρήκαν ασφαλές καταφύγιο τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και οι ισχυρές συντεχνίες.  Όταν μετά από πίεση κι εκβιασμούς παίρνονται κάποια μέτρα έχουν στη διαδικασία της ψήφισής τους στρογγυλοποιηθεί και η δυναμική της επίδρασής τους έχει δυστυχώς  παρέλθει. Εδώ ανανεώνω ένα ερώτημα που είχα βάλει σ’ ένα άρθρο μου πριν  τρία ολόκληρα χρόνια. (δηλαδή το 2011)

 Π ώ ς .  θ α .  ή μ α σ τ α ν .  σ ή μ ε ρ α, .  α λ ή θ ε ι α,  .  α ν .  έ γ κ α ι ρ α .  π α ί ρ ν α μ ε .  τ α .  π ρ ο φ α ν ώ ς .  α ν α γ κ α ί α .  μ έ τ ρ α .  κ ι   α κ ο λ ο υ θ ο ύ σ α μ ε  . τ ι ς . σ υ μ β ο υ λ έ ς .  τ ω ν .  σ υ μ μ ά χ ω ν  . μ α ς ;

Ας αποφασίσουμε για το βασικό : Θέλουμε να είμαστε κομμάτι της ενωμένης Ευρώπης ή προτιμούμε να κλειστούμε στο καβούκι της τίμιας αλλά φτωχής αυτονομίας μας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης; Η δαιμονοποίηση απ’ όλους της τρόικας τι νόημα έχει όταν εμείς τους καλέσαμε και ζητήσαμε τη βοήθειά τους ;

Προσωπικά όταν διαβάζω ανακοινώσεις αντιμνημονιακών κομμάτων αισθάνομαι σαν να με θεωρούν ηλίθιο με τη «σοβαρότητα» των επιχειρημάτων τους. Μου λένε λοιπόν ότι το μνημόνιο έφερε την κρίση και όχι το προφανές. Ότι το μνημόνιο είναι συνέπεια της κρίσης! Καλά με έναν προϋπολογισμό ελλειμματικό κατά 15 τουλάχιστον δις πώς θα μπορούσε ακόμα να εξυπηρετείται ; Ούτε τους απλούς μαθηματικούς λογαριασμούς είναι ανίκανοι να κάνουν ; Γι αυτό κανείς δε μιλάει, αρκούμενοι σε γενικούς αφορισμούς, παίζοντας επικίνδυνα και το παιχνίδι της «εθνικοφροσύνης», πεδίο στο οποίο εξαρχής ήταν γνωστό ποιος θα βγει κερδισμένος.

Άσε το άλλο. Αν αφαιρέσεις τα ονόματα των κομμάτων και δώσεις τις ανακοινώσεις σ’ έναν μέσο αναγνώστη δεν θα κατορθώσει να διαχωρίσει ποια είναι  η ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής. του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.  Όλα έγιναν ίδια κι όμοια. Τι κρίμα!

Ο επόμενος διεκδικητής της εξουσίας είναι δυστυχώς ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα πολιτικών δυνάμεων με ευρείες διαφωνίες σε βασικούς τομείς της εφαρμογής της πολιτικής, ανίκανο έτσι να προσφέρει μια πειστική και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση. Μακάρι να ήταν! Κάθε τόσο κάνουν τέτοια χοντρά πολιτικά λάθη και τέτοιες άτυχες κινήσεις τακτικής που αρχίζω να υποψιάζομαι ότι δεν είναι τυχαίο. Μάλλον φοβούνται μη τυχόν τους έρθει απρόσκλητη η εξουσία και τους χτυπήσει την πόρτα, ενώ δεν είναι έτοιμοι να αναλάβουν το βάρος μια τέτοιας ευθύνης. Εύχομαι να έχω άδικο.

Ας επιστρέφω, για μια ακόμα φορά, στην αρχική μου άποψη για τη διέξοδο. Αν δεν υπάρξει ολική αναδιοργάνωση του κράτους με γενναίο και τολμηρό περιορισμό του ξέχειλου και σκουριασμένου κρατικού μηχανισμού, που με επιτυχία αντιστέκεται στις αλλαγές και επιζητά τη διατήρηση των υπαρχουσών δομών, δε βγαίνουμε ποτέ από το λούκι της κρίσης.

 Αν κάποια στιγμή τα νούμερα δείξουν ότι ξεπερνιέται η κρίση, σε λίγο θα επανέλθει δριμύτερη, αφού η μόλυνση θα  έχει μείνει ακαθάριστη.

 Η   σ υ ν τ α γ μ α τ ι κ ή   α ν α θ ε ώ ρ η σ η   ε ί ν α ι      π ε ρ ι σ σ ό τ ε ρ ο   α π ό   α ν α γ κ α ί α ….