Θα έρθει και πάλι μπροστά μου ο ίδιος, αμάλαγος απ’ το χρόνο, λες και δεν πέρασε ούτε μια μέρα από πάνω του, με το ίδιο παγωμένο χαμόγελο, τη διαπεραστική του ματιά και με το σινιέ ντύσιμο, να μου αραδιάσει τα ίδια γλυκά ψέματα που πριν χρόνια, αδιάντροπα μου τα είχε ξαναπεί. Είμαι σίγουρος ότι θα πει πάλι μια σειρά παραμύθια για αμέτρητους θριάμβους και νίκες που πέτυχε για το καλό του λαού με δική του κυρίως καθοδήγηση Κι εγώ θα τον κοιτάζω αμίλητος, θαυμάζοντας την ικανότητά του να κάνει τη νύχτα μέρα. Φοβάμαι όμως ότι τη σιωπή μου θα την παρερμηνεύσει ως συναίνεση κι επιβράβευση των πράξεων του. Ναι !!
Αυτή είναι η σημερινή εικόνα του κυρίαρχου ρεύματος της πολιτικής μας σκηνής…