Είναι μεγάλη δυστυχία η σκέψη σου να σκεπάζεται από τη δυστυχία των ανθρώπων του κόσμου όλου. Δε θα σου μείνει ασυννέφιαστη στιγμή. Πάντα θα υπάρχουν εστίες δυστυχίας. Ο δρόμος είναι αδιέξοδος. Δεν εννοώ να σου λείπουν οι ανθρωπιστικής φύσεως ευαισθησίες. Αλίμονο! Εννοώ να τις καταναλώνεις στο περίγυρό σου. Και εκεί υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται τη βοήθειά σου και αυτή δεν είναι απαραίτητο να είναι μόνο οικονομική. Επειδή θα έχεις την αμεσότητα θα νιώσεις ζωντανά τη χαρά της προσφοράς. Σκέψου ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων να σκεφτεί με τον ίδιο τρόπο. Τότε ίσως υπάρξει μετρήσιμη βελτίωση