Αρχή φόρμας

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ, ΑΠΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΩΣ ΤΟ 1960This Sharinttons

Share to Facebookare to Google+Share to TwitterShare to E-mailShare to Εκτύπωση

Χρήστου Δ. Βήττου Υποστρατήγου ε.α. - Συγγραφέα

Τα Γρεβενά την περίοδο της τουρκοκρατίας δεν είχαν γυμνάσιο και για να συνεχίσει κάποιος μετά το δημοτικό τις γυμνασιακές του σπουδές έπρεπε να παρακολουθήσει μαθήματα στα γυμνάσια των όμορων περιφερειών, όπως Τσοτυλίου, Σιάτιστας, Κοζάνης και Τρικάλων. Αυτή τη δυνατότητα την είχαν κυρίως τα παιδιά των εύπορων οικογενειών ή των χωριών των Γρεβενών που γειτνίαζαν με το Τσοτύλι και τη Σιάτιστα, όπως τα Αηδόνια, οι Κυδωνιές, η Κοκκινιά, το Πολύδενδρο, ο Ταξιάρχης κ.λπ. Επίσης το πλεονέκτημα αυτό το είχαν και τα παιδιά των βλαχόφωνων χωριών, των οποίων οι οικογένειες κατέβαιναν το φθινόπωρο να  παραχειμάσουν στη Θεσσαλία.

Το σχολικό έτος 1914-15 λειτούργησε στα Γρεβενά για πρώτη φορά Ημιγυμνάσιο με μία μόνο τάξη (πρώτη) και έξι μαθητές. Αυτοί ήταν: 1) Λαδάς Π. Κωνσταντίνος, από τα Γρεβενά, 2) Κούσκουρας Χ. Βασίλειος, από το Μαυρονόρος, 3) Κούσκουρας Γ. Κωνσταντίνος, από το Μαυρονόρος, 4) Παπακώστας Ν. Χρυσόστομος, από το Μοναχίτι, 5) Τσιρίκα Γ. Βικτωρία, από τα Γρεβενά, 6) Χατζής Ι. Μιχαήλ, από το Περιβόλι. Οι τέσσερις από τους έξι μαθητές που κατάγονταν από χωριά είχαν γονείς  που διέμεναν στην πόλη των Γρεβενών. Τα μαθήματα που διδάσκονταν στην πρώτη τάξη του Ημιγυμνασίου ήταν: Θρησκευτικά, Ελληνικά, Μαθηματικά, Γαλλικά, Ιστορία, Γεωγραφία, Φυσικά (Φυσική), Γυμναστική, Καλλιγραφία και Ιχνογραφία. Η βαθμολογία των μαθητών μέχρι και το σχολικό έτος 1936-37 γινόταν με άριστα το 10 και μετά καθιερώθηκε με άριστα το 20. Το Σεπτέμβριο του 1915, διορίστηκε ως γυμνασιάρχης του  Ημιγυμνασίου ο Κ. Ματσίρος, πτυχιούχος Φιλολογίας, με προϋπηρεσία στο εξωτερικό.

Με το Β.Δ. της 18/10/1915 προστέθηκε και δεύτερη τάξη εξαταξίου γυμνασίου. Το διάταγμα αυτό προέβλεπε ότι η δεύτερη τάξη θα είχε τη δυνατότητα να λειτουργήσει μόνο αν  εξασφαλιζόταν η δαπάνη συντήρησης αυτής από το Δήμο Γρεβενών. Με το Β.Δ της 21/8/1916 προστέθηκαν άλλες δύο τάξεις (τρίτη και τετάρτη), υπό τον όρο ότι ο Δήμος Γρεβενών θα κατέβαλε ετησίως για τη συντήρηση του Ημιγυμνασίου τρεις χιλιάδες δραχμές.

Τα επόμενα δύο σχολικά έτη με τα Β.Δ. της 8/8/1917 και 21/7/1918 προστέθηκαν η 5^η και 6^η τάξη αντίστοιχα, οπότε το σχολικό έτος 1918-19 εξήλθαν οι πρώτοι εννιά απόφοιτοι του εξαταξίου Γυμνασίου Γρεβενών, οι οποίοι ήταν οι εξής: 1) Αποστολίδης Αν. Κωνσταντίνος, 2) Κλαπανάρας Νικ. Νικηφόρος, 3) Κώστης Δημ. Κωνσταντίνος, 4)  Μπρώβας Χρ. Αθανάσιος, 5)  Παπαχατζής Χρ. Σπυρίδων, 6) Στουρνάρας Δ. Αθανάσιος, 7) Στουρνάρας Δ. Χρήστος, 8) Τέγος Γουσίου Νικόλαος, 9) Χατσιόπουλος Στεργίου Χαράλαμπος.

Από το Γυμνάσιο Γρεβενών αποφοίτησαν μέχρι το 1940 τριακόσιοι εβδομήντα τέσσερις (374) μαθητές. Οι αποφοιτήσαντες κατ’ έτος αριθμητικά φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.

Α/Α	Έτος αποφοίτησης	Αριθμός αποφοίτων	Α/Α	Έτος αποφοίτησης	Αριθμός αποφοίτων
1	1919	9	12	1930	17
2	1920	11	13	1931	14
3	1921	11	14	1932	23
4	1922	9	15	1933	18
5	1923	10	16	1934	27
6	1924	16	17	1935	20
7	1925	21	18	1936	26
8	1926	21	19	1937	17
9	1927	13	20	1938	20
10	1928	13	21	1939	24
11	1929	16	22	1940	18

Τον Ιούλιο του 1918 με το Β.Δ. της 14/7/1918  τα γυμνάσια της χώρας διαιρέθηκαν σε τέσσερις τάξεις. Πρώτης τάξης ήταν τα Γυμνάσια Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Πειραιώς, Πατρών και Κέρκυρας, δεύτερης τάξης  του Βόλου, Κορίνθου, Καλαμάτας, Χαλκίδας, Ιωαννίνων κ.λπ., τρίτης τάξης τα Θηβών, Ναυπλίου, Τρικάλων, Καρδίτσας, Βέροιας, Έδεσσας κ.ο.κ. και τέταρτης τάξης τα Γρεβενών, Άρτας, Πολυγύρου, Καρπενησίου, Άμφισσας, Σιάτιστας, Φλώρινας, Καστοριάς  κ.ά.

Με το Π.Δ. της 6/7/1931 ορίστηκε από της 1^ης Ιανουαρίου 1931 ως μηνιαία εισφορά των μαθητών του Γυμνασίου Γρεβενών υπέρ του Σχολικού Ταμείου για μεν τις δύο κατώτερες τάξεις έξι  δραχμές, για δε τις τέσσερις ανώτερες οκτώ  δραχμές, σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 12/2.5.1931 πράξη της οικείας Σχολικής Επιτροπής. Υπουργός Παιδείας την περίοδο αυτήν ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου.

Διδασκαλεία

Μετά τους  Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13 και την απελευθέρωση των Νέων Χωρών δημιουργήθηκε η ανάγκη ίδρυσης στις περιοχές αυτές Διδασκαλείων, για να καλυφθούν οι ελλείψεις σε δασκάλους. Για τις ανάγκες της Δυτικής Μακεδονίας ιδρύθηκε στην Κοζάνη το 1914 τριτάξιο Διδασκαλείο (φοίτηση 3 έτη), το οποίο δεχόταν απόφοιτους της Γ΄ τάξης γυμνασίου. Αργότερα με την έλευση και των προσφύγων της Μικράς Ασίας ιδρύθηκε στην Καστοριά το 1923  μονοτάξιο Διδασκαλείο (φοίτηση ένα έτος) και το Σεπτέμβριο του 1926 στη Φλώρινα και Καστοριά πεντατάξια Διδασκαλεία. Σημειώνεται ότι η Καστοριά και η Φλώρινα αντιμετώπιζαν εκτός από τους πρόσφυγες και το ζήτημα εκπαίδευσης των σλαβόφωνων της περιοχής. Στην Κοζάνη εκτός από το τριτάξιο λειτούργησε από το σχολικό έτος 1929-30 και πεντατάξιο Διδασκαλείο. Το μονοτάξιο διδασκαλείο δεχόταν αποφοίτους εξαταξίου γυμνασίου χωρίς εξετάσεις, ενώ τα πεντατάξια δέχονταν μαθητές αποφοίτους της Α΄ τάξης του γυμνασίου, κατόπιν γραπτών και προφορικών εξετάσεων.   Με το Νόμο 5802/1933 καταργήθηκαν τα Διδασκαλεία και ιδρύθηκαν οι Παιδαγωγικές Ακαδημίες με διετή φοίτηση, όπου γίνονταν δεκτοί με εξετάσεις απόφοιτοι του εξαταξίου γυμνασίου. Το έτος 1933, κατ’ εξαίρεση, για να καλυφθούν τα κενά σε διδακτικό προσωπικό των χωριών του Νομού Κοζάνης, προσλήφθηκαν και αναγνωρίστηκαν ως δάσκαλοι  και μερικοί απόφοιτοι  του εξαταξίου γυμνασίου. Οι περισσότεροι δάσκαλοι της επαρχίας Γρεβενών προέρχονταν από το τριτάξιο Διδασκαλείο Κοζάνης και ελάχιστοι από το μονοτάξιο Καστοριάς. Μετά το 1935 όλοι οι δάσκαλοι ήταν πτυχιούχοι των  Παιδαγωγικών Ακαδημιών, κυρίως της Θεσσαλονίκης.

Εγκαταστάσεις του Γυμνασίου Γρεβενών

Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών της 11^ης Οκτωβρίου 1919 είχε συσταθεί στα Γρεβενά μία επιτροπή, για να προβεί σε εράνους εντός της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για την ανέγερση διδακτηρίων (δημοτικών σχολείων και γυμνασίου), από τα οποία στερούνταν η πόλη. Την επιτροπή αποτελούσαν ο Μητροπολίτης, ο Υποδιοικητής (έπαρχος), ο Δήμαρχος, ο Επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαίδευσης, ο Γυμνασιάρχης, ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου και άλλοι ένδεκα ευυπόληπτοι πολίτες της πόλης.

Το εξατάξιο Γυμνάσιο στεγάστηκε στην αρχή εκεί που βρίσκεται σήμερα το Παράρτημα της Σχολής Αστυφυλάκων, σε κτήριο που πριν την απελευθέρωση ήταν τουρκικό στρατιωτικό νοσοκομείο (κάηκε από τους Γερμανούς τον Ιούλιο του 1944).  Όταν το φθινόπωρο του 1924 το κτήριο αυτό παραχωρήθηκε στο νεοσύστατο Εθνικό Οικοτροφείο Αρρένων Γρεβενών, το Γυμνάσιο εγκαταστάθηκε σε νοικιασμένο διώροφο κτήριο, ιδιοκτησίας του γιατρού Αλέξη Παπαλέξη, στη γωνία των οδών Μακεδονομάχων και 13^ης Οκτωβρίου, στη θέση που βρίσκεται σήμερα το φαρμακείο Καραλή και το φωτογραφείο των αδελφών Ράμμου. Μετά την ανέγερση του Διδακτηρίου (σημερινό 1^ο Δημοτικό Σχολείο) το 1931 το Γυμνάσιο μεταφέρθηκε εκεί.

Κρίνεται σκόπιμο να γίνει μια μικρή αναφορά  στο ιστορικό του Διδακτηρίου, διότι ήταν το πρώτο αξιόλογο εκπαιδευτικό ίδρυμα και κόσμημα της πόλης και υπάρχουν συναισθηματικοί δεσμοί με αυτό χιλιάδων ατόμων, τα οποία σε δύσκολες εποχές, κάτω από αντίξοες οικονομικές συνθήκες και ανώμαλες καταστάσεις, πέρασαν από τα θρανία του. Το οικόπεδο στο οποίο κτίστηκε ανήκε στην Αεροπορική Άμυνα και τα έτη 1927 και 1928 έγιναν ενέργειες από  τον πρόεδρο της Κοινότητας Γρεβενών γιατρό Αλέξανδρο Βασιλόπουλο  να παραχωρηθεί ή να αγοραστεί από την Κοινότητα έναντι λογικής τιμής ως το μόνο κατάλληλο για το σκοπό της εκπαίδευσης. Επιστολή για τον ίδιο σκοπό προς την Εκτελεστική Επιτροπή της Εθνικής Αμύνης απέστειλε και ο τότε υπουργός Συγκοινωνίας και καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αντώνιος Χρηστομάνος, ο οποίος ήταν και πρόεδρος της Μακεδονικής Εκπαιδευτικής Εταιρείας. Το οικόπεδο τελικά παραχωρήθηκε και την Κυριακή  24 Ιουνίου 1928 και ώρα 11 π.μ. έγινε η τελετή του θεμελίου λίθου του Διδακτηρίου, χοροστατούντος του μητροπολίτη Γρεβενών Νικολάου. Επακολούθησε μικρή ομιλία του σεβασμιότατου, ως προέδρου της Ενιαίας Διδακτηριακής Επιτροπής, ο οποίος ευχήθηκε όπως ο Μεγαλοδύναμος Θεός φέρει εις αίσιον πέρας το έργο. Μετά μίλησε ο πρόεδρος της Κοινότητας Αλέξανδρος Βασιλόπουλος, εκθέτοντας κυρίως τους μόχθους της Επιτροπής και τα εμπόδια, τα οποία συνάντησε αυτή μέχρις ότου κατορθώσει να φθάσει η  ημέρα θεμελίωσης του  έργου, του οποίου τόση ανάγκη είχε η πόλη των Γρεβενών. Ύστερα από αυτόν μίλησε ο Παπανικολάου, ως πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Γρεβενών, αναφέροντας χωρία από την Ιστορία του Κ. Παπαρρηγοπούλου, στα οποία καταδείκνυε την ανάγκη ιδρύσεως κατάλληλων διδακτηρίων. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο του κτηρίου εκπονήθηκε από το αρμόδιο τμήμα του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο υπολόγισε  ότι θα στοιχίσει περίπου ένα εκατομμύριο δραχμές. Για το κτίσιμό του χρησιμοποιήθηκαν και αρκετά υλικά από αυτά που κατεδαφίσθηκαν από τους τουρκικούς στρατώνες του Κισλά.

 Στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, ημέρα Κυριακή, έγιναν τα εγκαίνια του κτηρίου.  Προηγουμένως είχαν τελεσθεί και τα εγκαίνια του Ι.Ν. της Ευαγγελίστριας (Αγίου Αχιλλίου).  Η ίδρυση Διδακτηρίου στα Γρεβενά θεωρήθηκε γεγονός μεγάλης σημασίας. Στα εγκαίνια παρέστησαν ο μητροπολίτης Νικόλαος, ο τμηματάρχης του Υπουργείου Υγιεινής Λαμπαδάριος, ο διευθυντής Νομαρχίας Κοζάνης Ιωάννης Μακαρόνας, ο μέραρχος της ΙΧ Μεραρχίας Κοζάνης συνταγματάρχης  Γεώργιος Τσολάκογλου, ο γυμνασιάρχης Γρεβενών Κ. Αναγνωστόπουλος μαζί με τους καθηγητές του Γυμνασίου, ο επιθεωρητής των δημοτικών σχολείων Πέτρος Πύρζας, ο πρόεδρος της Κοινότητας Γρεβενών γιατρός Θεόδωρος Σπίρτος με το Κοινοτικό Συμβούλιο, γιατροί, δικηγόροι, πρόεδροι Σωματείων, διευθυντές Τραπεζών και άλλοι επαγγελματίες της πόλης. Μετά τα εγκαίνια το Γυμνάσιο μεταφέρθηκε από το κτήριο Παπαλέξη στο ισόγειο του Διδακτηρίου.

Το 1937-38 με την ίδρυση του οκταταξίου Γυμνασίου, στο οποίο η εισαγωγή γινόταν από όσους είχαν ενδεικτικό της τέταρτης δημοτικού, ο αριθμός των μαθητών αυξήθηκε, οπότε οι της Α΄ τάξεως έκαναν μαθήματα στο ισόγειο του διώροφου κτηρίου ιδιοκτησίας Μπέζα, απέναντι από τη βόρεια πλευρά του Διδακτηρίου.  Κατά τη διάρκεια της ιταλικής Κατοχής (1941-43) στο Διδακτήριο εγκαταστάθηκε ιταλικός λόχος και το Γυμνάσιο μετακόμισε στο διώροφο οίκημα του Αχιλλέα Αναγνώστου, απέναντι από το σημερινό ΟΤΕ. Η είσοδος στον επάνω όροφο γινόταν με εξωτερική σκάλα και τα μαθήματα γίνονταν πρωί  και απόγευμα. Επειδή το οίκημα του Αναγνώστου κρίθηκε ανεπαρκές χρησιμοποιήθηκε συμπληρωματικά και το ευρισκόμενο πίσω από αυτό οίκημα Γκανέλα.  Όταν οι Ιταλοί αποχώρησαν από τα Γρεβενά (Μάρτιο 1943) το Γυμνάσιο μεταφέρθηκε στο φυσικό του χώρο. Με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών τον Ιούλιο του 1944 μεταξύ των κτηρίων που πυρπολήθηκαν στην πόλη των Γρεβενών ήταν και το Διδακτήριο, του οποίου κάηκε μια αίθουσα και η στέγη.

Στις 24 Μαρτίου 1943 κατελήφθησαν τα Γρεβενά από τους Ελασίτες.  Με την αποχώρηση των Ιταλών από τα Γρεβενά όλες οι υπηρεσίες των ελληνικών κρατικών αρχών, που αντιπροσώπευαν την κατοχική κυβέρνηση, είχαν εγκαταλείψει την πόλη και με τα αρχεία τους μεταφέρθηκαν στην Κοζάνη. Από την παραπάνω ημερομηνία  και  μέχρι την απελευθέρωση από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, τον Οκτώβριο του 1944, η περιφέρεια Γρεβενών αποτελούσε επικράτεια του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, το  οποίο δεν έπαιρνε εντολές από την κατοχική κυβέρνηση των Αθηνών και είχε ιδρύσει το δικό του κράτος με την κυβέρνηση του βουνού, την αποκαλούμενη Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) από το Μάρτιο του 1944. Αλλά και μετά την απελευθέρωση, το ΕΑΜ, του οποίου τα βασικά στελέχη ανήκαν στο ΚΚΕ, έχοντας το δικό του κομματικό στρατό και αισθανόμενο αρκετά ισχυρό, δεν παρέδωσε την εξουσία  στη νόμιμη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου και συνέχισε να ελέγχει την επαρχία Γρεβενών μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945). Η συμφωνία αυτή προέκυψε μετά την ήττα που υπέστη ο  ΕΛΑΣ στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1944 ύστερα από αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις επί ένα μήνα, που σκοπό είχαν  να καταλάβει την εξουσία. Την περίοδο αυτή διορισμένος από το ΕΑΜ δήμαρχος  Γρεβενών ήταν ο Ιωάννης Φώλιας, ο οποίος παρέδωσε τα καθήκοντά του στην επίσημη ελληνική κυβέρνηση το Μάρτιο του 1945. Το Γυμνάσιο Γρεβενών λειτουργούσε κανονικά καθ’ όλη τη διάρκεια της Κατοχής και της Εαμοκρατίας. Τα ενδεικτικά και τα απολυτήρια του Γυμνασίου τη χρονική αυτή περίοδο δεν έφεραν την ένδειξη του ΕΑΜ ή της ΠΕΕΑ αλλά εκδίδονταν «εν ονόματι της Ελληνικής Πολιτείας» και έφεραν τη σφραγίδα της κατοχικής κυβέρνησης των Αθηνών, από την οποία πληρώνονταν και οι μισθοί των καθηγητών. Θα πρέπει να επισημανθεί το γεγονός ότι στο χρονικό αυτό διάστημα η κατοχική κυβέρνηση Κ. Λογοθετόπουλου ήταν εκείνη η οποία με το Διάταγμα της 20/3/1944 (ΦΕΚ Α 75/6.4.1944) αναγνώρισε την Κοινότητα των Γρεβενών σε Δήμο.

Από το σχολικό έτος 1937-1938 και συνέχεια κατά τη διάρκεια της Κατοχής και επί ένα περίπου χρόνο την περίοδο της Εαμοκρατίας το Γυμνάσιο Γρεβενών είχε γυμνασιάρχη τον Σπύρο Καλαμπόκα, ο οποίος  το Φεβρουάριο του 1944  κατηγορήθηκε ως «Δεξιός» και φυλακίστηκε από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στον Πεντάλοφο, οπότε γυμνασιάρχης ανέλαβε ο καθηγητής Βασίλειος Ζωγράφος, ο οποίος παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τον Ιανουάριο του 1946.

Μετά το 1945 αποκαταστάθηκαν σταδιακά οι ζημιές στο Διδακτήριο και στον πρώτο όροφο εγκαταστάθηκε το Γυμνάσιο με ξεχωριστή είσοδο από τη βόρεια πλευρά, ενώ το ισόγειο  με την κύρια είσοδο παραχωρήθηκε στο 1^ο Δημοτικό Σχολείο. Τον Ιούλιο του 1946 ο μητροπολίτης Γρεβενών Θεόκλητος, ένας από τους πιο ικανούς και άξιους ιεράρχες που πέρασαν από τη Μητρόπολη Γρεβενών, στην με αριθ. Πρωτ. 476/22.7.46 εμπιστευτική αναφορά της Ι.Μ. Γρεβενών προς το Υπουργείο Εξωτερικών, αναφέρει τα διάφορα προβλήματα της επαρχίας του με κύριο ζήτημα τη ρουμανική προπαγάνδα. Ένα από τα θέματα που έθιγε ήταν και ο κίνδυνος επαναλειτουργίας του Ρουμανικού Γυμνασίου και του Οικοτροφείου. Συγκρίνοντας το Γυμνάσιο Γρεβενών  με το αντίστοιχο Ρουμανικό του παρελθόντος εκτιμούσε ότι το πρώτο ήταν υποβαθμισμένο, διότι, πέραν του ότι οι καθηγητές ήταν λιγότεροι των προβλεπόμενων, μερικοί από αυτούς που δίδασκαν ήταν εκπαιδευτικοί δεύτερης κατηγορίας, διότι  είχαν κριθεί ακατάλληλοι και στάσιμοι από το εκπαιδευτικό Συμβούλιο Μέσης Εκπαίδευσης. Αποτέλεσμα τούτου  ήταν οι ακραιφνείς βλαχόφωνοι Έλληνες να επηρεάζονται και να στέλνουν τα τέκνα τους στο Ρουμανικό, όχι τόσο από τα οικονομικά κίνητρα που τους παρείχε η προπαγάνδα, όσο από το γεγονός ότι έβλεπαν τη λειτουργία του Ρουμανικού Γυμνασίου υποδειγματική, αφού το προσωπικό του όχι μόνο ήταν τριπλάσιο του προβλεπόμενου, αλλά και επαγγελματικά άριστα  καταρτισμένο, σε σχέση με αυτό του Γυμνασίου Γρεβενών.

Κατά τη δεκαετία του 1950 λόγω της αυξημένης εισαγωγής μαθητών στο γυμνάσιο, ο χώρος των αιθουσών διδασκαλίας δεν επαρκούσε, οπότε έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες από τους αρμόδιους φορείς της πόλης, προκειμένου να γίνουν καινούργιες εγκαταστάσεις για την απρόσκοπτη λειτουργία του. Ως κατάλληλος χώρος επελέγη η έκταση απέναντι  από το παρεκκλήσι του Αγίου Αχιλλίου, την οποία παραχώρησε δωρεάν ο Δήμος Γρεβενών.  Έτσι, την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1957 και ώρα 11:00 π.μ. παρουσία όλων των αρχών της πόλης και πλήθος κόσμου έλαβε χώρα η τελετή της θεμελίωσης του κτηρίου του νέου  Γυμνασίου Γρεβενών (σημερινό 1^ο Γυμνάσιο). Μετά τον αγιασμό, ο οποίος τελέστηκε χοροστατούντος του μητροπολίτη Γρεβενών Φιλίππου τέθηκε από τον έπαρχο Γρεβενών Ανδρέα Νέγρη ο θεμέλιος λίθος, και έπειτα μίλησε ο μητροπολίτης, εξαίροντας το συντελούμενο έργο και  εκθέτοντας το ιστορικό της συγκροτήσεως της Ερανικής Επιτροπής και τις γενόμενες ενέργειες, καθώς και τις δυσχέρειες που παρουσιάστηκαν μέχρις ότου εγκριθεί το έργο. Στη συνέχεια μίλησε ο έπαρχος, ύστερα από αυτόν ο πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας του Γυμνασίου δικηγόρος Κώστας Στεργιάδης και τελευταίος ο γυμνασιάρχης Ευστάθιος (Στάθης) Αναγνωστόπουλος. Την τελετή τίμησαν με την παρουσία τους ο βουλευτής Κοζάνης Θωμάς Μπάρμπας (καταγωγή από τις Κυδωνιές Γρεβενών), οι δικαστικές αρχές, ο διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού Κοζάνης στρατηγός Ταβουλάρης, ο διοικητής της XV Μεραρχίας Καστοριάς, ο διοικητής του 28 Συντάγματος Πεζικού (έδρα Γρεβενά) με αντιπροσωπεία αξιωματικών και άλλοι.

Στις αρχές του 1961 το Γυμνάσιο μεταφέρθηκε στις καινούργιες εγκαταστάσεις, απέναντι από το παρεκκλήσι του Αγίου Αχιλλίου