Κείμενο που δημοσιεύτηκε στον τοίχο μου, στο Facebook και στο προσωπικό μου blog το Σάββατο 4 Απριλίου 2015. Σήμερα, δυο χρόνια σχεδόν μετά ζούμε από χειρότερη θέση αντίστοιχες καταστάσεις. Και οι κυβερνώντες …… θριαμβολογούν
Προειδοποίηση
Χάνεται αδικαιολογήτως κι αδιακόπως πολύτιμος χρόνος, ενώ είναι γνωστό ότι στην αμφιβολία και την αναποφασιστικότητα τα πραγματικά οικονομικά μεγέθη διαρκώς υποβαθμίζονται. Οι εμπορικές πράξεις αναστέλλοντα ή ακόμα χειρότερα ματαιώνονται. Την ίδια στιγμή ένα πυκνό δίκτυο παραπληροφόρησης εφησυχάζει το λαό με μια πλήρως αβάσιμη αισιοδοξία, που φοβάμαι ότι δεν την πιστεύουν ούτε οι ίδιο που την επικαλούνται. Κάποιες ιδεολογικές ομάδες μέσα στην κυβερνητική παράταξη θέλουν να οδηγήσουν τα πράγματα στα άκρα και στο τετελεσμένο του πιστωτικού γεγονότος. Την ίδια περίοδο η σιωπηρή θέση της επίσημης κυβέρνησης στηρίζεται στο εξής νταηλίδικο επιχείρημα
«Τι θα κάνουν μωρέ? Θέλουν δε θέλουν θα μας δώσουν λεφτά!!!»
Οι αγωνιστές που είναι υπεράνω των χρημάτων κι έχουν εθνική αξιοπρέπεια !!
Για τη χώρα μας -σε ομαλές συνθήκες- το επίπεδο συλλογής εσόδων είναι δεδομένο. Όμως σε φάση κρίσης όπου η οικονομία στέκεται αμήχανη με αναστολές πληρωμών, υποχρεώσεων και συρρίκνωση των συναλλαγών αυτή η συλλογή θα γίνει υποπολλαπλάσια. Αντιθέτως οι εσωτερικές υποχρεώσεις πληρωμών μισθών και συντάξεων, με το σημερινό υπάρχον επίπεδο, είναι υπέρτερες των εσόδων. Ας μην αναφερθώ καθόλου στις αλόγιστες προεκλογικές υποσχέσεις της παράταξης που κέρδισε τις εκλογές, που αντικειμενικά είναι αδύνατον να υλοποιηθούν, ιδιαίτερα όταν επιπλέον από αφελείς έως επικίνδυνους υπουργούς αναστέλλονται σχέδια ήδη αποφασισμένων επενδύσεων, αλλάζουν ψηφισμένοι νόμοι, εκ των πραγμάτων μηδενίζοντας τις αμυδρές ελπίδες για την αύξηση της πίτας.
Να ήταν το φαινόμενο αυτό αποτέλεσμα έλλειψης εμπειρίας, το λάθος θα ήταν κάποιου βαθμού και μετρήσιμο. Δυστυχώς- ας τ’ ομολογήσω- στην πίσω πλευρά του μυαλού μου υπάρχει ένας φόβος ότι είναι κάτι πολύ χειρότερο. Είναι ένας αριστερίστικος δογματισμός, που αδικαιολογήτως υπερεκτιμά τις δικές του δυνατότητές, ενώ αντιθέτως αγνοεί ή έστω υποτιμά τους νόμους της οικονομίας της αγοράς. Μέσα στην παράταξη που κέρδισε τι εκλογές υπάρχουν ολοκληρωτικές δυνάμεις του στιλ «».
« Ή όλα ή τίποτα Ας γίνει ολοκαύτωμα. Τι να κάνουμε ; Οι επαναστάσεις έχουν το τίμημά τους»
Ο σοφός λαός κάθεται εξουδετερωμένος, συνηθισμένος να φέρεται και να άγεται από τυχάρπαστους απατεώνες. Εκ των υστέρων θα βγουν οι μόνιμοι παπαγάλοι των μικροφώνων να «εξηγήσουν τα τετελεσμένα».
«Δε φταίγαμε εμείς! Οι κακοί Ευρωπαίοι μας οδήγησαν εδώ»
Από τα ψηφίσματα και τους αναγκαστικούς νόμους της ανώμαλης περιόδου του εμφύλιου σπαραγμού όπου στον κρατικό μηχανισμό δεν έμεινε αριστερό κουνούπι, κάποιο κομμάτι της αριστεράς διαποτισμένο με τις γραφειοκρατικές λογικές των αποτυχημένων σοσιαλιστικών δημοκρατιών «κατόρθωσε να καταλάβει το κράτος» και ελπίζει ότι θα εγκαθιδρύσει ένα «φτωχό μεν αλλά τίμιο» νέο σοσιαλιστικό κράτος. Η ιδιωτική πρωτοβουλία που έχτισε ό,τι υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα αντιμετωπίζεται αρνητικά σαν ανεπιθύμητος παράγοντας! Η πρακτική της μεταφράζεται με τη φράση
«Ας πάει να πνιγεί»