Μάθημα ιστορίας

Ανέξοδοι λεκτικοί ηρωισμοί,

λόγια τολμηρά με πήλινα πόδια,

 που θα σωριαστούν  σε θρύψαλα 

στο πρώτο φύσημα του κινδύνου.

Το ζήσαμε στο παρελθόν.

 Όμως χωνεύτηκε εύκολα γιατί είναι

χαρακτηριστικό ανθρώπινο κι άρα

συγχωρητέο

 Εκείνο που κάθισε σαν πέτρα στο στομάχι 

και δεν χωνεύεται με τίποτα

είναι η έλλειψη της μνήμης.

 Μ’ έναν αξιοθαύμαστο τρόπο

  η άτακτη φυγή  ξεχάστηκε παντελώς

 από την πρώτη μέρα της νέας  περιόδου.

 Κι όχι μόνο.

 Υπήρξε και κάτι χειρότερο.

 Ο  επιλήσμων  σήκωσε και το λάβαρο

του αδιάλλακτου τιμητή,

 στολίζοντας με τα κατάλληλα επίθετα

 αυτούς που η παρουσία

του ξυπνούσε τις άσχημες μνήμες…

« Τσακίστε τους!

 Δημιουργούν κλίμα ηττοπάθειας ενώ

το κίνημα βρίσκεται σε άνοδο!»

Ως απολογισμό λέω ότι

κάποιες φορές το πέτυχαν.

Στη συνέχεια τιμήθηκαν και

  με τον της «δικαιοσύνης στέφανο»

έχοντας στο μέτωπο

τη βούλα της «λαϊκής επιδοκιμασίας».