Τα Αριστερά κόμματα είναι πολύ χρήσιμα στο ρόλο της αντιπολίτευσης. Στις γραμμές του περιλαμβάνουν μυαλά που μπορούν να πλουτίσουν τον προβληματισμό για τα μελλοντικά βήματα, να προτείνουν νέες λύσεις σε παλαιά προβλήματα. Είναι κόμματα ευαίσθητα στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων μειωψηφιών, ανθρώπων με διαφορετικά χαρακτηριστικά και πολλά ακόμα. Είναι ή πρέπει να είναι ο χώρος της έγκαιρης επισήμανσης ατασθαλιών, καθυστερήσεων, οπισθοδρομιών. Πιστός υπερασπιστής των αδυνάτων, των αδίκως διωκομένων και όλα τα παρόμοια.

Τα πράγματα αλλάζουν όμως όταν η Αριστερά έρχεται στην εξουσία. Τότε αν θέλει να παραμείνει στην εξουσία πρέπει να βάλει πολύ νερό στο κρασί της. Η αριστερή ιδεολογία, όπως περιγράφεται από τους ιστορικούς θεμελιωτές της, στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν είναι πρακτικώς κυβερνήσιμη. Οι αντιλήψεις της κυρίως για την ισότητα, το δημόσιο τομέα και την ιδιωτική πρωτοβουλία, τον κεντρικό έλεγχο της διαχείρισης των πάντων είναι εγγενή ελαττώματα, που το μόνο που εξασφαλίζουν είναι η αποτυχία του εγχειρήματος. Όσο αργούμε αυτό να το καταλάβουμε η Αριστερά, ως πολιτική παράταξη, θα αργήσει να δει άσπρη μέρα